ΑΠΟ ΔΙΜΗΝΟ ΣΕ ΔΙΜΗΝΟ

21 Νοεμβρίου 2015 Φύλλο 133

ΑΠΟ ΔΙΜΗΝΟ ΣΕ ΔΙΜΗΝΟ

Σχολιάζει ο Παναγιώτης Παπαϊωάννου

Τηλ.: 2331020867 – 6972446533

Της Άρτας το γεφύρι (1) – Δρόμοι

«Ολημερίς το χτίζανε το βράδυ γκρεμιζόταν»… Θυμάστε, φίλες και φίλοι το δημοτικό αυτό τραγούδι (παραλογή), που για να στεριώσει το γεφύρι έπρεπε να θυσιαστεί του πρωτομάστορα η γυναίκα;… Όχι, πατριώτισσες και πατριώτες εμείς δεν έχουμε γεφύρι και δυστυχώς τον τελευταίο καιρό (από τα Χριστούγεννα του 2009, που έγιναν οι κατολισθήσεις στα Τέμπη) δεν έχουμε και δρόμους ή μάλλον έχουμε. Ναι! Δρόμους έχουμε, ασφαλείς δρόμους δεν έχουμε. Ολημερίς ή καλύτερα ολοχρονίς τους επισκευάζουν και στις βροχές μια από τα ίδια. «Μια τρύπα εδώ μια τρύπα εκεί μια τρύπα παραπέρα, έκαναν το κορμάκι μου σαν τρύπια ταμπακιέρα», έτσι λέει ένα άλλο τραγούδι, έτσι κατάντησαν κι οι δρόμοι μας! Όλοι οι δρόμοι! Γόννοι – Καλλιπεύκη, Καλλιπεύκη – Καρυά και Καλλιπεύκη – Πλαταμώνας! Μπάλωμα εδώ, μπάλωμα εκεί λακκούβες παραπέρα! Και τι λακκούβες! Με βάθος, με πλάτος, με… το στρέμμα! Και δεν μιλάμε για τους αγροτικούς, αυτοί είναι μια άλλη θλιβερή ιστορία, «ανάλογη» της εποχής μας, ανάλογη του 21^ου αιώνα!

Θυμάμαι τα λόγια του Νομάρχη, του κ. Κατσαρού, τις μέρες που γίνονταν η διαβούλευση για τη «Λίμνη» της Καλλιπεύκης (το άλλο γεφύρι της Άρτας): «Μην περιμένετε δρόμους φαρδιούς αλλά δρόμους ασφαλείς»… Ίσως τα θυμάστε κι εσείς, όσοι ήσαστε τότε στο καφενείο του Χρήστου Οικονόμου, ο ίδιος πάντως, εκ του αποτελέσματος, φαίνεται πως δεν τα θυμάται κι αν τα θυμηθεί δεν προλαβαίνει μέχρι τη λήξη της θητείας του να τα κάνει πράξη… Από τη νέα χρονιά θα έχουμε άλλους αρμόδιους, οι οποίοι θέλουμε να πιστεύουμε, θα είναι τύποις και ουσία αρμόδιοι και κύρια αποτελεσματικοί (Περιφερειάρχης, Δήμαρχος Διευρυμένου Δήμου Τεμπών). Τους το ευχόμαστε, κι ελπίζουμε οι ευχές μας να προσθέσουν στους σχεδιασμούς τους και στην αποτελεσματικότητά τους. Τους το ευχόμαστε και ταυτόχρονα το απαιτούμε… Δυστυχώς, φίλες και φίλοι εκεί καταντήσαμε: Να ζητούμε τα αυτονόητα κι ακόμα χειρότερα να ζητιανεύουμε για τα αυτονόητα! Οι μετακινήσεις μας (για όποιο λόγο κι αν γίνονται αυτές – δουλειά, αναψυχή, διασκέδαση), πρέπει να είναι ασφαλείς και είναι υποχρέωση της (όποιας) πολιτείας (όχι μόνο της ευρωπαϊκής) να φροντίζει γι αυτό. Ναι να φροντίζει και να φροντίζει έγκαιρα! Δυστυχώς ή ευτυχώς (δεν είναι του παρόντος) οι μετακινήσεις σήμερα δεν έχουν καμιά σχέση μ’ αυτές που γίνονταν πριν λίγα χρόνια. Ο κυκλοφοριακός φόρτος δεν αυξήθηκε μόνο στην εθνική (;) οδό αλλά παντού! Κι οι αποστάσεις σήμερα έχουν «μικρύνει» πολύ, πάρα πολύ! Παλιότερα χρειαζόταν πέντε ώρες για να πάει κάποιος στους Γόννους, εννιά για να πάει στη Λάρισα και σήμερα χρειάζεται τριάντα λεπτά και μια ώρα αντίστοιχα, παλιότερα χρειάζονταν ένας μήνας για να πάει κάποιος στην Αυστραλία και σήμερα χρειάζεται δέκα εφτά ώρες. Και φυσικά για να ισχύουν οι χρόνοι αυτοί πρέπει και οι δρόμοι να είναι ανάλογοι, να παρέχουν την ασφάλεια που πρέπει να παρέχουν σαν επαρχιακοί δρόμοι! Και μην πείτε πως οι δρόμοι Καλλιπεύκης – Πλαταμώνα και Καλλιπεύκης – Καρυάς δεν είναι επαρχιακοί αλλά δασικοί, ανεξάρτητα αν είναι έτσι χαρακτηρισμένοι. Η ιδιότητα ενός δρόμου, δεν εξαρτάται από το «όνομά» του αλλά από το φόρτο που δέχεται κι ακόμα χειρότερα… αν δεν τους θεωρούσαν οι «αρμόδιοι» επαρχιακούς δεν θα περνούσαν νταλίκες, φορτηγά, λεωφορεία ή αλλιώς κάποιοι θα είχαν τιμωρηθεί!

Η ευθύνη για την καταστροφή τους δεν είναι δική μας, δεν είναι των Καλλιπευκιωτών ούτε των φίλων της Καλλιπεύκης, είναι της πολιτείας και πρέπει άμεσα να την αναλάβει, πρέπει άμεσα να ξεκινήσουν επισκευές και μάλιστα ουσίας κι όχι επισκευές για τα μάτια (ένα φορτηγό άσφαλτος, δυο εργάτες κι ένα φτυάρι)… Άμεσα και σωστά πριν είναι αργά και πριν ακολουθήσουμε το παραπάνω αναφερόμενο δημοτικό τραγούδι και «στοιχειώσουμε» άνθρωπο! Δεν υπάρχει λόγος και δεν υπάρχει επίσης λόγος η αγανάκτηση μας να γίνει οργή…

Της Άρτας το γεφύρι (2)- Λίμνη της Καλλιπεύκης

Εμείς έχουμε (είχαμε) λόγια, λόγια πολλά, παχιά και μεγάλα! Υποσχέσεις!!! Έχουμε (είχαμε) και καυγάδες (!), πως θα γίνει, γιατί θα γίνει, ποιες θα είναι οι αποζημιώσεις (να είναι αυτές, να είναι εκείνες). Εμείς είχαμε δημόσια «διαβούλευση»! Θυμάστε τον όρο; Καταλάβατε τι σημαίνει; Παίρνει η «εξουσία» μια απόφαση (πρόταση την ονομάζει) και την θέτει σε δημόσια διαβούλευση (υποτίθεται συζήτηση), κάνει μια ανοιχτή παρουσίαση, γίνονται διάφορες τοποθετήσεις, εκφράζονται προβληματισμοί, δίνονται ενδεχομένως και απαντήσεις (;) και συμπεραίνει – καταλήγει (η εξουσία) πως η αρχική της πρόταση – απόφαση έγινε αποδεκτή!

Και πράγματι έτσι έγινε. Η πρόταση απόφαση της Νομαρχίας (Νομάρχης – Λ. Κατσαρός ) με την υποστήριξη του Δήμου Γόννων (Δήμαρχος – Α. Τόλιος) έγινε αποδεκτή από όλους μας παρ’ όλες τις ενστάσεις μας αλλά και κάποιες διαφωνίες μας!!! Άλλοθί τους, η καθ’ όλα αξιόλογη και αξιοσέβαστη κ. Νίκη Γουλανδρή και η μελέτη του ΕΚΕΒΥ (πιθανότατα και οι δυο πίστεψαν στις πολιτικές – κομματικές υποσχέσεις όσο κι εμείς).

Πέρασε ο καιρός, δαπανήθηκαν κάποια χρήματα (πόσα;) για μελέτες (ποιες;) και «μην τον είδατε, μην τον απαντήσατε»! Λίμνη ακούγαμε και λίμνη δεν βλέπουμε. Εδώ η λίμνη, εκεί η λίμνη! Πού είναι η λίμνη; Πατριώτισσες και πατριώτες, μη βιάζεστε, τα μεγάλα έργα θέλουν χρόνο, θέλουν επίσης και χρήμα… Και για να έχετε μια άποψη μεγέθους του έργου «επανασύσταση της λίμνης της Καλλιπεύκης», προϋπολογίστηκε από τη Νομαρχία Λάρισας στα 10 εκατομμύρια ευρώ! Πολλά λεφτά! Τόσο πολλά που μόλις και μετά βίας φτάνουν για δυο χιλιόμετρα εθνικής οδού… Τόσος ήταν ο προϋπολογισμός στης, μόλις δυο χιλιόμετρα δρόμος (το παράδειγμα πατριώτισσες και πατριώτες απλά και μόνο για έχετε ένα μέτρο σύγκρισης – τα 10 εκατομμύρια δεν είναι ούτε πολλά ούτε λίγα, είναι 10 εκατομμύρια, και σίγουρα υπάρχουν μελετητές που μπορούν να ορίσουν επ’ ακριβώς το μέγεθος του έργου).

Πέρασε ο καιρός, ήρθε η κρίση (λες και δεν ήξεραν) και μας έμεινε! Θα ζήσουμε λοιπόν μαζί της (για δυο χρόνια μας λένε) και θα περιμένουμε… μέχρι να περάσει ο καιρός να περάσει και η κρίση… κι εν τω μεταξύ ας φροντίσουμε να έχουμε καμιά βάρκα… μην και μας «έρθει» η λίμνη ξαφνικά και μας βρει απροετοίμαστους…

Κι επειδή δεν ξέρουμε πότε θα γίνει αυτό (το πραγματικά μεγάλο έργο για την περιοχή μας) μήπως πρέπει να φροντίσουμε αυτό που έχουμε; Να φροντίσουμε τα 5000 στρέμματα με τα όσα αυτά μπορούν να μας δώσουν; Και μήπως πρέπει επίσης αξιοποιώντας αυτά τα 5000 στρέμματα (και μέχρι να γίνει η λίμνη) να βελτιωθούν οι υπάρχοντες αγροτικοί δρόμοι; Μήπως οι πατριώτες μας αγρότες πρέπει να μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους και να είναι σίγουροι πως θα γυρίσουν στα σπίτια τους, με τα όχι και φτηνά μηχανήματά τους, χωρίς να βρεθούν σε κάποιο χαντάκι; Αν δοκιμάσετε να περάσετε το δρόμο αυτόν που πάει παράλληλα με το δρόμο της Κρανιά τότε θα καταλάβετε Και προς Θεού μην το κάνετε με βροχή ή μετά από βροχή!!!

«Ολημερίς» λοιπόν το σχεδιάζανε κι ακόμα τίποτε! Όμως, εδώ το τραγούδι δεν έχει συνέχεια, δεν χρειάζεται να «στοιχειώσουμε» άνθρωπο για να γίνει. Εκατό χρόνια ζουν οι άνθρωποι στο χωριό μας χωρίς λίμνη (αποξηράνθηκε το 1911), που σημαίνει πως μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε και χωρίς αυτή. Όχι πως δεν τη θέλουμε. Το αντίθετο! Κείνο που μας ενοχλεί και μας οργίζει δεν είναι το έργο μα… τα πολλά τα «ΘΑ,ΘΑ,ΘΑ», φτάνει πλέον, όχι άλλα. Καλά είναι τα λόγια μα… τα λόγια που γίνονται έργα είναι τα προτιμότερα, τα ουσιαστικότερα κι αυτά που δείχνουν το σεβασμό της (όποιας) πολιτείας τους πολίτες της.