ΚΑΛΛΙΠΕΥΚΗ

Η μεγάλη αποχή στις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές της 14^ης Νοεμβρίου, ήταν, φίλες και φίλοι, ο μεγάλος νικητής! Οι απέχοντες δεν σημαίνει πως δεν ενδιαφέρονται για τα όσα συμβαίνουν στον πολιτικό χώρο. Το αντίθετο! Με τον τρόπο αυτό, όμως, εξέφρασαν την αποδοκιμασία τους και την απόρριψη τους προς τα κόμματα, προς το (κομματικό) πολιτικό μας σύστημα. Η τάση αυτή (αποχή) παρουσιάστηκε στις ευρωεκλογές του 2009, συνεχίστηκε έντονα στις βουλευτικές (επίσης του 2009, όταν εθελουσίως αποχώρησε από την εξουσία η Νέα Δημοκρατία) και κορυφώθηκε στις τελευταίες αυτοδιοικητικές. Αν οι απέχοντες, 50% περίπου, του εκλογικού σώματος ή ένα τμήμα τους έφτανε στις κάλπες το αποτέλεσμα θα ήταν η συντριβή του ΠΑΣΟΚ. Ουσιαστικά το μεγαλύτερο τμήμα των απεχόντων γύρισε περιφρονητικά την πλάτη στα πρωθυπουργικά διλλήματα (ή κερδίζουμε ή πάμε σε βουλευτικές εκλογές) και  στις κομματικές αντιπαραθέσεις, χωρίς να προσδοκά τίποτε από το πολιτικό μας σύστημα.

Η κατάσταση, όπως διαμορφώθηκε σήμερα, μου θυμίζει την παρακάτω ιστορία, η οποία πιστεύω έχει κάποιο ενδιαφέρον και αξίζει να τη μοιραστούμε:

«Ένας ναυαγός, σε κάποιο απόμακρο νησί, ύστερα από πολλές προσπάθειες, έπιασε φιλία με τους ιθαγενείς και προσπάθησε να τους πείσει να τον βοηθήσουν να φτιάξει μια σχεδία για να μπορέσει να φύγει από αυτό το απομονωμένο νησί. Οι ιθαγενείς αρνούνταν να τον βοηθήσουν γιατί δεν καταλάβαιναν για ποιο λόγο θα πρέπει να στρωθούν στη δουλειά. Ο δε «μάγος» υποστήριξε για μια ακόμη φορά πως πρέπει να γίνει το «αυτονόητο», πως δηλαδή ο ναυαγός είναι εχθρός και πρέπει να θανατωθεί. Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση και όπως διαμορφώθηκε τώρα, ο ναυαγός αλλάζει τακτική κι αντί να επιμένει να τον βοηθήσουν αρχίζει να τους μιλά για την απεραντοσύνη της θάλασσας και για το τι υπάρχει πέρα από τον ορίζοντα. Τότε… οι κάτοικοι του νησιού αρχίζουν να φτιάχνουν το μεγαλύτερο καράβι που μπορούσαν, για να πάνε κι αυτοί μαζί του…»

Τι έκανε ο ναυαγός: Προσέφερε στους ιθαγενείς ένα όραμα! Δηλαδή αυτό που λείπει σήμερα από μας, απ’ όλους μας, γιατί κανένα κόμμα, κανένας αρχηγός δεν μπορεί να το προσφέρει! Που σημαίνει, αν στο μέλλον, κάποιος κατορθώσει να εμπνεύσει, να δώσει όραμα και προοπτική, όχι μόνο για την έξοδο από την κρίση, αλλά και για την περίοδο μετά από αυτήν θα κερδίσει την εμπιστοσύνη του λαού.

Η ευθύνη των πολιτικών μας, είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή του ναυαγού της ιστορίας. Είναι υποχρεωμένοι να πετύχουν, γιατί εκτός από το «χτίσιμο» μια καλύτερης Ελλάδας, καλούνται να αποκαταστήσουν το κύρος και την αξιοπιστία της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, διαφορετικά ο δρόμος μας δεν είναι καλός και πιθανότατα θα μας οδηγήσει σε «εκτροπές»…

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ