ΚΑΛΛΙΠΕΥΚΗ

ΠΡΟΣΕΦΕΡΑΝ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Κούσιος Αναστάσιος                   50 Ευρώ
Τράντου Τρυγώνα, δασκάλα                       50
Καστόρη Σταματή                                       50
Καστόρη Λεμονιά                                   50
Κυλινδρης Βασίλειος του Θωμά                20
Κυλινδρής Αστέριος του Ιωάννη                20
Γκουγκουλιά Μαρία του Δημητρίου         20
Γκαντάκης Ιωάννης του Δημητρίου          30
Δουλαπτσής Τριαντάφυλλος                       50
Γκαντάκης Αστέριος του Κωνσταντίνου    20
Καραμπατής Ζήσης του Αγοραστού            50
Κυλινδρή Πόπη του Ιωάννη, Λεπτοκαρυά            50
Κυλινδρής Βασίλειος του Ιωάννη, Λεπτοκαρυά   50

 ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ – ΕΝΙΣΧΥΣΕΙΣ ΣΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ

Τσιλιμένης Δημήτριος του Νικολάου               20 ευρώ
Γκουρμπαλης Βασίλειος                                     15
Καραγιαννίδης Κων/νος, Κοζάνη                     15
Γκέτσιος Γεώργιος, Ελευθερές                        10
Παπαδόντας Δημήτριος του Κων/νου             20
Πατουλιάς Ζήσης, Γερμανία                           50
Γκουντουβάς Απόστολος του Νικολάου       40
Κανταρίνος Ιωάννης, Γόννοι                               50
Γκέτσιος Γεώργιος του Νικολάου                    15
Ριζούλης Νικόλαος                                         10
Μασούρας Απόστολος του Αστερίου, Κατερίνη     50

Καλούσης Θανάσης του Ιωάννη                         30
Μαντάς. Νικόλαος του Αθανασίου                      50
Καραμπατής Ευάγγελος του Αγοραστού         50
Σιώκος Ιωάννης                                                  20

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

ΑΡΡΑΒΩΝΕΣ

• Καραμπατής Αγοραστός του Ευαγγέλου με την Οικονόμου Αθη­νά του Ευαγγέλου, από τη Λάρισα.
• Γκέτσιου Παναγιώτα του Χρίστου με τον Καρά Νικόλαο από τη Νομή Τρικάλων

ΓΑΜΟΙ

• Καρατόλιος Απόστολος του Κων/νου με την Γκούνη Μαρία, α­πό τη Λάρισα.

  ·         Παζιάνας Γεώργιος του Νικολάου και της Ρούλας Λαμπίρη με τη Γρηγοριάδου Θεοδοσία του Θεοφάνη από τη Μάντρα Λάρισας.

• Χρίστος Λαμπίρης του Νικηφόρου με την Πρασούλη Βάια, από τη Μηλιά Μετσόβου.

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ

• Η Νεκταρία Λιάκου – Πατούλια, γέννησε το πρώτο παιδί αγόρι.
• Η Ελισάβετ Παπαζήση – Μασούρα, γέννησε το πρώτο της παιδί κορίτσι.

ΘΑΝΑΤΟΙ

• Δημήτριος Παπαδόντας του Γεωργίου και της Παρασκευής, των 54, ζούσε στη Λάρισα.
  ·        Ζαφείρης Ιωάννης του Ανδρέα, ετών 43 ζούσε τη Λάρισα.
  ·        Κυλινδρής Ιωάννης (Ραποτίκας), ετών 88.
  ·        Παπαγιαννούλη Λεμονιά του Ιωάννη, ετών 75 (Κατερίνη)
  ·        Γκαγκανάσιος Δημήτριος, ετών 90 (ζούσε μόνιμα στο Μέταλ­λο Σερρών).
  ·        Χρυσούλα Καραμπατή σύζυγος Αγοραστού, ετών 86
  ·        Τακούλα Τούλα, ετών 53, ζούσε στον Τίρναβο.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Ο επιπλοποιός

Μια κυρία της αριστοκρατίας παραγγέλνει σε ένα επιπλοποιό ένα ερμάρι για το δωμάτιο της. Δυο μέρες αφού το είχε παραλάβει, τηλε­φωνεί αγανακτισμένη στον επιπλοποιό:
-Το ερμάρι που μου έφερες, πρέπει να έρ­θεις να το φτιάξεις, γιατί κάθε φορά που περ­νά το τρόλεϊ από κάτω, κάνει ένα πολύ παράξενο θόρυβο και μου σπάει τα νεύρα.
Ο επιπλοποιός παίρνει τα εργαλεία του και πάει στο σπίτι της κύριας.
Πράγματι μετά από λίγο περνά από κάτω το τρόλεϊ και το ερμάρι κάνει ένα παράξενο τρίξιμο που ούτε και αυτός μπόρεσε να προσδιορίσει από ποιο σημείο ερχόταν ο θόρυβος. Έτσι λέει στην κύρια:
-Θα μπω μέσα στο ερμάρι, έτσι ώστε όταν περάσει το τρόλεϊ από κάτω, να βρω το πρόβλημα και να το φτιάξω.
Για κακή του τύχη, όμως, εκείνη την στιγμή έρχεται σπίτι ο σύζυ­γος και ανοίγοντας το ερμάρι για να κρεμάσει το σακάκι του, τον βρίσκει μέσα.
-Τι κανείς εδώ μέσα εσύ ρε; του λέει.
-Καλά, άμα σου πω τώρα, ότι περιμένω να περάσει το τρόλεϊ θα με πιστέψεις;

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Αντί να παρακολουθείτε με το παιδί σας τηλεό­ραση, κλείστε την και πηγαίνετε μια βόλτα στο πάρκο ή στη γειτονιά μαζί, προσφέροντας του ταυτόχρονα και μια θαυμάσια ευκαιρία να διαλέξει ένα μικρό δένδρο και να… αναλάβει τη φροντίδα του. Μια συζήτηση θα το βοηθήσει να καταλάβει ότι το δένδρο μπορεί να μη μας ανήκει με τη στενή έννοια του όρου, αλλά αν το φροντίσουμε, το α­ποτέλεσμα θα είναι ευεργετικό για όλους τους ανθρώπους. Κάθε φορά λοιπόν που θα πηγαίνε­τε στο πάρκο ή στη γειτονιά μαζί, μπορεί να ρίχνει με το κουβαδακι του ή μ’ ένα ποτήρι, νερό στη ρίζα του δένδρου. Στα μεγαλύτερα παιδιά το ενδιαφέρον θα αυξη­θεί σίγουρα αν έχουν μαζί τους ένα μπλοκάκι σημειώσεων. Μπορεί να γράψουν ορισμένες πα­ρατηρήσεις ή να ζωγραφίσουν το σχήμα και το χρώμα των φύλλων του δένδρου και των ανθέ­ων κατά την περίοδο της ανθοφορίας ή να με­τρούν το μέγεθος του κορμού κατά περιόδους. Τέλος, μπορείτε να πάρετε μερικές φωτογραφί­ες των παιδιών δίπλα στο δένδρο μία ή δύο φο­ρές το χρόνο.
Όταν το παιδί μεγαλώσει, το δένδρο θα του θυμίζει την παιδική του ηλικία, την περίοδο της δικής του ανάπτυξης σε άμεση σχέση με την ανά­πτυξη του δένδρου και την αλληλένδετη σχέση των ανθρώπων με το φυσικό τους περιβάλλον!! Τόσο απλά εύκολο, σημαντικό ουσιαστικό.

Σημείωση:
Ένα παιδάκι από το Ριζόμυλο, εξέφρασε το θαυμασμό του για το δάσος της ΠΑΤΩΜΕΝΗΣ, εντελώς αυθόρμητα, μόλις κατέβηκε από το λεωφορείο, την ημέρα του 1^ου φεστιβάλ Αφήγησης, στο οποίο έπαιρνε μέρος: «Τι δάσος είναι αυτό! Εδώ μπορώ να παίζω κρυφτό και να μη μπορέσουν να με βρουν για είκοσι χρόνια»!!!
Με μια φράση μόνο είπε τόσα πολλά!

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Πνιγμοί – Πνιγμονή

Και οι δύο καταστάσεις οφείλονται βασικά στην παρεμπό­διση που προκαλείται στην αναπνοή από κώλυμα στην αεροφόρο οδό. Οι διαφορές που ξεχωρίζουν την κάθε μία τις αναφέρουμε παρακάτω.

Πνιγμός

Ο πνιγμός είναι μία μορφή ασφυξίας που προέρχεται από την είσοδο νερού στο αναπνευστικό σύστημα (βρόγχους), με συνέπεια να είναι αδύνατη η αναπνοή, και μάλιστα οι αναπνευστικές κινήσεις που μπορεί να ακολουθήσουν επιτείνουν τον πνιγμό.
Η συνηθέστερη αιτία πνιγμού στη χώρα μας είναι η θάλασσα με τα ατυχήματα που συμβαίνουν σε αυτήν (τυχαία πτώση, ναυάγια κ.λ.π.) και τα θαλασσινά μπάνια. Πνιγμός όμως μπορεί να συμβεί ακόμα και στην μπανιέρα στο σπίτι όπου με ευκολία μπορούν να πνιγούν μικρά παιδιά, όπως καμιά φορά και σ’ ακόμα μικρότερα δοχεία με νερό.
Κύριο χαρακτηριστικό του πνιγμένου είναι πως σε αντίθεση με την αναπνοή του το κυκλοφορικό σύστημα αντέχει κι αυτό το σημείο είναι που προκαθορίζει τις πρώτες βοή­θειες που θα ακολουθήσουν.

Πρώτες βοήθειες

Βασικό είναι να βγάλουμε τον άρρωστο απ’ το νερό. Αυτό μπορεί να γίνει από κάποιον που ξέρει κολύμπι κι ακόμα να ξέρει πώς πιάνεται ένας πνιγμένος και οδηγείται έξω απ’ το νερό.
Στη συνέχεια αφαιρούμε από το στόμα του τα φύκη, την άμμο κι οτιδήποτε άλλο μπορεί να έχει, τον κρεμάμε για λίγο ανάποδα απ τα πόδια, για να τρέξει το νερό που μπήκε στην αεροφόρο οδό ή τον ξαπλώνουμε σε κατηφορικό επίπεδο με το κεφάλι στο χαμηλότερο σημείο και αρχίζουμε αμέσως τε­χνητή αναπνοή ή και χορηγούμε οξυγόνο.
Εκείνο που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι τα παρακάτω: Επειδή σε πνιγμό το κυκλοφορικό είναι σχετικά σε καλή κατάσταση όπως αναφέρθηκε παραπάνω (υπάρχει σφυγμός για πολύ ώρα), η τεχνητή αναπνοή δεν πρέπει να σταματάει, αλλά να συνεχίζεται για πολύ ώρα (πολλές ώρες τις περισσότερες περιπτώσεις) και να μη διακόπτεται μόλις ο πνιγμένος αρχίσει να αναπνέει, αλλά να συνεχίζεται, συντονισμένη με τη φυσική αναπνοή για πολύ ώρα.

Πνιγμονή

Αντίστοιχη κατάσταση του πνιγμού είναι η πνιγμονή που οφείλεται σε φράξιμο της αεροφόρου οδού όταν στην τύχη μπει κάποιο ξένο σώμα. Μια μικρή εικόνα από πνιγμονή μπορεί να έχει κανένας για παράδειγμα όταν σκεφτεί τι παθαίνει, αν μπει λίγο νερό ή σά­λιο στον λάρυγγα ή στην τραχεία. Ο βήχας και η κυάνωση αποτελούν τα κύρια συμπτώ­ματα της ασφυξίας στην περίπτωση αυτή, με κατάληξη σε θάνατο όχι και σπάνια.

Πρώτες βοήθειες

Καταβάλλουμε άμεση προσπάθεια να αφαιρέσουμε το ξένο σώμα και να ελευθερώσουμε την αεροφόρο οδό όσο γίνεται πιο γρήγορα και με οποιονδήποτε τρόπο (με τα χέρια μας, με κρέμασμα ανάποδα και χτυπή­ματα στο θώρακα και άλλα). Ένας χειρισμός που ανακαλύφθηκε από τον Η. Heimlich (1974) στηρίζεται στο να μπορέσουμε να προ­καλέσουμε βίαια και ορμητική έξοδο αέρα από τους πνεύμονες έτσι που το ρεύμα του αέρα να συμπαρασύρει το ξένο σώμα προς τα έξω. Ο χειρισμός αυτός έχει ως εξής:
Αν το θύμα είναι ξαπλωμένο ανάσκελα, αυτός που θα εφαρμόσει το χειρισμό γονατίζει καβάλα στο θύμα με το πρόσωπο να βλέ­πει το πρόσωπο του. Στη συνέχεια τοποθετεί το ένα του χέρι κλεισμένο σε γροθιά, στο επιγάσρτιο και αμέσως κάτω από την ξιφοειδή απόφυση του στέρνου και το άλλο χέρι του πάνω από το προηγούμενο.
Στη θέση αυτή πιέζει πολύ απότομα και με πολύ δύναμη με φορά προς τα μέσα και πάνω, εξαναγκάζοντας ένα βίαιο ρεύμα αέ­ρα να κινηθεί και να σπρώξει προς τα έξω το ξένο σώμα.
Σε περίπτωση αποτυχίας επαναλαμβάνουμε πολλές φορές. Αν πάλι το θύμα είναι καθιστό ή όρθιο, τότε αυτός που θα εφαρμόσει το χειρισμό στέκεται όρθιος πίσω του, αγκαλιάζει με τα χέρια του το κορμί από το θύμα, στο ύφος που είναι το επιγάστριο σφίγγει την μια του γροθιά και την τοποθετεί κάτω από την ξιφοειδή απόφυση του θύματος, βάζει το άλλο του χέρι από πάνω και πιέ­ζει δυνατά κι απότομα προς τα μέσα και πά­νω, όπως και στην προηγούμενη περίπτωση. Σπάνια με τη μέθοδο αυτή έχουμε κατάγματα στις πλευρές ή ρήξεις στα πλευρικά τόξα ή και ρήξεις στα σπλάχνα που βρίσκονται στην κοιλιά.

Τέλος σε ανάγκη, μπορούμε να συνεχίσουμε με τεχνητή αναπνοή και σύγχρονη μεταφορά σε νοσοκομείο.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Ζητώ να αγοράσω χωράφι «εξωτερικό» σε περιοχή από τα «Περιβόλια» μέχρι «Σβάρνα». Τηλεφωνήστε στα: 23310-20867 και 0976259669 (Π. Παπαϊωάννου)

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

1. Το σεβασμό τον εμπνέεις δεν τον επιβάλλεις.
2. Εξουσιάζεις και μπορείς να αλλά­ξεις μόνο τον εαυτό σου ποτέ τον άλλον.
3. Το χθες χάθηκε. Το αύριο είναι αμφίβολο. Το σήμερα υπάρχει και σου ανήκει. Γι’ αυτό, αξιοποίησε το.
4. Ευτυχία είναι να ξέρεις ότι μία ζωή έστω μία και μόνη αναπνέει καλύτερα, γιατί εσύ υπήρξες ή υπάρχεις.
5. Να πορεύεσαι στη ζωή σου χω­ρίς να νιώθεις ντροπή, ενοχή και τύ­ψεις.
6. Αρκεί «εις άνθρωπος ζήλω πεπυρωμένος ολόκληρον δήμον αναμορφώσασθαι» (Ιωάννης Χρυσόστομος).
7. Να ενεργείς σαν όλα να εξαρτώ­νται από σένα. Kαι όταν τελειώνεις να προσεύχεσαι, γιατί όλα εξαρτώνται από το θεό.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Από τον κ. Στέλιο Κωνσταντίνου, ο οποίος με κείμενο από την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της 10^ης Απριλίου 1995, μας ενημερώνει για την όλη διαδικασία της δημιουργίας του κατασκηνωτικού κέντρο.

Αγαπητέ κ. Πρόεδρε,

Σας ευχαριστούμε θερμά για όσα καλοπροαίρετα, πιστεύουμε, γράψατε στην «ΩΡΑΙΑ ΚΑΛΛΙΠΕΥΚΗ» Α τριμήνου, σχετικά με το Εκπαιδευτικό και Κατασκηνωτικό Προσκοπικό μας Κέντρο «ΕΑΕΥΘΕΡΙΑ»
Για την αποκατάσταση των ιστορικών γεγονότων (για εμάς τους Προσκόπους) σας στέλνουμε φωτοτυπία της εφημερίδος ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ για καλύτερη και εμπερι­στατωμένη ενημέρωση των Μελών του Δ.Σ. και εσάς.
Συμφωνούμε όμως απόλυτα και ευχαριστούμε για όσα γράψατε στην τελευ­ταία παράγραφο του αφιερώματος σας για το Κέντρο μας_.
Με ιδιαίτερη εκτίμηση σε σας και τα Μέλη σας
Ο Αρχηγός του Κέντρου «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»
Στέλιος Κωνσταντίνου
Έφορος Εκπαιδευτής Βαθμοφόρων ΣΕΠ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 10 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1995
Δημιουργείται σε μια πανέμορφη πλαγιά στην Καλλιπεύκη Κατασκηνωτικό Κέντρο «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»
ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΩΝ ΠΡΟΣΚΟΠΩΝ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ
ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΗ ΤΗΣ «Ε»
Του Δημήτρη Βάλλα

Για τους προσκόπους του νομού Λάρισας ήταν ένας μεγάλος καημός και ένα μεγάλο όνειρο συγχρόνως.
Για χρόνια τώρα οι εκάστοτε υπεύθυνοι του προσκοπισμού στο νομό μας προσπαθούσαν, έτρεχαν και αγωνίζονταν χωρίς όμως να τα καταφέρουν και βλέποντας πάντα τις προσπάθειες τους να ναυαγούν.
Έτσι το παλιό όνειρο των προσκόπων της Λάρισας για τη δημιουργία ενός μόνιμου κατασκηνωτικού και εκπαιδευτικού κέ­ντρου έμενε πάντα όνειρο…
Οι …πεισματάρηδες όμως δεν το έβαζαν κάτω και με τα πολλά κατάφεραν και έκαναν το πρώτο μεγάλο βήμα:
Ήταν η παραχώρηση μιας έκτασης όπου θα μπορούσαν να πραγματοποιήσουν επιτέλους τα σχέδια τους. Ήταν η ώρα που το όνειρο βρίσκονταν πολύ κοντά στην πραγματικότητα…
Μια πραγματικότητα, που όπως συνήθως συμβαίνει στους δύσκολους αυτούς καιρούς που ζούμε, αποδείχθηκε στην πορεία δύσκολη και γεμάτη εμπόδια.
Ο χώρος λοιπόν βρέθηκε, όμως αυτό δεν έφθανε μια που ένας μόνιμος κατασκηνωτικός χώρος απαιτούσε πολλά… Χρειάζονταν έργα και μόνιμες εγκαταστάσεις που ήταν απαραίτητες για τη λειτουργικότητα του και για να αντεπεξέλθει στις ανάγκες φιλοξενίας των εκατοντάδων προσκόπων που θα τον κατέκλυζαν όχι μόνο από τη Λάρισα και την Ελλάδα, αλλά και από όλο τον κόσμο…
Χρειάζονταν λοιπόν χρήματα και μάλιστα πολλά, που οι πρό­σκοποι δεν διέθεταν και δεν μπορούσαν να προχωρήσουν.
Για ακόμα μια φορά το όνειρο θα έμενε ανεκπλήρωτο και ο καημός μεγάλωνε μια που όλα είχαν φθάσει τόσο κοντά…
Λίγο όμως η τύχη, λίγο η καλή μοίρα του προσκοπισμού δεν άφησαν τα πράγματα να χαθούν και τα πράγματα ξαφνικά παίρνουν μια νέα τροπή…
Γιορτή της «Ελευθερίας» λοιπόν στις 15 Δεκεμβρίου πέρυσι και στις καθιερωμένες επισκέψεις για τα «χρόνια πολλά» στην εφημερίδα, ο γενικός έφορος των Προσκόπων του νομού κ. Στ. Κωνσταντίνου με αντιπροσωπεία βαθμοφόρων με στολή βρίσκόνται στα γραφεία του διευθυντή και εκδότη της «Ε» κ. Παν. Δημητρακόπουλο.
Το κλίμα είναι γιορτινό και η συζήτηση τυχαία φθάνει και στο θέμα του κατασκηνωτικού κέντρου…
Γνωστός για τις κοινωνικές του ευαισθησίες ο εκδότης της «Ε» ακούγοντας την προσκοπική κραυγή αγωνίας για το τι μέλλει γενέσθαι, ενθουσιάζεται και παίρνει την υπόθεση στα χέρια του υποσχόμενος κάθε οικονομική συμπαράσταση και βοήθεια ώστέ να εκπληρώσουν επιτέλους το μεγάλο τους όνειρο.
Ήταν η ώρα που το κατασκηνωτικό προσκοπικό κέντρο στην Καλλιπεύκη Ολύμπου θα γίνονταν πραγματικότητα… Και το όνομα αυτού «Ελευθερία»

ΕΝΑΣ ΚΑΗΜΟΣ ΑΓΙΑΤΡΕΥΤΟΣ…

Κρίνοντας ότι έφθασε πλέον και η στιγμή το όλο θέμα να δει το φως της δημοσιότητας ο γενικός έφορος των προσκόπων του νομού Λάρισας κ. Στέλιος Κωνσταντίνου μιλώντας σήμερα στην «Ε» περιγράφει την αγωνία και τις δυσκολίες μιας μεγάλης προσπάθειας που τελικά βρήκε το δρόμο της σηματοδοτώντας κάτι το μοναδικό για τα προσκοπικά χρονικά όχι μόνο της Λάρισας αλλά και όλης της Κεντρικής Ελλάδας…
«Πράγματι, μας λέει ο κ. Κωνσταντίνου συγκινημένος, τα τελευταία 10 χρόνια ένα μεγάλο όνειρο των προσκόπων της Λάρισας ήταν η δημιουργία ενός μονίμου κατασκηνωτικού και εκπαι­δευτικού κέντρου.
Όμως οι δυσκολίες ήταν ανυπέρβλητες γιατί δεν υπήρχαν οι; οικονομικοί πόροι με αποτέλεσμα τα πάντα να ναυαγούν.
Κατασκηνώναμε λοιπόν σε διάφορες περιοχές της Θεσσαλίας όταν από το 1989 και μετά ρίξαμε άγκυρα στην Καλλιπεύκη.
Η Καλλιπεύκη γρήγορα κέρδισε τις καρδιές των προσκόπων, όχι μόνο με τις φυσικές της καλλονές που συνθέτουν ένα μοναδικό τοπίο με γάργαρα νερά, έλατα και, πεύκα σε υψόμετρο 1.100 μέτρων όπου το κλίμα είναι ιδανικό, αλλά και με τη ζεστασιά και την «φιλοξενία των κατοίκων της. Οι κάτοικοι της κοινότητας αγκάλιασαν τους προσκόπους και δέθηκαν μαζί τους κάνοντας τους να νοιώσουν μέλη της μικρής κοινωνίας τους.
Δειλά – δειλά λοιπόν σαν υπεύθυνοι του προσκοπισμού της Λάρισας, αρχίζουμε τις πρώτες …κρούσεις για την παραχώρηση κάποιου χώρου στην περιοχή που θα μπορούσαμε να τον χρησιμοποιήσουμε στο μέλλον σαν κατασκηνωτικό κέντρο.
Σκοπός μας ήταν να δημιουργήσουμε κέντρο με πανελλήνια και πανευρωπαϊκή απήχηση…

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ…

«Αρχίζουν λοιπόν οι πρώτες επαφές, συνεχίζει ο κ. Κωνσταντίνου, με την κοινότητα, το Δασαρχείο Λάρισας, τη Διεύθυνση Δασών και τη Νομαρχία.
Οι προσπάθειες ευοδώνονται και τον Μάρτιο του 1994 πετυχαίνουμε την πολυπόθητη παραχώρηση: Μας παραχωρήθηκαν 9 στρέμματα σε μια πανέμορφη πλαγιά που θυμίζει Ελβετία με θέα το μαγευτικό οροπέδιο της Καλλιπεύκης, και περιστοιχισμένα γύρω – γύρω από έλατα. Προχωρούμε και με τη βοήθεια του Δασαρχείου ο χώρος περιφράχθηκε. Ήταν η στιγμή που για το μεγάλο όνειρο του κατασκηνωτικού κέντρου είχε γίνει το πρώτο μεγάλο βήμα. Ένα βήμα όμως που δυστυχώς έμελλε να σταματήσει και να μην οδηγήσει πουθενά για λόγους οικονομικούς».

Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ «Ε»

Περιγράφοντας το αδιέξοδο και το τρέξιμο νια την αναζήτηση οικονομικής Βοήθειας, ο γενικός έφορος των προσκόπων Λάρισας θυμάται: «Αρχίσαμε λοιπόν μια αγωνιώδη αναζήτηση ανθρώπων και φορέων που θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν. Πολύ τρέξιμο και τίποτα τελικά δεν είχε γίνει με αποτέλεσμα να απελπιστούμε όλοι…
Ήταν θυμάμαι 15 Δεκεμβρίου όταν επισκεφθήκαμε για να ευχηθούμε την «Ελευθερία» για τη γιορτή της. Εκεί στο γραφείο του συναντήσαμε τον εκδότη – διευθυντή της κ. Παν, Δημητρακόπουλο, και του εκφράσαμε τον καημό μας. Τότε ήταν για μας που έγινε η. μεγάλη έκπληξη: «Τους προσκόπους, μας είπε τους αγαπώ πολύ… Πείτε, μου τι θέλετε και σας υπόσχομαι κάθε είδους συμπαράσταση και βοήθεια…»
Αυτό ήταν… Επικράτησε ενθουσιασμός και το όνειρο είχε γίνει πια πραγματικότητα…
Πριν μάλιστα και από μερικές ημέρες παρουσιάσαμε και τα σχέδια και πήραμε την απόφαση σαν μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης το κατασκηνωτικό μας κέντρο να ονομασθεί «Ελευθερία»…

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΚΑ! ΤΟΥ ΑΡΣΕΝΗ

Το όνειρο λοιπόν έγινε πραγματικότητα και το προσκοπικό κα­τασκηνωτικό κέντρο «Ελευθερία.» για φέτος το καλοκαίρι αναμέ­νεται να ολοκληρωθεί ώστε να μπορεί να φιλοξενήσει τους προσκόπους. Ο οργανισμός της «Ελευθερίας» θα συμβάλει ώστε:
Να ολοκληρωθεί η διαμόρφωση του χώρου.
Να δημιουργηθούν ειδικοί χώροι υγιεινής (τουαλέτες, ντούζ, νιπτήρες).
Να χτιστεί κεντρικό μαγειρείο, αποθήκη και κεντρικό εστιατόριο.
Να γίνουν ακόμα: Κεντρική, πύλη, αμφιθέατρο, και χώροι αθλοπαιδιών, προσευχής και σημαίας καθώς και να διαμορφωθούν ειδικοί χώροι για τις σκηνές…
Όμως η όλη αυτή προσπάθεια ευαισθητοποίησε και τον υπουργό Εθνικής Άμυνας κ. Γεράσιμο Αρσένη, που ακούγοντας για τα σχέδια των Προσκόπων από τον εκδότη της «Ε» κατά την πρόσφατη επίσκεψη του στη Λάρισα θέλησε και αυτός να συμβάλει.
Υποσχέθηκε λοιπόν ότι από την Καλαμπάκα θα μεταφερθεί ένα ξύλινο οίκημα στο χώρο της κατασκήνωσης νια να χρησιμοποιηθεί ανάλογα και ανέθεσε στον περιφερειακό διευθυντή Τρικάλων κ. Γ. Τράντο, να αναλάβει το όλο θέμα…
Η μελέτη ολοκληρώθηκε και τα έργα σε λίγο αρχίζουν.
Χάρη στις προσπάθειες και την βοήθεια των ανθρώπων που ακόμα συγκινούνται από το προσκοπικό ιδεώδες ένα μοναδικό ατό είδος του κατασκηνωτικό κέντρο αρχίζει να στήνεται στην ορεινή Καλλιπεύκη, αναβαθμίζοντας όχι μόνο τον ελληνικό προσκοπισμό αλλά και την ευρύτερη περιοχή που το όνομα της μέσω πάλι του προσκοπισμού θα γίνει γνωστό ο’ ολόκληρη την Ευρώπη…

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Γράφει ο Αστέριος Μαντάς

Συνέχεια…

Η Καλλιπεύκη επί τουρκοκρατίας ήταν απάτητο κεφαλοχώρι. Όσοι έλληνες δεν ζούσαν με τους τούρκους έρχονταν στην Καλλιπεύκη και ζούσαν ελεύθεροι. Στο λιβαδάκι μάλιστα ήταν ένα τάγμα αρματολών και κλεφτών με αρχηγό τον Ζαχίλα. Αρκετοί έρχονταν στο Νεζερό και κατατάσσονταν στο τάγμα. Στην Πιερία ήταν άλλο τάγμα αρματολών και κλεφτών με αρχηγό τον καπετάν Παλούκα. Τα δυο τάγματα λόγω της δύναμης που είχαν κατάφεραν να κερδίσουν και προνόμια από τους τούρκους οι οποίοι τους επέτρεψαν να κάνουν τη μεταφορά των προϊόντων από τα Τέμπη στη Μακεδονία και αντίστροφα. Οι Νεζεριώτες δεν πλήρωναν φόρο εισοδήματος στους τούρκους ούτε φόρο «αίματος». Στο Νεζερό δεν έγινε ποτέ παιδομάζωμα.
Την εποχή εκείνη το χωριό ήταν στη θέση «Νιχτιάνω». Υπήρξε ένας άρχοντας που τον έλεγαν Νυχτιάνη, και το σπίτι του ήταν εκεί όπου σήμερα είναι η βρύση «Νυχτιάνω».
Ο άρχοντας αυτός είχε δρόμο καλιγωμένο με πέτρες από το σπίτι του μέχρι την Αγία Παρασκευή, όπου εκκλησιάζονταν.
Η Αγία Παρασκευή ήταν εκκλησία πολύ παλιά με πολλές ζωγραφιές, τις οποίες προλάβαμε κι εμείς αλλά τις «καταστρέψαμε».
Οι παππούδες λέγανε πως εκείνη την εποχή φύσηξε πολύ δυνατός αέρας και κατέστρεψε τα πάντα. Την καταστροφή αυτή την ονόμασαν πανούκλα. Αυτό πρέπει να έγινε στα 1718. Οι Νεζεριώτες, αν έμεινε κάτι όρθιο, το εγκατέλειψαν και προχώρησαν προς τη «Βρυσοπούλα».
Από εκείνη την εποχή το χωριό βρίσκεται εδώ όπου κι εμείς έχουμε σήμερα τα σπίτια μας. Στο σημείο όπου είναι σήμερα οι 12 Απόστολοι ήταν δάσος. Το έκαψαν και έφκιασαν τα σπίτια τους.
Μέρα με την ημέρα πληθαίνανε οι άνθρωποι και τα σπίτια. «Τοπικός» (ντόπιος) δεν ήταν κανένας. Από παντού έρχονταν άνθρωποι στο Νεζερό.
Π.χ. Οι Γκουγκουλιάδες που είναι και το μεγαλύτερο «οικογενειακό» ήρθαν από τη Φούρκα. Από τη Φούρκα επίσης ήρθαν οι Μαντάδες και οι Τσιουρβάδες. Από τη Νιγρίτα Σερρών ήρθαν οι Οικονομαίοι – Κουτσογιανναίοι και οι Γκουντουβάδες. Οι Καστοράδες ονομάζονταν Διπλαίοι, αλλά επίδή ήταν από την Καστοριά ονομάστηκαν έτσι. Οι Ζαφειραίοι, Καζανάδες, Αντωνάδες, Δελνικάδες και άλλοι ήρθαν από τη Σιάτιστα. Οι Καραγιαννάδες και άλλοι μαζί ήρθαν από τα Καρακάνια Καστοριάς. Οι Μιτσιοπουλαίοι και Τσιμοπουλαίοι ήρθαν από την Πελοπόννησο. Γκαντάκης, Τσιολάκης και Φραγκεσκάκης κατάγονται από την Κρήτη. Οι Παναράδες είναι από την Πούρλια. Το μολογούσαν οι ίδιοι. Οι Τσιαπλάδες, οι Νταουτάδες και άλλοι ήρθαν από τον κάμπο των Σερρών.
Όπως μολογούσαν οι παπούδες στο «Γκουδροσιώτικο» της «Δοριανής» ήταν ένα μικρό χωριουδάκι, που καταστράφηκε με «την αλλαγή της φύσης». Οι κάτοικοί του πήγαν προς τη Σκοτίνα. Μια μικρή ομάδα ήρθε προς το χωριό μας οι οποίοι χαρακτηρίστηκαν από τους άλλους ως «ελαφριοί».
Στο Νεζερό ήρθαν ακόμη άνθρωποι από την Ανατολική Ρωμυλία (Καγκουραίοι), από τα Μπιτόλια της Σερβίας, από τα Χάσια και από την διπλανή Καρυά.

Σημείωση σύνταξης: Προσπαθήσαμε τα γραπτά του Μπαρμπα – Στέργιου Μαντά να τα αντιγράψουμε από το χειρόγραφο που μας παρέδωσε, όπως τα είχε. Παρέμβαση έγινε μόνο στην ορθογραφία και αποφύγαμε κάποιες επαναλήψεις. Ο Μπάρμπα – Στέργιος Μαντάς, έζησε πολλά, θυμάται πολλά και γνωρίζει πολλά. Την ιστορία του χωριού μας, όπως την έγραψε ο ίδιος θα τη συνεχίσουμε στο επόμενο ή και στο μεθεπόμενο φύλλο …

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Τα δάση είναι πολύτιμη πηγή ζωής. Μας δίνουν οξυγόνο και είναι απαραίτητα για την οικολογική ισορροπία στον πλανήτη. Κάθε χρόνο απειλούνται από πυρκαγιές και πρέπει όλοι να κάνουμε ότι μπορούμε να τα προστατέψουμε.

Μια πυρκαγιά μπορεί να ξεκινήσει:
Από ένα αναμμένο τσιγάρο ή σπίρτο που πετιέται από περαστικούς
Από το κάψιμο σκουπιδιών, ξερών χόρτων κλπ
Από πεταμένα τζάμια, καθρέπτες, γυαλιά κλπ
Από υπαίθριες ψησταριές
Από διάφορες εργασίες στην ύπαιθρο

Πως θα προλάβουμε τη φωτιά:
Δεν μπαίνουμε σε δάση που έχουν απαγορευτικά σήματα σε περιόδους κινδύνου πυρκαγιών
Δεν ανάβουμε φωτιές κοντά σε δάση
Δεν ξεχνούμε ότι μια στις δυο πυρκαγιές είναι αποτέλεσμα απροσεξίας
Όταν βλέπουμε φωτιά τηλεφωνούμε αμέσως στο 199

Πως θα κρατήσουμε τη φωτιά μακριά από το σπίτι μας
Κλαδεύουμε ξερά δένδρα και θάμνους
Διατηρούμε το χώρο γύρο από το σπίτι καθαρό σε ακτίνα 50 μέτρων
Έχουμε ένα λάστιχο ποτίσματος μακρύ ώστε να φτάνει σε όλα τα σημεία του σπιτιού
Δεν αφήνουμε εύφλεκτα αντικείμενα κοντά στο σπίτι

Αν η φωτιά πλησιάσει στο σπίτι
Ανοίγουμε την αυλόπορτα ώστε να μπορούν να μπαίνουν και να βγαίνουν εύκολα τα αυτοκίνητα
Κλείνουμε τις φιάλες υγραερίου, τα παντζούρια και το άνοιγμα της καπνοδόχου
Βρέχουμε το χώρο γύρω από το σπίτι και τα ξύλινα τμήματα
Μένουμε μέσα στο σπίτι, όλη η οικογένεια, μαζί με τα κατοικίδια ζώα, εκτός αν υπάρχει ανακοίνωση απομάκρυνσης από την περιοχή. Τότε ακολουθούμε πιστά τις οδηγίες
Έχουμε ένα φακό γιατί μπορεί να μας χρειαστεί
Μετά από την πυρκαγιά βγαίνουμε από το σπίτι και σβήνουμε τις μικρές εστίες που παραμένουν
Είναι στο χέρι μας να προστατέψουμε τα δάση μας 

Από τη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ