ΚΑΛΛΙΠΕΥΚΗ

Σάββατο, 5 η ώρα το πρωί. Ακόμα είναι σκοτάδι. Ησυχία. Ακούγεται μόνο ο ήχος των βημάτων μου. Κάτω, τα φώτα της Καλλιπεύκης. Πάνω, ο ξάστερος ουρανός. Σε λίγο θα ξημερώσει, σε λίγο θα αρχίσει αυτό που περίμενα εδώ και μερικά χρόνια, βλέποντας επανειλημμένα τον Όλυμπο, σκεπτόμουν πώς να φτάσω εκεί, πώς να σκαρφαλώσω στην κορυφή. Τα ψηλά βουνά αποκαλύπτουν τη χαρά της ελευθερίας, το αίσθημα του απεριόριστου, την ομορφιά της φύσης και ταυτόχρονα δείχνουν πόσο μικρός είναι ο άνθρωπος, πόσο ευάλωτη είναι η ζωή του. Και η επαναλαμβανόμενη περιέργεια: τι υπάρχει μετά, τι υπάρχει μετά τον επόμενο λόφο; Ίσως γι’ αυτό πολλές φόρες έκανα ορειβασία στα πολωνικά, τσέχικα σλοβακικά και αυστριακά βουνά. Ειδικά αυτά τα πολωνικά βουνά, είναι πανέμορφα…

Μ’ αυτές τις σκέψεις φτάνω στην πλατεία δίπλα στην εκκλησία – το σημείο συνάντησης. Από εδώ θα ξεκινήσουμε για το βουνό. Ησυχία, δεν υπάρχει κανείς, αρχίζει να χαράζει, οι πρώτοι ήχοι της ζωής που μόλις ξυπνά… βήματα… κάποιος έρχεται… πέρασε… και πάλι ησυχία. Μήπως εγώ ήρθα πολύ νωρίς ή μήπως οι υπόλοιποι έχουν αργήσει; Επιτέλους ξεκινάμε, ήρθαν οι συνορειβάτες της παρέας μας και λίγο ακόμα περιμένουμε το αυτοκίνητο. Είναι 6 το πρωί. Και συμβαίνει κάτι το απίστευτο: στην πλατεία φτάνει ένας γεράκος, κάθεται στο τραπεζάκι, έρχεται και δεύτερος, ανοίγει η πόρτα της ταβέρνας και η ηλικιωμένη κυρία σερβίρει καφέ. Ελληνικό καφέ, και νερό. Μερικές κουβέντες, σύντομη συζήτηση, όλοι γνωρίζονται… και μόνο αυτό το γεγονός, για μένα τονίζει τη διαφορετικότητα, ίσως είναι παράδοση.

Αλλά εμείς έχουμε κιόλας ξεκινήσει. Στο δρόμο μας προστίθεται δεύτερο αυτοκίνητο και τρίτο. Έχει ξημερώσει, προχωράμε μέχρις ότου τα ΙΧ δεν μπορούν να συνεχίσουν άλλο. Παραπέρα μόνο με αμάξι 4χ4. Ο δρόμος ανηφορικός. Πολύ ανηφορικός, στενός, ωραία θέα. Και όλο και ψηλότερα. Πηγαίνουμε οδικώς εδώ πάνω από ώρα και ο δρόμος εξακολουθεί να ανηφορίζει. Επιτέλους τέλος. Επιτέλους παραπέρα δεν μπορείς να πας με αυτοκίνητο. Παραπέρα μπορείς να πας μόνο περπατώντας. Είμαστε ψηλά στο βουνό. Καθαρός, δροσερός αέρας, κάνει ψύχρα, τέλεια. Παρατηρώ τα υπόλοιπα μέλη της παρέας, χμμμ, αθλητικά παπούτσια; Νόμιζα ότι πάμε για ορειβασία, όχι περίπατο. Μπροστά στα βουνά πρέπει να δείχνεις σεβασμό, πρέπει να είσαι κατάλληλα προετοιμασμένος, για την ασφάλειά σου. Κυρίως όσον αφορά τα παπούτσια – ψηλά ορειβατικά, που να προστατεύουν τον αστράγαλο από πιθανό στραμπούληγμα, γιατί τι θα γίνει σε περίπτωση ατυχήματος; Στην Πολωνία υπάρχει ειδικό διασωστικό ελικόπτερο για να προσφέρει βοήθεια στα βουνά. Αλλά εδώ στην Ελλάδα;

Δεν υπάρχει είσοδος, κάνεις δε χρειάζεται να πληρώσει εισιτήριο. Παντού στον κόσμο υπάρχει χρέωση για την είσοδο σε κάποιο εθνικό πάρκο. Εδώ δεν υπάρχει τίποτα. Ούτε καν ένα ξεκάθαρο, σηματοδοτημένο μονοπάτι. Μόνο ελαφρώς πατημένα ίχνη. Πρέπει να σκεφτείς προς τα πού να πας. Κινάμε. Αργά, ο καθένας με το ρυθμό του. Εγώ πάω πρώτος. Κρύο, προχωράω μέχρι να φτάσω στον ήλιο, στην κοιλάδα. Από εκεί πιστεύω πως θα φαίνονται τα πάντα. Προχωράμε απ’ το μονοπάτι, όπου διακρίνεται, αλά που είναι τα σήματα; Αρχίζω να αναρωτιέμαι αν είμαστε στο τουριστικό μονοπάτι. Συνηθισμένος σε ακριβέστατα και καλά σηματοδοτημένα μονοπάτια, εδώ νιώθω ότι πάμε σχεδόν στα τυφλά. Αλά γιατί κάποιοι δεν ακολουθούν αυτό το μονοπάτι, αλά πάνε από πάνω η δίπλα; Δε γίνεται έτσι… έτσι καταστρέφεται η εκεί γύρω φύση (χλωρίδα)! Όμως εδώ γίνεται. Εκεί που είχε ήλιο, μπορούσες να ζεσταθείς. Και οι περισσότεροι στην παρέα ήταν με κοντομάνικα μπλουζάκια ή λεπτές φόρμες… επιτέλους έφτασα στην κοιλάδα και περιμένω τους υπόλοιπους.

Η θέα είναι υπέροχη, λόφοι με χαμηλή βλάστηση, αλά η ψηλότερη κορυφή δε φαίνεται-κρύβεται Πρέπει να προχωρήσουμε παραπέρα. Εύκολη πορεία, καμιά δυσκολία, άπλα πράγματα. Σιγά σιγά φτάνουμε στην κορυφή… αχ, τι ευτυχία να βλέπεις τέτοια υπέροχη φύση και… ο Μύτικας, από απόσταση. Είμαστε στη Σκάλα, στα 2866 μέτρα.

Άρα δε φτάσαμε ακόμα στο τέρμα, για την ακρίβεια τώρα αρχίζει το οδοιπορικό. Βράχοι, πέτρες, προσεκτικά! Αφήνουμε τα σακίδια και τα περιττά πράγματα. Προχωράμε αργά, βήμα-βήμα Όλο και δυσκολεύει η πορεία, σε λίγο δε θα μπορούμε να περπατήσουμε, θα πρέπει να σκαρφαλώνουμε με τα χέρια, ίσως και μπουσουλώντας. Πάω μπροστά. Βλέπω κάτω και τους υπόλοιπους.

Εδώ πια δε φυτρώνει τίποτα. Μόνο ο αέρας. Ξαφνικά κάποιος φωνάζει: Ματίνα! Σκέφτομαι: Σε παρακαλώ μη φωνάζεις, βρίσκεσαι στο βουνό!!! Εδώ βασιλεύει η ησυχία!!! Μη φωνάζεις γιατί… οι πέτρες που θα πέσουν, ίσως χτυπήσουν κάποιον, γιατί να δημιουργήσεις πρόβλημα εκεί που δεν υπάρχει; Στα δικά μου βουνά, συμβαίνουν συχνά κατολισθήσεις, χιονοστιβάδες, οι πέτρες είναι πολύ εύκολο να πέσουν. Κάποιος μπορεί να τρομάξει και δεν υπάρχει κανένα μέτρο προστασίας. Παρακαλώ! Ησυχία…Δε φαίνεται το μονοπάτι, μόνο κάπου-κάπου μερικά κόκκινα σημάδια, ένα συρματόσχοινο για κράτημα… καμιά προστασία.

Αργά, πολύ αργά, προς τα πάνω. Επιτέλους! Ο Μύτικας! Είμαι εκεί όπου «φτάνεις» στο όνειρο σου! Στην κορυφή που βασιλεύουν οι θεοί! Και γω ο ίδιος αισθάνομαι σαν θεός! Από εδώ, βλέπεις πόσο όμορφη είναι η Γη, πόσο όμορφα να ζεις εδώ, τι ωραία είναι να έχεις όνειρα, που πραγματοποιούνται! Έρχονται και οι υπόλοιποι. Ξεκουραζόμαστε στο ομορφότερο φυσικό περιβάλλον!

Κάτι τέτοιες στιγμές περνάνε, αλλά δεν χάνονται, όμορφες στιγμές που τις θυμάσαι για πάντα. Τι πειράζει να γράψεις κάτι στο βιβλίο επισκεπτών… της κορυφής του Μύτικα; Αυτό θα πει Όλυμπος!
Κατεβαίνουμε. Ακόμα πιο αργά. Όπως λένε και οι έμπειροι ορειβάτες, και εγώ μετά απ’ αυτούς: το να φτάσεις στην κορυφή είναι πρόβλημα. Το να κατεβείς απ’ αυτήν είναι δέκα προβλήματα. Συνήθως κατά την κάθοδο γίνονται τα περισσότερα ατυχήματα, να στραμπουλίξεις το πόδι σου ή να κουνήσεις μια πέτρα που θα κυλίσει προς τα κάτω… μακάρι να μη χτυπήσει κανέναν. Πρόσεχε! Φτάνουμε στο μέρος συνάντησης, από δω και πέρα εύκολος δρόμος προς τα κάτω, προς το αυτοκίνητο. Στο μονοπάτι συναντήσαμε μια ομάδα Γερμανών, κατάλληλα εξοπλισμένους για ορειβασία. Όπως εγώ.
Μετά από μια ώρα φτάνουμε στο σημείο συνέτισης. Ξεκούραση και αναμονή για τους υπόλοιπους. Και σκέφτομαι. Πως είναι δυνατόν, να μπορούμε να πάμε με το αυτοκίνητο τόσο κοντά. Σχεδόν μέχρι την κορυφή. Δεν μπορώ να φανταστώ κάτι τέτοιο σε άλλα βουνά σε άλλες χώρες. Τα αυτοκίνητα μένουν μακριά… τα βουνά έχουν αμετάκλητη φυσική ομορφιά. Για να ανέβεις σε ένα από τα ομορφότερα μέρη στην Πολωνία – στις λίμνες πάνω στα βραχώδη όρη Tatra, πρέπει να περπατήσεις 10 χμ! το αυτοκίνητο μένει στο parking, που κοστίζει πολύ ακριβά. Όλυμπος! Το διασημότερο βουνό στον κόσμο. Στο οποίο μπορείς σχεδόν να ανέβεις με το αυτοκίνητο. Χωρίς χρέωση. Χωρίς ανθρώπους. Αν ο Όλυμπος ήταν στη Πολωνία, Γερμανία, Τσεχία, στους γειτονικούς λόφους θα είχε τελεφερίκ. Φαντάζομαι χιλιάδες ανθρώπους που επισκέπτονται την Ελλάδα κάθε χρόνο, για τους οποίους η θέα και μόνο του Μύτικα, από μακριά, θα άξιζε αρκετές δεκάδες ευρώ! Καθαρή επιχείρηση!

Κατηφορίζουμε οδικώς. πόσο όμορφη θέα τα χωριουδάκια 1 χιλ κάτω μας, σου κόβεται η αναπνοή. Επιστρέφουμε.

Ανταλλάσοντας εντυπώσεις και σκέψεις, το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι όλοι πήγαμε εκεί για πρώτη φορά. Δεν μπορώ να το πιστέψω. Η Καλλιπεύκη βρίσκεται στους πρόποδες του Ολύμπου… τόσο εύκολο, τόσο κοντά. Άλλοι ταξιδεύουν χιλιάδες χιλιόμετρα, όπως εγώ, για να πάνε στον Όλυμπο…

Στην Πολωνία έχουμε ένα ρητό: cudze chwalicie, swego nie znacie, sami nie wiecie co posiadacie (Μη νομίζετε πως τα των άλλων είναι πιο καλά, πιο όμορφα ). Αυτά θυμάμαι από την αξέχαστη περιπέτεια και θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά αυτούς, χάρη στους οποίους μπόρεσα να πάω σε αυτό το υπέροχο μέρος. Όλους αυτούς με τους οποίους ανεβήκαμε: Τσιαπλές θωμάς, Γκαζγκάνης  Γκαζγκάνης Θεόδωρος,  Βαγγέλης, Γκαζγκάνης Δημήτριος, Γκαραφλής Απόστολος, Γκαραφλής Δημήτριος, Γκαραφλή Ματίνα, Καρκανιάς, Απόστολος και Tomasz Frankowski). Στο τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Παναγιώτη Παπαϊωάννου, γιατί όλα έγιναν χάρη σ’ αυτόν.

Σας ευχαριστώ και στο επανειδείν – ίσως σ’ ένα ολιγοήμερο οδοιπορικό στον Όλυμπο… την περηφάνια ολόκληρης της Ελλάδας!

Tomasz Frankowski

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Για 14^η χρονιά από την ίδρυση της Τράπεζας Αίματος του ΜΕΣΑΚ Καλλιπεύκης «Η ΠΑΤΩΜΕΝΗ» πραγματοποιήθηκε η εθελοντική αιμοδοσία, την Κυριακή 1 Αυγούστου στα πλαίσια των δραστηριοτήτων του Συλλόγου μας.

Η προσέλευση των αιμοδοτών άρχισε από τις 10.00 το πρωί και ολοκληρώθηκε στις 13.00. Συγκεντρώθηκαν 30 φιάλες.

Οι ανάγκες αίματος είναι μεγάλες. Πολλοί πατριώτες καταφεύγουν στην Τράπεζα Αίματος του Συλλόγου όταν έχουν ανάγκη, αλλά αδιαφορούν όταν γίνεται η εθελοντική αιμοδοσία.

Για να μπορεί η τράπεζα να καλύπτει αυτές τις ανάγκες, όλο το χρόνο, πρέπει να υπάρχει αίμα και για να υπάρχει πρέπει να δίνουμε όλοι.

ΑΙΜΟΔΟΤΕΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ, την Κυριακή 01/08/2010

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Ανακρίβειες

Ανακρίβειες και μάλιστα κακοπροαίρετες κυκλοφορούσαν και πάλι στην πλατεία του χωριού, κάτω από τα πλατάνια.

Ανακρίβειες ότι ο Σύλλογός μας επιχορηγήθηκε από την Νομαρχία Λάρισας, με το ποσό των τεσσάρων (4000) Ευρώ. Μακάρι να ήταν έτσι.

Η Αλήθεια είναι ότι ο Σύλλογός μας επιχορηγήθηκε από το Δήμο Γόννων με το ποσό των χιλίων (1000) Ευρώ, τα οποία ακόμα δεν τα εισπράξαμε, για τις δραστηριότητες του Συλλόγου. Η Νομαρχία μας επιχορήγησε με το ποσό των εξακοσίων (600) Ευρώ.

Δυστυχώς, όμως, δεν γνωρίζουμε πού αποσκοπούν οι ανακρίβειες και η διαρροή ψευδών ειδήσεων, που στόχο έχουν το Σύλλογο και το μόνο που κάνουν είναι κακό.

Διάνοιξη δρόμων

Ένας ακόμη δρόμος, που ήταν αδιέξοδο, άνοιξε. Πρόκειται για το δρόμο πίσω από το σπίτι του Γιάννη Τσάτσιου μέχρι τη Βρυσοπούλα. Με τη διάνοιξη του δρόμου αυτού, δημιουργήθηκαν άλλα προβλήματα αλλά για να διορθωθούν χρειάζονται διάφορες παρεμβάσεις και αποκατάσταση του χώρου.

Εθελοντές (1)

Υπάρχουν και σήμερα εθελοντές; Και όμως υπάρχουν. Ο Πρόεδρος του Συλλόγου, Θωμάς Τσιαπλές, εντόπισε τον Αποστόλη Ψαρρό, να κόβει τα χόρτα στην εκκλησία των Δώδεκα Αποστόλων. Επίσης ο Ζήσης Κατσιούλας έκοψε τα χόρτα στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής.

Συγχαρητήρια και στους δύο. Το παράδειγμά τους, ας το μιμηθούν και άλλοι. Ίσως έτσι καταφέρουμε πολλά.

Εθελοντές (2)

Με δική του δαπάνη (εν γνώσει φυσικά του προέδρου του Τοπικού Συμβουλίου, Χρήστου Οικονόμου) καθάρισε το ρέμα κοντά στο σπίτι του ο πατριώτης μας Παναγιώτης Παπαϊωάννου, στα «Άνω Αλώνια». Καλή η πρωτοβουλία του και μακάρι να βρει μιμητές. Το χωριό μας είναι, φίλες και φίλοι και δική μας υπόθεση και όχι μόνο των υπευθύνων, όχι μόνο του Δήμου. Υπάρχουν πολλά που μπορούμε να κάνουμε όλοι μας. 

Υπάρχει συνεργασία;

Μετά από αρκετό καιρό αποκαταστάθηκαν (μπαλώθηκαν) οι ζημίες του οδικού δικτύου Γόννων – Καλλιπεύκης. Από την άλλη μεριά, της Πιερίας, δεν συγκινείται κανείς. Μάλλον δεν υπάρχει συνεργασία των Νομαρχιών και των Περιφερειών ώστε να λύνονται συνολικά τα προβλήματα.

Δριστέλα

Ένα μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς καταστράφηκε. Ένα μνημείο που κατασκευάστηκε με τόσο κόπο, δεν υπάρχει πια. Απομένει μόνο η καρούτα μεταφοράς νερού, που θυμίζει ότι υπήρχε δριστέλα.

Φιλαράκια από τα παλιά

Μετά από αρκετά χρόνια αντάμωσαν και πάλι οι δύο φίλοι και συμμαθητές από το δημοτικό, ο Χρήστος Πατούλιας και ο Γιάννης Κάγκουρας. Ώρες πολλές με τσιπουράκι και κρασάκι θυμήθηκαν πολλά από τα μικρά τους χρόνια και το σχολείο.

Παρεμβάσεις

Ακόμη περιμένουμε τις παρεμβάσεις από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Λάρισας, στο κομμάτι της Βαλάγκας, πίσω από το σπίτι του Κων/νου Παπαδόντα, στο σημείο όπου έγινε κατολίσθηση. Και έρχεται και πάλι χειμώνας!!!

Η τηλεόραση της ΕΤ3 στην Καλλιπεύκη

Συνεργείο της τηλεόρασης της ΕΤ3 ήρθε στο χωριό μας. Επισκέφτηκε τους υλοτόμους που δούλευαν στο δάσος και τον μεταφορέα ξύλων Χρήστο Χατζή στη θέση «Κλαρί». Έφυγαν εντυπωσιασμένοι από το κόψιμο και το πέσιμο των πανύψηλων δέντρων, αλλά και τη μεταφορά των ξύλων με τα ζώα. Επίσης εντυπωσιάστηκαν με τη γυναίκα του Χρήστου Χατζή, η οποία ξεφόρτωνε τα ζώα και ντάνιαζε τα ξύλα, την οποία και συνεχάρησαν ιδιαίτερα.

Κλέφτες πάτησαν σπίτια στην Καλλιπεύκη

Τρία σπίτια πάτησαν άγνωστοι κλέφτες  στη Καλλιπεύκη μέρα μεσημέρι στα δυο δεν πήραν τίποτα ενώ στο τρίτο έφυγαν με το ποσό τον 500 ευρώ.

Το θέμα της ασφάλειας στην Καλλιπεύκη είναι μεγάλο και ο θεός να βάλει το χέρι του να μην θρηνήσουμε και ανθρώπους. Το θέμα είναι πολύ σοβαρό και θα επανέλθουμε στο επόμενο φύλο.

ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ

Έκκληση στους πατριώτες μας απευθύνει ο Σύλλογός μας για περισσότερη καθαριότητα και ιδιαίτερα από τους ιδιοκτήτες των εγκαταλειμμένων κατοικιών και οικοπέδων. Πολλά σπίτια είναι επικίνδυνα, έτοιμα να πέσουν και να προκαλέσουν κάποιο ατύχημα. Ας φροντίσουν οι οικοπεδούχοι να τα κατεδαφίσουν και να καθαρίσουν τις ιδιοκτησίες τους.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ ΑΝΤΑΜΩΜΑ ΚΑΛΛΙΠΕΥΚΙΩΤΩΝ

Στις 7 Αυγούστου έγινε το καλοκαιρινό Αντάμωμα των Καλλιπευκιωτών στην πλατεία του χωριού μας με δημοτική ορχήστρα και το γλέντι κράτησε και πάλι μέχρι το πρωί.

Και αυτή τη φορά το Αντάμωμα έγινε μέσα στο Δεκαπενταύγουστο, περίοδο νηστείας και το Δ.Σ. δέχτηκε τα παράπονα των πατριωτών μας.

Η βραδιά ξεκίνησε με τα χορευτικά μας συγκροτήματα, τα οποία καταχειροκροτήθηκε.

Ο Πρόεδρος, Θωμάς Τσιαπλές, αφού χαιρέτησε τους παρευρισκόμενους, επεσήμανε την ανάγκη ύπαρξης ισχυρού Συλλόγου, μια και με το σχέδιο Καλλικράτης ο δήμος μας μεγαλώνει πάρα πολύ.

Ο Σύλλογος θα είναι η φωνή του χωριού, θα μας ενώνει, θα μας συγκεντρώνει και με την εφημερίδα του θα μας πληροφορεί και θα μας ενημερώνει.

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΘΕΑΤΡΟΥ ΣΚΙΩΝ

Την παράσταση του θεάτρου σκιών, του γνωστού μας Καραγκιόζη, απόλαυσαν τα μικρά παιδάκια αλλά και οι μεγάλοι του χωριού μας, στις 12 Αυγούστου στην πλατεία. Καραγκιοζοπαίχτης ήταν ο Δημήτρης Καραμαγκιόλας από την Καρδίτσα.

ΓΙΟΡΤΑΣΑΝ ΤΑ ΞΩΚΛΗΣΙΑ

Με λαμπρότητα γιόρτασαν και φέτος όλα τα ξωκλήσια της Καλλιπεύκης. Σε όλα παρευρέθηκε πολύς κόσμος. Έγιναν αρτοκλασίες, συναντήθηκαν φίλοι, χαρήκαμε τη φύση και τιμήσαμε τους Αγίους μας.

Με ιδιαίτερη όμως λαμπρότητα γιορτάστηκε και τιμήθηκε στις 15 Αυγούστου η Κοίμηση της Θεοτόκου στην Παναγία της «Πατωμένης».

Την παραμονή έγινε ο πανηγυρικός εσπερινός και ακολούθησε η περιφορά της εικόνας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, γύρω από το ναό, παρουσία πολλών πιστών.

Ανήμερα της γιορτής, πολλοί πιστοί παρακολούθησαν τη Θεία Λειτουργία και την αρτοκλασία. 

Μόνο στο εκκλησάκι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, στο Λιβαδάκι, δεν έγινε λειτουργία. Εκείνη την ημέρα η λειτουργία έγινε στους Αγίους Αποστόλους.

Μεταμόρφωση του Σωτήρος – Αι-Λιάς

Αγία Παρασκευή

ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ ΜΕΣΩ ΕΛΑΣΣΟΝΑΣ

Μέσω Ελασσόνας θα έρχεται πλέον η αλληλογραφία στο χωριό μας, μετά τη μη ανανέωση της σύμβασης με τα ΕΛΤΑ  του  τοπικού πράκτορα Χρήστου Οικονόμου. Η αλλαγή αυτή, αλλάζει και τις συνήθειες των κατοίκων του χωριού, αφού η εξυπηρέτηση γινόταν από τον τοπικό πράκτορα, όπου οι ηλικιωμένοι είχαν τη δυνατότητα εκτός από την είσπραξη των συντάξεων να πληρώνουν και τους λογαριασμούς τους.

Τώρα η διακίνηση της αλληλογραφίας γίνεται από υπάλληλο των ΕΛΤΑ Ελασσόνας 2 φορές την εβδομάδα, Τρίτη και Πέμπτη και αν έρθει ο χειμώνας τα πράγματα θα χειροτερέψουν. Ο δρόμος γίνεται δύσκολος, κάποιες φορές κλείνει από τα χιόνια και οι καθυστερήσεις στις πληρωμές των συντάξεων θα είναι αναπόφευκτες.

Ελπίζουμε η λύση αυτή να είναι προσωρινή.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ