Ως γνωστόν η «αργία είναι μήτηρ πάσης κακίας». Τα διδαχθήκαμε εμείς το διδάσκονται και τα παιδιά μας ένα δεν μπορώ να καταλάβω? Γιατί όλοι κυνηγάνε την λούφα.
Οι πρωτοστατούντες λουφαδόροι εδώ στην Ελλάδα ποιοι άραγε είναι; Ιδού το μέγα ερώτημα.
Μην είναι ο φούρναρης που σηκώνεται στις 3 ή ο αξάδερφός μου ο σοβατζής; ο βιομηχανικός εργάτης που από τις 5 είναι στο πόδι και δουλεύει σαν το «βόδι».
Μήπως είναι ο κτηνοτρόφος που τρέχει ολημερίς δεν νομίζω δεν μου τόπε κανείς.
Ο γεωργός που με κρύο και ζέστη ή βροχή στο χωράφι θα βρεθεί είναι τόσοι και άλλοι τόσοι που ή δουλειά τους την έχει δώσει (κατακούτελα).
Τι να κάνουν δεν μπορούν στο δημόσιο να μπουν πιο καλά να την περνούνε
Νύκτα πια δεν θα ξυπνούνε
Ούτε και θα ξενυχτούνε
Το κρύο πια δεν θα το νιώσουν
Ούτε θα ξανά ιδρώσουν
Τα καλοριφέρ πετρέλαιο καταβροχθίζουν
Τα αιρκοντίσιον δροσίζουν
Μη μου πείτε σ’ ότι λεω δεν είμαι σωστός στο δημόσιο διαγωνισμός; (πρόσληψης) γίνεται ο χαμός είκοσι άτομα θα πάρουν είκοσι χιλιάδες τις αιτήσεις τους θα κάνουν.
Γιατί μπαμπά μου και εγώ
Δάσκαλος να μην γίνω
Το καλοκαίρι που κάνει ζέστη πολύ
Θα ‘μαι εις την εξοχή
Για μεγάλες τις γιορτές (Χριστούγεννα- Πάσχα)
Θα ‘μαι πάλι διακοπές
Τι τριήμερα τι σχόλες
Είναι οι βδομάδες όλες
Και αν δεν πέσει απεργία
Κάνουμε ψηφοφορία
Πάντα όχι σε αργία
Γιατί είναι αμαρτία.
Κάποιος πρέπει να επέμβει
Κάτι πρέπει να γενεί
Όχι τόσες εκδρομές
που τις βαφτίζουμε εκπαιδευτικές
είναι παράπονο αυτό;
Μα! Το ίδιο θα ‘κανα και εγώ;
Και τι δεν θα δινα γι αυτό.
Ας με συγχωρήσουν πάλι
Οι φίλοι μου οι δάσκαλοι
Και αν δεν θέλουν να με συγχωρήσουν
Τότε ας τους να με βρίζουν
Κι αν τσαντίστηκαν πολύ
Από αυτά που γράφω στο χαρτί
Ας ρίξουν καμιά παλιοεκδρομή.

Σημείωση: Κείμενο ξεκίνησα να γράψω αλλά με βγήκε λίγο έμμετρο (αν είναι) Όπως ο συχωρεμένος ο πατέρας μου, που ξεκίνησε να κάνει αντί (αργαλειού) πελέκα από εδώ πελέκα από εκεί το έκανε για κόπανος πελέκα – πελέκα το ‘κανε στειλιάρι για τσάπα, δεν το άρεσε πελέκα- πελέκα το ‘κανε στειλιάρι για τσεκούρι, δεν του ‘βγαινα συνεχίζει το κάνει στειλιάρι για σκεπάρνι, τίποτε και που κατέληξε; Τελικά το έκανε αδράχτι!!!
Έτσι την πάτησα και εγώ τώρα.

Δημήτριος Γκουντουβάς

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία, το 1o Φεστιβάλ Αφήγησης, που ήταν μια συνεργασία του ΜΕΣΑΚ «Η ΠΑΤΩΜΕΝΗ» και του Παιδαγωγικού Τμήματος Προσχολικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Το πρωινό μέρος του φεστιβάλ έλαβε χώρα στο κατασκηνωτικό Κέντρο Ελευθερία και το απογευματινό στο υπέροχο δάσος της Πατωμένη.

Πρωινή συνάντηση

Πλήθος κόσμου κατέκλυσε και τους δυο χώρους (πρωί – απόγευμα) από όλα σχεδόν τα μέρη της Ελλάδας. Όλοι αποχώρησαν αργά το βράδυ ευχαριστημένοι και ενθουσιασμένοι και από το περιεχόμενο του φεστιβάλ και από τις φυσικές ομορφιές της περιοχής.

Θ Τσιαπλές- Δ.Αυδίκος

    
Β. Αναγνωστόπουλος – Γ. Κούγιαλη

Τ. Τσιλιμένη

Στο πρωινό μέρος (θεωρητικό) παρουσιάστηκαν τα θέματα:
«Παραμυθάδες που γνώρισα», Βασίλης Αναγνωστόπουλος, Καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας,
Αφηγηματική Κοινότητα, Δημήτρης Αυδίκος, Καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας,
«Η αφήγηση στην Εκπαίδευση» Τασούλα Τσιλιμένη, Λέκτορας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και
«Το ελληνικό παραμύθι και η ελληνική λαογραφία» του κ. Μιχάλη Μερακλή, εισήγηση που διαβάστηκε από τη νηπιαγωγό Κούγιαλη Γιώτα, επίπεδη ο κ. Μερακλής δεν μπόρεσε να παραβρεθεί.

Την εκδήλωση χαιρέτησαν οι βουλευτές Ζώης, Φαρμάκης και Κατσαρός.
Η κ. Πετρωτού Αντωνία, ως εκπρόσωπος του Νομάρχη Λάρισας, ο δήμαρχος Αμπελώνα κ. Α. Δημάκης και ο δήμαρχος Γόννων κ. Καραναστάσης Χρήστος. Ο περιφερειακός διευθυντής εκπαίδευσης κ. Ραούλης, ο κ. Βασίλης Αναγνωστόπουλος, πρόεδρος του Τμήματος Προσχολικής εκπαίδευσης, ως εκπρόσωπος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, ο γενικός αρχηγός των κατασκηνώσεων κ. Στέλιος Κωνσταντίνου και ο πρόεδρος του ΜΕΣΑΚ Η ΠΑΤΩΜΕΝΗ, Θωμάς Τσιαπλές.

Παραβρέθηκαν επίσης οι δήμαρχοι Ανατολικού Ολύμπου, κ. Ιωάννης Τσαρούχας, Κάρλας, κ. Νικόλαος Αντωνάκης, ο Αντιδήμαρχος Γόνων, κ. Θωμάς Καραμπατής, ο Αντιδήμαρχος Λάρισας, κ. Χρήστος Οικονόμου, Νομαρχιακοί και Δημοτικοί Σύμβουλοι ο Δασάρχης Λάρισας κ. Κωνσταντίνος Πέτρου, ο καθηγητής του ΑΠΘ κ. Ζήσης Παπαδημητρίου, ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Αμπελωνα, Α. Παπαϊωάννου, η αντιπρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Βέροιας, Χ. Μπατσαρά – Τζήκα, ο περιφερειακός Διευθυντής ΕΛΑΣ, υποστράτηγος κ. Σταματίου Σταμάτης, ο ηθοποιός κ. Μαβίδης Γεώργιος (Λάμψη), ο Βασίλειος Καραβιδές, Ιδρυτής – Διευθυντής Λαογραφικού Μουσείου Γόννων, ο κ. Καρατζάς (εκδόσεις ΙΑΝΟΣ, Θεσσαλονίκη).

Απογευματινή συνάντηση

Το απογευματινό (πρακτικό) μέρος ξεκίνησε με το Εργαστήρι θεατρικής παιδείας και παιγνιδιού Λάρισας της Δήμητρας Τσουκαρέα, που μάγεψε κυριολεκτικά όλους.

 
Εργαστήρι θεατρικής παιδείας & παιγνιδιού Λάρισας Δήμητρας Τσουκαρέλα

Στη συνέχεια λαϊκοί παραμυθάδες άρχισαν να ξετυλίγουν το κουβάρι του «μια φορά και έναν καιρό» με ιστορίες που οι ίδιοι βίωσαν, Παρασκευή Χρυσού από Ραψάνη και Τάσος Πατούλιας από Καλλιπέυκη και με παραμύθι που θυμόταν από τη γιαγιά της η Τούλα Σιώκου από Καλλιπεύκη.

 
Π. Χρυσού – Τ. Πατούλιας

Ακούστηκε το παραδοσιακό τραγούδι «Ο Κωσταντάκης» από τη μουσικό, Ελένη Αναγνώστου και συνέχισαν οι μαθητές της Ε τάξης του Δημοτικού Σχολείου Ριζομύλου που παρουσίασαν αποσπάσματα σε διασκευή από το έργο της Χριστίνας Γιολδάση «Εκδρομή στο αύριο» με ευθύνη, διασκευή και επιμέλεια του δασκάλου τους Απόστόλη Παπαϊωάννου.

   
Δημοτικό Σχολείο Ριζομύλου

     
Δημοτικό Σχολείο Γόννων – Ε. Αναγνώστου & Π. Παπαϊωάννου

Οι μαθήτριες του Δημοτικού Σχολείου Γόννων Καράνη Κωνσταντίνα και Ριζούλη Βικτωρία αφηγήθηκαν τις εντυπώσεις γάλλου περιηγητή του περασμένου αιώνα, που αναφέρονταν στην περιοχή.
Οι νεοαφηγητές Δημήτρης Αβούρης από τη Ζάκυνθο και Φίλια Δενδρινού από την Αθήνα, ενθουσίασαν τους παρευρισκόμενους, καθώς και η φοιτήτρια του Π.Τ. Π. του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Ιωάννα Αντωνιάδου.

 
Δ. Αβούρης – Φ. Δενδρινού

Ι. Αντωνιάδου

Η βραδιά έκλεισε με συζήτηση με τον Λουδοβίκο των Ανωγείων που συζήτησε με όλους και κύρια με τις γυναίκες του χωριού, Τούλα ζαφείρη, Μαρία Θεοδοσίου και Τούλα Σιώκου, στις οποίες έδωσε την ευκαιρία να εκφραστούν, (παραβρίσκονταν γνέθοντας, με τη ρόκα και το αδράχτι, με το τσικρίκι και φτιάχοντς κουβάρια με την ανέμη και παραδοσιακές στολές).

 
Λουδοβίκος των Ανωγείων & Μ. Θεοδοσίου, Τ. Σιώκου, Τ. Ζαφείρη

Ο Λουδοβίκος των ανωγείων αφηγήθηκε με το δικό του ξεχωριστό τρόπο βιώματα από τη ζωή του και ιστορίες που άκουσε από ηλικιωμένους και φίλους και τραγούδησε μερικά από τα υπέροχα τραγούδια του κάτω από ένα γκριζογάλαζο   ουρανό, στον οποίο φάνηκαν τα πρώτα αστέρια, αφού ήδη είχε αρχίσει να πέφτει η νύχτα.
Πριν την εμφάνιση του Λουδοβίκου παιδιά της Καλλιπεύκης, ροβόλησαν την πλαγιά με αναμμένους πυρσούς, κίνηση συμβολική (ολυμπιακοί αγώνες) και ρεαλιστική ταυτόχρονα γιατί ήδη είχε αρχίσει να νυχτώνει.

   
Γ. Μαυραντζάς

Οι θεματικές ενότητες ενώνονταν η μια με την άλλη με το κλαρίνο του μαθητή Γιώργου Μαυραντζά.

Το συντονισμό και την παρουσίαση του προγράμματος είχε ο γραμματέας του Συλλόγου μας, Παναγιώτης Παπαϊωάννου.

Απογευματινή συνάντηση (με τους πυρσούς τα παιδιά της Καλλιπεύκης)

Στο μεσημεριανό διάλειμμα οι εκλεκτοί προσκεκλημένοι ξεναγήθηκαν από τα μέλη του Δ.Σ. στο δάσος της Αγίας Τριάδας, στο «Τρόχαλο της Αρκούδας» και στο «βράχο του Αετού» και θαύμασαν από κει το Θερμαϊκό.

Με λεωφορεία ήρθαν στην Καλλιπεύκη για το φεστιβάλ 55 φοιτητές του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και από την Αθήνα 50 μέλη της Πολιτιστικής κίνησης εκπαιδευτικών με τον πρόεδρο κ. Στέφανο Κούτρα.

Διάθεση και επιθυμία των οργανωτών είναι το φεστιβάλ να γίνει θεσμός και να εμπλουτίζεται εφόσον υπάρχουν οι προϋποθέσεις.

Ευχαριστίες:

Το Δήμο Γόνων, το Δήμο μας, τον αγαπητό Δήμαρχο κ. Καραναστάση και ιδιαίτερα τον Αντιδήμαρχο κ. Θωμά Κραμπατή.
Τους Εισηγητές – εισηγήτριες, του λαϊκούς Αφηγητές, του σύγχρονους παραμυθάδες, τους μαθητές των σχολείων Καλλιπέυκης, Ριζομύλου και Γόννων, το δάσκαλο Αποστολο Παπαϊωάννου, τη φοιτήτρια, του Π. Ε. του Παν. Θεσσαλίας Ιωάννα Αντωνιάδου, τη κ. Δήμητρα Τσουκαρέλα και το Εργαστήρι Θεατρικής Παιδείας και Παιγνιδιού Λάρισας, την κ. Ελένη Αναγνώστου, τον νεαρό μουσικό με το κλαρίνο Γιώργο Μαυραντζά, τον Λουδοβίκο των Ανωγείων, ο οποίος αφιλοκερδώς θα βρίσκεται σήμερα κοντά μας, τις κυρίες του χωριού μας, που επιμελήθηκαν το σερβίρισμα και ετοίμασαν τις υπέροχες πίτες και τα γλυκίσματα:
Ελένη Παπαστεργίου – Μπέλλου, Μαρία Παπαστεργίου – Τσιαπλέ, Σταματία Καραγιάννη, Ηλέκτρα Γκουγκουλιά, Μαρία Θεοδοσίου, Ιωάννα Γκούμα. Την Μαρία Ρημαγμού, γραμματειακή υποστήριξη, τον Κώστα Μπέλο, το Θανάση Τσιαπλέ, τους αδερφούς Γκαζγκάνη, το ΜΠΑΡΑΣ τράβελ (διάθεση λεωφορείου), τα παιδιά του χορευτικού συγκροτήματος του συλλόγου μας και την DEFENDER – COMVOS NET (υπηρεσίες ιντερνέτ για όλη την Ελλάδα – φάκελοι), την Τουριστική – Επενδυτική – 4 Χ 4 (παραλία Κατερίνης – τζίπ για τον μεσημεριανό περίπατο στην Αγία Τριάδα), τα βιβλιοπωλεία Ευσταθίου (Λάρισα, Καρδίτσα, Βόλος – οικονομική ενίσχυση), τα μέσα ενημέρωσης και τη Χριστίνα Παπαϊωάννου που φιλοτέχνησε την αφίσα.
Και βέβαια όλους όσους παραβρέθηκαν στο 1^ο Φεστιβάλ Αφήγησης.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Στις 10 του περασμένου Μάη τελέσαμε το ετήσιο μνημόσυνο για τον αείμνηστο ιερέα μας τον παπα – Στέργιο Τσικρικά, Συμπληρώθηκε αυτή την ημερομηνία ακριβώς ένας χρόνος από τον αναπάντεχο και ξαφνικό θάνατο του παπά μας. Συγκεντρωθήκαμε και πάλι για να τιμήσουμε την ιερή μνήμη του, τον θυμηθήκαμε και δακρύσαμε και πάλι. Και αυτό το Σάββατο, όπως και πέρυσι, η ημέρα ήταν Χαρά θεού. Ανοιξιάτικη και Αναστάσιμη.

Ένας χρόνος πέρασε χωρίς τον παπα – Στέργιο και ακόμη δεν μπορούμε να συνέλθουμε, να ξεμουδιάσουμε και να τον ξεχάσουμε. Είκοσι ένα ολόκληρα χρόνια τα περάσαμε μαζί και η μορφή του αποτυπώθηκε στη μνήμη μας και στην ψυχή μας.

Περάσαμε το περσινό καλοκαίρι με διάφορους παπάδες και όλοι είχαμε την αγωνία για το τι θα γίνει, θα μας στείλει ο Δεσπότης άλλον παπά; Και τι σόι παπάς θα είναι αυτός; Και πραγματικά, ο Δέσποτας δεν μας ξέχασε και τον ευχαριστούμε πολύ που μας παρηγόρησε και μας έστειλε έναν νέο, πολύ νέο παπά, εργατικό και καλλίφωνο. Που έφερε μια άλλη ατμόσφαιρα και αέρα στην εκκλησία. Που είναι γραμματισμένος και κοινωνικός κι ας μας ξάφνιασε στην αρχή με το θέμα της θείας Κοινωνίας και της Εξομολόγησης και το οποίο πολύ πρέπει να προσέξει. Που πλησίασε μικρούς και μεγάλους και τα δασκαλοπαίδια γέμισαν το ιερό και είναι ευλογία θεού όλα αυτά. Που μιλάει στη γλώσσα μας τη χωριάτικη και εξηγεί με απλά λόγια τον Λόγο του θεού.

Πέρασε ένας χρόνος χωρίς τον αγαπημένο και καλοκάγαθο παπα – Στέργιο. Μπαίνουμε στον Αη Θόδωρο και ακόμη νομίζουμε ότι θα ξεπροβάλει από την Ωραία Πύλη για να μας ευλογήσει, να μας μοιράσει το αντίδωρο και να μας ευχηθεί όλους χωριστά και ιδιαίτερα εμάς που λείπουμε από το χωριό και να μας πει «χρόνια πολλά, καλώς ήρθες Ζήση, καλώς ήρθες Αποστόλη, Νίκο, Γιώργο, Μαρία, Καλλιπευκιώτη και Καλλιπευκιώτισσα».

Παπα – Στέργιο, πέρασε ένας χρόνος χωρίς εσένα. Δεν σε ξεχνούμε και σε φέρνουμε καθημερινά στη μνήμη μας. Κοιμήσου εν ειρήνη και πρέσβευε υπέρ ημών. Και μην ανησυχείς για το αγαπημένο σου ποίμνιο. Ο Κύριος μας έστειλε άξιο αντικαταστάτη. Τον ευχόμαστε καλή δύναμη και υπομονή στο δύσκολο και ιερό έργο του. Φαίνεται πως σε μοιάζει σε πολλά και ιδιαίτερα στο μεράκι για δουλειά. Όμως όλα στο τέλος κρίνονται. Ο καιρός περνάει πολύ γρήγορα. Ευχόμαστε να ριζώσει στο χωριό, να δουλέψει και να αφήσει και αυτός, θεάρεστο έργο.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Διανύουμε το έτος 2003 που χαρακτηρίστηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση «Έτος Ατόμων με Αναπηρίες» και συμβάλουμε με τη σειρά μας δημοσιεύοντας τις παρακάτω σκέψεις μαθήτριας Γ΄ Γυμνασίου.

Κοινωνικές διακρίσεις και άτομα με αναπηρίες 

Στις μέρες μας, πολύ συχνά, στη γειτονιά, στο σχολείο, στο οικογενειακό η φιλικό μας περιβάλλον, ζει κάποιο παιδί με αναπηρία.
– Ποια είναι η συμπεριφορά μας απέναντι του;
– Ποιοι λόγοι μας ωθούν στην υιοθέτηση αυτής της συμπεριφοράς;
– Ποιες είναι οι επιπτώσεις για όλους μας και ιδιαίτερα για το ίδιο το παιδί;
– Ποιες είναι οι προοπτικές για αλλαγή στάσης απέναντι στο άτομα με αναπηρίαστα πλαίσια μιας κοινωνίας που αποδέχεται και σέβεται την διαφορετικότητα του άλλου;
ΕΥΤΥΧΩΣ δεν χρειάζεται να τρέξω στην γειτονιά, στο σχολείο, στο φιλικό περιβάλλον για να βρω η να σκεφτώ ένα παιδί με αναπηρία ΕΥΤΥΧΩΣ ζω καθημερινά με ένα παιδί με ιδιαίτερες ικανότητες και προοπτικές μια και ο μικρός μου αδελφός είναι ένα παιδάκι με σύνδρομο Down.
Σας ευχαριστώ που μου δίνεται την ευκαιρία να γράψω μια έκθεση για τα παιδιά αυτά μια και αγωνίζομαι καθημερινά μαζί του.
Θλίβομαι βέβαια γιατί τα θυμάται η κοινωνία μας μόνο κάποιες μέρες σαν την 3^η Δεκεμβρίου και θέλω να ελπίζω σε πολλά, καθώς το 2003 είναι αφιερωμένο στα άτομα αυτά.
Ρωτώντας με ποια είναι η συμπεριφορά του κόσμου απέναντι τους, δεν μπορώ παρά να σας πω, ότι, ή τα αγνοούν ή τα κοροϊδεύουν ή τα λυπούνται.
Λίγες είναι οι περιπτώσεις που οι συμπεριφορές αλλάζουν, είναι όμως εξαιρέσεις που απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα και οι λόγοι που μας ωθούν στην υιοθέτηση της συμπεριφοράς αυτής – έχοντας πλήρη επίγνωση ότι αυτό που σας γράφω είναι «ένα βαρύ κατηγορώ», είναι το οικογενειακό περιβάλλον μέσα στο οποίο κάάθε άνθρωπος διαμορφώνει τον χαρακτήρα του.
Καλούμαι και εγώ να απαντήσω λοιπόν ποιες είναι οι επιπτώσεις της συμπεριφοράς αυτής.
Ακούστε λοιπόν μέσα από ένα σπίτι που έχει παιδί με ειδικές ανάγκες. Ανοίξτε τα αυτιά σας εσείς οι μεγάλοι που κάθεστε στις μεγάλες καρέκλες.
ΕΥΤΥΧΩΣ – δόξα τω θεώ- έχουμε οικονομική άνεση. Οι γονείς μου ξοδεύουν μεγάλα ποσά για την κατ’ οίκον εκπαίδευση του αδελφού μου.
ΕΥΤΥΧΩΣ οι γονείς μου είναι και οι δύο μορφωμένοι και αντιμετωπίζουν τον αδελφό μου σαν ένα φυσιολογικό παιδί, τον πήγαν δε πολλές φορές στην Αγγλία σε εξειδικευμένο κέντρο όπου πήραν οδηγίες καθοριστικές για, την εκπαίδευσή του.
ΕΥΤΥΧΩΣ ο παππούς και η γιαγιά είναι μορφωμένοι και έχουν αναλάβει την υψηλή επίβλεψη την δική μου και του μεγάλου μου αδελφού μια και ο μπαμπάς το απόγευμα δουλεύει και η μαμά είναι δοσμένη ολοκληρωτικά στο Γιώργο.
ΕΥΤΥΧΩΣ ο Γιώργος στο σχολείο έχει έναν πολύ καλό δάσκαλο.
Όλα αυτά τα ΕΥΤΥΧΩΣ συντέλεσαν ώστε ο Γιώργος να παρακολουθεί τον «’ρχοντα των Δαχτυλιδιών» στον κινηματογράφο μαζί μας σαν κύριος, να πηγαίνει στην καφετέρια με τη μαμά, να παίζει με τα παιδιά, να γράφει και να διαβάζει, ενώ παιδιά με σύνδρομο Down πολύ μεγαλύτερα από αυτόν όχι μόνο δεν μπορούν να γράψουν και να διαβάσουν, μα ούτε καν να μιλήσουν δεν μπορούν.
Υπάρχουν, όμως και τα ΔΥΣΤΥΧΩΣ.
Μόλις ο Γιώργος εμφανίζεται στην παιδική χαρά, τα παιδιά τον κοιτούν παράξενα στην αρχή, μετά τον κοροϊδεύουν και μετά τον απομονώνουν, με αποτέλεσμα η μαμά να εκνευρίζεται και να κλαίει.
Στο σχολείο τα «φυσιολογικά παιδιά» του μαθαίνουν άσχημες κουβέντες και χειρονομίες για να γελούν μαζί του, με αποτέλεσμα να τον εκνευρίζουν και να τους πετάει πέτρες. Αχ τι να σας πρωτογράψω;
Αχνά στον ορίζοντα, αρχίζει να διαγράφεται η φιγούρα μιας αλλαγής που δειλά – δειλά, χωρίς και η ίδια να το πιστεύει, στγοπερπατάει και φυλάγεται. Φυλάγεται γιατί δεν μπορεί να το πιστέψει ότι η κοινωνία μπορεί να αλλάξει και να αποδεχθεί την διαφορετικότητα των άλλων.
Πως μπορεί να αλλάξει χωρίς εξειδικευμένα σχολεία, χωρίς ειδικά βιβλία, χωρίς ειδικά εποπτικά μέσα, χωρίς προσβασιμότητα στους δημόσιους χώρους (σχολεία, πεζοδρόμια) χωρίς περίσσεια ευαισθησίας και αγάπης από όλο τον κόσμο, χωρίς, χωρίς…
Σήμερα στα Γιάννινα, λέει η μαμά μου, βρισκόμαστε όπου βρισκόταν η Θεσσαλονίκη πριν 15 χρόνια. Φαντασθείτε λοιπόν σε τι σημείο βρισκόμαστε παγκόσμια, σε σχέση με την Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία και Αμερική, Ίσως το παγκόσμιο σύνθημα θα έπρεπε να είναι:
Μπορεί αύριο να είμαστε εμείς οι ίδιοι άτομα με ειδικές ανάγκες. Και ξέρουμε όλοι μας πόσο εύκολο είναι αυτό να συμβεί.
Σας ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δώσατε να ξαλαφρώσω την ψυχή μου με το να σας γράψω αυτά που είχα κρυμμένα μέσα μου.
Ελπίζω και εύχομαι σε ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά αυτά, που δεν είναι ενός κατώτερου θεού αλλά του δικού μας που πιστεύουμε, ελπίζουμε και αγαπάμε.

Ιανουάριος 2003
Εμμανουέλα Δρούγκα
Γ3 Γυμνασίου (Γιάννενα)

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Emails, μηνύματα που λάβαμε στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση Kallipefki@comvos.net

«Διαβάζει» και επιμελείται ο Παναγιώτης Παπαϊωάννου

Από τη Χριστίνα Παπαϊωάννου (Αθήνα)

Ξέρεις ότι ζεις στο 21ο αιώνα όταν…
1. Προσπαθείς να βάλεις το password σου στο φούρνο μικροκυμάτων
2. Έχεις κάτι χρόνια να παίξεις πασιέντζα με κανονικά χαρτιά
3. Έχεις μια λίστα με τουλάχιστον 15 αριθμούς τηλεφώνου για να επικοινωνήσεις με την (τριμελή) οικογένειά σου
4. Στέλνεις e-mail στον κολλητό σου που δουλεύει στο διπλανό γραφείο
5. Μιλάς πολλές φορές τη μέρα μ’ έναν απίθανο τύπο στη Νότια Αφρική, αλλά έχεις μήνες να πεις καλημέρα σ’ αυτόν που μένει στο διπλανό σου σπίτι
6. Ο λόγος που έχεις χαθεί με κάποιους γνωστούς/φίλους είναι ότι δεν έχουν e-mail.
7. Τα περισσότερα ανέκδοτα τα διαβάζεις πλέον παρά τα ακούς.
8. Όταν γυρνάς σπίτι μετά από μια κουραστική μέρα και χτυπήσει το τηλέφωνο,
απαντάς «Γεωργιάδης, παρακαλώ καλησπέρα σας»
9. Και όταν θέλεις να κάνεις εσύ ένα τηλεφώνημα, πάλι από το σπίτι, βάζεις
πρώτα το 9 για να πάρεις εξωτερική γραμμή …
10. Κάθεσαι στο ίδιο γραφείο εδώ και τέσσερα χρόνια και έχεις δουλέψει για τρεις διαφορετικές εταιρίες.
11. Έχεις πάντα το βιογραφικό σου σε μια δισκέτα
12. Η μεγαλύτερη καταστροφή που έπαθες από «χτύπημα» σκληρού ήταν όταν
έχασες όλα τα αγαπημένα σου ανέκδοτα
13. Οι μισθοί των μελών του Δ Σ της εταιρίας που δουλεύεις είναι μεγαλύτεροι
από τον ετήσιο προϋπολογισμό όλων μαζί των χωρών του τρίτου κόσμου
14. Είναι σκοτάδι και όταν πηγαίνεις και όταν γυρνάς από τη δουλειά ακόμη και το καλοκαίρι
15. Έχεις υπολογίσει ακριβώς πόσες μέρες έμειναν μέχρι τη σύνταξή σου
16. Βλέπεις κάποιο όμορφο και κομψό πρόσωπο στην εταιρία και ξέρεις ότι είναι επισκέπτης
17. Έχεις ήδη αργήσει στο επόμενο ραντεβού σου
18. Οι διακοπές είναι κάτι που όλο αναβάλεις για του χρόνου
19. Κάθε βδομάδα έρχεται με το ταχυδρομείο ένας ακόμη κίτρινος φάκελος, που
λέει ότι κάποιος, που ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΗΞΕΡΕΣ ΟΤΙ ΔΟΥΛΕΥΕ ΕΚΕΙ, έχει «φύγει»
20. Οι συγγενείς και οι φίλοι σου περιγράφουν το επάγγελμά σου ως «δουλεύει
με υπολογιστές»
21. Ο μόνος λόγος που μπορείς ακόμη και αναγνωρίζεις τα παιδιά σου, είναι
γιατί έχεις φωτογραφία τους επάνω στο γραφείο σου… ΚΑΙ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ
22. Διάβασες όλα τα παραπάνω συμφωνώντας και χαμογελώντας … και …
23. Καθώς τα διάβαζες σκεφτόσουν . .. «Θα τα στείλω στους φίλους μου με
e-mail

Από το Νίκο Λαμπίρη (τον τακτικότερο μέσω email συνεργάτη, από Καναδά)

Καλό Πάσχα, Καλή Ανάσταση, στο Σύλλογο και σε όλους τους Καλλιπευκιώτες.
…Και βέβαια όπως πάντα φωτογραφίες:

Από τον Γιώργο Δάλλα, (Φιλιάτες Πρέβεζας)
Ενδιαφέρον. Ελπίζω να με φέρει ο δρόμος κάποτε.

Από δυο πατριώτες φοιτητές του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης Αλεξανδρούπολης.

«Η σελίδα είναι πολλή καλή. Συνεχίστε την αξιέπαινη αυτή προσπάθεια με τον ίδιο ζήλο. Η όμορφη πατρίδα μας χρειάζεται επιπλέον προβολή και στήριξη. Χαιρετίσματα από την ακριτική Αλεξανδρούπολη.

-Ελάτε μαζί μας, πατριώτες, να κάμουμε όχι μόνο τη σελίδα καλύτερη αλλά ολόκληρο το έργο του Συλλόγου μας.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Σχολιάζει ο Παναγιώτης Παπαϊωάννου
Τηλ.: 2331020867 & 2495096448 – kallipefki@comvos.net

Δρόμος Καλλιπεύκη – Παλιός Παντελεήμονας: Δεν θα μπορούσε βέβαια αυτός ο δασοεπαρχιακός δρόμος να αποτελέσει εξαίρεση. Οι πολλές βροχές και τα πολλά χιόνια έκαναν και εδώ τη «ζημιά». Ελπίζουμε να αποκατασταθεί το συντομότερο δυνατό. Αυτό γράφτηκε πριν από τρεις μήνες. Έφτασε το καλοκαίρι και η αποκατάσταση δεν έγινε ακόμη, παρ’ όλο που το ζητήσαμε και εγγράφως από τις δυο Νομαρχίες (λόγω του φεστιβάλ αφήγησης). Οι ταξιδιώτες είναι πολλοί και αρκετοί περνούν από το δρόμο αυτό για πρώτη φορά και μάλιστα αρκετοί τον χρησιμοποιούν για να αποφύγουν κάποιες φορές τα μποτιλιαρίσματα στα Τέμπη. Επιβάλλεται η αποκατάσταση των ζημιών ΤΩΡΑ. Αύριο μπορεί να είναι αργά.

20^ο Δημοτικό Σχολείο Λάρισας. Μαθητές και δάσκαλοι του σχολείου, (21 εκπαιδευτικοί και 150 μαθητές) βρέθηκαν στο χωριό μας στις 4 Ιουνίου πραγματοποιώντας ημερήσια εκδρομή. Ο φακός τους «συνέλαβε αργά το απόγευμα στην πλατεία. Τα σχολεία που επισκέφτηκαν το χωριό μας φέτος ήταν αρκετά.

Χαρίκλεια Πατούλια: Και τυπικά πλέον η κ. Χαρίκλεια έγινε καλλιπευκιώτισσα. Η οικογένεια Διονύση Πατούλια μετέφερε τα δικαιώματά της στο δήμο μας και είναι πλέον δημότες Γόννων. Τους «καλωσορίζουμε» και τους ευχόμαστε το καλύτερο.

Το μεγαλύτερο μουστάκι. Το μεγαλύτερο μουστάκι σε αυτή την ηλικία για να μη παρεξηγηθούμε. Σε τόσο νέο άνθρωπο. Είναι ο Γκαβούτσικος Γιώργος, που μας επέτρεψε τη φωτογράφηση αλλά και τη δημοσίευση της φωτογραφίας.

Λουξ: Όλοι όσοι ζείτε έστω και για λίγο στο χωριό μαντέψατε που βρίσκεται και γνωρίζετε τι είναι. Είναι λάμπα οινοπνεύματος. Το οινόπνευμα βρίσκεται υπό πίεση και ψεκάζεται στο σημείο καύσης. Όπως οι κινητήρες ψεκασμού …κάτι τέτοιο. Μπορεί να είναι και πρόδρομός τους. Βρίσκεται στο «κουρείο» -επέτρεψέ μας Απόστολε τα εισαγωγικά- του Κάγκουρα που εξυπηρετεί χρόνια τώρα τους πατριώτες μας, αλλά και κάποιους καλοκαιρινούς επισκέπτες.

Οι νέοι: Παντού και πάντα οι νέοι (που μένουν ή όχι στην Καλλιπεύκη), πρόθυμοι και ακούραστοι βοηθούν στην επιτυχία κάθε εκδήλωσης του Συλλόγου μας. Τα θερμά μας συγχαρητήρια και ευχόμαστε αυτό το μεράκι να το κρατήσουν και αργότερα. Επιπλέον ευχόμαστε κάποιοι από αυτούς να είναι υποψήφιοι στις εκλογές για την ανάδειξη του νέου Δ.Σ. του συλλόγου μας στις 18 Αυγούστου.

(από τη βοήθεια που προσέφεραν την πρωτομαγιά)

Καλλιθέα Βέροιας: Ένα υπέροχο βιβλίο εξέδωσε ο Πολιτιστικός Σύλλογος ΚΑΛΛΙΘΕΑ Βέροιας, με τίτλο «ΚΑΛΛΙΘΕΑ Η ΣΥΝΟΙΚΙΑ ΤΗΣ ΒΕΡΟΙΑΣ», το οποίο παρουσιάστηκε στις 7 Ιουνίου και έτυχε θερμής υποδοχής από το κοινό ολόκληρης της πόλης.

1^ο Φεστιβάλ Αφήγησης Κάτω Ολύμπου: Ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Θερμά συγχαρητήρια σε όλους, όσους συμμετείχαν ή έβαν το χεράκι τους. Μεγάλη τιμή για το χωριό μας, για το Δήμο μας, για το σύλλογό μας.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Σκέψεις με αφορμή τις εκλογές για την ανάδειξη Νέου Διοικητικού Συμβουλίου
στο Σύλλογό μας – Προσκλήσεις και Προκλήσεις

Τον Αύγουστο που μας έρχεται (στις 18) θα γίνουν οι εκλογές για την ανάδειξη Νέου Διοικητικού Συμβουλίου, όπως γίνονται κάθε φορά με τη συμπλήρωση δυο χρόνων.
Το έργο του Συλλόγου μας είναι γνωστό και είναι στην κρίση του καθενός. Το έργο του αυτό, δεν σταμάτησε από το 1979 μέχρι σήμερα και απ’ ότι φαίνεται δεν θα σταματήσει. Κανείς ακόμα και αν διαφωνεί με κάποιες επιλογές του συλλόγου μας, δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Από το παρελθόν αυτό και από τις προσπάθειες τόσων ανθρώπων μέχρι σήμερα, εξαρτάται ως ένα σημείο και το μέλλον. Το μέλλον του Συλλόγου μας, για το οποίο επανειλημμένα επισημάναμε πως «θα είναι λαμπρό».
Διαβάστε παρακάτω τι γράφαμε στο φύλλο 98 (Ιανουάριος, Φεβρουάριος, Μάρτιος 2001).

…Όπως πά­ντα, κάποιοι κοιτάνε αλλού, κάποιοι έχουν άλλη άποψη …κάποιοι κλείνονται στον εαυτό τους γιατί έχουν πολλή δουλειά. Και μένουν λίγοι, με τις ευχές ακόμα πιο λί­γων και πώς να πετύχεις ένα μεγάλο στόχο με λί­γη δύναμη! Και πώς να κάνεις όλους τους άλλους να καταλάβουν ότι τους ενδιαφέρει; Πώς να πείσεις ή να αποδείξεις στον καθέ­να ότι η ευημερία του σχετίζεται άμεσα με την ευημερία όλων των άλλων, ότι υπάρχει δυνατή σχέση στις τύχες και στο μέλλον όλων. Ότι λόγω συνθηκών πια, λειτουργούμε, επηρεαζόμαστε και πάμε καλά ή άσχημα σαν σύνολο. Ότι μια καλή ή κακή επιλογή αφορά όλους…

…Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι με το να μέ­νουμε κλεισμένοι και προσηλωμένοι στους στενούς μας τοίχους, δεν μας λύνει τα προβλήματα, δεν μας προσφέρει τίποτα άλλο, παρά απομόνωση και μικροψυ­χία. Παντού υπάρχουν άνθρωποι σαν και εμάς, με ίδια προβλήματα, ίδια ενδιαφέροντα, που αν ενωθούμε μαζί τους σε μια προσπάθεια, σε έναν αγώνα, μπορούμε να αντι­μετωπί­σουμε και να λύσουμε πολλά…

…Ένα Διοικητικό Συμβούλιο τρέχει, σκοντάφτει, μπερδεύεται, μαθαίνει, προσπαθεί, παρατά τις δουλειές του, τσακώνεται, τσακί­ζεται. Μερικοί καταλαβαίνουν, καμιά φορά συμμερίζονται, συμπαραστέ­κονται και πολλοί του γυρίζουν την πλάτη, συνεχίζουν τις δουλειές τους, επικρίνουν ή αδιαφορούν.Ας είναι όμως, πάντα κάτι μένει, κάτι γίνεται…

Όσες και αν είναι οι δυσκολίες «πάντα κάτι γίνεται, πάντα κάτι μένει». Για όλους. Και για αυτούς που το προσπαθούν. Και θα μένει πάντα κάτι περισσότερο, αν αρκετές πατριώτισσες και πατριώτες μας, έχουν διάθεση και μεράκι να συνεχίσουν αυτό το έργο. Αν αρκετές πατριώτισσες και πατριώτες μας «σταματήσουν να κοιτάνε αλλού, να έχουν άλλη άποψη …να κλείνονται στον εαυτό τους και να έχουν πολλή δουλειά».

Αν οι υποψήφιοι στις εκλογές για την ανάδειξη του Νέου Διοικητικού Συμβουλίου το Καλοκαίρι του 2003 είναι περισσότεροι και με μεγαλύτερη όρεξη από τους προηγούμενους. Αν η διάθεση και η όρεξη ξεπεράσει την «κριτική και τις προτάσεις του καφενείου» και μετατραπεί σε έργο, αν η διάθεση και η όρεξη του καφενείου γίνει καθημερινότητα για όλους και μεταφραστεί σε έργο. Αν όλοι (ή έστω αρκετοί) πουν με έργα πως και αυτό από μένα εξαρτάται. Πως και εγώ έχω ευθύνη. Πως κι εγώ θα «βάλω» ένα χεράκι να γίνουν τα πράγματα καλύτερα.

 Με αγάπη
Παναγιώτης Παπαϊωάννου

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Το φετινό Πάσχα, Απρίλης 2003

* Κάπως διαφορετικά πέρασε το φετινό Πάσχα με το νέο μας ιερέα, τον παπα – Γιάννη από την Κόρινθο. Όλες τις Άγιες Μέρες λειτούργησε η εκκλησία κανονικά ενώ τη Μεγάλη Εβδομάδα οι πιστοί την πέρασαν κατανυκτικά, γιατί κάθε βράδυ όλες οι ιερές ακολουθίες τελέστηκαν κάτω από το γλυκό ημίφως των κεριών και όχι του ηλεκτρικού.

* Φέτος ο επιτάφιος, για πρώτη φορά, στολίστηκε από τις γυναίκες το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης (αυτό είναι το σωστό) και όχι το πρωί της Μ. Παρασκευής, κατά την αποκαθήλωση, όπως γινόταν μέχρι πέρυσι.

* Η περιφορά του επιταφίου έγινε και φέτος όπως κάθε χρόνο, με τη διαφορά ότι έκανε το γύρω της Αγίας Παρασκευής και έγιναν εκεί δυο στάσεις. Μία μπροστά στο μνήμα του παπα – Στέργιου και η άλλη στην είσοδο του νεκροταφείου όπου ο ιερέας έψαλε τις ανάλογες ευχές για την ανάπαυση των κεκοιμημένων παπα – Στέργιου και λοιπών συγχωριανών. Η στάση μπροστά στο μνήμα του παπά μας, συγκίνησε όλο το χωριό και πολλά μάτια δάκρυσαν.

* Μέχρι τη Μ. Παρασκευή ο καιρός ήταν χειμωνιάτικος, αλλά κατόπιν ανοιξιάτικος και ζεστός. Παρ’ όλα αυτά όμως ελαχιστότατοι ήταν οι Καλλιπευκιώτες που βγήκαν να κάνουν Πάσχα στο χωριό. Η ερημιά στις γειτονιές και η μουγκαμάρα, απλωνόταν σε όλο το χωριό και θύμιζε Χριστούγεννα μάλλον παρά Πάσχα κι ας ήταν σωστός παράδεισος η φύση με τα γλυκά λαλήματα των αηδονιών, του κούκου και όλων των πουλιών.

* Το βράδυ της Ανάστασης πολύς κόσμος κατέκλυσε την εκκλησία και για πρώτη φορά πήραμε Άγιο Φως προερχόμενο από τον Πανάγιο Τάφο του Χριστού από τα Ιεροσόλυμα και το οποίο μετέφερε από τα Τέμπη η Εκκλησιαστική Επιτροπή.

* Φέτος επίσης παρακολούθησε περισσότερος κόσμος την Αναστάσιμη θεία Λειτουργία και ούτε πολλά βεγγαλικά έπεσαν όπως άλλες χρονιές, αλλά ο παπα – Γιάννης τα «μάζεψε» πολύ γρήγορα, πράγμα που δεν άρεσε σε πολλούς. Αλλιώς είχαμε μάθει με τους προκατόχους του.

* Τη Δεύτερη μέρα του Πάσχα, γιορτή του Αγίου Γεωργίου, λειτούργησε ο ιερός ναός των Αγίων Αποστόλων. Τη Μ. Πέμπτη το πρωί η θεία Λειτουργία τελέστηκε στην Αγία Παρασκευή.

* Την Παρασκευή της Διακαινησίμου μετά το Πάσχα 2 Μαΐου, της Ζωοδόχου Πηγής, ο παπα -Γιάννης λειτούργησε στο εξωκλήσι του Αγίου Αθανασίου καθώς γιόρταζε και αυτό. Ανέβηκε και φέτος πολύς κόσμος και απόλαυσε τόσο τη θεία Λειτουργία, όσο και την ομορφιά του τοπίου, που, όσο και να την ζει κανείς δεν την χορταίνει κι ας είναι γέρος 85 ετών. Μικροί και μεγάλοι κύλησαν και φέτος «για το καλό» τις Πέρδικες και όλοι ευχηθήκαμε να μας αξιώσει ο θεός και να δώσει ο Άγιος να γιορτάσουμε όλοι μαζί και του χρόνου με υγεία τη μνήμη του.

* Πολύ χαρήκαμε όλοι φέτος τα παιδιά του δημοτικού και του γυμνασίου που όλες τις μέρες βοήθησαν αφάνταστα τον παπά και τους επιτρόπους. Τα αξίζουν θερμά συγχαρητήρια και πιστεύουμε η επιτροπή να τα «κεράσει» κάτι γιατί το αξίζουν.

* Λίγο τα μπερδέψαμε στα Εγκώμια τη Μ. Παρασκευή, όσοι πήγαμε να ψάλουμε. Ιδιαίτερα μας μπέρδεψε η παρέα από τη Λάρισα που ήρθε αμάξως να ψάλει τα εγκώμια. Του χρόνου θα είμαστε πιο οργανωμέμοι.

* Αλλαγές είχαμε φέτος το Πάσχα και στο σφάξιμο των αρνιών. Όλα σφάχτηκαν στο σφαγείο της Γυρτώνης και ελάχιστα στο χωριό. Τα έθιμα όσο πάνε και αλλάζουν. Άλλα προς το χειρότερο και άλλα προς το καλύτερο όπως και με τα αρνιά, αλλά τη νύφη (τα έξοδα του σφαγείου) την πληρώσαμε εμείς οι καταναλωτές.

* Και τα Λουλούδια του Χριστού περίμεναν και αυτά το Πάσχα. Αν και βγαίνουν το Μήνα Μάρτη και νωρίς τον Απρίλη, φέτος καθυστέρησαν και αυτά περιμένοντας… να στολίσουν και πάλι τον επιτάφιο και να συμμετέχουν στο θείο Δράμα. Όλα τυχαία άραγε συμβαίνουν;
ΖΑΚ

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Αργυρό μετάλλιο στους Πανελληνίους αγώνες Πάλης

Για δεύτερη φορά μας έκανε υπερήφανους ο Θανάσης Πολυζάς . Ο Θανάσης είναι γιος του Γιάννη Πολυζά (Μαλαμά) και μένουν στη Λάρισα. Είναι αθλητής πάλης στην ομάδα της ΕΑΛ Λάρισας.
Στους πανελληνίους αγώνες που διεξήχθησαν στις 11-4-2003 , ο Αθανάσιος Πολυζάς κατέκτησε την δεύτερη θέση στην Ελλάδα και πήρε το αργυρό μετάλλιο. Με τις πολύ καλές εμφανίσεις που έκανε δίκαια κλήθηκε και στην Εθνική ομάδα.
Εμείς συγχαίρουμε τον Θανάση και του ευχόμαστε πολλές νίκες.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΔΙΑΡΡΗΞΕΙΣ ΣΤΑ ΠΑΓΚΑΡΙΑ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΜΑΣ

’γνωστοι διέρρηξαν και πάλι τα παγκάρια των εκκλησιών μας και αφήρεσαν όσα χρήματα υπήρχαν μέσα. Τον μπελά τους όμως, έχουν βρει οι επίτροποι ,της εκκλησίας μας, οι οποίοι είναι αναγκασμένοι μετά να αποκαταστήσουν τις ζημιές. Το θράσος των «κυρίων» αυτών είναι τόσο μεγάλο που δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν μέχρι και τροχό στην Αγία Παρασκευή και να αφαιρέσουν ολόκληρο το παγκάρι με τα χρήματα. Την άλλη φορά είχαν κάνει το λάθος , αφήσανε το κατσαβίδι και δεν δώσαμε συνέχεια, τώρα όμως , δεν θα το αφήσουμε έτσι να είναι σίγουρος ότι θα πιαστεί. και ευχόμαστε να μην είναι χωριανός μας.

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

Δεν βρήκε καλή κρυψώνα ο πατριώτης μας, ο οποίος πέταξε την γίδα του που ψόφησε στην Τσιαγκάλω, πίσω από την βρύση.
Αυτές δεν είναι πράξεις που μας τιμούν.Τι να πούμε τι να γράψουμε. Ντροπή! Ντροπή!
Χωριό το μεγαλείο σου!!!

ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΗΣ   Ε.Λ.Γ.Α 

Ανταποκριτής του Ε.Λ.Γ.Α του χωριού μας, είναι η Μαρία Ρημαγμού του Ιωάννου. Για σχετικές πληροφορίες θέλετε μπορείτε μαζί της.

ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΑΝ ΣΚΥΛΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ

Χωρίς τους πιστούς φύλακές τους έμειναν οι κτηνοτρόφοι μας , αφού άγνωστοι σκόρπισαν φόλες με δηλητήριο και θανάτωσαν 35 περίπου σκυλιά και πάρα πολλές αλεπούδες που υπήρχαν στην περιοχή. Οι άγνωστοι αυτοί «κύριοι» ρίξανε φόλες κατά μήκος του δρόμου προς τους Γόννους όπου υπάρχουν πολλά κοπάδια , στην Γκουνταμάνη , ακόμα και στις Βρύσες και έτσι να μείνουν χωρίς σκυλιά οι περισσότεροι κτηνοτρόφοι του χωριού μας.

ΤΡΙΤΟ ΚΡΟΥΣΜΑ ΕΞΑΠΑΤΗΣΕΙΣ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ 

Τον τελευταίο χρόνο κάποιοι περίεργοι τύποι (απατεώνες) εμφανίζονται στο χωριό μας και πηγαίνουμε στους ηλικιωμένους τους οποίους και εξαπατούν με διαφόρους τρόπους. Με το πρόσχημα είμαι φίλος του γιου σας και έμεινε στο δρόμο με το αυτοκίνητο, χρειάζεται αμέσως λεφτά, οι πατεράδες μας αμέσως τα δίνουν και για επιβεβαίωση παίρνουν στο κινητό τον άλλο συνεργό τους με τον οποίο συνομιλεί ο ηλικιωμένος χωρίς να καταλαβαίνει ότι δεν είναι ο γιος του. Αυτό συνέβη στις δύο περιπτώσεις .Ο άλλος τρόπος είναι με την μέθοδο της απασχόλησης και τον οποίο εφαρμόζουν οι αθίγγανοι οι οποίοι πήρανε τα λεφτά από το πορτοφόλι και εξαφανίστηκαν.
Εμείς θέλουμε να επισημάνουμε ότι δεν πρέπει να πιστεύουμε και να μην δίνουμε τίποτα σε άγνωστα άτομα και ειδικά χρήματα όταν μας ζητούν. Οι καιροί έχουν αλλάξει και οι απατεώνες είναι πολλοί. Σήμερα όλοι έχουμε χρήματα και αν τα παιδιά μας έχουνε ανάγκη θα έρθουν μόνα τους.

ΜΠΟΡΕΙ Η ΠΑΤΩΜΕΝΗ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΘΕΙ ΚΑΘΑΡΗ;

Και όμως μπορεί. Η επομένη μέρα της πρωτομαγιάς βρήκε την πατωμένη πεντακάθαρη παρά τους πολλούς επισκέπτες που δέχθηκε την πρωτομαγιά, δεν υπήρχε ούτε ένα σκουπιδάκι. Πρώτη φορά ο Μορφωτικός Σύλλογος ή ο Δήμος που αναλάμβανε την καθαριότητα δεν πλήρωσε για να   καθαρίσει τον χώρο.
Λέτε να αλλάξαμε νοοτροπία; Λέτε να αλλάξαμε συνήθειες;
Ευχόμαστε να έχουμε αλλάξει συνήθειες και να σεβόμαστε το περιβάλλον.

ΜΕΓΑΛΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΤΩΝ ΣΙΤΗΡΩΝ

Ανυπολόγιστες είναι οι ζημιές που υπέστησαν τα σιτηρά στο χωριό μνας . Οι άσχημες καιρικές συνθήκες που επικράτησαν τον χειμώνα προκάλεσαν μεγάλες καταστροφές. .Οι γεωργοί αναγκάστηκαν να σπείρουν πολλά στρέμματα για δεύτερη φορά με κριθάρι και αυτό προκοπή δεν έχει. Το κριθάρι εδώ και χρόνια είχε σταματήσει να καλλιεργείται..

ΚΑΙ ΑΛΛΟΣ ΚΑΛΛΙΠΕΥΚΙΩΤΗΣ ΘΥΜΑ ΤΩΝ ΤΡΟΧΩΝ

Ο Δημήτριος Παπαδόντας ήταν ο επόμενος Καλλιπευκιώτης θύμα τροχαίου ατυχήματος, Ο άτυχος 54χρονος Δημήτριος Παπαδόντας του Γεωργίου και της Παρασκευής παρασύρθηκε και σκοτώθηκε στη Λάρισα στο Τράβελ STOP. Διέμενε στον Αμπελώνα για πολλά χρόνια και τα τελευταία έμεινε στη Λάρισα

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ