Category Archives: Φύλλο 129
ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ
ΑΡΡΑΒΩΝΕΣ
-Η Χριστίνα Γκαντάκη του Ιωάννη (Τζάνη) και της Ευαγγελίας με τον Μιχάλη Κουμπή από τον Αρχάγγελο Πρεβέζης.
-Η Ακριβή Γκαμπούρα του Αναστασίου και της Μαρίας με τον Γιάννη Παπατζέλο από την Κρανιά Ελασσόνας.
-Ο Αστέριος Μπουρονίκος του Κων/νου και της Μαρίας με την Ζωή Παπαδημητρίου του Κων/νου από τους Γόννους.
-Ο Αστέρης Ιωάννης του Αστεριού και της Δέσποινας Τσιλιγκιρίδου με την Αποστολίδου Ευριδίκη από την Κατερίνη.
-Ο Χρήστος Σαλαμπάσης του Δημητρίου και της Γιάννας Παπαστεργίου με την Χρύσα Κουτσιαρή του Αναστασίου.
-Ο Παναγιώτης Κανελιάς του Κων/νου με την Δήμητρα Μα-στοροδήμου από τη Γιάννουλη.
ΓΑΜΟΙ
-Η Άννα Μαντά του Γεωργίου και της Αγγέλας με τον Χρήστο Σίμο από τους Γόννους.
-Ο Αστέριος Ντάσιος του Χρήστου και της Τασίας Καλαμίδα με την Ελένη Λιάσκου από την Χαλκίδα.
-Η Χριστίνα Πετρινίτη του Δημητρίου και της Σταμάτης Παπαϊωάννου με τον Χρήστο Σύρμο από τη Φήκη Τρικάλων.
-Ο Κων/νος Γκουγκουλιάς του Αστεριού και της Αγλαΐας με την Ελευθερία Παπαδημητρούλα από τη Λάρισα.
-Ο Ιωάννης Παπαστεργίου του Αστεριού και της Πιπίτσας Λαμπίρη με τη Βίκη Μήτκα από την Πτολεμάίδα.
-Ο Βασίλειος Γκουντουβάς του Κων/νου και της Χριστίνας με την Δήμητρα Ζήση από τη Λάρισα.
-Η Σταματία Κατσιούλα του Ζήση και της Στέλλας Λαμπίρη με τον Απόστολο Γούλα από τη Λάρισα.
-Ο Ιωάννης Καραμπίνας του Αδάμου και της Νίκης Καραμπατή με την Μαρία Βίδρα από τον Αμπελώνα.
-Ο Γιάννης Παπαϊωάννου του Απόστολου και της Δέσποινας με την Χριστίνα Σακοράφα από τον Αμπελώνα.
-Ο Αστέριος Μασούρας του Αποστόλη με την Κωνσταντίνα Βραχιολίδη από τα Παλατίτσια Βέροιας.
-Ο Καραδούκας Αθανάσιος με την Μαρία Αντωνίου από τη Λάρισα.
-Ο Δημήτριος (Τζίμης) Ρη-μαγμός του Αστεριού με την Ναταλία Καουνίδου από τη Λάρισα.
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
-Ο Δημήτριος Δουλαπτσής και η σύζυγος του Τούλα γέννησαν το πρώτο παιδί αγόρι.
-Η Καραμπατή Παρασκευή (Βούλα), σύζυγος Αχιλλέα Οικονόμου απέκτησαν το δεύτερο παιδί αγόρι.
-Η Ναταλία Καουνίδου σύζυγος Δημητρίου (Τζίμη) Ρημαγμού, απέκτησαν το πρώτο παιδί κοριτσάκι.
-Η Παγώνα Πολυζά του Απόστολου, απέκτησε το πρώτο παιδί αγοράκι.
-Ο Μαντάς Απόστολος του Ιωάννη και η σύζυγος του Πετρούλα απέκτησαν δίδυμα, ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι (Τορόντο Καναδά).
-Η Γκέτσιου Παναγιώτα του Χρήστου και της Μαρίας, σύζυγος Νικολάου Κακάρα απέκτησαν τρίδυμα.
-Ο Μούργκας Αστέριος του Κων/νου και της Κατίνας Καραμπατή με τη σύζυγο του Άννα-Μαρία, απέκτησαν το πρώτο παιδί κοριτσάκι (Γερμανία).
-Ο Μούργας Ιωάννης του Κων/νου και της Κατίνας Καραμπατή με τη σύζυγο του Μαγδαληνή, απέκτησαν το πρώτο παιδί κοριτσάκι.
-Η Ρημαγμού Μαρία του Ιωάννη και της Παρασκευής με το σύζυγο της Ιωάννη Μπουρονίκο, απέκτησαν το πρώτο παιδί αγόρι.
-Η Κατερίνα Μαντά του Τριαντάφυλλου και της Παγώνας Κούσιου με το σύζυγο της απέκτησαν το πρώτο παιδί κοριτσάκι.
-Η Σταυρούλα Μαντά του Ιωάννη και της Μαρίας Παπαϊωάννου απέκτησαν το πρώτο παιδί αγοράκι (Μελβούρνη Αυστραλίας).
ΘΑΝΑΤΟΙ
-Ο Γκουθώνας Δημήτριος, ετών 82 (Καλλιθέα Κατερίνης).
-Θωμάς (Παντζάλας) Γκουγκουλιάς του Δήμου, ετών 97.
-Ο Ιωάννης Τσιακάλης του Τριαντάφυλλου (Γιάννης), ετών 82 (Καλλιθέα Κατερίνης).
-Η Ουρανία Μανωλούλη του Ιωάννη και της Ελένης Τσιακάλη, ετών 46 (Παραλία Κατερίνης).
-Η Ελένη Δουλαπτσή σύζυγος Αποστόλου, ετών 87 (Τορόντο Καναδά).
-Ο Αθανάσιος Γκουντουβάς του Κων/νου, ετών 82 (Λάρισα).
-Ο Ιωάννης Κανελιάς του Νικολάου, ετών 80 (Αθήνα).
-Η Αγλαΐτσα Γκουντουβά χήρα Δημητρίου, ετών 84 (Καλλι-πεύκη).
-Η Ευαγγελία Καραμπατή του Θωμά, ετών 87 (Λιτόχωρο).
-Ο Δημήτριος Βούτσιος (Μήτσιος Ντιλινίκος), ετών 91 (Λάρισα).
-Η Ελισάβετ Μασούρα χήρα Ιωάννη, ετών 89 (Καλλιπεύκη).
-Ο Δημήτριος Παπαδημητρίου (Καλαμητρώνης), ετών 74 (Καλλιπεύκη).
-Ο Ιωάννης Γκουγκουλιάς (Μαυροδήμος) του Χρήστου, ετών 59 (Λάρισα).
-Ο Τριαντάφυλλος Πολυζάς του Πολύζου, ετών 65 (Τύρναβος).
-Ο Γεώργιος Λαμπίρης του Νικολάου, ετών 93 (Αμπελώνας).
-Η Χρύσω (Τζίμαινα) Γκουντουβά χήρα Ιωάννη, ετών 95 (Καλλιπεύκη).
-Ο Ζαραλής Θοδωρής του Νεοκλή και της Δήμητρας Τσιακατάρα, ετών 29 (Θεσσαλονίκη).
-Η Καραγιάννη Παρασκευή του Θωμά, ετών 71 (Καλλιπεύκη).
– ΡημαγμόςΔημήτριος, ετών 82, Καλλιπεύκη
-Ο Μανωλούλης Αριστείδης (Άρης) του Μανόλη, ετών 46 (Βοστώνη Αμερικής). (Για τους μεγαλύτερους σας ενημερώνουμε ότι ο αποθανών Άρης ήταν εγγονός της Αμερικάνας που ήταν παντρεμένη με τον Τριαντάφυλλο Μανωλούλη και ο Β» Παγκόσμιος Πόλεμος τους είχε χωρίσει. Ο Μανόλης με τη μάνα του βρέθηκαν στην Ελλάδα, ενώ ο Τριαντάφυλλος στην Αμερική). Ο αποθανών Άρης ήταν γιος του Μανόλη.
Φεστιβάλ Αφήγησης Αθηνών
ΜΟΥΣΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
ΚΕΝΤΡΟ ΜΕΛΕΤΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΟΣΗΣ ΜΥΘΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙΩΝ
Φεστιβάλ Αφήγησης Αθηνών
18, 19 και 20 Δεκεμβρίου 2009
Το Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης, το Σωματείο των Φίλων του, και το Κέντρο Μελέτης και Διάδοσης Μύθων και Παραμυθιών, διοργανώνουν Φεστιβάλ Αφήγησης, που θα πραγματοποιηθεί στις 18, 19 και 20 Δεκεμβρίου 2009.
Στόχος του Φεστιβάλ είναι η συνολική προσέγγιση της Αφηγηματικής Τέχνης, τόσο σε επιστημονικό όσο και σε καλλιτεχνικό επίπεδο.
Το θέμα του Φεστιβάλ Αφήγησης είναι :
«Μαγεία και Μεταφυσικός Κόσμος»
Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί Ημερίδα και Κύκλος αφηγηματικών παραστάσεων:
Η Ημερίδα, οργανώνεται από το Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης και το Σωματείο των Φίλων του, σε συνεργασία με το Κέντρο Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών.
Ο Κύκλος αφηγηματικών παραστάσεων, διοργανώνεται από το Κέντρο Μελέτης και Διάδοσης Μύθων και Παραμυθιών το οποίο έχει και την καλλιτεχνική επιμέλεια. Στον κύκλο έχουν κληθεί να συμμετάσχουν αφηγητές της παλαιότερης και της νεότερης γενιάς, από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Οι παραστάσεις θα πραγματοποιηθούν σε τέσσερις ζώνες (πρωινή, απογευματινή, βραδινή, μεταμεσονύκτια), στα εξής κτίρια του Μουσείου: Κεντρικό Κτήριο Μ.Ε.Λ.Τ, Κυδαθηναίων 17, Πλάκα, Λουτρό των Αέρηδων, Κυρρήστου 8, Πλάκα Τζαμί Τζισδαράκη, Άρεως 1, Πλ. Μοναστηρακίου.
«Ξενιτεμένο μου πουλί» Εκδήλωση του Συλλόγου καρυωτών Λάρισας «Ο ΖΕΥΣ»
με την υποστήριξη της κοινότητας, στην Καρυά
Μια συγκινητική αναδρομή στα χρόνια της μετανάστευσης των Ελλήνων, με ιστορία, ποίηση, δρώμενα, χορούς και τραγούδια της ξενιτιάς στο πέρασμα των αιώνων, έγινε στην εκδήλωση που διοργάνωσε ο Σύλλογος Καρυωτών Λάρισας και περιχώρων «Ο ΖΕΥΣ» στην όμορφη Καρυά Ολύμπου και είχε τίτλο «Ξενιτεμένο μου πουλί…», στις 16 Αυγούστου 2009.
Η αναπαράσταση της αναχώρησης των Ελλήνων για τις αποικίες, στην Αρχαιότητα, ο χορός των ξενιτεμένων Καρυωτών με τα γνωστά πονεμένα τραγούδια της ξενιτιάς της εποχής του ΄60 και ΄70 έκαναν πολλούς να δακρύσουν, να θυμηθούν…
Απήγγειλαν ποιήματα για την ξενιτιά: η Ελένη Σπυράκη, ο Λευτέρης Κατσίβελος και η Μαρία Φωτιάδη.
Στη μουσική ήταν ο συνθέτης Δημήτρης Φωτιάδης, ο Αποστόλης και η Μαρία Φωτιάδη και οι Δέσποινα και Θεοδώρα Μπατσίλα, υπεύθυνη του χορευτικού μέρους η Δήμητρα Σουικλιώτη.
Η μετανάστευση από την Καρυά άρχισε το 1906, συνεχίστηκε λίγο λίγο και κορυφώθηκε όπως σε όλη την Ελλάδα τη δεκαετία του 60. Σήμερα η Καρυά έχει περίπου 400 μόνιμους κατοίκους ενώ οι απανταχού της γης Καρυώτες είναι γύρω στα 5.000 άτομα.
7η ΓΙΟΡΤΗ ΠΑΡΑΜΥΘΙΩΝ
Εντυπωσιακή αποδοχή συνάντησε η 7η Γιορτή Παραμυθιών που έγινε στην Κέα από τις 4 μέχρι και τις 12η Ιουλίου 2009. Φέτος το θέμα της Γιορτής ήταν τα «Παραμύθια Αγάπης και Έρωτα»!
Για άλλη μια χρονιά -την έβδομη κατά σειρά- ο πανευρωπαϊκής πλέον φήμης θεσμός, έδωσε την ευκαιρία σε Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες να παρουσιάσουν τη δουλειά τους, έχοντας ως σκηνικό τοποθεσίες ιδιαίτερης φυσικής ομορφιάς αλλά και ιστορικής σημασίας.
Το πρόγραμμα περιελάμβανε αφηγήσεις παραμυθιών μουσικά και εικαστικά δρώμενα, εκθέσεις ζωγραφικής, κουκλοθέατρο και θέατρο σκιών, συναυλίες, εργαστήρια για παιδιά και ενήλικες.
Ο προσκεκλημένος του Κέντρου Μελέτης και Διάδοσης Μύθων και Παραμυθιών Γάλλος παραμυθάς Αμπί Πατρίξ (καλλιτεχνικός διευθυντής του «Compagnie du Cercle» και διευθύνει το διάσημο « La Maison du Conte» της Γαλλίας) τιμήθηκε σε μια σεμνή τελετή στο Δημαρχείο της Κέας στην Ιουλίδα και ανακυρήχθηκε επίτιμο μέλος του Κέντρου.
Αρχαία πλακόστρωτα μονοπάτια, παραλίες, αρχαιολογικοί χώροι, αλώνια, γραφικές κατοικίες με φόντο το δρυοδάσος, πλατείες, σοκάκια και γραφικά ξωκλήσια, ήταν το φυσικό σκηνικό των εκδηλώσεων που ενθάρρυναν πέρα από κάθε προσδοκία την προσέλευση του κόσμου.
Στόχος της Γιορτής είναι η ανάδειξη της πολιτιστικής παράδοσης και κληρονομιάς και της πολυσημίας και διαχρονικότητάς τους. Διαφορετικά είδη Τέχνης συναντώνται, συνομιλούν και εκφράζονται.
Μια ξεχωριστή εκδήλωση πολλαπλών αφηγήσεων και μουσικών δρώμενων υλοποιήθηκε στην παραλία της αρχαίας Καρθαίας υπό το φως της πανσελήνου και τους ήχους της θάλασσας. Πολλοί ήταν αυτοί που δε δίστασαν να διανυκτερεύσουν στην παραλία.
Και μια μουσική συναυλία, στο αλώνι της κ. Μαρίας, στο Μυλοπόταμο, όπου η ομάδα από τη Βέροια παρουσίασε παραδοσιακά τραγούδια του έρωτα και της αγάπης από όλες τις περιοχές της πατρίδας μας.
Η «Γιορτή Παραμυθιών» είναι ένα ολοζώντανο και εξελισσόμενο φεστιβάλ. Κάθε χρόνο έρχεται με καινοτομίες και πειραματισμούς, μέσα από τους οποίους εξελίσσεται η έννοια της έκφρασης, της μάθησης, της διδασκαλίας ή της ανταλλαγής γνώσης σε αρμονία πάντα με την φύση, την παράδοση και την τεχνολογία. Έτσι καλωσορίσαμε «Το Μαγικό Φίλτρο», ένα ψηφιακό μαθησιακό παιχνίδι περιπέτειας το οποίο αναπτύχθηκε από το Εργαστήριο Νέων Τεχνολογιών στην Επικοινωνία, την Εκπαίδευση και τα ΜΜΕ του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ Πανεπιστημίου Αθηνών.
Το πρόγραμμα περιλάμβανε περισσότερες από 25 εκδηλώσεις και η είσοδος του κοινού ήταν ελεύθερη.
Χορηγός επικοινωνίας του Φεστιβάλ ήταν το ΣΚΑΪ.gr αλλά και το ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ.
Υπενθυμίζουμε πως αντιπρόεδρος του κέντρου Μελέτης είναι ο πατριώτης μας και μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου μας, Παναγιώτης Παπαϊωάννου.
ΑΠΟ ΔΙΜΗΝΟ ΣΕ ΔΙΜΗΝΟ
Σχολιάζει ο Παναγιώτης Παπαϊωάννου
Τηλ.: 2331020867 – 6972446533
Πολλά είναι τα σπίτια που έχουν εγκαταλειφτεί στο χωριό μας, για διάφορους λόγους, που οι ιδιοκτήτες (οι ίδιοι ή οι κληρονόμοι) άφησαν ή δεν χρησιμοποιούν ή δεν χρειάζονται. Κάποια από αυτά, άρχισαν να καταρρέουν κι ενδεχομένως να είναι επικίνδυνα. Οι κάτοχοί τους αλλά και ο δήμος, καλά είναι να μεριμνήσουν ώστε να προλάβουν τα χειρότερα.
Παρ’ όλο που οι βροχές του καλοκαιριού ήταν φέτος περισσότερες από άλλες χρονιές η λίμνη στου «Κατή» δεν είχε το ανάλογο νερό. Η «λίμνη» αυτή έγινε για να χρησιμοποιείται ως δεξαμενή για «επί τόπου» ανεφοδιασμό ελικοπτέρων σε περίπτωση πυρκαγιάς στην ευρύτερη περιοχή του Κάτω Ολύμπου. Ίσως χρειάζονται επισκευές στη βόρια, βορειοανατολική πλευρά όπου είναι το μικρό φράγμα.
Τα μεγάλα παιδιά του χορευτικού μας συγκροτήματος, για να επιτύχουν το καλύτερο – όπως και το έκαναν στο αντάμωμα – μέχρι και πρόβες στο χώρο της πλατείας έκαναν. Θερμά συγχαρητήρια σε όλα και στα μικρότερα και στο δάσκαλό τους!
Πλανόδιος πωλητής, κινητό υαλοπωλείο – σούπερ μάρκετ, σε κεντρικό δρόμο του χωριού μας με δυο πατριώτισσες να συζητούν και να διαλέγουν από τα εμπορεύματα. Ρωτώντας τον, καθώς έτυχε να περάσω εκείνη τη στιγμή και να αγοράσω μάλιστα δυο σαλατιέρες, αν υπάρχουν συνεχιστές απάντησε πως είναι από τους τελευταίους και πως μόλις σταματήσει ο ίδιος θα πάψει να «κινείται» και το μαγαζί! Αλλάζουν οι καιροί! Τώρα είναι πολύ εύκολο για τους περισσότερους να «πεταχτούν» στη Λάρισα!
Πρόσκοποι που κατασκήνωσαν στο κατασκηνωτικό κέντρο, ανάμεσα στις άλλες δράσεις στους, παρουσίασαν και παιγνίδια στην πλατεία. Λόγοι οι θεατές όπως λίγοι ήταν γενικά και οι καλοκαιρινοί επισκέπτες του χωριού μας.
Σκουπίδια, σκουπίδια, σκουπίδια!!! Ναι! Σωστά βλέπετε σκουπίδια και ψόφια ζώα! Ένα, δυο, τρία! Τρεις αγελάδες, καλοκαιριάτικα, πεταμένες σε χαντάκι να σαπίζουν και να τις τρώνε τα σκουλήκια! Δεν αλλάζουν εύκολα οι άνθρωποι κι ας είναι πολύ εύκολο σήμερα να τα θάψουν! Η τηλεόραση πεταμένη στο «Σφεντάνι», τη στιγμή που ο δήμος έχει στα αλώνια μεγάλο κάδο, για να πετάει ο καθένας μεγάλα αντικείμενα, που δεν μπορούν να μπουν στους κάδους της γειτονιάς. Μάλλον πρέπει να παρθούν δραστικά μέτρα… Τα άλλα που είναι έξω από τον κάδο, είναι από την περίοδο που εργολάβος και δήμος είχαν κάποια προβλήματα, με αποτέλεσμα (ίσως και να μην είναι έτσι) να καταγγελθεί η σύμβαση με τον συγκεκριμένο εργολάβο.
Λίγες μέρες πριν το 4ο Φεστιβάλ αφήγησης, ο τότε «υπηρεσιακός» πρόεδρος, μάλλον θεματοφύλακας του Συλλόγου μας και νυν (ύστερα από τη Γενική Συνέλευση του Σεπτεμβρίου) επί το έργο. Ο χώρος χρειαζόταν περιποίηση! Οι εθελοντές «λιγόστεψαν» στις μέρες μας…
Βατόμουρα: Πολλά και σ’ όλα τα μέρη! Όπου κι αν περπατήσεις τέλος Αυγούστου και Σεπτέμβριο θα τα βρεις. Όμορφα, γλυκά και μυρωδάτα. Δώρα της φύσης, απόλυτα υγιεινά! Και κάνουν υπέροχη μαρμελάδα κι εύγευστο αρωματικό ποτό! Λίγοι, όμως, ελάχιστοι είναι αυτοί που τα τιμούν. Όχι φίλες και φίλοι, το καλάθι αυτό, 2 κιλά περίπου, δυο-τρεις ώρες συλλογή, δεν το μάζεψα ο ίδιος. Μόνο τη φωτογραφία τράβηξα. Τα έφερε κουρασμένη και «γρατσουνισμένη» η Αμαλία και σκέφτηκα να τ’ «αποθανατίσω»!
Το γνωρίζετε αυτό το μέρος; Αυτή τη μεγάλη τρύπα – τούνελ με τα πολλά νερά; Είναι το πίσω μέρος της σήραγγας, ανοιξιάτικα. Η έξοδος, το σημείο απ’ όπου τα νερά χύνονταν στο ρέμα ελεύθερα για τον Πηνειό. Και τώρα στον Πηνειό πάνε μα… πρώτα περνούν από το μικρό υδροηλεκτρικό εργοστάσιο του Γ. Καράνη!
Όμορφες φωτογραφίες και οι δυο!!! Στη μια καθρεφτίζεται ο ουρανός στην άλλη το αυτοκίνητο! Και οι δυο, όμως, είναι από δρόμους. Που σημαίνει πως δεν ξέρεις αν και πόσο το συγκεντρωμένο νερό είναι επικίνδυνο. Η δεύτερη με το αυτοκίνητο είναι από τον «Πλάτανο» προς το «Σφεντάνι», μικρό το κακό ίσως περάσουν δυο τρακτέρ και δυο αγροτικά. Η πρώτη με τον ουρανό στο οδόστρωμα, είναι στο δρόμο προς Πλαταμώνα και το νερό που συγκεντρώνεται εκεί είναι πολύ, πάρα πολύ!
«Καλέ διαβάτη που περνάς / κάθισε ξεκουράσου / κι από μένα πιες νερό να έχεις την υγειά σου.
Για αγνάντεψε τριγύρω / ραχούλες όμορφες κοντές / πουρνάρια η φύση όλη / και φτέρες φουντωτές.
Άκου τον κούκο που λαλεί / αηδόνια κελαηδάνε / και πέρδικες στις φυλλωσιές / αγάπη σου ζητάνε».
Αυτά λέει η πινακίδα στη θέση «Κουνταμάνη», δίπλα στην πηγή ο «Βράχος», που δροσίζει και ποτίζει περαστικούς, βοσκούς και ζώα, καλοκαίρι ή χειμώνα…
ΤΟ ΝΕΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 40
Γράφει ο Τάσος Πατούλιας
Σήμερα μεγάλη μέρα, είναι εθνική γιορτή
και το έθνος μας τιμάει , πάντοτε τη μέρα αυτή.
Τότε είπαμε το όχι στους γειτόνους Ιταλούς,
και τους κάναμε να τρέχουν πίσω πάλι σαν λαγούς.
Εσηκώθηκα νωρίς, κόντρα ξύρισμα ευθύς,
έβαλα και τα καλά μου και βεβαίως τα’ άρωμά μου.
Με την Τρίτη την καμπάνα, έμπαινα στην εκκλησία
και στις ένδεκα και δέκα πιάνω θέση στην πλατεία.
Την παρέλαση να δω και τον πρώτο εγγονό,
αφού παρελαύνει φέτος το δικό του το σχολειό.
Αρχίσανε οι μπάντες εμβατήρια χαμός,
έδιναν υπερηφάνεια και ενθουσιασμός.
Παρελάσανε οι μπάντες, νοσοκόμες και στρατός,
πυροσβέστες , αστυνόμοι, φυσικά κι’ ο εγγονός.
Καμαρώνω που τον βλέπω. Να του έθνους η ελπίδα!
και τρυπώνω να του βγάλω και καμιά φωτογραφία.
Αφού παρέλασαν όλοι και η μπάντα παίζει μόνο
φεύγω γρήγορα και εγώ, για να βρω καλό τραπέζι.
Έχει γίνει πλέον νόμος κάθε εθνική γιορτή.
να γιορτάζεται δεόντως, σε κανένα ουζερί.
Έφτασε και η παρέα και στρωνόμαστε όλοι κάτω,
να μας ζήσει η Ελλάδα! Άντε βίβα κι’ άσπρο πάτο.
Πάνε κι’ έρχονται κουνέτα που αδειάζουν στο λεπτό,
μπακαλιάρος, καραβίδες, τζατζικάκι, ψαρικό.
Κι όλο λέμε ιστορίες και γελάμε σαν παιδιά,
κι όλο έρχονται κουνέτα (γαραφάκια), που αδειάζουνε κι αυτά!
Ντερλικώνουμε αβέρτα και μας παίρνει η χαρά,
έξω άρχισε νυχτώνει και η ώρα πήγε εφτά!
Κι’ όταν όλοι συμφωνούμε, ότι φτάνει ως εδώ:
Φέρε άλλα δυο τρία και το λογαριασμό.
Όρθιοι τα τελευταία, έτσι για χαιρετισμό,
είναι ώρα για κρεβάτι και προσκέφαλο διπλό.
Μόλις φτάνω σπίτι τσούζω, τρία τέσσερα νερά
την κοιλιά μου να δροσίσω και να σβήσει η φωτιά.
Την αράζω στο κρεβάτι και ώσπου να πεις αυγό,
άρχισαν να τρίζουν τζάμια από το ροχαλητό.
Μες το ύπνο το βαθύ μου, μα τι όνειρα κι’ αυτά,
ακούω να βαρούν σειρήνες και καμπάνες κι ουρλιαχτά:
Σηκωθείτε παλικάρια των Ελλήνων τα παιδιά,
η πατρίδα μας προστάζει, πόλεμο έχουμε ξανά!
Μας αρπάζουν και μας ντύνουν, όπλα, κράνη , και σπαθιά,
για το μέτωπο τραβάμε πόλεμος για λευτεριά.
Απ’ τα Γιάννενα περνάμε και ανεβαίνουμε ψηλά,
για να δώσουμε τη μάχη στα Αλβανικά βουνά.
Ανεβαίνοντας, ποιόν βλέπω; Τον Γιαννάκο τον Καγκρί,
ν’ ανεβαίνει αγκομαχώντας με σακίδιο βαρύ.
Χαιρετιόμαστε μιλάμε, τα’ έχ’ ο σάκος τον ρωτώ;
Βάζω χέρι και τι πιάνω; Φουλ στραγάλι αλμυρό.
Να κι ο Φάνης ανεβαίνει σιωπηλός αργά -αργά.
και στη ζώνη τα παγούρια περασμένα στη σειρά.
Τι τα θες τόσα παγούρια; Τι το θες τόσο νερό;
Έχουν τσίπουρο μου λέει, Ζώκα απ’ τον πεθερό1
Πριν προλάβουμε να πούμε άμα είναι απ’ το καλό,
νάτος και ο Χαραλάμπης ξεφυσώντας με ρυθμό.
Κουρασμένος, ιδρωμένος, ροδοκόκκινος λιγάκι,
στο σακίδιο εξέχει γούλι (στόμιο) απ’ το ρετσινάκι!
Κι’ ανεβαίνοντας η παρέα, πάνω προς την κορυφή,
πίνοντας από κανένα, λες και πάμε για γιορτή.
…Και συνεχίζουμε να ανεβαίνουμε για την κορυφή, σκοντάφτοντας και βρίζοντας στο λασπωμένο μονοπάτι. « « Λες και δεν υπάρχει ‘άλλος δρόμος για να περάσει η Άνοιξη, αλλά το μόνο αυτό το λασπωμένο μονοπάτι» (Ελύτης). Κοίταξα γύρω μου και θα ήμασταν κανα διό χιλιάδες. Προχωρούσαμε μπουλούκια- μπουλούκια αργά -αργά, βυθισμένοι στις σκέψεις μας δεν ακούγαμε τίποτα, παρά καμιά κάνη, που χτυπούσε στο κράνος του μπροστινού.
Τα παγούρια του Φάνη άλλαζαν συνεχώς χέρια, ενώ το σακίδια του Κάγκουρα άρχισε να ελαφραίνει. Ο Χαράλαμπος προσπαθούσε να δροσιστεί με τα ρετσινάκια του και η κούραση όλων μας ήταν φανερή. Κατά την δέκατη πρωινή, φτάσαμε επιτέλους στην κορυφή. Ανασκουμπωθήκαμε και καθίσαμε για να ανασάνουμε. Στο απέναντι βουνό βλέπαμε καθαρά τον εχθρό, Διακρίναμε και τα πυροβόλα της μεραρχίας Αλπινιστών. Ενώ χαμηλά στο φαράγγι αναπαυόταν η μεραρχία Τζούλια. Κοίταξα προς το μέρος της δικής μας ενάτης μεραρχίας ήμασταν πολύ λιγότεροι, ίσως και οι μισοί.
Με το δάχτυλο στη σκανδάλη περιμέναμε αρκετή ώρα. Περιμέναμε το πρώτο μπάμ. ν’ αρχίσει η μάχη. Όμως η μάχη δεν άρχισε ποτέ, έτσι ήταν γραφτό. Το δεύτερο έπος του σαράντα ήταν αναίμακτο.
Μια ομάδα πράσινων οικολόγων ανέλαβε δράση. Επισκέφθηκε πρώτα το δικό μας επιτελείο και ζήτησε πάση θυσία να αποφευχθεί αυτή η μάχη και να βρεθεί μια άλλη εναλλακτική λύση. Τα επιχειρήματα των οικολόγων ήταν ακλόνητα: Θα επιβαρυνόταν το περιβάλλον με καπνούς και χημικά, θα διαταρασσόταν η ησυχία των πουλιών και των ζώων, θα προξενιούνταν πυρκαγιές και θα καιγόταν δάση, ενώ το έδαφος θα γέμιζε από μη ανακυκλώσιμα υλικά!
Τα στοιχεία ήταν αδιάσειστα και οι επιτελείς μας συμφώνησαν. Οι οικολόγοι ύψωσαν σημαία της GREEN PEACE και αποχώρησαν προς την πλευρά του εχθρού. Ο εχθρός όχι μόνο συμφώνησε με τους οικολόγους, αλλά βρήκε και την εναλλακτική λύση:
Ένας ποδοσφαιρικός αγώνας θα έκρινε τη μάχη. Η λύση έγινε αποδεκτή απ’ όλους με ανακούφιση. ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΗ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΜΟΝΟΜΑΧΗΣΕΙ ΜΕ ΡΕΤΣΙΝΑΚΙΑ.
Τα σκαπτικά φιλιά και εχθρικά ξεκίνησαν αμέσως μέσα σε διό ώρες, το γήπεδο ήταν έτοιμο.
Προπόνηση δεν χρειάστηκε, ήταν ήδη προπονημένοι. Έδωσαν χειραψίες, άλλαξαν σημαίες κι άρχισε ο αγώνας. Ξεκίνησαν με πολύ πείσμα και σκληρά φάουλ και στο εικοστό λεπτό δεχθήκαμε πρώτοι γκολ, αλλά το ανταπέδωσε ο Αρίδας στο 32. Στο δεύτερο ημήχρονο προηγηθήκαμε με τον Κλωτσαρίδη, αλλά μας ισοφάρισαν στο ογδόντα έξι.
Η αγωνία είχε φτάσει στο κατακόρυφο, όποιος έβαζε γκολ θα ήταν ο νικητής. Και να το θαύμα, στο ενενήντα από πάσα του Πασαλίδη πετιέται ο Γκολιδάκης μας και σκοράρει. Αυτό ήταν Είμαστε νικητές! Νέο έπος. Τα κανόνια ρίχνουν ασταμάτητα και πανηγυρίζουμε. Δύο Ρέο κονιάκ ξεφορτώνονται στη σέντρα και αρχίζει το πανηγύρι για εχθρούς και φίλους…
Μια αγκωνιά μου έρχεται στα δεξιά πλευρά μου,
ανοίγω τόνα μάτι μου και βλέπω την κυρά μου.
Ξύπνα μου λέει για δουλειά και κάνε παραπέρα,
Όλη τη νύχτα με κλωτσάς φωνάζοντας αέρα!
Σηκώνομαι αργά – αργά, ακόμα ζαλισμένος,
να καταλάβω προσπαθώ, που βρίσκομαι ο καημένος.
Κοιτάζω το κρεβάτι μου, δύσπιστα μ’ απορία,
πριν λίγο επολέμαγα, πάνω στην Αλβανία
Σιγά – σιγά συνέρχομαι και το μυαλό μετράει
ο πόλεμος που έζησα, όνειρο ήταν πάει!
Πάει τελείωσε ο πόλεμος, πέρασε και η φρίκη;
Αντίο Αλβανικά βουνά και πάντα με τη νίκη.
Πέθανε η Ουρανία Μανωλούλη
Τα παιχνίδια της ζωής
Ο Γιάννης Μανωλούλης και η γυναίκα του Ελένη Τριαντ. Τσιακάλη, αφού παντρεύτηκαν έκαναν τρεις κόρες και για πολλά χρόνια έζησαν στην Αμερική. Καλοπάντρεψαν τις κόρες τους και αυτοί ζουν εδώ και είκοσι περίπου χρόνια στην Καλλιθέα της Κατερίνης, στην ίδια γειτονιά μαζί με άλλους Καλλιπευκιώτες. Σήμερα οι δύο κόρες τους η Κατίνα και η Γεωργία, ζουν στην Αμερική ενώ την Ουρανία την είχε παντρεμένη στη διπλανή Παραλία όπου και ζούσε ευτυχισμένα μέχρι τον περσινό Δεκέμβρη. Τα περσινά Χριστούγεννα, η πρώτη κόρη τους η Κατίνα, θα πάντρευε στην Αμερική την κόρη της Χαρίκλεια. Κουμπάροι θα ήταν η αδερφή της Ουρανία με τα δυο της παιδιά. Γι’ αυτό και έκλεισαν έγκαιρα τα εισιτήρια για το μακρινό ταξίδι. Ένα μήνα πριν από το γάμο, πήγε στην Αμερική η κυρά Λένη για να βοηθήσει στα του γάμου. Και λίγες μέρες πριν από το γάμο θα έφταναν εκεί και οι υπόλοιποι, δηλ. ο μπαρμπα-Γιάννης Μανωλούλης και η κόρη του Ουρανία με τα παιδιά της 19 και 21 ετών. Λίγες μέρες πριν από το ταξίδι, η Ουρανία είχε κάποια προβλήματα υγείας και πήγε στο γιατρό με τον άνδρα της. Δεν θεώρησε ότι ήταν κάτι σοβαρό γι’ αυτό και λίγο πριν από την αναχώρηση του πατέρα της και των παιδιών της, ανέβαλε το ταξίδι. Την αναβολή την ανακοίνωσε στον πατέρα της, Έτσι, ο μπαρμπα-Γιάννης με τα εγγόνια του και γεμάτος σκέψεις, ταξίδεψε για την Αμερική, ενώ η Ουρανία με τον σύζυγό της επισκέφτηκαν πάλι το γιατρό ο οποίος τους ανακοίνωσε ότι χρειάζεται επείγουσα επέμβαση.. Η Ουρανία μεταφέρθηκε γρήγορα στη Θεσσαλονίκη όπου ετοιμάστηκε για την εγχείρηση, αλλά σε τρεις μέρες άφησε την τελευταία της πνοή και ξεψύχησε, προτού καν εγχειριστεί, σε ηλικία 46 ετών. Κι ενώ ο μπαρμπα-Γιάννης με τα εγγόνια του δεν είχαν κλείσει ούτε τρεις ολόκληρες μέρες στη Βοστόνη, βαθιά μεσάνυχτα χτύπησε το τηλέφωνο για να αναγγείλει το θλιβερό μαντάτο. Τέλος πάντων, ένας από τους γαμπρούς του, ανακοίνωσε το συμβάν και οι άνθρωποι τα έχασαν. Ο ουρανός έπεσε και τους πλάκωσε. Στην κυριολεξία με τις πιζάμες και τις παντόφλες έφτασαν στο αεροδρόμιο όπου επικρατούσε τρομερή παγωνιά και κακοκαιρία και επέστρεψαν σαν τρελοί στην Ελλάδα για να κλάψουν και να θάψουν την αγαπημένη τους κόρη. Φυσικά ο γάμος αναβλήθηκε (έγινε αργότερα) και η ζωή έπαιξε σκληρό παιχνίδι στην οικογένεια του Γιάννη Μανωλούλη που ξαφνικά, από τις χαρές βρέθηκε μέσα στο πένθος και τη θλίψη. Αγαπητέ μας φίλε και συγχωριανέ Γιάννη, αγαπητή μας κυρά Λένη, δεχτείτε τα ειλικρινή συλλυπητήριά μας και διαβιβάστε τα στο γαμπρό σας και στα εγγόνια σας. Στο βαρύ πένθος σας συμμετέχουμε κι εμείς και νιώσαμε από κοντά τον πόνο σας. Ελαφρύ να είναι το χώμα που σκέπασε την αγαπημένη σας Ουρανία και ο καλός Θεός να την αναπαύσει. Αιώνια να είναι η μνήμη της.
Τον βρήκε ο θάνατος πάνω στο χορό
Στην Καλλιθέα της Κατερίνης, ζούσε εδώ και πολλά χρόνια ο συμπατριώτης μας Μήτσιος Γκουθώνας που ήταν παντρεμένος με την αδερφή του Νάσιου Κατσιούλα, τη Φώτω. Από το γάμο τους απόκτησαν μία κόρη τη Μαίρη και την οποία πάντρεψαν επίσης στην Καλλιθέα (το σπίτι της είναι δίπλα στου Κλεάνθη Μανωλούλη). Η κόρη τους λοιπόν η Μάιρη, πάντρευε στις 12 του περασμένου Νοέμβρη 2008 την κόρη της. Ήταν μέρα Σάββατο και μετά τα στέφανα πήγαν για να γλεντήσουν σε κάποιο κέντρο της περιοχής. Σηκώθηκαν όλοι για χορό, σηκώθηκε και ο μπαρμπα-Μήτσιος για να χορέψει στις χαρές της εγγονής του. Κι εκεί που χόρευε, έπεσε κάτω νεκρός από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 82 ετών. Ο θάνατος τον βρήκε πάνω στο χορό. Ο γάμος φυσικά αναστατώθηκε αλλά ο μπαρμπα-Μήτσιος είχε καλό θάνατο. Ο Θεός να τον αναπαύσει.
Η θυσία της μάνας και ο θάνατος του παλικαριού
Η ιστορία έχει καταγράψει πολλές περιπτώσεις που οι Μάνες θυσιάστηκαν και έχυσαν το αίμα τους για τα παιδιά τους. Και σήμερα ακόμη δε λείπουν οι Μάνες που δίνουν το παν για τα παιδιά τους. Αυτές οι Μάνες είναι άξιες κάθε επαίνου και προβάλλουν ως λαμπρά παραδείγματα για όλους μας.
Ειδικά σήμερα, που η ζωή είναι τόσο σκληρή και πολλές Μανούλες κάνουν τα πάντα για να σώσουν τα παιδιά τους από τα ναρκωτικά και από άλλες σύγχρονες ασθένειες. Μια τέτοια Μάνα, της θυσίας και της προσφοράς, θέλουμε κι εμείς να επαινέσουμε και να παρουσιάσουμε σ’ αυτό το φύλλο.
Πρόκειται για την Καλλιπευκιώτισσα Δήμητρα Τσικατάρα, που είναι παντρεμένη με τον Νεοκλή Ζαραλή από το Κιλκίς και μένουν στο Κορδελιό της Θεσσαλονίκης. Η Δήμητρα απέκτησε τρία παιδιά, δύο αγόρια και ένα κορίτσι. Τον περασμένο χειμώνα αρρώστησε ο μεγάλος της γιος ο Θοδωρής. Είχε πρόβλημα με τα νεφρά του. Και έπρεπε οπωσδήποτε να βρεθεί ένας δότης νεφρού. Και αυτός ο δότης βρέθηκε. Ήταν η ίδια η Μάνα, η Δήμητρα.
Και έτσι αρχίζει ο Γολγοθάς της οικογένειας και ειδικά τού Θοδωρή και της μάνας του. Καθημερινά, μάνα και γιος, μπαινόβγαιναν στο νοσοκομείο για την προετοιμασία. Και ήρθε η ώρα για την εγχείρηση. Η μάνα έδωσε το ένα νεφρό της και ο γιος το δέχτηκε στο σώμα του. Για τρεις μήνες περίπου, όλα πήγαιναν καλά. Δυστυχώς όμως, κάποιο πρόβλημα παρουσιάστηκε και ήρθε το μοιραίο στις 3 Ιουλίου 2009.
Επειδή όλοι οι μεγάλοι Καλλιπευκιώτες γνωρίζουμε πώς μεγάλωσε η Δήμητρα και τι πέρασε στη ζωή της, θέλουμε πρώτα να τη συλλυπηθούμε και αυτή και την οικογένεια της και μετά να της δώσουμε τα από καρδιάς «μπράβο» μας, γιατί στάθηκε ως πραγματική μάνα. Μάνα αγωνίστρια, μάνα της θυσίας και της προσφοράς. Μάνα παράδειγμα για όλους μας.
Δήμητρα, μην το βάζετε κάτω κι εσύ και ο Νεοκλής. Χάσατε το Θοδωρή που είχε τόσα όνειρα για τη ζωή, αλλά ο αγώνας συνεχίζεται. Έχετε άλλα δυο παιδιά που κι αυτά σας θέλουν κοντά τους. Δώστε τον καλό αγώνα της ζωής μέχρι τέλους.
Ο Θοδωρής, 29 χρόνων παλικάρι, ξεψύχησε και έφυγε από αυτό το μάταιο κόσμο. Όλη η οικογένεια αλλά και όλη η συνοικία έκλαψαν το παλικάρι. Το ίδιο και οι Καλλιπευκιώτες που άκουσαν το θλιβερό μαντάτο. Ο Θεός να το αναπαύσει και στην οικογένεια του να δίνει δύναμη και παρηγοριά.
Τέλος να αναφέρουμε ότι ο Θοδωρής ήταν πτυχιούχος μηχανολόγος, είχε δίπλωμα ψυκτικού και μουσικού. Συμμετείχε σε μουσικές εκδηλώσεις και έπλαθε πολλά όνειρα για τη ζωή. Ήταν πολύ καλό και εργατικό παιδί.
ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΟΣΟ ΦΟΒΑΜΑΙ
Πως ο ήλιος θα κρυφτεί
ο ουρανός θα πληγωθεί.
Φοβάμαι,
πολύ φοβάμαι
πως η γη θα γκρεμιστεί
και παντού θα σκορπιστεί.
Φοβάμαι.
Είναι άραγε γραφτό
τη συντέλεια να δω.
Κι όμως ξέρω δεν μπορώ
παλικάρι να σταθώ.
Και ποτέ μη φοβηθώ.
Κι όμως φοβάμαι αλήθεια
φοβάμαι πως θα ανοίξει ο γκρεμός
και θα πέσει ο λαός.
Φοβάμαι πολύ φοβάμαι
πως δεν έχω ελπίδα πια
να τη σβήσω τη φωτιά
φοβάμαι πολύ φοβάμαι.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΖΑΡΑΛΗΣ