ΚΑΛΛΙΠΕΥΚΗ

«Διαβάζει» και επιμελείται ο Παναγιώτης Παπαϊωάννου

Email, που λάβαμε κατά το δίμηνο που πέρασε:

Από τον Ηλία Γαλάνη:

Τι γένους είναι το κομπιούτερ σας;
Μια έρευνα που έγινε στις Η.Π.Α. έδειξε ότι οι γυναίκες θεωρούν το
κομπιούτερ τους αρσενικού γένους ενώ οι άντρες, θηλυκού.
Επιχειρήματα; Και βέβαια υπάρχουν!
Οι γυναίκες θεωρούν τα κομπιούτερ αρσενικού γένους γιατί:
1. Προκειμένου να τραβήξεις την προσοχή τους, πρέπει πρώτα να τα
ανάψεις.
2. Περιέχουν τόνους από δεδομένα, αλλά εξακολουθούν να μην έχουν
ιδέα.
3. Υποτίθεται ότι υπάρχουν για να σε βοηθούν να λύνεις προβλήματα,
αλλά τις περισσότερες φορές ΑΥΤΑ τα δημιουργούν.
4. Μόλις δεσμευτείς με κάποιο συνειδητοποιείς ότι αν περίμενες λίγο
ακόμα θα μπορούσες να έχεις βρει ένα καλύτερο μοντέλο.
5. Είναι πάντα απαραίτητο να έχεις ένα backup (σε ελεύθερη
μετάφραση, ρεζέρβα).

Οι άντρες θεωρούν τα κομπιούτερ θηλυκού γένους γιατί:
1. Κανείς, εκτός απ’ το δημιουργό τους, δεν μπορεί να καταλάβει την
εσωτερική τους λογική.
2. Η γλώσσα, που χρησιμοποιούν για να επικοινωνούν μεταξύ τους,
είναι ακατανόητη.
3. Ακόμη και τα πιο ασήμαντα λάθη σου αποθηκεύονται στη μακροχρόνια
μνήμη τους.
4. Μόλις δεσμευτείς με κάποιο, αρχίζεις να ξοδεύεις όλα σου τα
λεφτά για να του αγοράσεις αξεσουάρ.
5. Το μήνυμα Bad Command or File Name (Λανθασμένη εντολή ή όνομα
αρχείου) δίνει τόσες πληροφορίες όσες η απάντηση : «Αν δεν ξέρεις γιατί
είμαι θυμωμένη μαζί σου, τότε σίγουρα δεν πρόκειται να σου πω».

Από την Μαρία Αποστολίδου:

«Το χωριό σας είναι μια μεγάλη … βάλτε του μια βόμβα. Η οργάνωσή του είναι χάλια. Αν δεν ξαναγίνει η λίμνη δεν υπάρχει ανάπτυξη»

Μπορεί και να έχεις δίκιο, αγαπητή.

(Η Μαρία Απόστολίδου, είναι άγνωστη, μας έγραψε χωρίς να δηλώσει διεύθυνση και ανεξάρτητα από αυτό εμείς φιλοξενούμε την άποψή της.

Από την Αγγελική Παγούνη:

«Μένω στο Τορόντο του Καναδά και είμαι εγγονή του Γιάννη Παπαστεργίου. Μου αρέσει πάρα πολύ το web site που κάνατε για το χωριό μας. Αν μπορείτε, στείλτε μου σας παρακαλώ φωτογραφίες από το χωριό. Χριστός Ανέστη.

Αγγελική, τις φωτογραφίες πρέπει να τις έχεις λάβει. Κατά διαστήματα θα λαβαίνεις φωτογραφίες από το χωριό και από δραστηριότητες του συλλόγου μας.

Υπενθύμιση: Όσες και όσοι, πατριώτισσες και πατριώτες, φίλες και φίλοι του Χωριού μας, δηλώνουν διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (Email) θα λαμβάνουν κατά διαστήματα φωτογραφίες από το χωριό και τις δραστηριότητες του συλλόγου μας.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Με τον καιρό όλο και περισσότεροι την αγαπούν

Πολλοί – πάρα πολλοί ήταν οι επισκέπτες, του χωριού μας (τριακόσια ίσως αυτοκίνητα – πάνω από 1000 ίσως οι επισκέπτες) την Τετάρτη του Πάσχα.
Ο καιρός δεν ήταν καλός. Είχε λίγο κρύο, «έκλεγε και γελούσε», ήθελε και δεν ήθελε να βρέξει και τελικά δεν έβρεξε. Οι επισκέπτες μπορεί να κρύωσαν λιγάκι αλλά το ευχαριστήθηκαν. Οι φωτογραφίες το μαρτυρούν. Οι φωτογραφίες μαρτυρούν και άλλα που δεν είναι του παρόντος. Μια ερώτηση όμως προς το Δήμο μας δεν μπορεί να περιμένει. «Τι γίνεται με το λυόμενο; Τελείωσε; Θα λειτουργήσει και ως τι; Θα έχουμε μια επίσημη απάντηση;»

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Ταξιδεύοντας στο INTERNET βρήκαμε τις παρακάτω αναφορές στο Σύλλογό μας ή στο χωριό ή στο κατασκημωτικό κέντρο «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ». Όσοι έχετε πρόσβαση στο διαδίκτυο ρίξτε μια ματιά έχουν ενδιαφέρον. Επιπλέον μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μηχανές αναζήτησης για να βρείτε τα ίδια αλλά και περισσότερα.

http://homepages.pathfinder.gr/figokentros/apodr.htm

Διανυκτέρευση με σκηνή στην Πατωμένη
Η Πατωμένη είναι μια περιοχή έξω από την Καλλιπεύκη όπου μπορείς να στήσεις τη σκηνούλα σου όμορφα κι ωραία στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο στο δάσος με  νερό από πηγή – τουαλέτες – τραπεζάκια – ψησταριές  .
Επειδή βέβαια είναι βουνό και πιο συγκεκριμένα ο Όλυμπος καλό είναι να λάβει κανείς σοβαρά υπ όψη το κρύο.
Μια άνετη και ευχάριστη διαμονή μπορεί να προγραμματισθεί από τέλος άνοιξης μέχρι και φθινόπωρο.
Η πρόσβαση είναι πολύ εύκολη με αυτοκίνητο και μηχανή μια που εκεί ακριβώς τελειώνει η άσφαλτος κι αρχίζει ο χωματόδρομος που οδηγεί σε πρώτη φάση στη βρύση Κατή.
Πως φτάνεις μέχρι εκεί;
Από Θεσσαλονίκη μεριά μετά τον ’γιο Παντελεήμονα στρίβεις δεξιά για παλιό Παντελεήμονα ένα πανέμορφο χωριό που αξιοποιήθηκε τα τελευταία 10 χρόνια. Μια στάση εκεί επιβάλλεται.
Από κει παίρνεις το δρόμο ακολουθώντας τις ταμπέλες για Καλλιπεύκη. Η διαδρομή είναι απείρου κάλους.
Από Λάρισα μεριά λίγο πριν τα διόδια των Τεμπών στρίβεις αριστερά για Γόννους και περνώντας από την πλατεία βρίσκεις το δρόμο για Καλλιπεύκη. Περισσότερα για το χωριό στο www.kallipefki.site.gr
Βενζινάδικα: Από Θεσσαλονίκη αν  αφήσεις την εθνική μόνο στην Καλλιπεύκη. Από Λάρισα μετά την εθνική στα Τέμπη στους Γόννους και στην Καλλιπεύκη.
Φαγητό στην Καλλιπεύκη αν δεν είσαι του ψησίματος αν και όσο κι αν τα καταφέρνεις μια επίσκεψη στο ταβερνάκι του Κώστα Μαντά τηλ. 96243 θα σε κάνει να αναθεωρήσεις τις απόψεις σου γύρω από το κεμπάπ. Αξέχαστες θα σας μείνουν οι πατάτες του φίλου μας του Γιώργου που τις καλλιεργεί στο οροπέδιο που προέκυψε από την αποξήρανση της λίμνης.
Για ξενοδοχεία η δωμάτια ούτε λόγος μια που απ την αρχή είπαμε για σκηνή.
’λλα μέρη στην περιοχή , φαίνονται πάνω στο χάρτη .
Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε με τη ΦΥΓΟΚΕΝΤΡΟ
Σημείωση συντάκτη της «ΩΡΑΙΑΣ ΚΑΛΛΙΠΕΥΚΗΣ»: Η παραπάνω διεύθυνση συνοδεύεται και από χάρτη της περιοχής.

http://www.in.gr/agro/larisa/nomos11.htm

ΔΗΜΟΣ ΓΟΝΝΩΝ

Μορφωτικός Εκπολιτιστικός Σύλλογος Απανταχού Καλλιπευκιωτών «Η Πατωμένη»
Ο σύλλογος ιδρύθηκε το 1979 στο χωριό Καλλιπεύκη και προσφέρει πολιτιστικό, πολιτισμικό και κοινωνικό έργο. Εκδίδει δίμηνη εφημερίδα με τον τίτλο «Η Ωραία Καλλιπεύκη», η οποία αποστέλλεται σε Καλλιπευκιώτες που ζουν εντός και εκτός Ελλάδας. Συνεργάζεται με διάφορους δημόσιους φορείς για την επίλυση προβλημάτων της Καλλιπεύκης, προκειμένου να επιτευχθεί η αναμόρφωση του χωριού.
Πληροφορίες: 0410-554111

http://users.otenet.gr/~rommel/olympos_master_photo.htm

Πατωμένη
Μορφωτικός, εκπολιτιστικός σύλλογος απανταχού Καλλιπευκιωτών Ολύμπου. Πληροφορίες, ιστορική αναδρομή, φωτογραφίες, νέα.
URL: http://kallipefki.site.gr/

’λλες διευθύνσεις, όπου υπάρχουν αναφορές στο χωριό μας, στο Σύλλογο ή στο κατασκηνωτικό κέντρο «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»

http://www.natours.de/sommer_2002/092.asp

http://www.hikbik.com/deutsch/wanderwocheolymp.html

http://www.hikbik.com/deutsch/mtbgriechenland.html

http://www.sep.org.gr/centers/cen10_en.html

http://www.sep.org.gr/kat_kentra_en.html

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

 ΠΡΟΣ ΤΟΝ Μ.Ε.Σ.Α.Κ. Η «ΠΑΤΩΜΕΝΗ»

1. Γκουρμπαλής Ι. Νίκος 19 €
2. Γκουρμπαλής Ι. Χρήστος 6 €
3. Καλούσης Ι. Θανάσης 30 €
4. καραδούκα Αικατερίνη 10 €
5. Μάγγου Βασίλης και Παρασκευή 50 δολ. Καναδά
6. Μαχάς Κωνσταντίνος 10 €
7. Μτάσιος Νικόλαος 100 δολ. Αμερικής
8. Ντίστα Σταματή (Κατερίνη) 6 €
9. Παπαδόντα Δ. Βούλα 10 €
10. Παπαδόντας Κ. Δημήτριος 20 €
11. Παπαδόντας Χ. Θανάσης 100 €
12. Παπαδούλης Γεώργιος 50 €
13. Τσολάκης Ιωάννης 100 δολ. Αμερικής

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

1. Δούκα Μαρία 100 € στη μνήμη των γονέων της
2. Μαγγόλα Βασίλης και Παρασκευή, 50 δολ. Καναδά
3. Ντάσιος Νικόλαος 1400 δολ. Αμερικής για το τέμπλο της Αγίας Ανάληψης
4. Οικονόμου Αθανάσιος 25 € στη μνήμη Κανελιά Δημητρίου
5. Παπαδόντας Γ. Χρήστος 15 € για την Αγία Ανάληψη
6. Παπαϊωάννου Παρασκευή 25 € στη μνήμη του αδελφού της Μανίκα Γεωργίου

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

ΑΡΡΑΒΩΝΕΣ:

1. Η Αικατερίνη Α. Δουλαπτσή με τον Τσέλιο Παναγιώτη από τα Φάρσαλα
2. Ο Παπαϊωάννου Α. Ιωάννης με την Καλλιόπη Καρακώστα από τον Αμπελώνα
3. Ο Αντώνης Δ. Μουσουλής με την Χαντζή Αθηνά από τα Τέμπη
4. Η Πόπη Σ. Τσιάτσιου με τον Καλόγερο Κωνσταντίνο από τον Αμπελώνα

ΓΑΜΟΙ:

1. Ο Ντίστας Ευάγγελος του ιωάννη και της Σταματίας Καστόρη με τη Λιακοπούλου Ζωή από την Κατερίνη
2. Η Ζωή Δούλου του Ιωάννη και της Ελένης Παπαϊωάννου με τον Νίκο Μπέκερ από τη Λάρισα

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ:

1. Η Σοφία Μασούρα σύζυγος Αναστασίου γέννησε το 4^ο παιδί κορίτσι

ΘΑΝΑΤΟΙ:
1.      Κανελιάς Δημήτριος ετών 87
2.      Γκαβούτσικου Φωτεινή ετών 84
3.      Μούργκα Καλλιόπη ετών 86
4.      Τσικρικάς Αστέριος, ιερέας, ετών 67
5.      Ζαφείρης Αναστάσιος ετών 85
6.      Αντωνίου Θωμάς ετών 76
7.      Καραμπατής Απόστολος ετών 77
8.      γκέτσιος Γεώργιος ετών 71

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

«ΓΟΡΓΟΝΕΣ ΚΑΙ ΜΑΓΚΕΣ»
Με αυτό το όνομα είναι γνωστό ένα από τα οικογενειακά κέντρα που υπάρχουν στη Λάρισα. Ο τίτλος του παραπέμπει στον παλιό καλό ελληνικό κινηματογράφο σκηνές και τίτλοι από τον οποίο διακοσμούν τους τοίχους, το μπαρ και το πάλκο. Παρακάτω αναφέρονται μερικοί από τους διακοσμητικούς τίτλους παλιών ταινιών καθώς και ονόματα ηθοποιών που έχουν ταυτιστεί με κάποιος ρόλους ή τίτλους (ταινιών). Δεν θα είχαμε κανένα λόγο να σχολιάσουμε το συγκεκριμένο κέντρο αν δεν δινόταν η ευκαιρία -στα τόσα χρόνια που λειτουργεί- να το επισκεφτούμε και να απολαύσουμε το υπέροχο πρόγραμμα με – παλιά αλλά και καινούρια τραγούδια από την υπέροχη ορχήστρα του- της οποίας μαέστρος είναι ο πατριώτης μας και γνωστός σε όλους μας για τις μουσικές γνώσεις του, για τη δεξιοτεχνία του στο μπουζούκι αλλά και για τον ευχάριστο χαρακτήρα του (κοινωνικότατος), Απόστολος Παπαϊωάννου. Τον φίλο μας τον Αποστόλη πλαισιώνουν η κ. Βέτα στο τραγούδι από τη Λάρισα, ο Κώστας Κοκκινόπουλος, στα κρουστά από τους Γόννους και ο Σωτήρης Σαμαρέλης στην κιθάρα από τη Λάρισα.  

Τίτλοι ταινιών και ηθοποιοί:

1. Hotel: «Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΣ» Κώστας Χατζηχρήστος
2. Ραφείον: «Η ΧΡΥΣΗ ΒΕΛΟΝΑ» Ντίνος Ηλιόπουλος
3. Αρτοποιείον: «ΣΑΝΤΑ ΤΣΙΚΙΤΑ» Βασίλης Λογοθετίδης
4. Ταβέρνα: «Ο ΜΕΘΥΣΤΑΚΑΣ» Ορέστης Μακρής
5. Ψιλικά: «Ο ΚΥΡ-ΒΑΣΙΛΗΣ» Βασίλης Αυλωνίτης
6. κ.α. που δεν τα σημειώσαμε.

Παράδειγμα προς μίμηση

Παρακρατώντας 200 δρχ. από τον μισθό τους, μετά από πρόταση του Προέδρου της Ένωσης Αστυνομικών Λαρίσης, οι Έλληνες αστυνομικοί χρηματοδότησαν την κατασκευή ενός Γυμνασίου στην μακρινή Ουγκάντα.
Περίπου 600 μαθητές θα φοιτήσουν στο σχολείο, που πριν ήταν υποχρεωμένοι να κάνουν μάθημα υπαίθρια κάτω από δένδρα.
Μετά από νέα πρόταση στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων εγκρίθηκε η παρακράτηση 200 ακόμη δρχ. από κάθε αστυνομικό, για να ολοκληρωθεί το Γυμνάσιο και να κατασκευασθεί επί πλέον ένα ορφανοτροφείο για 150 παιδιά.
Εύγε στους Έλληνες αστυνομικούς που η πρωτοβουλία τους αυτή δείχνει το κοινωνικό τους πρόσωπο. Παράδειγμα προς μίμηση.

«ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ»
Συνεχίζουν τις πτήσεις τους οι αιωροπτεριστές, από την Αγία Ανάληψη με το αλεξίπτωτο, που έχει το συμβολικό όνομα «παρά πέντε». Είναι το πλάτος του τόσο μικρό όσο περίπου τα πέντε λεπτά στο ρολόι, στον κύκλο, είναι δηλαδή το ένα δωδέκατο. Τη Δευτέρα και την Τρίτη του Πάσχα «στόλισαν» με τα χρώματά τους τον ουρανό της Καλλιπεύκης, μια και ο αέρας ήταν ευνοϊκός για πέταγμα και τους έδωσε την ευκαιρία να ανεβούν πολύ ψηλά και να παραμείνουν στον αέρα για πολύ ώρα. Οι αιωροπτεριστές αυτών των ημερών ήταν από την Ελβετία.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Υπάρχουν ακόμα εθελοντές;

Κι όμως υπάρχουν στο χωριό μας. Είναι το Δ.Σ. του Συλλόγου, το οποίο θέλοντας να δώσει μια άλλη όψη στην είσοδο του χωριού έκροψε για μια ακόμα φορά τα χορτάρι στο πάρκο στην «Αγέλη», στο μνημείο του Κοσμά του Αιτωλού, αυλή της Αγίας Παρασκευής και εντός του χώρο του Κοιμητηρίου. 

Δασκάλα χορού και φέτος η Ματίνα Γκουντουβά
Η Ματίνα γλουντουβά θα είναι και φέτος η δασκάλα χορού στο χωριό μας για το καλοκαίρι και συγκεκριμένα από 7 Ιουλίου μέχρι 10 Αυγούστου. Η Ματίνα, πιστεύουμε πως με το ίδιο μεράκι, θα διδάξει και φέτος, όπως κάθε άλλη φορά, τους χορούς στους μικρούς μας φίλους.

Μικρά, αλλά ωραία

Είναι αλήθεια αγαπητοί πατριώτες, ότι οι ξενιτεμένοι μας ποτέ δεν ξέχασαν το χωριό τους, την Καλλιπεύκη. Πολλοί από αυτούς έστειλαν χρήματα για το Σύλλογο, την Εκκλησία το Σχολείο κλπ.
Πολλοί επίσης ξενιτεμένο μας έστειλαν γράμματα, αλλά το τελευταίο από τον αγαπητό μας Ζαφείρη Μανωλούλη μα συγκίνησε όλους.
Να, τι ζητάει: Να του στείλουμε την εφημερίδα του Δεκεμβρίου, την οποία έχασε. Εμείς κρατούμε αρχείο. Για μας η εφημερίδα μπορεί να μην έχει την ίδια σημασία που έχει για τους ξενιτεμένους, για αυτούς σημαίνει πολλά, είναι ο συνδετικός κρίκος με το χωριό μας.
Τους περιμένουμε.
Αγαπητέ Ζαφείρη, δεν πρέπει να ρωτάς αν μπορούμε να σου τη στείλουμε, είναι υποχρέωσή μας.

«Γνωρίζω τον τόπο μου μέσα στο χρόνο»
ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Έκδοση του 2^ου Δημοτικού Σχολείου Αγίου Αθανασίου Θεσσαλονίκης
Μάρτιος 2002-05-25
Σελίδες 400
Φωτογραφίες 500
Υπεύθυνος έκδοσης: Ζήσης Κατσιούλας, Διευθυντής του 2^ου Δημοτικού Σχολείου Αγίου Αθανασίου Θεσσαλονίκης.
Το βιβλίο είναι ένα λεύκωμα με πολλές φωτογραφίες και ιστορικά στοιχεία που πραγματεύεται και παρουσιάζει το χωριό ’γιος Αθανάσιος Θεσσαλονίκης από την ίδρυσή του μέχρι και το 2000. Είναι μια συλλογική δουλειά μαθητών και δασκάλων του σχολείου, της οποίας το περιεχόμενο παρουσιάστηκε για δέκα μέρες από 30 Μαΐου μέχρι 10 Ιουνίου σε μια καλοστημένη έκθεση. Την έκθεση αυτή επισκέφτηκαν εκατοντάδες κάτοικοι του χωριού όπως και εκατοντάδες παρακολούθησαν την τελετή των εγκαινίων. Στην τελετή αυτή παραβρέθηκαν από το χωριό μας ο Νίκος Ζιακούλης, ο Παναγιώτης Παπαϊωάννου και η Αμαλία Παπαϊωάννου.
Το υλικό του βιβλίου είναι χωρισμένο σε θεματικές ενότητες και κάθε μια ακολουθεί το αύξουσα χρονολογική σειρά.
Αν μια φωτογραφία είναι χίλιες λέξεις, το λεύκωμα αυτό, είναι πολύτομη ιστορία που μπορεί να «διαβάζεται» από όλους.
Το Δ.Σ. του συλλόγου μας, συγχαίρει όλους, όσους εργάστηκαν για το υπέροχο αυτό αποτέλεσμα και ξεχωριστά τον πατριώτη μας – πρώην πρόεδρο του συλλόγου μας- και Διευθυντή του 2^ου Δημοτικού Σχολείου Αγίου Αθανασίου, Ζήση Κατσιούλα.

12 Απόστολοι
’ρχισαν οι εργασίες αντιστίριξης με τοιχείο στην Εκκλησία των 12 Αποστόλων, οι οποίες θα την εξασφαλίσουν μια για πάντα από τους κινδύνους κατολίσθισης. Το έργο άρχισε από τον εκλιπόντα παπα-Στέργιο Τσικρικά και συνεχίζεται από τους ακούραστους επιτρόπους. Θερμά συγχαρητήρια.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Ο αγαπημένος μας ιερέας δεν υπάρχει πια σε τουτο τον κόσμο!

Ο φακός τον «αποθανάτησε» ανύποπτο το καλοκαίρι του 2001 στην πλατεία του χωριού.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ

Οφείλεται στον φίλο μας, Ζήση Κατσιούλα. Ανακάλυψε την επιγραφή – σκάλισμα, που υπάρχει ανατολικά και βόρεια στο ιερό της εκκλησίας μας (Άγιος Θεόδωρος), σε μια πέτρα δυο πιθαμές περίπου και σε ύψος ενός μέτρου από το έδαφος. Έχει αριστερά και κατακόρυφα τα γράμματα «Χ Δ Μ», στη μέση «σταυρό» και από κάτω μέσα σε περίγραμμα τη χρονολογία «1906 ή 1901». Όποια και αν είναι η χρονολογία (σύντομα θα το εξακριβώσουμε) ταιριάζει. Κάποιο σημάδι που να μαρτυρεί το έτος που χτίστηκε, το ψάχναμε από τότε που αποκαλύφτηκαν οι πέτρες, που συντηρήθηκε χωρίς να ξανασοβαντιστεί, το ψάχναμε σε εμφανέστερα ίσως σημεία σε κάποια μεγαλύτερη πέτρα, πελεκημένη ή σε γωνία κλπ. Περισσότερο ταιριάζει ίσως το 1906 γιατί οι μαρτυρίες λένε πως η εκκλησία χτίστηκε με τη λήξη των έργων της αποξήρανσης της λίμνης. Η λίμνη αποξηράνθηκε το 1911. Η εκκλησία πιθανότατα είχε αρχίσει να χτίζεται νωρίτερα, μπορεί και το 1901.

Σημείωση: Ο αείμνηστος Παπα-Στέργιος, πρόλαβε και είδε την επιγραφή. Του την έδειξε ο Ζήσης, που την ανακάλυψε.  

ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ – ΑΓΙΟ ΠΑΣΧΑ  
Πολλοί ήταν φέτος οι άνθρωποι που παρακολούθησαν τις ιερές ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας και γιόρτασαν το Άγιο Πάσχα στο χωριό. Όλες οι θρησκευτικές τελετές έγιναν με επισημότητα και λαμπρότητα στην εκκλησία του Αγίου Θεοδώρου, με την επίβλεψη, τις οδηγίες και την αγάπη του αείμνηστου παπα-Στέργιου.
Αντί άλλων σχολίων, παραθέτουμε σειρά από φωτογραφίες, οι οποίες είναι και οι τελευταίες στις οποίες εικονίζεται ο αγαπημένος μας -και επί 22 χρόνια- ιερέας.

ΕΘΙΜΑ
Και φέτος όπως και κάθε χρόνο, τα μικρά παιδιά τήρησαν το έθιμο της Μεγάλης Πέμπτης, που τα θέλει να περιδιαβαίνουν το χωριό και από σπίτι σε σπίτι να αναγγέλλουν τα πάθη του Χριστού αλλά και το ελπιδοφόρο μήνυμα της Ανάστασής Του.   

ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
Πολλοί κάτοικοι του χωριού αλλά και φίλοι της Καλλιπεύκης, παραβρέθηκαν και τίμησαν τον άγιο Αθανάσιο και το ομώνυμο ξωκλήσι, στα βόρεια του χωριού μας, που από τη θέση που βρίσκεται το εκκλησάκι του, είναι σαν φύλακας – φρουρός, και προστατεύει με τη δύναμή του και τη χάρη του χρόνια ολόκληρα το χωριό μας.
Ο Άγιος Αθανάσιος γιορτάστηκε την Τρίτη του Πάσχα. Ο καλός και ζεστός καιρός βοήθησε να παραβρεθούν πολλοί άνθρωποι όλων των ηλικιών και να ακολουθήσουν για μια ακόμα χρονιά το έθιμο με τις «περδίκες». Οι «περδίκες», για όσους δεν το ξέρουν, είναι αυγά ζωγραφισμένα με ευχάριστα, χαρούμενα και φωτεινά χρώματα, τα οποία με τη λήξη της λειτουργίας οι πιστοί, τα κυλούν αντικριστά στα χόρτα, προσπαθώντας να τα «τσουγκρίσουν». Όταν το καταφέρουν το κύλισμα σταματά και τα αυγά γίνονται πρόγευμα για όσους πεινάνε. Το έθιμο αυτό δηλώνει τη χαρά των ανθρώπων για τον ερχομό της Άνοιξης.

ΘΕΜΕΛΙΩΘΗΚΕ ΤΟ ΝΕΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΑΣ
Άρχισε η κατασκευή και η ανέγερση του νέου δημαρχείου στο δήμο μας, στους Γόννους, το οποίο ήταν στόχος της παρούσας δημοτικής αρχής, τόσο για την καλύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών όσο και για την εδράιωση του δήμου.
Στη τελετή θεμελίωσης και έναρξης (ουσιαστικά) των εργασιών, εψάλει αγιασμός από τον Μητροπολίτη Λάρισας κ. Ιγνάτιο. Παραβρέθηκε πολύς κόσμος και η τοποθέτηση του θεμέλιου λίθου έγινε από τον δήμαρχο κ. Αναστάσιο Τόλιο και τον Γενικό Γραμματέα της Περιφέρειας κ. Ιωάννη Καρατζιώτη.
Το Δημοτικό Συμβούλιο Γόννων σε συνεδρίαση του, ανακήρυξε τον κ. Γενικό Γραμματέα της Περιφέρειας, επίτιμο Δημότη, και του προσέφερε το χρυσό κλειδί της πόλης.
Η ανέγερση του κτιρίου, του οποίου οι εργασίες προχωρούν με γρήγορους ρυθμούς, γίνεται με χρήματα από το Ειδικό Πρόγραμμα Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Το νέο Δημαρχείο βρίσκεται βόρεια και δυτικά από το σχολείο μέσα στα πεύκα.

ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΘΗΚΕ ΔΙΑΚΟΣ
Το Σάββατο 27 Απριλίου 2002, σε τελετή η οποία πραγματοποιήθηκε στον ιερό ναό της Αγίας Τριάδος, ο Μητροπολίτης Λάρισας κ. Ιγνάτιος έκειρε μοναχό τον Ιωάννη Σιώκο και του έδωσε το μοναχικό όνομα Ιλαρίωνα, παρουσία συγγενών και φίλων του. Το μοναχικό όνομα Ιλαρίων δόθηκε επειδή είναι άγαμος κληρικός. σύμφωνα με τους κανόνες της εκκλησίας.
Την επομένη ημέρα, Κυριακή των Βαΐων χειροτονήθηκε Διάκος στην εκκλησία του Αγίου Αχιλλείου από τον Μητροπολίτη Λάρισας, παρουσία πλήθους πιστών.
Ο Ιλαρίων (Ιωάννης) είναι γιος του Βασίλη Σιώκου (Μπένια) και η οικογένειά του μένει στη Λάρισα.
Σπούδασε θεολογία στο πανεπιστήμιο της Κομοτηνής όπου και αποφοίτησε.
Στη θέση του Διάκου μπορεί να παραμείνει δύο, η και τρία χρόνια επειδή είναι ακόμα μικρός στην ηλικία.
Ο Σύλλογός μας, εύχεται στον Ιλαρίωνα, υγεία σωματική και ψυχική και δύναμη πνευματική για να ανταπεξέλθει στο δύσκολο έργο του.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Η ΚΑΛΛΙΠΕΥΚΗ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΗΣΕ ΘΡΗΝΩΝΤΑΣ
ΤΟΝ ΕΠΙ 22 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΙΜΕΝΑ ΤΗΣ, ΤΟΝ ΠΑΠΑ – ΣΤΕΡΓΙΟ ΤΣΙΚΡΙΚΑ

Με δάκρια στα μάτια όλοι οι Καλλιπευκιώτες και πάμπολλοι φίλοι, αποχαιρετήσαμε στην αιωνιότητα τον αγαπημένο μας και σεβαστό μας, επί 22 χρόνια, ιερέα, παπα – Στέργιο Τσικρικά.
Ο παπα – Στέργιος ήταν στήριγμα για το χωριό μας. Στήριγμα για τους μικρούς, στήριγμα και για τους ηλικιωμένους. Το κενό που άφησε είναι δυσαναπλήρωτο.
Έπαθε ανακοπή της καρδιάς το απόγευμα του Σαββάτου 11 Μαΐου και με ασθενοφόρο μεταφέρθηκε στο κέντρο Υγείας Γόννων, όπου και διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Η κηδεία του έγινε την Κυριακή του Θωμά 12 Μαΐου και η νεκρώσιμος ακολουθία ψάλθηκε στον ιερό ναό του Αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτου, χοροστατούντος του Σεβασμιότατου Μητροπολίτου Λάρισας κ. Ιγνατίου και πολλών συναδέλφων του (16), οι οποίοι ήρθαν να τον αποχαιρετήσουν.
Τελευταία κατοικία του 67χρονου παπα – Στέργιου έγινε η αυλή του ιερού ναού της Αγίας Παρασκευής.
Τον παπα – Στέργιο (εκτός από τον πρόεδρο του Συλλόγου μας) αποχαιρέτησαν, ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης μας και ο Στέλιος Παπακωνσταντίνου, εκ μέρους της εφορίας προσκόπων Λάρισας.
Το Δ.Σ. του Συλλόγου μας εκφράζει θα θερμά του συλλυπητήρια στα μέλη της οικογένειάς του και ξεχωριστά αλλά με την ίδια θέρμη στο συνάδελφο στο Δ.Σ. γιο του, Γιάννη.

ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ
(διαβάστηκε με το τέλος της νεκρώσιμης ακολουθίας, στον ιερό ναό του Αγίου Θεοδώρου, από τον πρόεδρο του Δ.Σ. του Συλλόγου μας, Θωμά Τσιαπλέ).

Ποιος ήταν ο καλός παπάς μας και ποιο το έργο του και η προσφορά του στα 22 χρόνια που ήταν εφημέριος στο χωριό μας ,είναι σε όλους μας γνωστά, αφού πολλές φορές ο Σύλλογός μας πρόβαλλε από τις σελίδες της εφημερίδας μας Η « ΩΡΑΙΑ ΚΑΛΛΙΠΕΥΚΗ» τις δραστηριότητες του.
Εκείνο ίσως που οι νεότεροι δε γνωρίζουνε είναι ότι Παπα Στέργιος Τσικρικάς διακρινόταν από μικρό παιδί για την κλίση του και την αγάπη του για την εκκλησία και την πίστη του στο θεό. Έχοντας το σπίτι δίπλα στην εκκλησία από μικρός σύχναζε σ’ αυτή κοντά στους αείμνηστους τρείς παπάδες του χωριού μας και τους βοηθούσε στο έργο τους.
Αργότερα ανέβηκε στο δεξιό ψαλτήρι και κοντά στον Στέργιο τον Μασούρα και τον Νίκο Γκέτσιο – Αναγνώστη έμαθε να ψέλνει. Γνώριζε απ’ έξω όλα τα τροπάρια και όλη τη θεία λειτουργία.
Το 1962 παντρεύτηκε την Αγγελική Λαμπίρη και απόκτησε δυο πολύ καλά παιδιά τον Χρήστο και τον Γιάννη που τώρα θρηνούν για τον ξαφνικό θάνατό του.
Εργάστηκε σκληρά ως αγρότης και υλοτόμος για να μπορέσει να αναθρέψει σωστά την οικογένειά του. Ευτύχησε να παντρέψει τους δύο γιούς του και να δει τέσσερα εγγονάκια.
Στα 1981 ξεπερνώντας κάποιες αναστολές που είχε αν θα τα καταφέρει, επειδή γνώριζε πόσο δύσκολη ήταν η αποστολή του, πήρε την μεγάλη απόφαση να παρακολουθήσει τα μαθήματα της Ιερατικής Σχολής Κατερίνης. Χειροτονήθηκε ιερέας στον ιερό ναό των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων στη Λάρισα και τοποθετήθηκε εφημέριος στο χωριό μας.
Έκτοτε όλη του η ζωή και όλη του η δραστηριότητα είναι στενά συνδεδεμένη με τις εκκλησίες του χωριού μας. Στα 22 χρόνια που είναι παπάς στο χωριό μας πάντρεψε πολλούς από μας ,βάφτισε τα παιδιά μας και συνόδεψε μέχρι την τελευταία κατοικία, όλους όσοι έφυγαν από κοντά μας αυτά τα χρόνια.
Για όλους είχε να πει μια καλή κουβέντα και σε όλους μας έδινε μια συμβουλή Από κανένα δεν αρνήθηκε το παραμικρό, πρόθυμα πήγαινε παντού όπου τον ζητούσαμε μέχρι και της τελευταίες μέρες της ζωής του.
Με το Σύλλογό μας συνεργάστηκε στενά όλα αυτά τα χρόνια και πολλές φορές συμμετείχε ενεργά στις εκδηλώσεις μας.
Επί των ημερών του συντηρήθηκαν και ανακατασκευάσθηκαν όλες η εκκλησίες και τα εξωκλήσια του χωριού μας. Όλα γνώρισαν το στοργικό του χέρι και την προστασία του.
Για τους λόγους αυτούς αγαπητέ και σεβαστέ μας Παπα Στέργιο, αλλά και τη γενικότερη και αφιλοκερδή προσφορά σου στην κοινωνία του χωριού μας όλα αυτά τα χρόνια σ’ ευχαρστούμε θερμά.
Σε διοικητικό συμβούλιο που έγινε τη μεγάλη εβδομάδα και ύστερα από πρόταση δική του αποφασίσαμε να κάνουμε μνημόσυνο για όλους αυτούς που ήταν κοντά στην εκκλησία -ιερείς, επιτρόπους- αλλά και για όλους τους Καλλιπευκιώτες, όπως ήταν επιθυμία του.
Δυστυχώς δεν προλάβαμε να το ανακοινώσουμε. Ο Θεός έκρινε διαφορετικά. Σε κάλεσε κοντά Του στην καλύτερή σου ώρα, αφού ολοκλήρωσες όλες τις ακολουθίες της μεγάλης Εβδομάδας και της Αναστάσεως του Κυρίου.
Η επιθυμία σου αυτή, παπα – Στέργιο, θα πραγματοποιηθεί και το μνημόσυνο θα γίνει και συ θα είσαι ο πρώτος μνημονευόμενος.
Πιστεύουμε ότι από κει ψηλά που θα βρίσκεσαι θα παρακολουθείς και θα ευλογείς τις εκδηλώσεις μας και θα χαίρεσαι, που ακολουθούμε το παράδειγμά σου.
Ώρα σου καλή , λοιπόν, αγαπημένε μας, Παπα – Στέργιο, ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή σου. Ας είναι ελαφρύ το χώμα της Καλλιπεύκης που σε σκέπασε και η μνήμη σου θα είναι αιώνια.

Αποχαιρετισμός από τον Ζήση Κατσιούλα

Φίλοι αναγνώστες και χωρια­νοί, επιτρέψτε μου για μια ακόμη φορά (δυστυχώς πάλι για θλιβε­ρά), να γράφω δυο λόγια για τον ιερέα μας τον παπα-Στέργιο που έφυγε από κοντά μας τόσο απότομα και γρήγορα και ο ο­ποίος τόσα πολλά πρόσφερε στην εκκλησία του χωριού μας, τώρα, αυτά τα έσχατα και δύ­σκολα χρόνια, θέλω να εκφωνή­σω το δικό μου επικήδειο, που όμως, ίσως εκφράζει και όλους εσάς. Πιστεύω πως τα αισθήμα­τα μας πρέπει να τα εξωτερικεύ­ουμε και οι άξιοι πρέπει να τιμώ­νται όπως τους αξίζει.
Αγαπημένε μας παπα-Στέργιο δεν ξέρω πώς και από πού ν’ αρχίσω. Πώς να σε προ­σφωνήσω; Παπα-Στέργιο, Πα­τέρα Αστέριε, Δάσκαλε, Πατέρα και στήριγμα του χωριού, ζωντα­νή ιστορία; Δεν ξέρω, σταμάτη­σε το μυαλό μου. Όλα αυτά και άλλα τόσα δε φτάνουν για ν’ αρ­χίσω το «λόγο» μου.
Αλησμόνητε ιερέα μας, συ­μπατριώτη και φίλε, το 1981 η χαρά είχε πλημμυρίσει τις καρ­διές των Καλλιπευκιωτών, που επιτέλους, έβρισκαν το δικό τους άνθρωπο για να τους υπη­ρετήσει στην εκκλησία τους. Σήμερα, 11 και 12 Μαΐου 2002, οι Καλλιπευκιώτες θρηνούν και κλαίνε για σένα πάλι παπα-Στέργιο. Γιατί μας έφυγες τόσο γρήγορα, τόσο απότομα; Γιατί δε μας ρώτησες; Γιατί μας άφη­σες μοναχούς και ένα μεγάλο δυσαναπλήρωτο κενό; Γιατί; Ε­σύ δεν μπορείς να μας απαντή­σεις. Μόνο ο Κύριος μπορεί, για­τί Αυτός το αποφάσισε.
Το 1981 χειροτονήθηκες ιερέας και, ανέλαβες τα ιερά σου καθήκοντα. ’ρχισες να κτίζεις εκ θεμελίων τα παλιά εξωκλή­σια και να επισκευάζεις όλους τους ναούς. Δούλεψες, μόχθη­σες, κουράστηκες μαζί με άξι­ους επιτρόπους και λίγο πριν κλείσεις τα μάτια σου, τελείωσες και το τελευταίο εκκλησάκι την Αγία Ανάληψη. Όλα αυτά τα χρόνια, σχεδόν 21 γεμάτα, λει­τούργησαν όλα τα εξωκλήσια, ε­πανήλθαν έθιμα, έφερες ανα­κούφιση στις καρδιές μας.
Παπα-Στέργιο είχες προ­σκέφαλο τον ’γιο Θεόδωρο και δέχτηκες στα 45 σου χρόνια να τον υπηρετήσεις. Όλοι μας ηρε­μήσαμε, μόνιμοι κάτοικοι και μη. Οι πρώτοι βρήκαν το στήριγμα τους και εμείς που λείπουμε από το χωριό, το ξέραμε: Ανεβαίνο­ντας θα βρίσκαμε τον άνθρωπο μας. θα βρίσκαμε εσένα, να μας καλωσορίσεις, να μας κά­νεις ένα τρισάγιο στον τάφο των γονιών μας, στα πεθαμένα, αγαπημένα μας πρόσωπα. Κι ε­σύ πάντα πρόθυμος και καλοσυνάτος, μας έκανες όλα μας τα χατίρια. Προγραμματίζαμε για το καλοκαίρι να βαφτίσουμε τα παιδιά μας, να παντρέψουμε, ν’ ανοίξουμε εκκλησιές, να…, να… Όμως τώρα, χωρίς εσένα, πώς θα τα κάνουμε όλα αυτά; Πώς θα γιορτάσουμε ξανά στα πανέμορφα εκκλησάκια μας; Ποιος θα μας μαζέψει, όπως η κλωσαριά τα πουλάκια της; Ποι­ος παπα-Στέργιο;
Aγαπημένε μου παπα-Στέργιο, δε θα ξεχάσω αυτό που μου έλεγες τότε «Αχ βρε Ζήση, δεν ξέρεις πόσο κουράγιο μου δί­νεις όταν έρχεσαι και με βοηθάς στο ιερό!». Και κάποιος, κα­λή του ώρα, μου έλεγε: «Τι κά­νεις μέσα στο ιερό;». Κι εγώ του απαντούσα πως δεν κάνω τίπο­τε, πως απλά κάθομαι.
θυμάμαι αγαπημένε μου πα­πα-Στέργιο το πρωί της Μεγά­λης Πέμπτης του 2000. Πάλι εί­χες πρόβλημα με την υγεία σου. Έλεγες το Ευαγγέλιο και ξαφνικά διέκοψες και είπες: «Δεν αι­σθάνομαι καλά», και έκανες πί­σω. Τρέξαμε μαζί με το Στέργιο τον ψάλτη και σε βάλαμε να κα­θίσεις. Σε βοηθήσαμε και σε λί­γο ξανασηκώθηκες να συνεχί­σεις. Συνέχισες και κοινώνησες όλα τα παιδάκια που περίμεναν. Ναι παπα-Στέργιο, έμεινες ε­κεί στο καθήκον, γιατί πάνω απ’ όλα «φοβόσουν» το θεό.
Παπα-Στέργιο είχες πολύ δυνατό μνημονικό και θυμόσουν πολύ καλά τα γεγονότα και τις ημερομηνίες. Ήσουν η ζωντανή ιστορία. Πάντα ζητούσα τη γνώ­μη σου και μέχρι την τελευταία στιγμή. Αυτό το μοιραίο Σάββατο πάλι ερχόμουν στο χωριό και είχα έτοιμες ερωτήσεις για να σε κάνω. Γιατί, μια κουβέντα που είχαμε για την Κατοχή, την είχαμε αφήσει στη μέση. Όμως δεν σε πρόφτασα και θα θυμά­μαι την κουβέντα που μου είπες αυτό το Πάσχα. «Ζήση, πολλά σε είπα. Όλα αυτά να τα γρά­ψεις τώρα για να μείνουν». Ναι, παπα-Στέργιο. Όλα τα έχω γράψει και δε θα πάνε χαμένα.
Παπα-Στέργιο, 20 περίπου μέρες πριν το μοιραίο, η υγεία σου είχε επανέλθει και μάλιστα ήσουν καλύτερα και από πρώτα. ’ρχισες πάλι να μιλάς, να χαίρεσαι, και δεν σε αναγνωρίζαμε. Και, δεν ξέρεις πόσο το χαρήκα­με αυτοί Φέτος έβγαλες με άνε­ση όλες τις γιορτές, χαιρόσουν και έλεγες πως είσαι πολύ καλά. Ναι παπα-Στέργιο, ήσουν πολύ καλά, αλλά αυτή η αναλαμπή στην υγεία σου μήπως ήταν το μήνυμα του Κυρίου πως θα σε πάρει μαζί του; Μάλλον έτσι εί­ναι. Σε πήρε κοντά σου χαρούμε­νο, σε μέρες χαρούμενες και α­ναστάσιμες. Εσύ παπα-Στέργιο είσαι τώρα στα δεξιά του Χρι­στού μας. Στον Κύριο που πιστά λάτρεψες και διακόνησες. Είσαι στα δεξιά Του, γιατί ήσουν γλυ­κός, πράος, αγαπούσες με πά­θος το λειτούργημα σου και τους χωριανούς σου. Δε μισούσες πα­πα-Στέργιο, αλλά αγαπούσες, συμβούλευες, ευχόσουν και μας μιλούσες από μακριά.
Θυμάμαι πάλι τις χρονιές 1989, 90, 91, όταν τα πολιτικά πάθη ήταν σε έξαρση (αλίμονο που δεν μας κόβει). Εσύ ήσουν από τους λίγους παπα-Στέργιο που είχες τον τρόπο να μείνεις μακριά από αυτά και με το πα­ράδειγμα σου πάλι μας μάζεψες κοντά σου μέχρι που να περάσει «η κρίση».
Παπα-Στέργιο, δεν ήξερες πολλά γράμματα. Του δημοτικού ήσουν. Δεν ερμήνευες το Ευαγ­γέλιο και ούτε λόγους ήξερες να βγάζεις όπως κάνουν πολλοί μορφωμένοι κληρικοί και θεολό­γοι. Όμως ο θεός σε είχε χαρί­σει με πολλές αρετές. Μαγνήτι­ζες τον κόσμο με τη ζωή σου, με το φέρσιμο σου. Είχες την εμπι­στοσύνη μας, γι’ αυτό και όλοι μας βοηθήσαμε με χρήματα για τους ιερούς ναούς; γιατί ξέραμε πού πήγαιναν αυτά.
Παπα-Στέργιο, μας έφυγες απότομα. Δε «σκέφτηκες» ούτε τα ξενιτεμένα μας παιδιά. Πού, παπα-Στέργιο, θα στέλνουν τώρα τα χαιρετίσματα και τη βοήθεια τους; Ποιον θα βρί­σκουν στην άδεια τους για να κάνουν ένα τρισάγιο στον τάφο των γονιών τους; Πάγωσαν κι αυτοί στο άκουσμα του θλιβερού μαντάτο.
Παπα-Στέργιο, το κενό που άφησες είναι μεγάλο. Μόνο σε παρακαλούμε πρέσβευε στον Αναστάντα Κύριο να μας στείλει έναν άλλο παπά σαν κι εσένα. Απλό, ταπεινό, αγαθό στην ψυχή, φιλότιμο και μασλατά. Να χτυπάει κάθε πρωί και κάθε απόγευμα την καμπάνα του Αι-Θόγωρου, που άλλη δεν υπάρχει με τόσο γλυκιά λαλιά. Να μας δίνει κουράγιο κι ελπίδα όπως κι εσύ. Να ανοίγει τα ξωκλήσια, να βαφτίζει τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας…
Αχ! Βρε παπα-Στέργιο, τώρα κοιμάσαι. Δεν «ξυπνάς» για λίγο να σεις πόσο σε κλαίνε τα καημένα τα γεροντάκια. Πως βουβάθηκαν τα μικρά παιδάκια, αυτά τα ατίθασα…

Παπα-Στέργιο, σε ευχαρι­στούμε από τα βάθη της καρ­διάς μας για ό,τι έκανες για μας όλα αυτά τα χρόνια, θα σε ευ­γνωμονούμε. Και αν καμιά φορά σε πικράναμε, συγχώρα μας πατέ­ρα μας. Αιώνια να είναι η μνήμη σου. Με… συγχωρείς… παπα-Στέργιο. Σε κούρασα. Κοιμήσου  εκεί στην αγκαλιά της Αγίας Παρασκευής, δίπλα στον άλλο απλό παπά, τον ’γιο Κο­σμά. Εκεί σε πήγαμε. Όλοι οι χωριανοί, μικροί και μεγάλοι, νέ­οι και γέροντες. Και πολλοί ξέ­νοι που σε γνώριζαν και ήρθαν. Όλα τα κάναμε καθώς έπρεπε, καθώς ταίριαζε για σένα, τον α­γαπημένο μας ποιμένα. Το βρά­δυ του Σαββάτου σε ξενυχτήσα­με στον Αι – Θόδωρο και την Κυριακή το πρωί ο παπα – Απόστολος Μπλάνας, ο συνάδελφος σου από τους Γόννους, λειτούρ­γησε κανονικά. Είχαμε παρέα κι εσένα, για τελευταία φορά. Αιώ­νια να είναι η μνήμη σου και α­νάλαφρο το Καλλιπευκιώτικο χώμα που σε σκέπασε!
13/5/2002

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Καλλιπεύκη – Πατωμένη, 27-28 Ιουλίου 2002 

Κορυφαία εκδήλωση του καλοκαιριού είναι η «1^η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ (ΦΕΣΤΙΒΑΛ) ΛΑΪΚΩΝ ΧΟΡΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΩΝ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΩΝ ΝΟΜΟΥ ΛΑΡΙΣΑΣ». Ένα λαϊκό πανηγύρι, ένα πλήθος ελληνικών χρωμάτων και ήχων, μια συνάντηση παράδοσης και κληρονομιάς και ένα σμίξιμο του χθες και του σήμερα μέσα στο υπέροχο δάσος του Κάτω Ολύμπου, στην ΠΑΤΩΜΕΝΗ. Ένα πανηγύρι με τη συμμετοχή δέκα πέντε πολιτιστικών συλλόγων της ευρύτερης περιοχής και όχι μόνο.
Η δραστηριότητα αυτή, η οποία φιλοδοξούμε να εξελιχθεί σε θεσμό, υποστηρίζεται από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Λάρισας, το Δήμου μας, το Δασαρχείο και από πολλές επιχειρήσεις και φίλους της Καλλιπεύκης. Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων του διημέρου θα ανακοινωθεί από τις εφημερίδες, τα ραδιόφωνα και τα τοπικά κανάλια της τηλεόρασης. Θα τοιχοκολληθούν επίσης και αφίσες σε πολλές πόλεις και χωριά.

Παίρνουν μέρος οι παρακάτω πολιτιστικοί – μορφωτικοί – λαογραφικοί σύλλογοι με τα χορευτικά τους συγκροτήματα:

Για τη δραστηριότητα αυτή θα χρειαστούν εθελοντές. Οι εθελοντές θα έχουν συγκεκριμένο ρόλο και ευθύνη καθώς και σημείο αναφοράς. Οι φιλοξενούμενοι για κάθε μια από τις δυο μέρες θα είναι περίπου 250 άτομα (σύνολο 500) και ξεχωριστά οι επισκέπτες φίλοι και συγγενείς των συλλόγων και της Καλλιπεύκης, για τους οποίους δεν μπορούμε να έχουμε εκτίμηση. Παρακαλούνται όσοι θα ήθελαν να βοηθήσουν να το δηλώσουν έγκαιρα σε κάποιο από τα μέλη του Δ.Σ.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ