ΚΑΛΛΙΠΕΥΚΗ

Θα κλείσει το Ταχυδρομείο των Γόννων;

Όπως όλα δείχνουν, το Ταχυδρομείο των Γόννων μπορεί να κλείσει προσεχώς. Και τούτο γιατί είναι ασύμφορο για τα Ελληνικά Ταχυδρομεία. Δεν συμφέρει λένε, να πληρώνουν ούτε έναν υπάλληλο.
Και λέμε ότι μπορεί να κλείσει το Ταχυδρομείο γιατί τώρα τελευταία, τα ΕΛΤΑ στέλνουν ειδικούς για να καταμετρούν την καθημερινή κίνηση της αλληλογραφίας.
Την Τετάρτη 9 Μαϊου 2001, κατά τύχη βρεθήκαμε έξω από το ταχυδρομείο και είδαμε τους απεσταλμένους των ΕΛΤΑ να ψάχνουν το ταχυδρομείο, αν και η ώρα είχε περάσει από τις 12 το μεσημέρι. Βέβαια όσοι βρέθηκαν εκεί, εξέφρασαν την αντίθεσή τους στο κλείσιμο του ταχυδρομείου.
Εμείς υποστηρίζουμε ότι το ταχυδρομείο δεν πρέπει να κλείσει, έστω και αν είναι χωρίς συμφέρον για τα ΕΛΤΑ. Δεν μπορεί όλα να τα λογαριάζουμε με βάση το συμφέρον. Υπάρχουν τόσοι άλλοι λόγοι που δεν πρέπει να κλείσει το Ταχυδρομείο.
Μέχρι τώρα που είχε τρεις υπαλλήλους πως λειτουργούσε και τώρα που έμεινε μόνο ένας δεν συμφέρει;
Θα παρακαλούσαμε το Δήμαρχο να αντιδράσει όσο μπορεί και εμείς θα είμαστε στο πλευρό του.

Δεν είναι υπάλληλοι του πρασίνου

Τους γνωρίζετε! Μην φανταστείτε ότι ο πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου προσέλαβε υπαλλήλους πρασίνου. Είναι ο ακούραστος ταμίας του Συλλόγου Φάνης Γκουντουβας μαζί με το μέλος του Δ.Σ. Γιάννη Μασούρα, οι οποίοι δύο φορές κόψανε τα χόρτα στο πάρκο, στην είσοδο του χωριού και στο μνημείο του Κοσμά του Αιτωλού. Το Διοικητικό Συμβούλιο για όλες τις δουλειές.

ΟΙ ΑΦΑΝΕΙΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΜΑΣ

Ποιος είπε ότι λείπει ο εθελοντισμός στην Ελλάδα. Και όμως υπάρχουν εθελοντές. Ακούραστοι πάντοτε στην τακτοποίηση των εφημερίδων (δίπλωμα – τοποθέτηση) μέσα σε σακούλες. Πάντοτε με όρεξη για δουλειά.
Αυτοί είναι: Κάγκουρας Ιωάν-νης, Καραμπατής Χρήστος, Τσιούγκος Διονύσης, Παπαστεργίου Πούλιος, Μητσόπουλος Χρήστος (Μαραγκός), Γκαγκανάσιος Κων/νος, Πατούλιας Θεόδωρος.
Δυστυχώς οι παραπάνω κύριοι δεν θα δουν την φάτσα τους στην εφημερίδα, διότι οι φωτογραφίες που βγήκαν δεν είναι καλές. Κρίναμε σκόπιμο έστω και στο τέλος της δεύτερης διετίας να τους ευχαριστή-σουμε μέσα από την καρδιά μας.

Τα θαύματα της φύσεως

Ο σημερινός άνθρωπος με τις τόσες καθημερινές του ασχολίες, δεν έχει το χρόνο να περπατήσει στη φύση, να τη θαυμάσει και να την κατακτήσει.
Όποιος όμως διαθέσει ελά-χιστο χρόνο να χαρεί και να παρατηρήσει τα δημιουργήματα του Πλάστη, τότε σίγουρα θα αναφωνίσει, όπως κάποτε ο Δαυίδ. “Πόσο μεγάλα είναι τα έργα σου Κύριε, όλα τα έπλασες με σοφία”.
Οι δύο φωτογραφίες που βλέπετε, αυτό μαρτυρούν. Ένα κέδρο και ένα έλατο ρίζωσαν στα σπλάχνα των βράχων. Πως ζούνε αυτά τα δέντρα; Δεν είναι Θαύμα;

ΤΟ «ΤΕΡΑΣ» ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ ΝΕΖΕΡΟΥ

Αναδημοσιεύουμε από το περιοδικό ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ (13 Ιανουαρίου 2001) και από το άρθρο «Τα μυστικά της λίμνης», που αναφέρεται σε περίεργους θρύλους και μυστηριώδη φαινόμενα από μαρτυρίες που έρχονται από τα βάθη του χρόνου που εκτυλίσσονται στο βυθό των ελληνικών λιμνών και το οποίο μεταξύ άλλων – για άλλες λίμνες – αναφέρει και τα παρακάτω:
«Η εφημερίδα «Σάλπιγγα» της Λάρισας δημοσίευσε μια παρόμοια ιστορία, τηv οποία αναδημοσίευσαν οι εφημερίδες «Εφημερίς» και “Αθηναϊκή” στην πρωτεύουσα στις 31 Μαρτίου 1890. Το μήνα εκείνο, στη Ραψάνη του Ολύμπου και συγκεκριμένα στη λίμνη του Νεζερού έκανε τηv εμφάνισή του ένα τέρας που οι αυτόπτες μάρτυρες περιέγραψαν σαν μεγάλο βόδι, το οποίο έβγαζε τρομακτικές φωνές, «σαν ανθρώπινες». Από το φόβο τους οι κάτοικοι της περιοχής δεν πλησίαζαν για πάρα πολύ καιρό τη λίμνη.
Τις φωνές του πλάσματος άκουσαν και μερικοί υπαξιωματικοί από το λόχο των ευζώνων που στάθμευε εκεί (τα σύνορα της Ελλάδας εκείνη την εποχή δεν ήταν και πολύ μακρύτερα).»

Το Μεγαλείο της Τεχνολογίας

http://www.Kallipefki.site.gr Περιμένοντας το αεροπλάνο στο αεροδρόμιο της Ζυρίχης (2-6-01), περιηγηθήκαμε στο Ιντερνέτ, στους υπολογιστές του αεροδρομίου και ξεναγηθήκαμε στις σελίδες του χωριού μας, από ένα σημείο που ούτε θα περνούσε ποτέ από το μυαλό μας.

ΤΑ 7 ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Τι είναι και ποιά είναι τα επτά θαύματα του κόσμου;
Είναι επτά μεγάλα αριστουργήματα της αρχαίας αρχιτεκτονικής που με το μέγεθός τους και την ωραιότητά τους προκαλούσαν τον θαυμασμό του κόσμου. Ακόμη και σήμερα με τα ερείπιά τους μας εντυπωσιάζουν.
Αυτά τα μνημεία είναι:
1. Το μαυσωλείο της Αλικαρνασού
Είναι ο τάφος του βασιλιά της Καρίας Μαυσώλου. Χτίστηκε από την αδελφή του και γυναίκα του Αρτεμισία Β΄ του 352 π.Χ., είχε ύψος 44μ. και περίμετρο 125μ. Αντί για στέγη το μνημείο είχε κλιμακωτή πυραμίδα και στην κορυφή ένα άρμα με τέσσερα άλογα πάνω στο οποίο καθόταν ο Μαύσωλος και η Αρτεμισία. Επίσης στόλιζαν το μνημείο πολλές αναπα-ραστάσεις από τις μάχες των Αθηναίων με τις Αμαζόνες, κενταυρομαχίες, αρμα-τοδρομίες και πολλά αγάλματα. Καταστράφηκε από σεισμό ανάμεσα στον 12ο και 15ο αιώνα.

2. Η πυραμίδα του Χέοπα στην Αίγυπτο
   Είναι ο βασιλικός τάφος του Φαραώ Χέοπα. Το μήκος κάθε πλευράς της είναι 230μ. και το ύψος της 146μ.
3. Ο Φάρος της Αλεξάνδρειας
   Είναι δημιούργημα του Πτολεμαίου του Φιλάδελφου το 285 π.Χ. Βρίσκεται πάνω σε μια νησίδα μπροστά από το λιμάνι της Αλεξάνδρειας στο Δέλτα του Νείλου. Είναι όλο μάρμαρο. Έχει μήκος 3.300μ. πλάτος 500μ. και ύψος 150μ.
4. Ο Κολοσσός της Ρόδου
   Τεράστιο άγαλμα του Απόλλωνα από χαλκό, στημένο στο λιμάνι της Ρόδου με το ένα πόδι στη μια προκυμαία και τα άλλο στην άλλη. Κάτω από τα σκέλη του Κολοσσού περνούσαν τα πλοία.
5. Οι κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνας
   Ονομάστηκαν “κρεμαστοί” γιατί ήταν φυτεμένοι σε διάφορα επίπεδα κλιμακωτά τοποθετημένα, το ένα δηλαδή πάνω στο άλλο. Τους έχτισε η θρυλική βασίλισσα Σεμίραμις.
6. Το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία
   Βρισκόταν στην Ολυμπία και ήταν έργο του Φειδία. Καταστράφηκε την εποχή του Θεοδοσίου Β΄ όταν πυρπόλησαν τον ναό.
7. Ο Ναός της Αρτέμιδος στην Έφεσο
   Έργο του 6 π.Χ. αιώνα. Είχε μήκος 129μ. και πλάτος 66μ., ήταν δίπτερος οχτάστυλος με 20 κολόνες στις μακριές πλευρές, τα χαμηλότερα δαχτυλίδια τους είχαν γλυπτές παραστάσεις αναθήματα του Κράσου. Ήταν Ιωνικού ρυθμού. Καταστράφηκε από τους Σκύθες το 263 μ.Χ.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

ΔΩΡΕΕΣ – ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ

1. ΤΣΑΚΑΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΡΙΑΝΤ. 20.000
2. ΚΑΣΤΟΡΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ 5.000
3. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ (Κατερίνη) 2.000
4. ΚΑΣΤΟΡΗ ΣΤΑΜΑΤΗ ΙΩ. (Κατερίνη) 2.000
5. ΚΟΥΣΙΕΡΑΣ ΓΡΗΓΟΡΗΣ 1.000
6. ΚΑΣΤΟΡΗ ΣΤΑΜΑΤΗ (Κατερίνη) 2.000
7. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ (Κατερίνη) 2.000
8. ΓΚΕΤΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ (Eλευθέριο) 5.000
9. ΡΗΜΑΓΜΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ 2.000
10. ΓΕΩΡΓΙΟΣ 10.000
11. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ 5.000
12. ΓΚΕΤΣΙΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ του ΘΕΟΧΑΡΗ 5.000
13. ΜΑΝΤΑΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ (Καναδάς) 20.000
14. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΑΣΤΕΡΙΟΣ του ΚΩΝ/ΝΟΥ 5.000
15. ΠΑΝΤΕΛΑ ΜΑΡΙΑ (Αμπελώνας) 10.000
16. ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ ΓΡΑΜΑΤΗ (Αμπελώνας) 5.000
17. ΚΑΣΤΩΡΗ ΒΑΣΩ (Έδεσσα) 2.500
18. ΓΚΟΥΘΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ 5.000
19. ΤΣΟΛΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ (Αυστραλία) 100 Αυστραλίας
20. ΓΚΟΥΓΚΟΥΛΙΑ ΕΛΕΝΗ του ΚΩΝ/ΝΟΥ (Μαυροδήμου) (Αμερική) 5.000
21. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ χήρα του ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ (Καναδάς) 100 δολ.
22. ΓΕΡΟΣΤΕΡΓΙΟΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ (Δαφνούδι Σερρών) 5.000
23. ΓΕΡΟΣΤΕΡΓΙΟΥ-ΣΑΧΙΝΙΔΟΥ ΦΩΤΕΙΝΗ 5.000
24. ΓΕΡΟΣΤΕΡΓΙΟΣ ΣΤΕΡΓΙΟΣ 5.000
25. ΣΤΟΓΙΑΝΝΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑ (Γόννοι) 5.000
26. ΑΓΓΕΛΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ (Σκοτίνα) 5.000
27. ΓΚΟΥΓΚΟΥΛΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ (Καρυά) 5.000
28. ΡΗΜΑΓΜΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ (Κατερίνη) 4.000
29. ΤΣΙΑΤΣΙΟΣ ΘΩΜΑΣ (Κατερίνη) 3.000
30. ΜΑΣΟΥΡΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ του ΑΣΤΕΡΙΟΥ 5.000
31. ΚΟΥΣΙΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ 2.000

Δωρεές για την Εκκλησία

1. Μητσόπουλος Θωμάς και Δημήτριος Αυστραλία, 10.000 δρχ. για τις ανάγκες της εκκλησίας, εις υγείαν της οικογένειάς τους και την μνήμη του πατρός τους Ιωάννη.
2. Μιχαηλίδου Ρούλα, 10.000 δρχ. για τις ανάγκες της εκκλησίας, εις υγείαν.
3. Γκουγκουλιάς Κων/νος ή Μαυροδήμος Βοστόνη, 50 δολάρια, εις υγείαν της οικογένειάς του και την μνήμην των γονέων του.
4. Παπαγιαννούλη Αθηνά, 20.000 δρχ. για την ανέγερσην της Αναλήψεως, εις μνήμην του ανδρός της Θωμά.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Σας είχαμε γράψει στο προηγούμενο φύλλο ότι ο συμπατριώτης μας Παπαναστασίου Αναστάσιος που ζούσε στον Καναδά, πνίγηκε στην Κούβα.

Από τη γυναίκα του Κατίνα λάβαμε επιστολή και φωτογραφίες, τα οποία δημοσιεύουμε παρακάτω:

“Τορόντο 18.4.2001

Προς το αγαπητό Δ.Σ. του Μορφωτικού Εκπολιτιστικού Συλλόγου Απανταχού Καλλιπευκιωτών και την εφημερίδα Η ΩΡΑΙΑ ΚΑΛΛΙΠΕΥΚΗ.
Με μεγάλη μας θλίψη σας πληροφορούμε το θάνατο, του συζύγου και πατέρα τεσσάρων παιδιών, Αναστασίου Δημ. Παπαναστασίου. Στις 15 Ιανουαρίου 2001 έφυγε από κοντά μας ο αγαπημένος μας Τάσος, σύζυγος και πατέρας και παππούς δύο εγγονών.
Στην Κούβα που κάναμε διακοπές, ο Τάσος εκεί που κολυμπούσε έπαθε έμφραγμα καρδιάς και σε 2 ώρες πέθανε… και τώρα η οικογένειά του, έχασε τον πιο αγαπημένο σύζυγο και τον πιο σπανιο πατέρα και τον πιο τίμιο άνθρωπο.
Ο Τάσος ήρθε στον Καναδά το 1956 με άλλους συμπατριώτες. Παντρεύτηκε το 1957 με την Κατίνα Φλίκα από την Καρυά και απέκτησαν τρία αγόρια και ένα κορίτσι.

Εργάστηκαν σκληρά, ο Τάσος 33 χρόνια δούλεψε σε φούρνο, σπούδασαν όλα τα παιδιά του και πήρε τη σύνταξή του το 1989 και μετά ταξηδεύαμε. Του Τάσου όμως του άρεσε να έρχεται στην Καλλιπεύκη. Κάθε χρόνο ερχόταν. Το 2000 ήταν η τελευταία φορά. Και όταν παίρναμε την εφημερίδα σας την ξεκοκάλιζε και έμαθε σε όλους μας να την αγαπάμε. Συγχαρητήρια που έχετε την πιο καλή εφημερίδα του Νομού Λαρίσης.
Δεχτείτε μια μικρή δωρεά στη μνήμη του συζύγου μου Αναστασίου Παπαναστασίου, 100 δολάρια.
Επίσης σας στέλνω φωτογραφίες του Τάσου και συγγενών καθώς και συγχωριανών σας και δημοσιεύστε τις. Μετά να μου τις επιστρέψετε.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων
Με εκτίμηση Κατίνα Παπαναστασίου σύζυγος”

Αγαπητή Κατίνα σ’ ευχαριστούμε που είχες την καλοσύνη να μας γράψεις. Σας στέλνουμε τα θερμά μας συλυπητήρια για το σύζυγό σας, τον οποίο κάθε χρόνο, τώρα τελευταία, βλέπαμε στην Καλλιπεύκη, και ευχόμαστε ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του. Ευχόμαστε στα παιδιά σας και σε σας κάθε ευτυχία και προκοπή. Και θα περιμένουμε και από τα παιδιά σας να μας γράψουν.
Ευχαριστούμε και για την οικονομική ενίσχυση. Αγαπητή Κατίνα δημοσιεύουμε και ορισμένες φωτογραφίες. Μας συγχωρείς που δεν μπορούμε να τις βάλουμε όλες.
Σου εκφράζουμε και πάλι τα θερμά μας συγχαρητήρια και χαιρετίσματα σ’ όλους τους πατριώτες.
Με εκτίμηση το Δ.Σ. του Μορφωτικού Συλλόγου

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Μεταξύ των άλλων οι φίλοι μας μέσο ΙΝΤΕΡΝΕΤ και με τη βοήθεια της defender.gr, επισημαίνουν:

Από Καλλιπεύκη στις 18-4-01 και από τις φίλες μας: Νανά Πατούλια, Παγώνα -Βούλα Τσιαπλέ, Βούλα Κατσιούλα και Γιώτα Μασούρα, οι οποίες λένε: «Γεια σας! Συγχαρητήρια για την εφημερίδα σας! Θα σας παρακαλούσαμε ο σύλλογος να κάνει περισσότερες ενέργειες για μας τα παιδιά. π.χ. κάποιες συγκεντρώσεις».
Ευχαριστούμε μικρές μας φίλες για την επίσκεψη και κυρίως για την υπόδειξη. Έχετε δίκιο. Πρέπει να το φροντίσουμε και περιμένουμε συγκεκριμένες, αν σας είναι εύκολο προτάσεις. Επιτρέψτε μας μια ερώτηση: «Γιατί συγχαρητήρια για την εφημερίδα σας; Νιώθετε ότι δεν είναι έστω και λίγο δική σας; Και αν είναι έτσι μήπως θα έπρεπε να μας βοηθήσετε να γίνει και δική σας;»

Κοντογιάννης Γιάννης από Λάρισα «Συγχαρητήρια για την ανανέωση της σελίδας και καλή συνέχεια για κάθε προσπάθεια που κάνετε».

Ο Νικηφόρος Ντάσιος από τον Καναδά, ζητάει τη βοήθειά μας για μια εργασία στο σχολείο του με θέμα την Καλλιπεύκη.
Nic, Καλή επιτυχία, πάντα στη διάθεσή σου.

Ο Τσικρικάς Ιωάννης από Θεσσαλονίκη: «Πρώτη φορά επισκέπτομαι την ιστοσελίδα της Καλλιπεύκης και ικανοποιήθηκα με την πρόοδο του μεσακ. ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου του συλλόγου θέλω να σας συγχαρώ γι’ αυτή σας την πρωτοβουλία. με την προσπάθεια όλων μας εύχομαι να εμπλουτιστεί το υλικό της σελίδας αυτής ώστε ο κάθε επισκέπτης να ενημερώνεται πλήρως».

Ο Γκουγκουλιάς Γιώργος από Διδυμότειχο: « Ευχαριστώ τον Σύλλογο που μου δίνει τη δυνατότητα να επικοινωνώ με την πατρίδα, αν και είμαι στην εσχατιά της Ελλάδας. Ελπίζω να τα πούμε σύντομα και από κοντά στο όμορφο χωριό μας».

Από το Νικόλα Λαμπίρη και από το TORONTO CANADA, λάβαμε και το παρακάτω ανέκδοτο, με την παράκληση να δημοσιευτεί στην εφημερίδα μας, μια και είναι η γιορτή (το μήνυμα στάλθηκε στις 16 Ιουνίου) του πατέρα αύριο.

Όταν ο Θεός δημιούργησε τον άντρα.

Όταν ο Θεός δημιούργησε τον γάιδαρο, του είπε:
«Θα δουλεύεις από το πρωί ως το βράδυ και θα κουβαλάς βαριά πράγματα στη πλάτη σου. Θα τρως χόρτο και θα έχεις λίγη νοημοσύνη. Θα ζεις δε 50 χρόνια».
Και ο γάιδαρος απάντησε: «50 χρόνια τέτοια ζωή είναι πολύ σκληρή, δώσε μου καλύτερα 30 χρόνια». Έτσι και έγινε.
Μετά ο Θεός δημιούργησε τον σκύλο και του είπε:
«Θα φυλάς την ιδιοκτησία του ανθρώπου και θα είσαι ο πιο αφοσιωμένος φίλος του, θα τρως ότι περισσεύει από τον άνθρωπο και θα ζεις 25 χρόνια».
Τότε ο σκύλος απάντησε:
«Θεέ μου 25 χρόνια τέτοια ζωή δεν αντέχεται, δώσε μου καλύτερα 10 χρόνια». Έτσι και έγινε.
Ύστερα ο Θεός δημιούργησε τον πίθηκο και του είπε:
«Θα πηδάς από δέντρο σε δέντρο και θα συμπεριφέρεσαι σαν βλάκας, θα κάνεις το γελωτοποιό και θα ζεις 20 χρόνια».
Τότε ο πίθηκος απάντησε:
«Θεέ μου 20 χρόνια σαν γελωτοποιός του κόσμου είναι πολλά, δώσε μου καλύτερα 10 χρόνια». Έτσι και έγινε.
Στο τέλος ο Θεός δημιούργησε και τον άντρα και του είπε:
«Είσαι ένας άντρας. Το μόνο λογικό δημιούργημα που θα κατοικεί στη γη. Θα χρησιμοποιείς τη λογική σου και θα επιβάλλεσαι στα άλλα δημιουργήματά μου και θα ζεις μόνο 20 χρόνια».
Τότε ο άντρας απάντησε:
«Θεέ μου να είμαι άντρας μόνο για 20 χρόνια δεν αρκεί. Δώσε μου σε παρακαλώ τα 20 χρόνια που άφησε ο γάιδαρος, τα 15 που άφησε ο σκύλος και τα 10 που άφησε ο πίθηκος». Έτσι και έγινε.

Από τότε ο άντρας ζει 20 χρόνια σαν άντρας, μετά παντρεύεται δουλεύει 20 χρόνια σαν γάιδαρος από το πρωί ως το βράδυ και κουβαλά βαριά πράγματα. Μετά αποκτά παιδιά και ζει 15 χρόνια σαν σκύλος, φρουρώντας το σπίτι του και την περιουσία του, τρώγοντας ότι περισσεύει από ην οικογένειά του και αφού γεράσει πια, παίζει σαν το βλάκα και κάνει τον γελωτοποιό για δέκα χρόνια ακόμα στα εγγόνια του.

Εσείς τι λέτε;

Δεν λέμε τίποτε Νικόλα. Μπορεί να είναι και έτσι μπορεί και όχι. Σημασία έχει πως το ανέκδοτο διαβάζεται ευχάριστα και προβληματίζει και αυτό είναι αρκετό.

Από Καλλιπεύκη και από: ΠΑΓΩΝΑ ΤΣΙΑΠΛΕ, ΑΘΗΝΑ ΠΑΤΟΥΛΙΑ, ΓΙΑΝΝΑ ΜΟΥΡΓΚΑ: Μας αρέσει η εφημερίδα σας και τη διαβάζουμε σε κάθε τεύχος της. Θα θέλαμε να διαμορφώσετε και να πλουτίσετε τα θέματα ,έτσι ώστε να συμμετέχουν σε αυτά και τα παιδιά της Καλλιπεύκης. Επίσης οι φωτογραφίες να απεικονίζουν σκηνές από την καθημερινή ζωή των κατοίκων του χωριού. Τέλος, να συμβάλετε στην απομάκρυνση της ραδιενέργειας της κεραίας).

Δεσποινίδες, ευχαριστούμε για όλα. Περιμένουμε από το επόμενο τεύχος τις δικές σας συνεργασίες και συγκεκριμένες προτάσεις αν έχετε, για το πώς θα έπρεπε να είναι η εφημερίδα. Όσο για τις φωτογραφίες μάλλον θα παραμείνουν όπως είναι, γιατί οι καθημερινή ζωή φαίνεται από τις φωτογραφίες της εφημερίδας (η οποία φιλοξενείται στο ιντερνέτ).

Από Αθήνα και από τον Παπαϊωάννου Γιάννη: «Πολύ καλή δουλειά έγινε σ’ αυτές τις σελίδες! Μου άρεσαν πολύ και οι φωτογραφίες! Εύγε!»
Σ’ ευχαριστούμε Γιάννη.

Ανάγνωση- επιμέλεια: Παναγιώτης Παπαϊωάννου

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ:
-Η Μπιλαδέρη Ελένη σύζυγος Αστερίου Γκούμα γέννησε το πρώτο παιδί αγόρι.
-Η Καραμπατή Χρυσούλα σύζυγος Παπαϊωάννου Δημητρίου γέννησε το δεύτερο παιδί κορίτσι.

ΑΡΡΑΒΩΝΕΣ:
-Ο Δουλαπτσής Δημήτριος του Τριανταφύλλου με τη Δήμητρα Κάρμη από τον Πύργο Ηλείας.
-Ο Πατούλιας Αθανάσιος του Θεοδώρου με την Χρύσα Κουκουδήμα από τη Λάρισα.

ΓΑΜΟΙ:
-Ο Μιχάλης Καραμπατής του Δημ. και της Χαϊμαδής με την Πλίκα Παναγιώτα από τους Γόννους (μένουν στους Γόννους)
-Ο Παπαδούλης Δημήτριος του Ιωάννου με την Μακρή Αικατερίνη μένουν στην Αθήνα.

ΘΑΝΑΤΟΙ:
-Ο Πολυζάς Νικόλαος του Αστερίου ετών 93
-Η Γκέτσιου Μαρία σύζυγος Γεωργίου το γένος Μουσουλή Αθ. ετών 73.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Συνεχίζουμε το μικρό αφιέρωμα στους μουσικούς της Καλλιπεύκης. Στα δύο προηγούμενα αφιερώματα είχαμε αναφερθεί στις οικογένειες Καλούση και Καστόρη. Τούτη τη φορά θ’ αναφερθούμε στους υπό-λοιπους μουσικούς της Καλλιπέυκης οι οποίοι “έδρασαν” πριν και μετά τον πόλεμο.
Όλοι, όπως είπαμε, ήταν αυτοδίδακτοι και με τη μουσική συμπλήρωναν το εισόδημά τους. Δυστυχώς όμως οι καιροί ήταν δύσκολοι και δεν μπορούσαν να ζήσουν με τη μουσική. Έτσι σιγά σιγά παράτησαν τα όργανα, εκτός ολίγων εξερέσεων, τα οποία με τη σειρά τους τους ξέχασαν και αυτά.

Προπολεμικά λοιπόν, φήμη καλού κλαριτζή είχε ο Βαγγέλης Μανωλούλης, πατέρας του Κλεάνθη. Εξυπηρετούσε πολλούς γάμους και πανηγύρια και τον θυμούνται πολλοί ηλικιωμένοι.
Ήταν ακόμα ο Ρημαγμός Γεώργιος που έπαιζε λαγούτο και ο Γκουρμπαλής Αθανάσιος που έπαιζε επίσης λαγούτο.
Μετά τον πόλεμο ασχολήθηκαν με τη μουσική ο Τσολάκης Δημήτριος που έπαιζε βιολί, ο γιος του Τσολάκης Ιωάννης που σήμερα ζει στην Αυστραλία και έπαιζε κλαρίνο. Ο Κων/νος Σιώκος έπαιζε κλαρίνο και βιολί, ο Γκάρας Δημήτριος λαγούτο, ο Γκουντουβάς Ιωάννης (Μαλλιάρας) κλαρίνο και λαγούτο.
Ο Απόστολος Κάγκουρας ακορντεόν, ο Κων/νος Καραγιάννης κλαρίνο, ο Τσιούγκος Παύλος που έπαιζε και παίζει και σήμερα επαγγελματικά βιολί, ακόμη και ο Κλεάνθης Μανωλούλης έπαιζε λαγούτο και μη σας φανεί παράξενο:
Σήμερα υπάρχουν Καλλιπευκιώτες που ασχολούνται με τη μουσική και το τραγούδι (λαϊκό και δημοτικό), αλλά γι’ αυτούς γράψαμε πολλές φορές στην ΩΡΑΙΑ ΚΑΛΛΙΠΕΥΚΗ, αλλά ειδικό αφιέρωμα θα γίνει όταν έρθει η κατάλληλη ώρα, αφού πολλά έχουν να κάνουν ακόμα και μετά να τους αξιολογήσουμε.
Σημείωση: Πληροφο-ρούμαστε ότι στην Αυστρα-λία ασχολείται με το κλαρίνο ο γιος του Γιάννη Τσολάκη, αλλά δεν έχουμε επαρκή στοιχεία. Επίσης στο Το-ρόντο ο Πατούλιας Χρήστος, αν και άρχισε στα 45 του χρόνια, σημειώνει πρόοδο στο κλαρίνο. Τους ευχόμαστε και σ’ ανώτερα.

Επιμέλεια και παρουσίαση Ζ.Α.Κ.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Στο εκατοστό φύλλο της ΩΡΑΙΑΣ ΚΑΛΛΙΠΕΥΚΗΣ έχουμε την ευκαιρία να φιλοξενούμε το ανέκδοτο φωτογραφικό αρχείο της Κούλας Γκουλιάρα.

Μέσα από τις φωτογραφίες βλέπουμε έθιμα του γάμου, τότε που ο γάμος ήταν πραγματική ιεροτελεστία, μαθητικές στιγμές της δεκαετίας του 1960 και διάφορες άλλες στιγμές της καθημερινής ζωής.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Έρευνα και παρουσίαση Ζ.Α.Κ.

 Την Μεγάλη Πέμπτη 12 Απριλίου 2001, βρεθήκαμε στο γειτονικό Μακρυχώρι, αναζητώντας και πάλι τους Απανταχού Καλλιπευκιώτες. Στο Μακρυχώρι βρεθήκαμε για να πάρουμε μια συνέντευξη από τον “Καλ-λιπευκιώτη” Στέργιο Γκου-γκουλιά. Ο μπαρμπα-Στέργιος, τα τελευταία χρόνια μένει κοντά στο γιο του, ο οποίος μένει στο Μακρυχώρι.
Ο μπαρμπα-Στέργιος, που σήμερα είναι 89 χρόνων, μας κατέπληξε με όσα μας είπε. Θυμάται τόσο καλά, λες και είναι 20 χρονών παιδί. Θυμάται πράγματα και πρόσωπα σαν να τα είδε μόλις χθες. Η διαύγεια του μυαλού του είναι σε υψηλά επίπεδα.
Ας αφήσουμε όμως τον ίδιο να μας διηγιέται για πρόσωπα και πράγματα που γνώρισε εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Ας καταγράψουμε και πάλι ζωντανές μαρτυρίες.
“Γεννήθηκα το 1912 στον Παραπόταμο. ο πατέρας μου είχε κατέβει εκεί μαζί με άλλους Καλλιπευκιώτες, πριν το 1912 και τον έλεγαν Θανάση Γκουγκουλιά.

Εμείς αλλά και οι άλλοι, είχαμε όλοι πρόβατα και κάθε καλοκαίρι βγαίναμε στο χωριό μαζί με τα κοπάδια μας.
Τότε, στα 1926, μοίραζαν κλήρους στη λίμνη και πήγαμε να πάρουμε. Όμως δεν μας έδωσαν χωράφια, αλλά ούτε και με τα πρόβατα μας ήθελαν. Όταν βγαίναμε στο χωριό όλοι έλεγαν “ήρθαν οι βλάχοι.
Επειδή δεν μας έδιναν χωράφια, πήγαμε στο δικαστήριο στη Ραψάνη. Εκεί μας είπε “η νιρουδικς” (ο ειρηνιδίκης), ότι για να πάρουμε κλήρο, θα πρέπε να μείνουμε στην Καλλιπεύκη. Τα πρόβατα είναι κινητή περιουσία και μπορούν να πάνε όπου θέλουν.
Μετά από αυτά έπρεπε να διαλέξουμε. Εμείς διαλέξαμε τον Παραπόταμο και χωράφια δεν πήραμε.
Μαζί με μας είχαν κατέβει και άλλοι στον Παραπόταμο: Οι Γκαμπουραίοι, οι Γκουλιαραίοι, ο Ντόντος, ο Δαλακώνης, ο Δου-λαπτσής, ο Μπούτσικας, ο Μπαρός, ο Κυλινδρής και άλλοι Γκου-γκουλιάδες. Μετά το 1950 ήρθε και ο Καραμπατής.
Ο Δουλαπτσής και ο Μπούτσικας ήρθαν γαμπροί στον Παραπόταμο. Έμεναν στους Γόννους. Ο Μπούτσικας είχε και έναν αδερφό στους Γόννους. Ο Μπαρός ήταν δύο αδέρφια. Ο Μήτρος και ο Κώστας. Ο ένας δεν είχε παιδιά και πήρε ένα από το Κοκκινοπλό. Το πήρε από κάποιον Καραλάσκο και το έδωσε το δικό του όνομα. Ο άλλος άφησε 4 παιδιά.
Ο Κυλινδρής Τριαντά-φυλλος, αφού μεγάλωσαν τα παιδιά του, έφυγαν από τον Παραπόταμο.
Ο Καραμπατής Απόστολος ήρθε γαμπρός σε κάποιον Σερίφη από το Ντουντσκό.
Με το χωριό είχαμε πολλές σχέσεις. Εμείς οι Γκουγκουλιάδες και οι Γκαμπουραίοι (ο Ζήσης Γκαμπούρας), βγάζαμε τα πρόβατα στο χωριό. Τα βοσκούσε ο Τέγος ο Μασούρας.
Μετά το 1925-1926, μας έδιωξαν από το Νεζερό. Έδιωξαν και τους Τσιουρβάδες και τους Κατσιουλάδες, και άλλους.
Ο πατέρας μου έκανε αγορά στον Παραπόταμο, μόλις έφυγαν οι Τούρκοι.
Στον παραπόταμο, εκτός από τους Νεζεριώτες, ήρθαν και Σαρμανιώτες (Σαμαρίνα), Μπρα-ζιώτες (Δίστρατο) και άλλοι. Περισσότεροι είναι οι Σαμαρινιώτες. Όλα τα σπίτια εκείνο τον καιρό ήταν καμιά 70αριά. Τα ζηριώτικα ήταν καμιά 20αριά.
Το δικό μας το σπίτι ήταν στην Καλλιπεύκη, εκεί μέσα στους Παλικαράδες (Γεροστεργαίοι). Είχα-με γείτονα το Μήτρο τον Καλαμπούκα (Γεροστέργιος κοινο-νικό όνομα), τον Νίκο τον Παλικαρά (Γεροστέργιο). Με τους Γερο-στεργαίους ήμασταν συγγενείς. Η μάνα ήταν απ’ αυτό το σόι, γι’ αυτό βρεθήκαμε εκεί μέσα. Τα σπίτια ήταν κάτω από μια σκεπή.
Από πάνω είχαμε τον Γιώργο Κατσιούλα και το Ζήση Κατσιούλα. Από δίπλα είχαμε το Γκουντή τον Γκαραφλή. Τον Μανόλη και τον Παύλο Γκαραφλή. Ο Παύλος είχε γαμπρό το Ζήση Κατσιούλα από αδερφή. Αυτός ήταν ψηλός και μελαχρινός.
Ο Γιάννης Καζάνας είχε γυναίκα την Αριστούλα Μήτρου του Τσούκα.
Θυμάμαι και τον Κώστα το Ντάπο (Μαντά), τον Τέγο και τη Μούλω (Σταματούλω). Αυτή είχε γαλανά μάτια και είχε άνδρα τον Αποστόλη τον Κατσιούλα.
Τότε έκλεβαν πολύ. Αλλά εμάς δεν μας πέιραξαν. Εμείς είχαμε περίπου 130 πρόβατα, και ήμασταν 8 αδέρφια. Ο ένας πέθανε μικρό, ένας πήγε αντάρτης και σκοτώθηκε και ένας άλλος πήγε να ψαρέψει στο ποτάμι γλίστρησε και πνίγηκε.
Έχω στον Καναδά δυο αδέρφια και δυο παιδιά. Τον Θανάση και το Νίκο. Ο ένας έχει γυναίκα από την Κω και ο άλλος από το Πύθιο της Ελασσόνας. Είναι πενηντάριδες τώρα. Μένουν στο Λόντο.
Ένας αδερφός μου είναι στον Αμπελώνα και έχει ένα παιδί δάσκαλο, τον Κώστα, που έχει γυναίκα από τη Θεσ/νίκη.
Εμείς τα πρόβατα τα βοσκούσαμε στη βρύση Χατζή μαζί με τον Τσιούρβα το Γούλα. Όποιος δεν μπορούσε να κλέψει, τον έλεγαν “ανίκανο”.
Θυμάμαι ακόμα τον Πολύζο το Μαλαμά και τ’ αδέρφια του Νίκο και Γιάννη. Θυμάμαι ακόμα τους Παπατολιάδες (Παπαϊωάννου). Θυ-μάμαι τον παπα-Δημήτρη που κάθονταν απέναντι από τον ’γιο Θεόδωρο.
Σχολείο πήγα πολύ λίγο και στον Παραπόταμο και στο Νεζερό. Γράμματα όμως δεν έμαθα. ’μα άκουγα για γράμματα με πονούσε το κεφάλι. Εμένα μ’ άρεσαν τα πρόβατα.
Δασκάλους είχαμε τον Μήτρο τον Γκαναβούρα και τον Παρίση. Αυτός κάθονταν απέναντι από το σχολείο, στου Τσιούγκου το σπίτι. Λειτουργούσαν και τα δύο σχολεία. Και το κανονικό και αυτό εκεί στα Γκουλιαράτικα. Είχαν φύγει οι Γκουλιαράδες και το πήρε η κοινότητα για μεγάλο.
Πήγαινα στο σχολείο μαζί με το Τζίκα το Σιώκο, το Τζίκα Δημοτζίκα και τον Τέγο του Παπαναστάση. Πήγα και στους δύο δασκάλους.
Κάτω από το σπίτι του Παρίση κάθονταν ο Νικόλας Ζαχείλας. Αυτός είχε γαμπρό το Νικόλα τον Κουτσόγιαννο (Οικονόμου). Πάνω από αυτόν ήταν ο Τόλιος ο Πατσάκης που είχε γαμπρό τον Στέργιο του Τσιμπιρή (Μαντά). Ο αδερφός του ο Γκόγκος είχε πρόβατα.
Ο δάσκαλος ο Γκαναβούρας είχε και έναν αδερφό Γιώργο. Δεν παντρεύτηκαν και οι δύο. Ο Μήτρος ο Παπαναστασίου ήταν αδέρφια με το Γιάννη το Γκούμα. Αυτός πήγε σώγαμπρος στο Γκούμα και άλλαξε και το όνομα. Θυμάμαι και το Μήτσο Μαντά (Μπζόκο), καθώς και τον Γιάννη Μαντά. Αυτοί κάθονταν δίπλα δίπλα.
Οι ’γιοι Απόστολοι είχαν αγιογραφίες αλλά δεν ήταν περιποιημένοι. Η Αγία Παρασκευή είχε τοιχογραφίες και τα μάτια των Αγίων ήταν βγαλμένα από του Τούρκους.
Από μύλους θυμάμαι του Παπαναστασίου, που αργότερα τον πήρε ο Γκούμας. Του Αλέξη του Γκουγκουνέλα, του Κουτσιαρή και του Μητσιόπουλου.
Προέδρους θυμάμαι τον Αναστάση το Μίλιο και τον Γκούμα. Είχε κάνει πρόεδρος και ο Νάσιος Τσιμπιρής (Μαντάς) μετά το 1930. Τον είχα μπάρμπα.
Από οργανοπαίχτες θυμάμαι τον Μήτρο Τσολάκη και τον Σπύρο Καστόρη (Πλεύρα).
Η βρύση Νιχτιάνω ήταν κάτω από το μύλο του Γκουγκουνέλα και είχε πέτρινο σωληνάρι. Πέτρινο σωληνάρι είχε και η Μπίμπω, ενώ η Πατωμένη είχε ξύλινο λούκι από έλατο. Δεν ήταν κτισμένη. Έτσι ήταν και η Νταμίλη.
Θυμάμαι ακόμα τους Ρημαγμαίους, το Θανάση και το Μήτσιο, καθώς και το Γκουντή το Ρημαγμό.
Ο Νικόλας ο Τσιλιμένης ήταν αγροφύλακας, πάνω από αυτόν ήταν ο Γιάννης ο Καραχάλιος (Γκαραφλής κανινικά), ο Καραδούκας και άλλοι.
Από μαγαζιά θυμάμαι του Οικονόμου και του Γκέτσιου (καφενεία). Ο Θωμάς ο Καραγιάννης, που τον έλεγαν Σπανό, είχε μεγάλο μαγαζί. Πουλούσε υφάσματα, φαγώσιμα και άλλα. Είχε επίσης όλο κορίτσια. Αυτός πέθανε η γυναίκα του και πήρε τη μάνα του Αντώνη Κάγκουρα.
Εκεί κάθονταν και ο Μήτρος Κουτσιαρής και ένας Ντόντος. Εμείς τον γελούσαμε Κουράνη.
Τον μεγάλο τον έλεγαν Τέγο και τον άλλο Ζήση. Παραδίπλα κάθονταν ο Ζήσης και ο Χρήστος Γκουγκουλιάς. Ο Ζήσης είχε κορίτσι τον Καραγιάννη του Σπανού. Ο άλλος είχε την Παγούνου του Γκουντή του Γκαραφλή.
Δίπλα από τη βρύση Δεσπότη κάθονταν ο Γιώργος Γιαννούλας και ο Γιάννης και παραπάνω ο Ζιάκος ο Αποστόλης και ο αδερφός του ο Γιώργος. Πάνω από την Τρανή ο Καζάνας, παραπέρα ο Καστόρης και ο Θωμάς Τσιαπλές. Τους Γκαβουτσικάδες τους ήξερα όλους. Τον Τέγο, τον Αλέξη, το Γιάννη και το Γιώργο.
Θυμάμαι καλά το Ζησιό τον Τσιάτσιο. Τον πατέρα του τον έλεγαν Γιάννη. Θυμάμαι το Ντιλνίκο (Βούτσιος) το Μήτσιο και τον Αποστόλη, θυμάμαι πολλούς ακόμα. Από τη Ραψανιώστρα περνούσαν οι Ραψανιώτες και πήγαιναν στην Καρυά πιπεριές, μελιτζάνες, σταφύλια κ.λπ.
Τέλος ξέχασα να πω ότι στο χωριό βγαίναμε με τα πρόβατα ως το 1928. Οι Γκουλιαραίοι ήταν τρία αδέρφια. Ο Γιώργος με το Ζήση πέθαναν στον Παραπόταμο και ο άλλος πήγε στον Αμπελώνα. Επίσης ένας Μπαρός είναι τώρα στο Τσαϊρλί (βρυότοπο), ενώ Μπούτσικας δεν υπάρχει τώρα στον Παραπόταμο”.

Χείμαρος ήταν ο μπαρμπα-Στέργιος και τον ευχαριστούμε πολύ. Αν του ευχηθούμε “να τα εκατοστίσει” μήπως τον καταριέμαστε; Πάντως του ευχόμαστε να είναι καλά και να χαίρεται τη ζωή.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ
(Γιάννης Καραγιάννης και Γιάννης Μαντάς) 

Βρισκόμαστε στα 1948 και ο εμφύλιος πόλεμος βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο. Οι μισοί Έλληνες σκοτώνουν τους άλλους μισούς και το δράμα της πατρίδας μας συνεχίζεται.
Δύο εικοσάχρονα, άβγαλτα παιδιά, ο Γιάννης Μαντάς του Κων/νου (Ντάπος) και ο Γιάννης Καραγιάννης βρίσκονται ξαφνικά στις τάξεις του Δημοτικού Στρατού των ανταρτών. Συμβαίνουν εκεί πολλά πράγματα. Τα οποία όμως θα μας τα εξιστορήσουν οι ίδιοι. Ας τους ακούσουμε λοιπόν.

“Είναι Ιούνιος του 1948 και βόσκουμε τα πρόβατά μας πίσω μεριά στα αμπέλια. Κάποια μέρα πέρασαν από εκεί αντάρτες του Δημοκρατικού στρατού και μας πήραν μαζί τους. Ανεβήκαμε ως τη θέση Πλάκες και από εκεί στη Μπιμπέρω. Από τη Μπιμπέρω μας πήγαν στο χωριό και από εκεί πάνω στον Αϊ-Γιάννη και μετά στα Νοσοκομεία*. Εκεί στρατοπέδευσε όλος ο αντάρτικος στρατός για πέντε ημέρες. Ο Δημοκρατικός στρατός ετοιμάζονταν για το Γράμμο, αλλά εμάς μας έλεγαν ότι θα πάμε στα Χάσια για μια μεγάλη πορεία.

Την Πέμπτη μέρα μας συγκέντρωσαν και μας μίλησε κάποιος Μητρουλιός, ο οποίος έχει σήμερα αποθήκη ξυλείας στη Λάρισα. Μας είπε ότι έπρεπε να φύγουμε από εκεί γιατί μας είχαν “μυριστεί” τα αεροπλάνα… Τότε, μόλις ακούσαμε αυτό το πράγμα αποφασίσαμε να φύγουμε, να αποδράσουμε. Η ιδέα ήταν του Γιάννη Μαντά. Ήταν προτιμότερο να φεύγαμε από τα Νοσοκομεία γιατί γνωρίζαμε το μέρος. Σε ξένο μέρος θα μας ήταν πολύ δύσκολο. Αν μας έπιαναν θα λέγαμε ότι χάσαμε το δρόμο. Τα παίζαμε όλα για όλα. Έτσι κι αλλιώς χαμένοι ήμασταν…
Εκεί στο αντάρτικο ήταν μαζί μας και άλλοι Καλλιπευκιώτες. Ο Μήτσος Κυλινδρής, ο Μήτρος Μιχαήλ (Γιργούλης) και ο Ζαφείρης Αντωνίου.Κρατήσαμε το μυστικό της απόδρασης μεταξύ μας και όταν ετοιμαστήκαμε το είπαμε και στους άλλους. Ο Ζαφείρης Αντωνίου πολύ φοβόταν. όταν άκουσε το σχέδιό μας απομακρύνθηκε από κοντά μας χωρίς να πει λέξη. Ακολούθησε τους αντάρτες, αλλά σκοτώθηκε προτού φτάσουν στο Γράμμο. Ήταν πολύ καλό παιδί.
Ο Μήτρος Γιργουλής δεν μας ακολούθησε γιατί φοβήθηκε μήπως οι αντάρτες γυρίσουν στο μαντρί και τους πάρουν τα γίδια. Αυτός πολέμησε στο Γράμμο όπου τραυματίστηκε και γλίτωσε από θαύμα.
Ο Μήτσιος Κυλινδρής όταν άκουσε την απόφασή μας είπε: “Ράψτε το στόμα σας και ότι είναι να το κένετε κάντε το”.
Εμείς τελικά αποδράσαμε. Πετάξαμε τα όπλα που μας είχαν δώσει και τραβήξαμε προς τον Παλιό Παντελεήμονα. Όμως προς τα εκεί είχε αντάρτες και αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω. Τραβήξαμε για τη θέση πιξάρι. Όταν φτάσαμε εκεί ακούσαμε να μας φωνάζουν: “Μαντάς!!! Καραγιααάνης!” Ήταν ο Μήτρος Γιργουλής. Τον είχαν στείλει να μας φωνάξει γιατί όταν πήραν προσκλητήριο, αυτός είπε ότι κάπου είχαμε πάει για κατούρημα ή νερό. Και όταν αργούσαμε να γυρίσουμε, τον έστειλαν να μας φωνάξει.
Όλα αυτά γίνονταν απόγευμα γύρω στις έξι (6) η ώρα. Από το Πιξάρι φτάσαμε στο Λιβαδάκι. Στο τάγμα όπως λέγεται και σήμερα το μέρος. Φτάνοντας, εκεί είδαμε να βγαίνουν καπνοί και αρκετά καζάνια ήταν στη φωτιά, με κρέατα. Τα είχαν αφήσει οι αντάρτες και έφυγαν.
Αφού είδαμε ότι δεν υπάρχει κανένας εκεί, σκυφτά, μέσα από τις φτέρες ξεκινήσαμε να φύγουμε και κατά το ηλιοβασίλεμα φτάσαμε στη θέση Σβάρνα. Εκεί κρυμμένοι, είδαμε μια ομάδα ανταρτών η οποία από τη Μπιμπέρω βάδιζε προς το χωριό.
Ένας αντάρτης είχε το όπλο στις πλάτες του και πέρασε πολύ κοντά μας.
Πολλά κοπάδια βοσκούσαν στο Βάλτο*. Μέσα σ’ αυτά ήταν και τα δικά μας.
Ο ήλιος είχε πλέον βασιλέψει και σκοτείνιασε. Τα κοπάδια είχαν φύγει. Εμείς πάντα προφυλακτικά και χαντάκι, χαντάκι φτάσαμε στην Πέτρα και από εκεί απέναντι στο Μπατζιά, κοντά στις γκορτσιές της Απριλιάτικες.
Ανεβήκαμε στη Ράχη και εκεί βρήκαμε τον Ζήση Καραμπατή (Τσιάμη). Τον αφήσαμε και πήγαμε στη Χατζιάτη πάνω από τα Αμπέλια, όπου κοιμούνταν τα κοπάδια μας. Τα φύλαγαν τ’ αδέρφια μας Νίκος Καραγιάννης, Μαντάς Γιώργος, μικρά παιδιά και τα δύο. Ήταν εκεί και οι Τριαντάφυλλος Δουλαπτσής και Λαμπίρης Απόστολος.
Τα παιδιά είχαν αρμέξει τα πρόβατα και έβραζαν το γάλα να φάνε. Επικρατούσε ησυχία. Κρυμμένοι στα πουρνάρια βαραίσαμε “τσιάκ τσιάκ” δύο πέτρες και ήρθαν κοντά μας τα σκυλιά. Το σύνθημα ήταν γνωστό στα σκυλιά μας. Το κάναμε αυτό, γιατί εκεί πήγαινε κάποιος Σαμαράς από τους Γόννους, αντάρτης και έτρωγε γάλα. Φωνάξαμε κοντά μας και τον Τόλιο το Λαμπίρη και τον ρωτήσαμε αν είναι εκεί ο Σαμαράς. Μας είπε ότι έχει να φανεί λίγες μέρες και τον είπαμε να βράσουν σ’ ένα μπακράτσι γάλα για να φάμε.
Ενώ γίνονταν όλα αυτά, εμείς κρυβόμασταν. Είπαμε στα παιδιά να κατεβάσουν τα πρόβατα στους Γόννους και αν δεν μπορούσαν να τα άφηναν εκεί.
Αφού φάγαμε, πήραμε πάλι το δρόμο για τους Γόννους. Όταν φτάσαμε κοντά στον ’γιο Μόδεστο ήταν ακόμα βαθιά νύχτα. Εκεί ήταν φυλάκιο και φύλαγαν στρατιώτες.
Μέχρι που να ξημερώσει κρυβόμασταν. Σαν ξημέρωσε παρουσιαστήκαμε στο σκοπό, του εξηγήσαμε τι συνέβαινε και αυτός μας παρέδωσε σ’ έναν αξιωματικό με μουστάκα. Μπορεί να ήταν ο Νικολόπουλος. Αφού εξηγήσαμε και σ’ αυτόν τι είχε γίνει, μας έδωσαν από μία κουραμάνα ψωμί και μας άφησαν να φύγουμε. Περάσαμε τη βραδιά σε γνωστά μας σπίτια και από εκεί την άλλη μέρα φύγαμε για τη Λάρισα.
Εκεί στα Νοσοκομεία ήταν περίπου 1.500 νέοι. Από αυτούς οι 400 με 500 περίπου ήταν κορίτσια.
Ήταν από τα γύρω χωριά. Αμπελώνα, Ροδιά, Ραψάνη, Καλλιπεύκη κ.λπ. Κάθε μέρα τους εκπαίδευαν. Ήταν ένας κανονικός στρατός.
Από την ταλαιπωρία και την πορεία μέσα από θάμνους, πέτρες και πουρνάρια, τα παπούτσια και τα ρούχα, ιδιαίτερα των γυναικών, είχαν κατασχιστεί όλα. Εκτός από το στρατό είχαν και πάρα πολλά ζώα για τις μεταφορές”.

*Νοσοκομεία: Τοποθεσία Ν.Α. του Αϊ-Γιάννη με πηγές νερού. Εκεί, κατά τον εμφύλιο, οι αντάρτες είχαν στήσει πρόχειρο νοσοκομείο για τις ανάγκες του πολέμου.
**Βάλτος: Έτσι ονομάζεται αλλιώς η αποξηραμένη λίμνη Ασκυρίς.

Καλλιπεύκη 7 Ιουλίου 1999 ημέρα Τετάρτη Επιμελήθηκε ο Κατσιούλας Ζήσης.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Από αυτή τη χρονιά -τελευταία χρονιά κυκλοφορίας του εθνικού μας νομίσματος- μια νέα έννοια μπαίνει στη ζωή μας. Το ευρώ. Το ενιαίο νόμισμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Από 1-1-2002 αρχίζει η απόσυρση των εθνικών νομισμάτων και από 1-3-2002 κυκλοφορεί σε όλες τις χώρες μόνο το ευρώ. Το 2001 είναι η χρονιά της «άσκησης». Οι λογιστικές αξίες θα γίνονται σε ευρώ και οι συναλλαγές μας σε δραχμές. Ας αρχίσουμε να μαθαίνουμε από τώρα ώστε το 2002 να μας βρει έτοιμους. Το ευρώ θα διαιρείται σε εκατοστά, τα οποία στην Ελλάδα θα λέγονται λεπτά και στην Ευρώπη σεντς. Θα αναγράφονται οι λέξεις «λεπτά» και «Ευρώ» και στα ελληνικά. Σε δεκατρείς μήνες από τώρα θα πληρώνουμε π.χ. το «πενηνταράκι» 1,47 ευρώ αν έχει τότε 500 δραχμές.

Πίνακες μετατροπής δραχμών σε ευρώ και ευρώ σε δραχμές.

Δραχμές                      Ευρώ               Ευρώ               Δραχμές
100                              0,29                 1                       341
200                              0,59                 2                       682
300                              0,88                 3                       1.022
400                              1,17                 4                       1.363
500                              1,47                 5                       1.704
600                              1,78                 6                       2.045
700                              2,05                 7                       2.383
800                              2,35                 8                       2.726
900                              2,64                 9                       3.067
1.000                           2,83                 10                     3.408
2.000                           5,87                 11                     3.746
3.000                           8,80                 12                     4.089
4.000                           11,74              13                     4.430
5.000                           14,67              14                     4.771
6.000                           17,61              15                     5.111
7.000                           20,54              16                     5.452
8.000                           23,48              17                     5.793
9.000                           26,41              18                     6.134
10.000                        29,35               19                     6.474
20                     6.815

Π. Ι. Π.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ