ΚΑΛΛΙΠΕΥΚΗ

 Τηλεόραση, Δεοντολογία και ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Το ελαφρύ κυριαρχεί. Το θέαμα εκτοπίζει την ανάλυση. Η «ψυχαγωγία» είναι το πρώτο. Η τηλεόραση, διακατέχεται από πλήξη και αγωνία για θεαματικότητα. Υποβιβάζει την πληροφόρηση, τον προβληματισμό και την πολιτική. Δημαγωγεί. Υπεραπλουστεύει. Ο στόχος της είναι το με­γαλύτερο δυνατό κοινό. Τα σημαντικά πρέπει να αποφεύγο­νται. Τα προβλήματα ουσίας «δεν ενδιαφέρουν το κοινό». Σ΄ αυτό μέρος ευθύνης έχει και η δημοσιογραφία, η οποία μέσα από την τηλεόραση -κύρια- περνάει και αυτή την κρίση της. Οι κανόνες κι οι δεοντολογίες συζητούνται και ξανασυζητούνται και απ’ ότι φαίνεται θα συζητούνται «ες αεί».
Ας μη μας διαφεύγει το σημαντικότερο. Η τηλεόραση δεν είναι διασκέδαση, ενημέρωση, ψυχαγωγία. Η τηλεόραση είναι επιχείρηση. Η τηλεόραση είναι έσοδα για το ιδιοκτήτη. Η τηλεόραση είναι διαφήμιση. Και όπως το είπε ο Βασίλης Ραφαϊλίδης «εμείς, τα σήριαλ, οι ταινίες και οι ειδήσεις υπάρχουμε στην τηλεόραση για να γεμίζουμε τα κενά από διαφήμιση σε διαφήμιση».

Τουρισμός  

Ο τουρισμός προσφέρει μια σημαντική προοπτική ανάπτυξης στην ελληνική περιφέρεια πεδινή και ορεινή. Η κατάσταση σήμερα δεν είναι καθόλου καλή. Η υποδομή είναι ανύπαρκτη. Οι   φυσικές ομορφιές δεν αξιοποιούνται. Τα ιστορικά μνημεία και τα λαογραφικά στοιχεία δεν αναδεικνύονται σε καμιά σχεδόν περιοχή.
Δεν υπάρχουν ιδέες για την οργάνωση γεγονότων που θα μπορούσαν να προσελκύσουν ξένους αλλά και έλληνες τουρίστες. Δεν προβάλλονται και δεν διαφημίζονται στο εξωτερικό. Δεν υπάρχουν λόγοι για τους ξένους τουρίστες και μάλιστα τους του υψηλού επιπέδου να έλθουν στην Ελλάδα. Ο ήλιος και η θάλασσα σήμερα δεν φτάνουν.
Οι αγρότες και όλοι οι κά­τοικοι της περιφέρειας θα μπορούσαν να συμμετάσχουν ουσιαστικά στην ανάπτυξη του αγροτουρισμού, στην οργάνωση υπαίθριων δραστηριοτήτων, στην πραγματοποίηση φεστιβάλ και εκδηλώσεων διεθνούς αναγνώρισης.
Το κράτος έχει σημαντικές ευθύνες. Οι ελάχιστοι επιχειρηματίες ή δεν έχουν τη γνώση και τη δύναμη της προβολής ή δεν προωθούνται διαφημιστικά από τον ΕΟΤ. Η υπάρχουσα υποδομή δεν κα­λύπτει τις υψηλές απαιτήσεις του ευρωπαϊκού τουρισμού. Κανένας φορέας δεν φροντίζει να στρέψει τον αγροτικό κόσμο από τη γεωργία των επιδοτήσεων στην ανταγωνιστική τουριστική αγορά.
Πρέπει να επανεξεταστούν οι πολιτικές ώστε να μπορούν να λύσουν τα προβλήματα των αγροτών, που δεν είναι πια αγρότες. Και αυτό απαι­τεί ένα ολοκληρωμένο αναπτυξιακό σχέδιο για – εκτός Αθηνών και Θεσσαλονίκης – Ελλάδα.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ