Φωτιές άναψε το “κλάδεμα” των Πλατανιών
Φωτιές άναψε το “κλάδεμα” των πλατανιών της Πλατείας που έγινε την Πέμ-τη 8 Φεβρουαρίου 2001, ημέρα της γιορτής του Αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτου.
Συγκεκριμένα, ο Αντιδήμαρχος Καραμπίνας Αδάμος του Δήμου Γόννων, έδωσε εντολή στον Αστέριο Σαλαμπάση να “κλαδέψει” τα πλατάνια της πλατείας.
Στο χώρο της πλατείας, όπως όλοι γνωρίζετε, υπάρχουν συνολικά πέντε πλατάνια. Τα τρία πετσοκόφτηκαν ενώ τα δύο ελάχιστα ή καθόλου. Και είναι να γελάει κανείς όταν βλέπει τον πλάτανο που είναι δίπλα στη βρύση, απέναντι από του Γκέτσιου την κατοικία. Ο μισός πλάτανος προς την πλατεία είναι “κλαδεμένος” ενώ ο άλλος μισός, του οποίου τα κλαδιά σκιάζουν πάνω στα σκαλιά προς το ιερό της εκκλησίας είναι εντελώς ακλάδευτος. Και ρωτούμε: Προς τι αυτή η ασχήμια; Έτσι “κλαδεύουν;”.
Η πράξη που έγινε, ανήκει πλέον στο παρελθόν. Μακάρι να μπορούσε να δυναμώσει τα πλατάνια. Το ευχόμαστε.
Η ανευθυνότητα, απ’ όπου και αν προ-έρχεται, είναι κατακριτέα και οι “κλαδευτές” δεν είναι οι μόνοι που χαρακτηρίζονται απ’ αυτή.
Ο καθένας κάνει ότι του “καπνίσει”, χωρίς να ρωτάει κανέναν. Έτσι, χωρίς να ρωτήσουν κανέναν, έκοψαν την αιωνόβια Γκορτσιά του Αντωνούλη. Χωρίς και πάλι να ερωτηθεί κανείς “κλάδεψαν”, μασκάρεψαν θα λέγαμε, τα μισά πλατάνια της πλατείας. Χωρίς να ερωτηθεί κανένας γκρεμίστηκαν οι αγιογραφίες στους Αγίους Αποστόλους το 1963 και στην Αγία Παρασκευή το 1979 και επιτελέστηκε το μεγαλύτερο ιστορικό έγκλημα στο χωριό μας.
Ε! λοιπόν, αυτό το πράγμα πρέπει να σταματήσει και να μην επαναληφθεί στο μέλλον. Δεν μπορεί ο κάθε ένας, όπου κι αν βρίσκεται, να αποφασίζει από μόνος του. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για δημόσια περιουσία.
Δεν μπορεί επίσης και ο κάθε ιδιώτης να κόβει ή να καταστρέφει δικά του πράγματα όταν αυτά είναι αποδεδειγμένα ιστορικά αντικείμενα ή σημεία αναφοράς, όπως αναφέραμε για τη γκορτσιά Αντωνούλη. Μ’ αυτά που γράψαμε δεν θέλουμε να τα βάλουμε με πρόσωπα, αν και αυτά δημιουργούν τα προβλήματα, που σήμερα υπάρχουν και αύριο όχι, αλλά με νοοτροπίες πολλών δεκαετιών που δεν λένε να εξαφανιστούν ούτε σήμερα.
Από τώρα και στο εξής κανένας τοπικός “άρχοντας” ή υπάλληλος ή οποιοσδήποτε κάτοικος ή ο Σύλλογος, δεν πρέπει να δρα από μόνος του, αλλά κάθε πράξη να γίνετε με απόφαση και μάλιστα γραπτή είτε του τοπικού είτε του Δημοτικού Συμβουλίου, ανάλογα με την περίπτωση.
Και πρέπει να γνωρίζουν μερικοί, ότι υπεύθυνος για μια πράξη δεν είναι μόνο εκείνος που δίνει την εντολή, αλλά και εκείνος που την εκτελεί. Γιατί κανένας δεν πάει να πνιγεί, όταν τον δίνει εντολή κάποιος άλλος.
Και επειδή, όπως τονίζει και ο πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου, πρέπει να βοηθούμε τον Σύλλογο γιατί το τοπικό Συμβούλιο δεν έχει καμία εξουσία ή ελάχιστη. Ο Μορφωτικός Σύλλογος σε περίπτωση που κάποιος από εμάς προβεί ανάλογες άνομες πράξεις, θα καταγγείλει, το γεγονός και θα ψάξει παραπέρα, έστω και δικαστικά, την κάθε υπόθεση ώστε να μην κάνει, σ’ αυτό το χωριό, ο καθένας ό,τι του “καπνίσει”. Και ο καθένας από μας ν’ αφοσιώνεται αποκλειστικά και μόνο στα καθήκοντά του και να μην “φυτρώνει εκεί που δεν τον σπέρνουν”.
Το Δ. Σ.