ΚΑΛΛΙΠΕΥΚΗ

Άργος, 25-06-2003

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΠΑΙΔΟΠΟΛΕΩΝ 

Στις 7-6-03, ημέρα Σάββατο, πραγματοποιήθηκε στις Αλυκές Βόλου και συγκεκριμένα στο κέντρο «ΣΟΥΪΛΑΣ ΠΑΛΛΑΣ» για μια φορά ακόμη η συνάντηση των Αποφοίτων Παιδοπόλεων, που διαμένουν τόσο στην Ελλάδα όσον και εκτός αυτής.

Συγκεντρώθηκαν περίπου 250 Παιδοπολίτες απ’ όλη την Ελλάδα, αλλά και από το εξωτερικό. Αυτή τη φορά η πρόεδρος της Δ.Ε Αποφοίτων Παιδοπόλεων κ. Κλεοπάτρα Τσακίρη – Χατζηαγγελή ανακοίνωσε τα ονόματα δέκα περίπου κυριών, που ζουν σε διάφορα μέρη του εξωτερικού, όπως Αυστραλία, Αμερική, Καναδά καθώς και Ευρώπη, δηλαδή Γερμανία, Αυστρία, Ελβετία, Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία κ. α. Οι κυρίες αυτές ήρθαν επί τούτω, κατόπιν πρόσκλησης, για να τιμήσουν και ομορφύνουν με την παρουσία τους τη συγκέντρωση αυτή.

Εγώ προσωπικά και ο αδερφός μου Χρίστος παρευρεθήκαμε για 1^η φορά σε ανάλογη συγκέντρωση και πριν από δύο χρόνια, το 2001, που έγινε πάλι στο Βόλο αυτή τη φορά όμως μέσα στον ίδιο το χώρο όπου στεγάζονταν η Παιδόπολη, στην Αγριά Βόλου, όπου σήμερα υπάρχει και λειτουργεί ως ίδρυμα με παιδιά ορφανά και φτωχά.

Τόσο κατά την 1^η όσο και κατά τη 2^η πρόσφατη συνάντηση βρεθήκαμε πραγματικά προ μεγάλων εκπληκτικών απροόπτων αλλά και πολύ συγκινητικών και συναισθηματικών στιγμών! Και τούτο γιατί συναντήσαμε και αντικρίσαμε απέναντί μας πρόσωπα, δηλαδή συντρόφους μας, φίλους και φίλες, συμμαθητές και συμμαθήτριες από τα παλιά, μετά από 40, 45 και 50 ακόμη χρόνια! Με ορισμένους απ’ αυτούς χωρίσαμε το 1950, σε ηλικία 10 ετών (Παιδ/λη Λάρισας), με άλλους την ηλικία των 14 ετών, το 1954 (Παιδ/λη Φιλιππιάδας) και με άλλους το 1960, είκοσι ετών περίπου (Παιδ/λη Αγίου Δημητρίου και Ωραιοκάστρου Θες/νίκης). Χωρίσαμε δηλαδή αμούστακα παλικάρια και συναντηθήκαμε πάλι για 1^η φορά, άλλοι στην ηλικία των 40 ετών, άλλοι των 50 και άλλοι των 60, 65 ακόμη και 70 ετών, γονείς πλέον με μεγάλα παιδιά, αλλά και γιαγιάδες ή παππούδες με εγγόνια και κάτασπρα μαλλιά….!

Πρέπει να πω ότι στις συναντήσεις αυτές, ειδικά στην 1^η της Αγριάς Βόλου, μέσα στον ίδιο χώρο όπου ζήσανε κάποιοι από τους παρευρισκόμενους, πριν από πολλά χρόνια, οι στιγμές που εκτυλίχτηκαν ήταν πολύ συγκινητικές! Παντού δίπλα σου έβλεπες συναδέλφους και συναδέλφισσες ν’ αγκαλιάζονται και να ασπάζονται ο ένας τον άλλο και να κλαίνε από χαρά και συγκίνηση μαζί. Η συναισθηματική φόρτιση ήταν πράγματι τόση, που τα είχαμε χαμένα και κοιτούσαμε απλώς ο ένας τον άλλο, χωρίς να μπορούμε κατ΄ αρχή ν΄ αρθρώσουμε λέξη, ακριβώς γιατί μας έπνιγε η μεγάλη συγκίνηση απ΄ την απρόοπτη αυτή συνάντηση και συνεύρεση.

Εμένα προσωπικά με πλησίασε ένας κύριος και με ρώτησε: Μήπως ήσασταν στην ομάδα της κυρίας Μπάλλα Γεωργίας, στην Παιδ/λη Λάρισας «Απόστολος Παύλος» κοντά στη Γιάννουλη; Τον κοιτάζω απορώντας και έκπληκτος αλλά και χαρούμενος, αφού άρχισα σιγά-σιγά να τον φέρνω στο νου μου και να τον προσδιορίζω πλέον με τα χαρακτηριστικά του προσώπου του και γενικά το σωματότυπό του. Τη συνέχεια βέβαια μπορείτε να την μαντέψετε. Πέσαμε ο ένας επάνω στον άλλο, αγκαλιστήκαμε, φιληθήκαμε και μείναμε κολλημένοι για λίγο σφιχτά, γιατί θέλαμε να γιορτάσουμε έτσι τη μεγάλη στιγμή της συνάντησης μετά από 50 ολόκληρα χρόνια.

Φυσικά η βραδιά δεν τελείωσε εδώ. Η συνέχεια δόθηκε μέσα στη μεγάλη αίθουσα του εστιατόριου του διασκέδασης «ΣΟΥΪΛΑΣ ΠΑΛΛΑΣ», όπου φάγαμε με διάθεση με τις παρέες μας. Ακολούθως σηκωθήκαμε και χορέψαμε κατά Παιδοπόλεις χωριστά, αλλά και όλοι μαζί μέχρι πρωίας. Ενδιάμεσα κάναμε τα σχετικά διαλείμματα για να πούμε όλοι μαζί κάποια τραγούδια εκείνου του καιρού, που τόσο νοσταλγήσαμε, επειδή ακριβώς μας έφεραν, πολλά χρόνια πίσω, ωραίες παιδικές αναμνήσεις από το καλύτερο κομμάτι της ζωής μας στα ιδρύματα αυτά, τ’ αποκαλούμενα «Παιδοπόλεις».

Εδώ θα μου επιτρέψετε να κάνω μια παρένθεση για να εξηγήσω σε πολλούς νέους, κάτω των 40 ετών τι ήταν αυτές οι Παιδοπόλεις.

Το λέει βέβαια και η λέξη «πόλη του παιδιού» δηλαδή χώρος, όπου, με εντολή της Βασίλισσας Φρειδερίκης συγκεντρώθηκαν πολλά αγόρια και κορίτσια, που έχασαν κατά τον εμφύλιο πόλεμο 1947 – 1949, τον ένα ή και τους δύο γονείς τους ή ήταν πολύ φτωχοί και δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν στις αντίξοες και δύσκολες συνθήκες ζωής, που προέκυψαν από τον πόλεμο αυτό. Τέτοιες Παιδοπόλεις ιδρύθηκαν και λειτούργησαν σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, όπως ΚΑΒΑΛΑ, ΒΕΡΟΙΑ, ΘΕΣ/ΝΙΚΗ, ΒΟΛΟ, ΛΑΡΙΣΑ, ΛΑΜΙΑ (Στυλίδα),ΦΙΛΙΠΠΙΑΔΑ, ΑΘΗΝΑ και αλλού.

Η έμπνευση και η πρωτοβουλία ανήκει αναμφισβήτητα στη Βασίλισσα Φρειδερίκη, η οποία έχοντας συναίσθηση της κατάστασης που επικρατούσε ανά την Ελλάδα, λόγω του πολέμου, ο οποίος βρισκόταν ακόμα σε εξέλιξη, έσπευσε να περισώσει και να απαλύνει με την πράξη της αυτή τον πόνο χιλιάδων ορφανών και φτωχών παιδιών, που άφηνε πίσω του ο σκληρός και αδυσώπητος, αλλά και απερίσκεπτος εμφύλιος πόλεμος.

Για τη συντήρηση και λειτουργία αυτών των Παιδοπόλεων καθιέρωσε η ίδια η Βασίλισσα ειδικό φόρο, το λεγόμενο φόρο «Πρόνοια της Φρειδερίκης», που πλήρωναν όλοι οι εργαζόμενοι Έλληνες πολίτες.

Εγώ και τα’ αδέρφια μου Γιώργος και Χρίστος, οφείλουμε να ομολογήσουμε, ότι χρωστάμε μεγάλη ευγνωμοσύνη στη Βασίλισσα Φρειδερίκη, όπως επίσης και στο υπαλληλικό προσωπικό των Παιδοπόλεων, αλλά πρωτίστως στον ελληνικό λαό, που πλήρωνε κάθε μήνα, επί πολλά χρόνια, το σχετικό φόρο για τη συντήρησή μας. Προσωπικά εγώ πρέπει να πω ότι χρωστάω πάρα πολλά στις Παιδοπόλεις αυτές. Και τούτο γιατί εισήλθα επτά ετών (1948) και αποχώρησα στην ηλικία των 19 ετών (1960), όταν τελείωσα το 6τάξιο Γυμνάσιο στις Παιδοπόλεις Αγίου Δημητρίου του Ωραιοκάστρου Θες/νίκης.

Για να επανέλθω, μετά την παρένθεση αυτή, στη συνάντησή μας, τα ξημερώματα της Κυριακής, 8 Ιουνίου, έληξε μια βραδιά, που θα μείνει άσβηστη στη μνήμη όλων μας, όσων βρέθηκαν εκεί. Στα πρόσωπα μας ήταν ζωγραφισμένη η ικανοποίηση και η χαρά, που παίρναμε μαζί μας καθώς αποχαιρετούσαμε ο ένας τον άλλο, καθώς και τα καλύτερα ανάμεικτα συναισθήματα από τις απρόοπτες συναντήσεις με παλιούς μας φίλους και συμμαθητές.

Πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής   για τους τόπους διαμονής μας, ανανεώσαμε το ραντεβού μας για την επόμενη συνάντηση, σε δύο χρόνια το 2005, σε κάποιο άλλο μέρος της Ελλάδας.

Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω εκ των προτέρων το Δ.Σ της εφημερίδας «Ωραία Καλλιπεύκη», του χωριού μας για τη φιλοξενία, στη στήλη της, του άρθρου μου αυτού.

Σας στέλνω και κάποιες φωτογραφίες από τις δύο πρόσφατες συναντήσεις στο Βόλο και κάποιες παλιές από τη διαμονή μας στις Παιδοπόλεις για να τις δημοσιεύσετε στην εφημερίδα σας με την πρώτη ευκαιρία.

Κ. Αθ. Καλούσης
Γυμνασιάρχης – Φυσικής Αγωγής

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ