ΚΑΛΛΙΠΕΥΚΗ

ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΡΟΣΚΟΠΩΝ «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»

Μια πολύ σπουδαία επένδυση για το χωριό μας
Προβάλλει και διαφημίζει την Καλλιπεύκη
Ας το προσέξουμε όλοι όπως και όσο μπορούμε

Φέτος το καλοκαίρι συμπληρώνονται ήδη 7 χρόνια αφ’ όταν στα 1996 δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία του πάντα δραστήριου και εμπνευσμένου εκδότη και διευθυντή της μεγαλύτερης και καλύτερης επαρχιακής εφημερίδας της πατρίδας μας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» κ. Παναγιώτη Δημητρακόπουλου, το πρωτότυπο σε έμπνευση και συγχρόνως καλαίσθητο και λειτουργικό στην πράξη, το Διεθνές Κατασκηνωτικό Κέντρο Προσκόπων Καλλιπεύκης «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ».

Σε μια πολύ όμορφη τοποθεσία, ανατολικά του χωριού πάνω στο δρόμο προς Πλαταμώνα (ακριβώς στη διασταύρωση για Καρυά), χαμένο μέσα στα πεύκα και τα έλατα, απαρατήρητο από τον απρόσεχτο περαστικό, καθώς δένει με το περιβάλλον και δύσκολα εντοπίζονται οι εγκαταστάσεις του, αν δεν υπήρχε η ξύλινη πινακίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», οι ξύλινες και χωμάτινες αναβαθμίδες, που οδηγούν στην είσοδο και ο ιστός για την έπαρση της σημαίας.

Στα λίγα αυτά πρώτα χρόνια της λειτουργίας του το Διεθνές Κατασκηνωτικό Κέντρο Προσκόπων Καλλιπεύκης «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», απέδειξε ότι είναι ένα από τα σημαντικότερα έργα που έγιναν στο χωριό μας τα τελευταία χρόνια μετά από την ίδρυση του Μ.Ε.Σ.Α.Κ. «Η ΠΑΤΩΜΕΝΗ» και την έκδοση της εφημερίδας «Η ΩΡΑΙΑ ΚΑΛΛΙΠΕΥΚΗ». Αυτό όχι γιατί, όπως θα φανταζόταν κάποιος, πρόκειται για αξιόλογη επένδυση δεκάδων ή εκατοντάδων εκατομμυρίων. Ούτε γιατί στήθηκαν εκεί τίποτε μεγάλα και όμορφα κτίρια, όπου δούλεψαν για την ανέγερσή τους πολλοί πατριώτες μας, ή εξακολουθούν κάποιοι να δουλεύουν και σήμερα. Δεν πρόκειται δηλαδή για μια επένδυση που δημιούργησε νέες θέσεις εργασίας, πρόσφερε δουλειά στους πατριώτες μας και αύξησε τα εισοδήματά τους.

Χαρακτηρίσαμε το Διεθνές Κατασκηνωτικό Κέντρο Προσκόπων Καλλιπεύκης «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», ως μια από τις σημαντικότερες επενδύσεις, γιατί, χωρίς να διατεθούν μεγάλα ποσά, χωρίς να στηθούν μεγάλες και ακριβές κατασκευές, ήταν μια πολύ έξυπνη ιδέα, που με ελάχιστο κόστος δημιούργησε μια βάση, μια εστία, ένα κέντρο, όπου κάθε χρόνο και για 3, 5, 7 ή 15 μέρες, ανάλογα με το πρόγραμμά τους συγκεντρώνονται, κατασκηνώνουν, αναπτύσσουν τις δραστηριότητές τους, γνωρίζουν και μελετούν τη φύση και τη φιλοξενία των κατοίκων, πρόσκοποι όχι μόνο από τη Λάρισα και τη Θεσσαλία, αλλά από πολλά μέρη της Ελλάδας, της Ευρώπης, του Κόσμου.

Έτσι η Καλλιπεύκη προβάλλεται και διαφημίζεται και αποκτά φίλους που σήμερα μεν είναι μικρά παιδιά, αργότερα όμως θα μεγαλώσουν, θα αποκτήσουν οικογένειες και εισοδήματα και θα οδηγήσουν στο χωριό μας συγγενείς και φίλους για να τους δείξουν που και πως πέρασαν κάποιες όμορφες μέρες και νύχτες της ζωής τους, όταν μικροί πρόσκοποι βρέθηκαν μαζί με τους υπόλοιπους της ομάδας τους στο Διεθνές Κατασκηνωτικό Κέντρο Προσκόπων Καλλιπεύκης «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», περπάτησαν στα δάση του Πευκωτού, του Έλατου, ξεδίψασαν στην Πατωμένη ή στην Αγία Τριάδα, αντάμωσαν με τα Καλλιπευκιωτόπουλα στην πλατεία του χωριού, έζησαν την τελετή της «πυράς» και τη νύχτα κοιμήθηκαν κουρασμένοι αλλά ευχαριστημένοι κάτω από τον κατακάθαρο έναστρο, καλλιπευκιώτικο ουρανό. Όσοι έζησαν τέτοιες στιγμές ως πρόσκοποι δεν ξεχνούν εύκολα. Πάντα τις θυμούνται. Συχνά μιλούν γι αυτές και μόνη τους επιθυμία είναι να τους δοθεί η ευκαιρία να τις ξαναζήσουν.

Είναι ή δεν είναι αυτή ζωντανή και η καλύτερη διαφήμιση για το χωριό μας; Υπήρξε ή δεν υπήρξε για τους παραπάνω λόγους η δημιουργία του Διεθνούς Κατασκηνωτικού Κέντρου Προσκόπων Καλλιπεύκης «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» η καλύτερη και σπουδαιότερη επένδυση για το χωριό μας;

Πιθανόν κάποιοι και ιδιαίτερα στην αρχή να είχαν τις αντιρρήσεις τους και να ισχυρίζονταν ότι δεν έπρεπε να παραχωρηθεί από το Δασαρχείο ο συγκεκριμένος χώρος. Αν ο κ. Δημητρακόπουλος ήθελε να κάνει το κέντρο προσκόπων στην Καλλιπεύκη ας αγόραζε κάποια έκταση από ιδιώτη, λεφτά είχε. ’λλωστε το κατασκηνωτικό κέντρο δεν ήταν και το πιο απαραίτητο έργο για το χωριό μας.

Σήμερα 7 χρόνια μετά θέλουμε να πιστεύουμε πως δεν υπάρχουν πατριώτες μας που εξακολουθούν να έχουν αυτές τις αντιρρήσεις. Αν παρ’ ελπίδα πάλι κάποιοι συνεχίζουν να τις έχουν, ας τις κρατήσουν για τον εαυτό τους. Ίσως είναι οι ίδιοι που 25 χρόνια μετά ισχυρίζονται ότι δεν έπρεπε να είχε γίνει ο Σύλλογός και να είχε εκδοθεί   «Η ΩΡΑΙΑ ΚΑΛΛΙΠΕΥΚΗ». Ίσως να είναι εκείνοι που έχουν μόνιμα αντίρρηση για ότι καλό γίνεται σ’ αυτόν τον τόπο. Τους κατανοούμε και τους συμπονούμε. Δεν τους κακίζουμε ούτε, όμως, τους αφήνουμε να σταματήσουν την προοδευτική και ανοδική πορεία του τόπου μας. Εμείς, οι πολλοί, βλέπουμε το δάσος και όχι το δέντρο. Κοιτάζουμε μπροστά και όχι πίσω. Θέλουμε να αγωνιζόμαστε για το καλό και για την πρόοδο του χωριού.

Στην προκείμενη περίπτωση αναγνωρίζουμε ότι το Διεθνές Κατασκηνωτικό Κέντρο Προσκόπων Καλλιπεύκης «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», ήταν μια πολύ σπουδαία επένδυση για το χωριό μας και για το λόγο αυτό (και όχι μόνο) λένε ένα πολύ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στον κ. Παναγιώτη Δημητρακόπουλο, που είχε την πολύ έξυπνη ιδέα και επέλεξε την Καλλιπεύκη για να την υλοποιήσει. ’λλωστε για τον ίδιο λόγο, αλλά και για τη βοήθεια στην εκτύπωση των πρακτικών της διημερίδας «Η ΚΑΛΛΙΠΕΥΚΗ ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ», ο Σύλλογός μας τον αναγνώρισε σε επίτιμο μέλος και τον τίμησε με ειδική πλακέτα το καλοκαίρι του 2000.

Ευχαριστούμε ακόμα το Δασαρχείο Λάρισας, που ξεπέρασε τις γραφειοκρατικές διαδικασίες και παραχώρησε το χώρο. Χωρίς τη δική του συγκατάθεση η ιδέα του κ. Δημητρακόπουλου δεν θα υλοποιούνταν και η Καλλιπεύκη δεν θα αποκτούσε το Κατασκηνωτικό αυτό Κέντρο, δεν θα δεχόταν κάθε χρόνο εκατοντάδες προσκόπους, δεν θα βρίσκονταν κάθε καλοκαίρι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και σ’ όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης του Νομού και δεν θα αποκτούσε πολλούς φίλους και ένθερμους υποστηρικτές του πανέμορφου φυσικού της τοπίου.

Ανάγκη επομένως, όλοι μας να αγαπήσουμε το Διεθνές Κατασκηνωτικό Κέντρο Προσκόπων Καλλιπεύκης «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» να το προσέχουμε όπως και όσο μπορούμε, να μην καταστρέφουμε και βρομίζουμε τις εγκαταστάσεις του όταν δεν λειτουργεί και να το επισκεπτόμαστε πρόθυμα το καλοκαίρι που οργανώνονται εκδηλώσεις συμμετέχοντας στη χαρά των παιδιών. Να το ενσωματώσουμε στον κοινωνικό ιστό του χωριού, όπως την εκκλησία, το σχολείο, την Πατωμένη, την αγία Τριάδα και ως Σύλλογος να οργανώνουμε κάποιες εκδηλώσεις στις απλές μεν αλλά φιλόξενες εγκαταστάσεις του.

Απόστολος Ι. Παπαϊωάννου

ΕΜΕΙΣ ΟI ΑΝΙΣΧΥΡΟΙ

Δεν θα μπορέσουμε ποτέ να ξεφύγουμε από την Πραγματικότητα: Ούτε στο ξεκίνημα μιας ακόμη Νέας Χρονιάς, οπού με αισιοδοξία θα έπρεπε κανονικά να ατενίσουμε το μέλλον μας. Αγχωμένοι και πολλές φορές αποσβολωμένοι, παρακολουθούμε Ανίσχυροι τον καθημερινό διασυρμό του Ανθρώπου. Τρομοκρατημένοι αναμένουμε τον επόμενο Πόλεμο που έχουν «ονειρευτεί» άλλοι. Αηδιασμένοι παρακολουθού­με τον διασυρμό Συνειδήσεων. Πικραμένοι βλέπουμε τις Ζωές μας, να μην έχουν καμία Αξία για το Κράτος, την Ένωση και τον Οργανισμό. Η πολυπόθητη Ειρήνη δεν ήρθε ποτέ τελικά στον Πλανήτη Μας. Η Φτώχεια είναι ένα Φάντασμα που πάντα τρομάζει. Η Ανεργία είναι μια μόνιμη Απειλή. Οι Ασθένειες «αργούν» να νικηθούν. Αναρωτιόμαστε τι νόημα μπορούν να έχουν οι λέξεις «Πρόοδος», «Ανάπτυξη», «Ευημερία»:… Ποτέ θα σταματήσει η Συντριβή Μας;
Δημήτριος ιορδ. Καρασάββας (εφημερίδα «ΚΑΙΡΟΙ» Βέροιας)

ΠΙΣΩ