ΚΑΛΛΙΠΕΥΚΗ

Το Σάββατο 26 Ιουλίου 2014 (της Αγίας Παρασκευής) μου μήνυσε η φίλη μου Γωγώ Νησιώτη, (του Γιάννη Νησιώτη και της Αγγέλας Κανελιά – εγγονή του Γιάννη Κανελιά, που ήταν κλητήρας στη Βουλή), πως θέλει να μου δώσει μια «συνέντευξη», για να δημοσιευθεί στο επόμενο φύλλο της εφημερίδας μας και μάλιστα επέμεινε! Φυσικά και δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς, όπως και η εφημερίδα μας, που τη δημοσιεύει. Τη Δευτέρα λοιπόν 28 Ιουλίου 2014, κατά τις 11.00 το πρωί, είμαστε στην αυλή του σπιτιού της γιαγιάς της Γεωργίας (σύζυγο του μακαρίτη, Γιάννη), όπου περνά τα καλοκαίρια της η Γωγώ εδώ και πολλά χρόνια. Πρέπει να σας θυμίσω εδώ πως σε προηγούμενο φύλλο, είχα κάνει μια αναφορά για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η Γωγώ, στις μετακινήσεις της, προτρέποντας το Δήμο να πράξει τα δέοντα.

Με τη Γωγώ στην αυλή του σπιτιού της

• Για τι θέλεις να μου μιλήσεις, Γωγώ;
• Για το δρόμο από το σπίτι μας μέχρι την εκκλησία.
• Και γιατί θέλεις να μου μιλήσεις γι αυτόν;
• Γιατί κάναμε αγώνα να στρωθεί με άσφαλτο, να μπορώ να βγαίνω από το σπίτι μου. Και πριν έβγαινα αλλά με μεγάλη δυσκολία και μόνο όταν ήταν ο πατέρας μου εδώ.
• Και ποιος έστρωσε με άσφαλτο το δρόμο; Τι ξέρεις;
• Τον έστρωσε ο Δήμαρχος, με τη βοήθεια του Τάσιου Κούσιου και του Θωμά Τσιαπλέ (σημείωση: πρόεδρος τοπικού συμβουλίου ο πρώτος και δημοτικός σύμβουλος ο δεύτερος).
• Και θέλεις να τους πεις κάτι;
• Ναι. Ένα μεγάλο ευχαριστώ μέσα από την εφημερίδα.
• Προφορικά δεν φτάνει;
• Προφορικά τους το είπα με ένα χειροκρότημα, από την πόρτα της αυλής, την ώρα που εργάζονταν εδώ μροστά!
• Δηλαδή χάρηκες που έγινε ο δρόμος; Και γιατί;
• Ναι! Πολύ. Γιατί τώρα θα μπορώ να βγαίνω βόλτα και με τη μαμά και με τη βοήθεια του θείου μου Θωμά (Καραμπατή). Και θα μου δοθεί η ευκαιρία να επικοινωνώ και με άλλους ανθρώπους πέρα από αυτούς που μας επισκέπτονταν.
• Για πες μου, Γεωργία (Γωγώ), πόσο δύσκολο είναι να ζεις καθισμένη πάντα σε αναπηρικό αμαξίδιο;
• Πολύ! Και για μένα και για την οικογένειά μου. Εύχομαι από την καρδιά μου να μην το ζήσει κανείς.
• Σχολείο πηγαίνεις, Γωγώ;
• Ναι. Στη Β’ τάξη του Ε.Ε.Ε.Ε.Κ. Ηλιούπολης (Σημείωση: Ειδικό Επαγγελματικό Εκπαιδευτήριο Ειδικής Εκπαίδευσης Κατάρτισης – είναι το δευτεροβάθμιο σχολείο για παιδιά με ειδικές ανάγκες).
• Τι θα ήθελες να συμβεί στη ζωή σου, Γεωργία;
• Να περπατήσω, να μπορέσω να σηκωθώ μια μέρα και να σταθώ στα δικά μου πόδια!
• Σου το ευχόμαστε όλοι, Γωγώ. Θα ήθελες να προσθέσεις κάτι ακόμα;
• Ναι! Θα ήθελα να ευχαριστήσω επίσης από τη εφημερίδα, τον Θωμά Καραμπατή που κάνει τόσα πολλά για μένα. Θα ήθελα ακόμη να παρακαλέσω τον Δήμαρχο, να συνεχίσει τις προσπάθειες για να γίνει κάποια στιγμή ολόκληρο το χωριό προσβάσιμο. Και τέλος να ευχαριστήσω και την «Ωραία Καλλιπεύκη» που θα δημοσιεύσει αυτή τη συνέντευξη.

Η Γωγώ με το Θωμά Καραμπατή, ύστερα από μια βόλτα στην είσοδο της αυλής (του σπιτιού της).

Παναγιώτης Παπαϊωάννου