ΚΑΛΛΙΠΕΥΚΗ

 Αναζητώντας τους απανταχού Καλλιπευκιώτες
Οι Μπουζιωταίοι της Πούρλιας 

Έρευνα και παρουσίαση: Κατσιούλας Ζήσης

Στις 11 Απριλίου 2007, ημέρα Τετάρτη, επισκεφτήκαμε τη γειτονική Πούρλια, τους Παλιούς Πόρους όπως λέμε σήμερα. Οδηγηθήκαμε εκεί από τη γνωριμία του γράφοντα με το γυμναστή και Σχολικό Σύμβουλο Φυσικής Αγωγής κ. Κώστα Μπουζιώτα ο οποίος μας βεβαίωσε ότι η καταγωγή του κρατάει από την Καλλιπεύκη. Έτσι λοιπόν, βρεθήκαμε στους Παλιούς Πόρους όπου κατοικούν μόνο εφτά άνθρωποι μεταξύ των οποίων και ο Κώστας Μπουζιώτας, θείος του γυμναστή, με τη γυναίκα του Βασιλική. Η υποδοχή και η φιλοξενία τους ήταν εγκάρδια αν και η ώρα ήταν λίγο ακατάλληλη. Η κυρά Βασιλική μας κέρασε τσιπουράκι, και σε λίγο, ο κυρ Κώστας άρχισε να μας εξιστορεί τα σχετικά με την οικογένειά του. Ας τον απολαύσουμε.

«Ο παππούς μου είχε άλλα δύο αδέρφια και κατέβηκαν εδώ από την Καλλιπεύκη στα 1880 περίπου ίσως και λίγο νωρίτερα. Τον παππού μου τον έλεγαν Κανάκη και τα αδέρφια του Γιάννη και Κων/νο. Ο Κων/νος λίγο αργότερα εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και οι άλλοι δύο έμειναν μόνιμα εδώ. Ο Γιάννης γέρασε εδώ στην Πούρλια και πέθανε. Έκανε παιδιά το Στέργιο και το Γιώργο τα οποία έχουν πεθάνει τώρα σχεδόν όλα. Ο Παππούς μου ο Κανάκης είχε παντρευτεί εδώ με την Ελένη Ρουμπιέ. Η οικογένεια Ρουμπιέ ήταν από τη Μάνη αλλά, ποιος ξέρει πώς ξέπεσε εδώ. Ο παππούς μου έκανε δυο παιδιά. Το Γιώργο τον πατέρα μου και την Παρασκευή η οποία είχε παντρευτεί με το Βασίλειο Γουζέλη και έκανε μεγάλη οικογένεια. Τα παιδιά της ήταν εδώ κτηνοτρόφοι. Άλλα από αυτά σκοτώθηκαν στον Εμφύλιο και ένα στην Κατοχή από νάρκη. Τα υπόλοιπα σκόρπισαν εδώ στη γύρω περιοχή.

Ο πατέρας μου ο Γιώργος παντρεύτηκε με τη Λεμονιά Μιχοπούλου από εδώ τους Πόρους και ήταν κόρη τσέλιγκα. Μαζί απόκτησαν εφτά παιδιά. Τον Αριστείδη που τώρα είναι πεθαμένος, τη Φεβρωνία η οποία ζει στη Λάρισα, έχει μια κόρη παντρεμένη και είναι πάνω από 90 ετών, την Ολυμπία που έχει πεθάνει και αυτή, τον Αλέξανδρο που ζει, το Δημήτρη που έχει πεθάνει, το Βασίλη που βρίσκεται στην Αυστραλία και εμένα τον τελευταίο που γεννήθηκα το 1936. Ο πατέρας μου είχε γεννηθεί το 1882 με 1883 και ο πρώτος αδερφός μου ο Αριστείδης είχε γεννηθεί το 1912, τότε που έφυγαν από εδώ οι Τούρκοι.

Όπως μου έλεγε ο πατέρας μου, το παλιό και κανονικό μας επίθετο ήταν Διαμαντής. Τώρα λεγόμαστε Μπουζιώτας. Όπως γνωρίζω, πάλι από τον πατέρα μου, ο προππάπος μου πήγαινε σε κάποιο δάσκαλο της εποχής εκείνης (εκατονταετία του 1800), ή σε κάποιον άλλο που ήξερε γράμματα για να μάθει και αυτός να διαβάζει και να γράφει. Και όταν ο δάσκαλος του έλεγε να προφέρει το γράμμα γιώτα (ι), αυτός έλεγε αντί για γιώτα, μπζιώτα. Και εξαιτίας αυτού του γεγονότος, πήραμε το παρατσούκλι Μπζιώτας (Μπουζιώτας).

Εγώ παντρεύτηκα το 1961 με τη Βασιλική Μάγκα από τον Πυργετό, αλλά ο πατέρας της, Μάγκας Ευάγγελος είχε γεννηθεί εδώ στην Πούρλια. Η μάνα της ήταν από την Κρανιά. Αποκτήσαμε τέσσερα παιδιά. Τη Λεμονιά που μένει στη Λάρισα, δεύτερο το Γιώργο που μένει στην Κατερίνη και πηγαινοέρχεται στους Νέους Πόρους γιατί νοικιάζει δωμάτια, τη Μαρία που μένει στους Νέους Πόρους  και την Αργυρούλα που σπούδασε, μένει και αυτή στους Νέους Πόρους και είναι ανύπανδρη.  Όλη η οικογένειά μου, προππάποι, παππούδες, πατέρας και εγώ, ήταν κτηνοτρόφοι. Τώρα εδώ, στους Παλιούς Πόρους, μένω εγώ με την κυρά μου και άλλοι 5 άνθρωποι. Εγώ είμαι ο μοναδικός κτηνοτρόφος με καμιά 150 γίδια περίπου. Όσο είμαστε γεροί, θα τα κρατούμε.

Τον παππού μου τον Κανάκη που είχε γεννηθεί στην Καλλιπεύκη, τον σκότωσε το άλογο. Πήγε στο Παζάρι της Λάρισας και αγόρασε ένα άλογο Είχε αγοράσει και ένα φτσέλι και το κρέμασε στο σαμάρι. Το τραβούσε από το καπίστρι και ξεκίνησε για να φύγει. Το φτσέλι φαίνεται πως έκανε κάποιο θόρυβο και το άλογο σκιάχτηκε. Εξαγριώθηκε και δεν ξέρω πώς, τον σκότωσε. Αλλά μόλις το είχε αγοράσει, ένας σαρακατσιάνος που τον είδε, του είπε: «Πατριώτη, να προσέχεις, γιατί το άλογο είναι τσιφτιλίδικο. Θα σε σκοτώσει.». Τότε, δεν πρόλαβε να πάει λίγα μέτρα και τον σκότωσε. Αυτό έγινε το 1917 γιατί ο αδερφός μου ο Αριστείδης ήταν τότε πέντε χρονών παιδί.

Σήμερα Μπουζιωταίοι υπάρχουν στους Νέους Πόρους, στην Κατερίνη, στην Αυστραλία, στην Αθήνα και στην Κρήτη. Στην Αθήνα ζούνε τα εγγόνια του Κώστα που είχε εγκατασταθεί εκεί αλλά δεν είχαμε σχέσεις και δεν γνωρίζω πολλά πράγματα γι’ αυτούς. Στην Κρήτη ζει κάποιος Κώστας Μπουζιώτας επίσης. Εμένα με βάφτισαν Κώστα γιατί γεννήθηκα του Αγίου Κων/νου. Αλλά με φωνάζουν και Κανάκη στον παππού μου. Εδώ στην Πούρλια μας φωνάζουν Ζιριώτες (Καλλιπευκιώτες) και λένε πως είμαστε «γερά κόκαλα».

Κάποιος καθηγητής που κατάγεται από εδώ την Πούρλια και λέγεται Μιχάλης Παπαμιχαήλ, γράφει ένα βιβλίο. Ήρθε εδώ και μου είπε ότι η γενιά μας έχει συγγένεια με τους Διαμανταίους που ήταν οπλαρχηγοί του Ολύμπου. Έτσι έχει με λίγα λόγια η ιστορία της οικογενείας μου και το καλοκαίρι θα έρθω καμιά βόλτα στην Καλλιπεύκη για να γνωρίσω τους συγγενείς μας. Γνωρίζω αρκετούς Καλλιπευκιώτες. Το Νίκο τον Γκουγκουλιά που έχει γελάδια, το Νίκο το Μασούρα (Γιαννακό) που τον γνώρισα εδώ και πολλά χρόνια και άλλους. Θα σου δώσω και ένα μπουκάλι τσίπουρο για το Μασούρα το Νίκο για χαιρετίσματα».

Ευχαριστούμε τον Κώστα Μπουζιώτα που μας καλοδέχτηκε και μας διηγήθηκε την ιστορία της οικογένειά του. Είναι και αυτός ένας από τους απανταχού Καλλιπευκιώτες που ακόμη ψάχνουμε να βρούμε. Και, όπως φαίνεται, είναι πολλοί ακόμη. Επίσης να πούμε ότι ο Κώστας ήρθε δύο φορές το καλοκαίρι στην Καλλιπεύκη για να γνωρίσει τους συγγενείς του. Μπόρεσε να γνωρίσει μόνο την οικογένεια του Γιώργου Μιχαήλ. 

Παρατηρήσεις:
α) Οι Μπουζιωταίοι της Πούρλιας πρέπει να είχαν συγγένεια με τους Διαμανταίους, τους οπλαρχηγούς του Ολύμπου που συμμετείχαν στην αποτυχημένη Επανάσταση του Ολύμπου το 1854.

β) Σίγουρα είναι συγγενείς με την οικογένεια Μιχαήλ της Καλλιπεύκης, γιατί ο προππάπος του Γιώργου Μιχαήλ και του μακαρίτη του Μήτρου, είχε παντρέψει την αδερφή του στην Πούρλια με κάποιον Ρουμπιέ. Από την οικογένεια Ρουμπιέ είχε πάρει γυναίκα και ο παππούς του Κώστα Μπουζιώτα, ο Κανάκης. Επίσης, στην Καλλιπεύκη ζούσε και ο Νικόλαος Διαμαντής που είχε τρία κορίτσια. Τη Γιαννούλα, μάνα του Νάσιου Κατσιούλα. Την Αγόρω, γυναίκα του Στέργιου Μιχαήλ. Τη Σταματία Μπουρονίκου (γιαγιά Τηλιλού) και την Κατερίνα, γυναίκα του Βασίλη Δαούτη από τους Γόννους. Εξάλλου, μέχρι που ζούσαν όλες αυτές, τις κορόιδευαν «Μπζιωτούσσες».

γ) Δεν γνωρίζουμε τι συγγένεια μπορεί να είχαν ο Νικόλαος Διαμαντής της Καλλιπεύκης με αυτόν το Ν. Διαμαντή τον οπλαρχηγό του Ολύμπου. Ο Διαμαντής της Καλλιεύκης ήταν γεννημένος το 1870 περίπου και σίγουρα δεν ήταν το ίδιο πρόσωπο.

δ) Να προσθέσουμε ότι στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, πολλοί έλληνες, όταν άλλαζαν τόπο διαμονής, άλλαζαν και το επίθετό τους για λόγους ασφαλείας διότι οι περισσότεροι από αυτούς είτε συμμετείχαν σε κάποιο επαναστατικό κίνημα είτε έκαναν φόνους κλπ.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ