ΚΑΛΛΙΠΕΥΚΗ

 Γράφει ο Αστέριος Μαντάς

Ετούτο το μικρό χωριουδάκι, που ονομάζεται και Κάτω Όλυμπος, έχει μεγάλη ιστορία:
Από το δρομολόγιο που πέρασε ο Ξέρξης, πέρασε και ο γερμανός και πάτησαν τη Θεσσαλία.
Στην Καραβίδα στο Πέταλο και στα Τέμπη, φιλοξενήθηκαν οι Αρματολοί και οι Κλέφτες και το τάγμα της εθνικής αντίστασης με διοικητή τον Καπετάν Τζαχίλα και τον Αντώνη Γράτσανη.
Οι Γερμανοί μας φέρθηκαν πολύ ευγενικά. Δυο φορές έκαναν επιδρομές χωρίς να υπάρξουν θύματα. Η μία ήταν το χειμώνα στις 30 Ιανουαρίου, των Τριών Ιεραρχών. Μας έκλεισαν μέσα στην εκκλησία όλη τη νύχτα και την ημέρα έφυγαν παίρνοντας μαζί τους μερικού ομήρους. Η άλλη ήταν το Μάιο του 43. Εμείς φύγαμε όλοι στα βουνά. Αυτοί κάψανε το χωριό και μείνανε από την καταστροφή περίπου 15 σπίτια μαζί και οι εκκλησίες. Τότε καταστράφηκε και το σχολείο. Το σχολείο το ξαναχτίσαμε το 43 – 44 με πρόεδρο της Σχολικής Επιτροπής τον Νικόλαο Οικονόμου ή Κουτσόγιαννο. Το ξαναχτίσαμε με προσωπική εργασία κουβαλώντας πέτρες και βοηθώντας. Τους μαστόρους τους πληρώσαμε με είδος (άλλος έδωσε σιτάρι, άλλος κριθάρι, άλλος βρίζα. Ότι είχε ο καθένας).
Ο γερμανικός στρατός δεν μας αιχμαλώτισε. Μας άφησε ελεύθερους αφού παραδώσαμε τα όπλα. Σ’ αυτό βοήθησε ο Δεσπότης Ιωαννίνων, και ο Στρατηγός Τσολάκογλου, που συνθηκολόγησε με το γερμανό στρατηγό. Αργότερα η πολιτεία των αρχηγών τον καταδίκασε σε θάνατο, αλλά εγώ θεωρώ πως ήταν ο σωτήρας πολλών Ελλήνων.

Το χωριό μας ήταν λίμνη και λέγονταν Ασκουρίς. Το 1906 γίνονταν εκλογές. Στην επαρχία μας (επαρχία Τιρνάβου) ήταν δυο υποψήφιοι. Ο ένας λέγονταν Θεόδωρος Λιμπρίτης. Ο Λιμπρίτης έχασε στον Τίρναβο και έφυγε για Λάρισα. Τα ψηφοδέλτια του χωριού μας, άργησαν να πάνε στον Τίρναβο. Όταν ανοίχτηκαν και μετρήθηκαν, ήταν όλα στο όνομα του Λιμπρίτη. Ο Λιμπρίτης εκλέχτηκε βουλευτής με τις ψήφους του χωριού μας. Γύρισε στον Τίρναβο και με δόξες και τιμές καβαλίκεψαν τα άλογα και με τη συνοδεία του ήρθε στο χωριό μας. Ευχαριστημένος για την εκλογή του ο βουλευτής ρώτησε τους πατριώτες μας τι θέλετε μνα κάνω για σας και αυτοί του ζήτησαν την αποξήρανση της λίμνης. Το έργο έγινε. Η αποξήρανση άρχισε το 1906 και τελείωσε το 1910 – 1911.
Ο ίδιος βουλευτής έκανε και άλλα μεγάλα έργα στο χωριό μας. Έχτισε και την εκκλησία στο κέντρο του χωριού και ονομάστηκε Άγιος Θεόδωρος και έχτισε και το σχολείο. Τα χρήματα που δαπανήθηκαν ήταν δωρεά του ευεργέτη Συγγρού και γι’ αυτό η πλατεία μας ονομάσθηκε έτσι. Τα χωράφια της λίμνης μοιράστηκαν στους κληρούχους το 1924 – 1926. Κλήρο πήρανε όσοι είχαν γεννηθεί μέχρι το 1906. Ο κλήρος ήταν 18 στρέμματα αλλά το ένα χάθηκε στα χαντάκια.
Αυτά γνωρίζω και αυτά γράφω. Αν άλλος γνωρίζει περισσότερα ας συμπληρώσει.

Σημείωση σύνταξης: Προσπαθήσαμε τα γραπτά του Μπαρμπα – Στέργιου Μαντά να τα αντιγράψουμε από το χειρόγραφο που μας παρέδωσε, όπως τα είχε. Παρέμβαση έγινε μόνο στην ορθογραφία και αποφύγαμε κάποιες επαναλήψεις.
Ο Μπάρμπα – Στέργιος Μαντάς, έζησε πολλά, θυμάται πολλά και γνωρίζει πολλά. Την ιστορία του χωριού μας, όπως την έγραψε ο ίδιος θα τη συνεχίσουμε στο επόμενο και στο μεθεπόμενο φύλλο …

ΠΙΣΩ