ΚΑΛΛΙΠΕΥΚΗ

Σκέψεις με αφορμή τις εκλογές για την ανάδειξη Νέου Διοικητικού Συμβουλίου
στο Σύλλογό μας – Προσκλήσεις και Προκλήσεις

Τον Αύγουστο που μας έρχεται (στις 18) θα γίνουν οι εκλογές για την ανάδειξη Νέου Διοικητικού Συμβουλίου, όπως γίνονται κάθε φορά με τη συμπλήρωση δυο χρόνων.
Το έργο του Συλλόγου μας είναι γνωστό και είναι στην κρίση του καθενός. Το έργο του αυτό, δεν σταμάτησε από το 1979 μέχρι σήμερα και απ’ ότι φαίνεται δεν θα σταματήσει. Κανείς ακόμα και αν διαφωνεί με κάποιες επιλογές του συλλόγου μας, δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Από το παρελθόν αυτό και από τις προσπάθειες τόσων ανθρώπων μέχρι σήμερα, εξαρτάται ως ένα σημείο και το μέλλον. Το μέλλον του Συλλόγου μας, για το οποίο επανειλημμένα επισημάναμε πως «θα είναι λαμπρό».
Διαβάστε παρακάτω τι γράφαμε στο φύλλο 98 (Ιανουάριος, Φεβρουάριος, Μάρτιος 2001).

…Όπως πά­ντα, κάποιοι κοιτάνε αλλού, κάποιοι έχουν άλλη άποψη …κάποιοι κλείνονται στον εαυτό τους γιατί έχουν πολλή δουλειά. Και μένουν λίγοι, με τις ευχές ακόμα πιο λί­γων και πώς να πετύχεις ένα μεγάλο στόχο με λί­γη δύναμη! Και πώς να κάνεις όλους τους άλλους να καταλάβουν ότι τους ενδιαφέρει; Πώς να πείσεις ή να αποδείξεις στον καθέ­να ότι η ευημερία του σχετίζεται άμεσα με την ευημερία όλων των άλλων, ότι υπάρχει δυνατή σχέση στις τύχες και στο μέλλον όλων. Ότι λόγω συνθηκών πια, λειτουργούμε, επηρεαζόμαστε και πάμε καλά ή άσχημα σαν σύνολο. Ότι μια καλή ή κακή επιλογή αφορά όλους…

…Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι με το να μέ­νουμε κλεισμένοι και προσηλωμένοι στους στενούς μας τοίχους, δεν μας λύνει τα προβλήματα, δεν μας προσφέρει τίποτα άλλο, παρά απομόνωση και μικροψυ­χία. Παντού υπάρχουν άνθρωποι σαν και εμάς, με ίδια προβλήματα, ίδια ενδιαφέροντα, που αν ενωθούμε μαζί τους σε μια προσπάθεια, σε έναν αγώνα, μπορούμε να αντι­μετωπί­σουμε και να λύσουμε πολλά…

…Ένα Διοικητικό Συμβούλιο τρέχει, σκοντάφτει, μπερδεύεται, μαθαίνει, προσπαθεί, παρατά τις δουλειές του, τσακώνεται, τσακί­ζεται. Μερικοί καταλαβαίνουν, καμιά φορά συμμερίζονται, συμπαραστέ­κονται και πολλοί του γυρίζουν την πλάτη, συνεχίζουν τις δουλειές τους, επικρίνουν ή αδιαφορούν.Ας είναι όμως, πάντα κάτι μένει, κάτι γίνεται…

Όσες και αν είναι οι δυσκολίες «πάντα κάτι γίνεται, πάντα κάτι μένει». Για όλους. Και για αυτούς που το προσπαθούν. Και θα μένει πάντα κάτι περισσότερο, αν αρκετές πατριώτισσες και πατριώτες μας, έχουν διάθεση και μεράκι να συνεχίσουν αυτό το έργο. Αν αρκετές πατριώτισσες και πατριώτες μας «σταματήσουν να κοιτάνε αλλού, να έχουν άλλη άποψη …να κλείνονται στον εαυτό τους και να έχουν πολλή δουλειά».

Αν οι υποψήφιοι στις εκλογές για την ανάδειξη του Νέου Διοικητικού Συμβουλίου το Καλοκαίρι του 2003 είναι περισσότεροι και με μεγαλύτερη όρεξη από τους προηγούμενους. Αν η διάθεση και η όρεξη ξεπεράσει την «κριτική και τις προτάσεις του καφενείου» και μετατραπεί σε έργο, αν η διάθεση και η όρεξη του καφενείου γίνει καθημερινότητα για όλους και μεταφραστεί σε έργο. Αν όλοι (ή έστω αρκετοί) πουν με έργα πως και αυτό από μένα εξαρτάται. Πως και εγώ έχω ευθύνη. Πως κι εγώ θα «βάλω» ένα χεράκι να γίνουν τα πράγματα καλύτερα.

 Με αγάπη
Παναγιώτης Παπαϊωάννου

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ