ΚΑΛΛΙΠΕΥΚΗ

Παιδιά μου να μας ζήσετε, να ’στε πάντα καλά

Να ’στε γεροί και δυνατοί σαν τα ψηλά βουνά

Πάντα να ’στε χαρούμενοι πάντα ευτυχισμένοι

καλοσυνάτοι πρόσχαροι και πάντα αγαπημένοι

Σήμερα που ’χετε χαρές, το γάμο το δικό σας

λάμπετε από ομορφιά και λεβεντιά κι οι διό σας

Είστε στα αλήθεια όμορφο και λατρευτό ζευγάρι

για πάντα έτσι να ’σαστε με του Θεού τη χάρη

Να ζήσει και η κουμπάρα σας που ’χει περίσσια χάρη

και σε ομορφιά ζηλεύουνε ,ο ήλιος το φεγγάρι

Γι αυτό Ματίνα μην αργείς, διάλεξε τον καλό σου

σύντομα να χορέψουμε στο γάμο το δικό σου

Τώρα για τους παράγαμπρους και της παρανυφούλες

όλοι μαζί σας δίνουμε τις πιο θερμές ευχούλες.

Γοργά να μεγαλώσετε, μεγάλους να σας δούμε

και εμείς να είμαστε καλά στο γάμο σας να ’ρθούμε

Εσύ νυφούλα όμορφη. Κόρη μ΄ αγαπημένη

φεύγεις και άλλο σπιτικό τώρα σε περιμένει.

Πας σε καινούρια γειτονιά, άλλοι θα ’χεις γειτόνοι

άλλοι θα καμαρώνουνε και εμείς θα είμαστε μόνοι.

Κέρνα λοιπόν γλυκό κρασί, οι καλεσμέν’ να πιούνε

που σ’ αγαπάνε και ήρθανε, για να σου ευχηθούνε.

Κέρασε και τη μάνα σου κι εμείς να ζαλιστούμε

να λιγοστέψει ο καημός που θ’ αποχωριστούμε.

Γαμπρέ τη νύφη ν’ αγαπάς, πολύ να την προσέχεις,

καμάρι και στολίδι σου, πάντοτε να την έχεις.

Εμείς την μεγαλώσαμε, με ζάχαρη και μέλι

χατίρι δε θα τη χαλάς να έχει ότι θέλει.

Στις δυο στις τρεις στο σπίτι μας, θα ’ρχεστε να σας δούμε

κι όχι στις δεκατέσσερις θα παρεξηγηθούμε!

Θα ’ρχεστε να βλεπόμαστε και για να σας χαρούμε

και να ’σαι Γιάννη σίγουρος καλά θα τα περνούμε.

Εσύ θα φέρνεις τα κρασιά , εγώ τα γιοματάρια

εσύ θα φέρνεις τα αρνιά, εγώ παχιά κριάρια.

Κι όταν στερέψουν τα κρασιά, θα σιγοτραγουδούμε

κι’ άσε κόρη και πεθερά να μας λοξοκοιτούνε.

Κι όταν θελήσει ο Θεός κι’ αρχίσουν γεννητούρια

κι αντιλαλούνε κλάματα ξενύχτια και τραγούδια

Τότε το ξέρω θα ’ρχεστε, ίσως και κάθε μέρα

για να ξεσκάζουν τα παιδιά, ν’ αλλάζουνε αέρα.

Να ’ρχεστε να τα φέρνετε, εμείς θα ’ναι χαρά μας

κι οι δυο να ταχταρίζουμε παιδιά απ’ τα παιδιά μας.

Κι ύστερα διαθέτουμε και προϋπηρεσία

ήδη ξεπεταλώσαμε δυο άγρια θηρία!

Θέλω ακόμα να σας πω, να ’στε αγαπημένοι

χέρι με χέρι στη ζωή, τραβάτε μονιασμένοι.

Γιατί έχει βάσανα ο ντουνιάς, τα ντέρτια δεν μετριούνται

αγαπημένοι να ’σαστε, κι εύκολα ξεπερνιούνται.

Και πάλι να μας ζήσετε, χίλια καλά να δείτε

να ασπρίσετε σαν τον Έλυμπο, πάντα να ευτυχείτε.

Να μεγαλώσετε παιδιά και εγγόνια να χαρείτε

κι ευλογημένοι θα ’σαστε στο κόσμο αυτό που ζείτε.

Τάσος Πατούλιας

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ