ΚΑΛΛΙΠΕΥΚΗ

ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ
Για τον Δημήτριο ΔΡΟΓΚΟΓΙΑ Του Νικολάου

Πατέρας…….μια λέξη ιερή και αγαπημένη, λέξη περήφανη και ακριβή για μένα. Πατέρας…. Λέξη τρυφερή γεμάτη αγάπη και στοργή, λέξη αγάπη και δύναμη!
Στις 25 Μάρτη 2004 βγήκε από τα χείλη μου γεμάτη πόνο και πίκρα, για πρώτη φορά σου φώναζα «Μπαμπά» και συ δεν απαντούσες. Δεν άκουγα εκείνη την βαθιά ζεστή φωνή που τόσο αγάπησα και δεν ένιωθα την δύναμη και την σιγουριά με την οποία με γέμιζε.
Μπαμπά μου, διάλεξες μέρα γιορτής ηρωικής για να φύγεις για το δικό σου ταξίδι και είμαι σίγουρη πως αυτή η μέρα σου ταίριαζε!
Ήσουν πάντα περήφανος σωστός μετρημένος σαν άνθρωπος και μαζί τόσο ζεστός τρυφερός και αφοσιωμένος σαν σύζυγος και πατέρας. Κάθε σου πράξη ήταν οδηγός στη ζωή μου, κάθε λέξη και μια συμβουλή για μένα. Πάντα είχες το σωστό τρόπο να με ενθαρρύνεις και πάντα στεκόσουν δίπλα μου σαν φύλακας άγγελος για ότι και αν μου συμβεί. Ποτέ δεν έκρινες τις πράξεις μου και τις συνέπειες τους, πάντα, όμως, είχες την σωστή λέξη και τον τρόπο να με κάνεις να τις κρίνω εγώ.
Με στήριξες από την πρώτη στιγμή της ζωής μου μέχρι και την τελευταία στιγμή της δικής σου ζωής. Μοιράστηκες τις λύπες μου και τις χαρές μου και με έκανες να καταλάβω ότι μπορώ να τα καταφέρω τα πάντα αρκεί να ο πιστέψω. Μ’ έκανες να πατήσω γερά στα πόδια μου και να μη φοβάμαι τίποτα και μόλις το κατάφερες έφυγες. Έφυγες τη στιγμή που σε χρειαζόμουν περισσότερο από κάθε άλλη φορά.
Έφυγες απρόσμενα, ήρεμα με το χαμόγελο στα χείλη έτσι απλά σαν να το είχες αποφασίσεις από καιρό και ας μην είχες τάξει πως εσύ και εγώ θα βαδίσουμε πλάι – πλάι και θα τα παλέψουμε όλα.
Ήταν η μόνη υπόσχεση που δεν κράτησες γιατί δεν ήταν στο χέρι σου.
Μπαμπά μου, φεύγοντας, μου άφησες την μεγαλύτερη κληρονομιά που αφήνει ένας γονιός στο παιδί του. Μου άφησες το όνομά σου και την απεριόριστη εκτίμηση που έτρεφαν για σένα όλοι όσοι σε γνώρισαν. Η εκτίμηση αυτή στρέφεται τώρα και σ’ αυτούς που άφησες πίσω σου.
Νιώθω περήφανη, που είμαι το δικό σου παιδί. Νιώθω σίγουρη και δυνατή γιατί εσύ με δίδαξες ότι η δύναμη υπάρχει μέσα μου.
Σ’ ευχαριστώ που ήσουν ο δικός μου Πατέρας και σου υπόσχομαι να τιμήσω τις αρχές που μου δίδαξες και να βαδίσω στον δρόμο που εσύ μου έδειξες.
Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ το παιδί σου.
Ο Δημήτριος Δρογκόγιας έζησε και μεγάλωσε στον Αμπελώνα και απεβίωσε σε ηλικία …

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ