ΚΑΛΛΙΠΕΥΚΗ

Και ξανά πάλι μπράβο σας

Ξεπέρασα αισίως το μισό αιώνα ζωής μου χωρίς καλά – καλά να το καταλάβω…

Μου μένει άλλος μισός!!!!!!

Και τώρα σκέφτομαι: Τι είδαν τα μάτια μου, τι άκουσαν τα’ αυτιά μου τόσα χρόνια. Πόσα άξιζαν, πόσα δεν άξιζαν. Τι τέλος πάντων είναι αυτή η ζωή. Πως τα πράγματα άλλαξαν σε τόσα χρόνια και που πάει ο κόσμος και εμείς μαζί. Πως περάσαμε εμείς, πως  οι μεγαλύτεροί μας και πως τα παιδιά μας και σε λίγο τα εγγόνια μας.

Συμπέρασμα η ιστορία επαναλαμβάνεται, η ζωή «ρόδα είναι και γυρίζει», οι γονείς μας έζησαν σε πολέμους σε φτώχια (προλάβαμε και εμείς λίγο), τώρα τα περνούν άλλοι λαοί. Φοβούμαι για τα παιδιά μας, για τις επόμενες γενιές ότι θα ζήσουν και πάλι τη φτώχια . Δεν πρόκειται να εκλείψουν αυτά.

Τι κάνουμε δηλαδή; Τι κάνει η ανθρωπότητα τόσες χιλιάδες χρόνια;. Επαναλήψεις και μάλιστα τις κακές! Πούνε η πρόοδος, ο άνθρωπος ως κοινωνικό ον τι κάνει για τον πλησίον του: Τίποτα! Κοιτάει πώς να τον φάει, κοιτάει μόνο τον εαυτόν του, το τομάρι του, τον κώλο του. Μας παραδέχομαι μπράβο μας !

Ευχή μου και ο όνειρό μου είναι να διορθωθούν κάτι τέτοια.

Υπάρχουν όμως και στη ζωή ορισμένα πράγματα που είναι ωραία όπως η προσπάθεια του κάθε ανθρώπου για επιβίωση για καλυτέρευση της ζωής του και της οικογένειάς του (αξίζει). Αλλά το πιο ωραίο είναι να βλέπεις και όλους του γύρω σου να πάνε καλά και σε επέκταση το χωριό σου, η πόλη σου, η χώρα σου, ο κόσμος.

Για να πάει καλά το χωριό σου πρέπει ορισμένοι άνθρωποι να φροντίζουν για τα κοινά και σ’ αυτούς αξίζουν πολλά συγχαρητήρια και μπράβο τους. Πχ. Το Δ. Σ. του Συλλόγου μας που τόσα χρόνια προσπαθεί ακατάπαυτα να προσφέρει τα καλύτερα για το χωριό και τα προσφέρει. Δεν άντεξε ούτε ένα χρόνο να μην λειτουργεί ο Σύλλογός μας (αφού εμείς οι άλλοι αγρόν αγοράσαμεν) και ανέλαβε ξανά.

Αυτό το Δ.Σ. θα γράψει ιστορία. Αυτοί οι κύριοι για όσα έκαναν και πιστεύω θα κάνουν πρέπει να θεωρηθούν «ευεργέτες του Συλλόγου και κατ’ επέκταση του χωριού μας και πρέπει να τιμηθούν δεόντως».

Ας νιώσουμε όλοι μας την προσφορά τους και όσοι μπορούν να βοηθήσουν την προσπάθειά τους. Δεν κοιτάνε τον εαυτό τους, κοιτάνε και πασχίζουν για την Καλλιπεύκη μας, δεν αδιαφορούν, όπως όλοι εξ ημών. Αγαπούν το χωριό μας και το δείχνουν εμπράκτως. Ας το κάνουμε και εμείς. Δεν είναι καθόλου εύκολα τα πράγματα και όσοι δοκιμάσαμε ξέρουμε «τι εστί βερίκοκο»:

Όσοι θέλουν και αγαπούν το χωριό μας ας το δοκιμάσουν, θα ’ναι μεγάλη η χαρά μας.

Η κοινωνικότητα κάθε ανθρώπου και η προσφορά στην κοινωνία είναι μέγα αγαθό για μένα. Όποιος προσφέρει γράφει ιστορία δεν περνάει απ’ αυτήν την έρμη τη ζωή «άφαντος και αυτός», χωρίς να τον δει κανείς, χωρίς να τον ακούσει κανείς απαρατήρητος» και εν κατακλείδι: Τι θέλει και ζει!

Δημήτρης Γκουντουβάς, Γλαύκη

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ