Category Archives: Φύλλο 98

ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ

Το κείμενο που ακολουθεί είναι του βιολόγου Δρ. Μιχάλη Ασικίδη, και δημοσιεύτηκε στο “ΛΑΜΔΑ” μηνιαίο ένθετο της εφημερίδας “ΛΑΟΣ” της Βέροιας.

“Περισσότερο από 4 βαθμούς Κελσίου αναμένεται να αυξηθεί η θερμοκρασία του πλανήτη στα επόμενα 30 χρόνια αν συνεχιστεί με τον ίδιο ρυθμό η αυξητική τάση που παρατηρείται κυρίως τα τελευταία χρόνια. Κύρια αιτία η υπέρμετρη αύξηση κάποιων αερίων όπως του διοξειδίου του άνθρακα, του μεθανίου, των οξειδίων του αζώτου, των χλωροφθοροϋδρογονανθράκων, που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Η βιομηχανική επανάσταση που άλλαξε ριζικά την ζωή του ανθρώπου ενέχεται για την ατμοσφαιρική ρύπανση που εμποδίζει την εκπομπή προς το διάστημα της υπέρυθρης ακτινοβολίας που φτάνει στο φλοιό της γης. Η ατμοσφαιρική ρύπανση λειτουργεί σαν το γυαλί των θερμοκηπίων που επιτρέπει την είσοδο της ηλιακής ακτινοβολίας όχι όμως και την απελευθέρωση της θερμοκρασίας. Έτσι η άνοδος της θερμοκρασίας δημιουργεί σοβαρά προβλήματα σε πολλούς φυτικούς και ζωικούς οργανισμούς χερσαίους και υδρόβιους. Το φαινόμενο του θερμοκηπίου επιδεινώνεται ακόμη περισσότερο λόγο της εξασθένισης της στοιβάδας του όζοντος (τρύπα όζοντος) που βρίσκεται στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας και μας προστατεύει από την υπεριώδη ακτινοβολία. Το 1998 θεωρείται η πιο θερμή χρονιά και οι επιστήμονες είναι ιδιαίτερα ανήσυχοι για τη συνεχή άνοδο της θερμοκρασίας. Είναι βέβαιο ότι αν συνεχιστεί η ίδια κατάσταση πολλά είδη οργανισμών θα εξαφανιστούν και πολλά οικοσυστήματα θα υποβαθμιστούν. Το λιώσιμο των πάγων με την επακόλουθη άνοδο της στάθμης της θάλασσας θα αλλάξει ριζικά την φυσιογνωμία του πλανήτη. Ίσως ακούγονται υπερβολικές οι ανησυχίες των επιστημόνων όπως και οι αντιδράσεις των οικολογικών οργανώσεων, όμως, η όξινη βροχή, το φωτοχημικό νέφος, η άνοδος της θερμοκρασίας, η ερημοποίηση φυσικών οικοσυστημάτων είναι πλέον γεγονότα και όχι εικασίες”.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Πέτυχαν στα Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι.

Στην προηγούμενη εφημερίδα είχαμε δημοσιεύει μερικά ονόματα παιδιών της Καλλιπεύκης που πέτυχαν στα πανεπιστήμια, στα Τεχνολογικά ιδρύματα και σε άλλες σχολές στρατιωτικές και μη. Επειδή όμως δεν γνωρίζαμε ακριβώς πόσοι και πού πέρασαν, γι’ αυτό ξαναδημοσιεύουμε όσα ονόματα μπορέσαμε και καταγράψαμε. Πάντως οι περισσότεροι γονείς δεν έκαναν τον κόπο να μας ενημερώσουν για τα παιδιά τους. Γι’ αυτό αν κάποιος δεν δει το όνομά του, να μην διαμαρτυρηθεί. Και φέτος πέτυχαν πολλά παιδιά της Καλλιπεύκης και γι’ αυτό είμαστε περήφανοι.

Οι επιτυχούντες σε Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. είναι:
1) Μπουτσίκας Γεώργιος του Βασιλείου από τους πρώτους στο Ιατρικό ΣΑΣ
2) Γκαζγκάνη Κατερίνα του Θεοδώρου Οικονομικών Επιστημών Θεσσαλίας
3) Κουτσιαρή Χρυσούλα του Αναστασίου Νομική Θεσ/νικης
4) Γκουγκουλιά Μαρία του Δημητρίου οδοντιατρικό Θεσ/νίκης
5) Παπαναστασίου Ανδρονίκη του Αστερίου πληροφορική Θεσ/νίκης
6) Γκούμας Μπάμπης του Ζήση Υπαξιωμ. Διοιικ. Αεροπορίας (ΣΥΔ)
8) Πολυζά Παγώνα του Αποστόλου Στατιστικής και Ασφαλιστικής Επιστήμης
9) Γκαραφλή Ματίνα του Δημητρίου Εφαρμοσμένη Πληροφορική Μακεδονίας
10) Τσιρέβελου Βασιλική Παιδαγωγικό Ειδικής Αγωγής Θεσσαλίας
11) Χατζή Ελευθερία του Νικολάου Κοινωνική — πολιτική Παν/μιο Μακεδονίας
12) Χατζή Βασιλική του Νικολάου Φιλοσοφικό Ιωαννίνων
13) Μουσουλή Πηνελόπη (Πένη) του Ιωάννου Κοινωνική Διοίκηση Κομοτηνής
14) Τσιούγκος Ιωάννης του Δημητρίου Συνεταιρ. Οργάν. και Εκμ/σων Κρήτης
15) Κατσιούλα Σταματή του Ζήση Διαχείριση πληροφοριών (Τ.Ε.Ι. Καβάλας)
16) Γκαντάκη Μαρία Νοσηλευτική (Τ.Ε.Ι. Ηρακλείου)
17) Πατούλια Καλλιόπη Τουριστικών επιχειρήσεων Θεσσαλονίκη
18) Καρατόλιος Αθανάσιος του Ελευθερίου σχολή Αστυφυλάκων
19) Κυλινδρής Ιωάννης Αστερίου Χημικών Μηχανικών Πολυτεχνείο
20) Η Μιχαντά Παρασκευή του Αθαν. Φιλος. Παιδαγωγικό Θεσ/νίκης
21)Καραλιάκου Πάνω του Ιωάννου Ιστορίας-Αρχαιολογίας Θεσ/νίκης
22) Παράσχου Μαρία του Γεωργίου Φιλοσοφίας Κομοτηνής
23) Κατσιούλας Απόστολος του Νικ. Οργανισμού και Δ/νση Επιχειρήσεων
24) Οικονόμου Όλγα του Αντων. Ιατρική Λάρισας.
25) Γιαννακή Δέσποινα του Ιω. Μονίμων Υπαξ. (ΣΜΥ)
26) Γκουγκουλιάς Ιωάννης του Δημ. Δασοπούλα Λάρισα
27) Καραούλη Κων/να του Νικολάου και της Ελένης Γκουντουβά Ιατρική
28) Σαμαράς Θωμάς Ναυτικών Δοκιμών Μηχανικών
29) Ελευθερία Χατζή Εκπ/κής και Κοιν/κης Πολιτικής Θεσ/νίκης
30) Βάσω Χατζή Φιλοσοφική Παιδαγωγική Ψυχολογία Ιωαννίνων
31) Χατζή Στέλλα του Θωμά Νομική Θεσ/νίκης
32) Γκούμας Στέλιος Δασοκομίας Θεσ/νίκης
33) Καρατόλιος Ιωάννης του Νικολάου Γεωργικών Μηχανημάτων Μεσολόγγι

Από καρδιάς συγχαίρουμε όλα αυτά τα Καλλιπευκιωτόπουλα που πέτυχαν στα πανεπιστήμια της χώρας και τα ευχόμαστε πάντα επιτυχίες, καλή σταδιοδρομία και πάνω απ’ όλα να είναι σωστοί και φωτισμένοι σε ότι και αν κάνουν στη ζωή τους.
Συγχαίρουμε και εκείνους που κάθε χρόνο περνούν και σε διαφορετική σχολή.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Τα εγκαίνια στο Μουσείο των Γόννων

Στις αρχές του περασμένου Σεπτέμβρη πραγματοποιήθηκαν στους Γόννους τα επίσημα εγκαίνια του Λαογραφικού Μουσείου Γόννων.
Κατά την εκδήλωση των εγκαινίων παραβρέθηκε πλήθος κόσμου και από πλευράς επισήμων ο Νομάρχης Λάρισας κ. Ιω. Φλώρος, ο Δήμαρχος και σύμβουλοι του Δήμου Γόννων κ.λπ. Το Μορφωτικό Σύλλογο εκπροσώπησαν οι Κατσιούλας Ζήσης και Θωμάς Τσιαπλές.
Για το Λαογραφικό Μουσείο των Γόννων κάναμε ειδικό αφιέρωμα σε προηγούμενο φύλλο. Απλά θα θέλαμε για μια ακόμη φορά να επαινέσουμε τον κ. Βασίλη Καραβιδέ και τους συνεργάτες του (μαθητές Γυμνασίου – Λυκείου) που με πολύ κόπο και μεράκι “έστησαν” το μοναδικό αυτό Μουσείο και μας έκαναν όλους υπερήφανους.
Εμείς ευχόμαστε ότι καλύτερο για την πορεία του.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Τζόγου…. το ανάγνωσμα

Στις μέρες μας όλοι μιλούμε για κρίση της κοινωνίας, κρίση ηθικών αξιών, για κρίση του πολιτικού, εκπαιδευτικού, εκκλησιαστικού συστήματος κ.λπ.
Παντού βλέπουμε κρίση και τίποτε άλλο. Και ο ένας, ρίχνει τα βάρη στον άλλο. Εμείς στο διπλανό μας, η οικογένεια στον εκπ/κό, ο εκπ/κός στο εκπαιδευτικό σύστημα, η εκκλησία στην πολιτεία και το ανάποδο και τελειωμό δεν έχουμε.
Όλες τις κρίσεις τις βλέπουμε, κατηγορούμε τους πάντες και μόνο τον εαυτούλη μας βγάζουμε απ’ έξω. Ο εαυτός μας ποτέ δεν συμμετέχει σε τέτοια κακά πράγματα. Αλλά μήπως ο εαυτός μας δεν είναι ένα κομμάτι της γενικής κρίσεως, ένα πιόνι του πολιτικοοικονομικού συστήματος, το οποίο στέκεται στο σβέρκο όλων των κρατών και όλων των εθνών; Ένα σύστημα που θέλει πολύ πλούσιους, πολύ φτωχούς και όλους εκείνους που τρέχουν να προβάλουν τους πλουσίους για να μην ξεμείνουν με τους φτωχούς. Αυτοί, που είμαστε όλοι εμείς, έχουν ξεχάσει κάθε ηθική αξία και ηθικό φραγμό. Προκειμένου να γίνουν πλούσιοι… δουλεύουν νύχτα και μέρα με αλήθειες και πολλά ψέματα, παραμελώντας παιδιά, οικογένεια κλπ. Κι αφού τρέχει και δε φτάνει, παίζει κάθε μέρα και το τυχερό του παιχνίδι μπας και γλιτώσει το τρέξιμο και “φτιαχτεί” χωρίς ιδρώτα και μόχθο “Πλούσιος”. Περί ηθικής όμως και κρίσεων, δεν θα μας έφταναν τόνοι χαρτιού και μελάνης για να ασχοληθούμε μ’ αυτό το τεράστιο θέμα.
Τώρα θέλω να δούμε μαζί την κρίση του τζόγου που μαστίζει τον τόπο μας.
Οι κατά καιρούς κυβερνήτες των λαών άρα και οι δικοί μας, για να κυβερνήσουν εμάς το λαό, σπουδάζουν πρώτα ψυχολογία του όχλου και όλες τις παρόμοιες επιστήμες και ανάλογα με το λαό που κυβερνούν, πράττουν κιόλας. Έτσι και οι δικοί μας άρχοντες κατάλαβαν ότι οι Έλληνες θέλουν να γίνουν όλοι πλούσιοι χωρίς ιδρώτα, και όπως λένε, κάνουν επενδύσεις, πολλές “επενδύσεις”. Χτίζουν σ’ όλη την Ελλάδα Καζίνο και κάθε μέρα εφευρίσκουν και ένα τυχερό παιχνίδι, ώστε να ικανοποιήσουν όλα τα γούστα των νεοελλήνων. Παιχνίδια για μικρούς και μεγάλους, για νήπια μωρά και αιωνόβιους. Τα πάντα κερδίζουν, όλοι κερδίζουν. Κανένας δε χάνει, οι πάντες θα γίνουν πλούσιοι.
Το κακό έχει ξεχειλίσει και δεν πάει άλλο. Κι εγώ δεν θα κατηγορήσω τους “φωτεινούς” εγκεφάλους που βάλθηκαν σώνει και καλά να μας κάνουν πλούσιους. τα βάζω με τον ηλίθιο εαυτό μου πρώτα (ο καθένας σας ας τοποθετήσει τον εαυτό του όπου νομίζει), γιατί δεν λέει ούτε ένα ΟΧΙ και σέρνεται από εδώ και από εκεί και δεν μπορεί να χαλιναγωγήσει τα πάθη του. Θέλει λεει να γίνει πλούσιος και ξοδεύει περί το εκατομμύριο το χρόνο στα τυχερά παιχνίδια και όχι μόνο.
Και προτού αναγνωρίσουμε τον μακρύ κατάλογο των τυχερών παιχνιδιών (αίσχος!), καλό θα ήταν με το νέο έτος, να κοιταχτούμε λίγο στον καθρέφτη της ψυχής μας και αφού συνειδητοποιήσουμε ότι όλοι είμαστε ένα κομμάτι της κρίσεως, ας πούμε ένα μεγάλο ΟΧΙ σ’ όλα αυτά τα ξευτελισμένα πράγματα που μας κάνουν δύσκολη και δύστυχη τη ζωή μας. Σ’ όλα αυτά που μας “ταΐζουν” νύχτα και μέρα με το κουτί που όλοι μας βάζουμε στα σπίτια μας και λέγεται τηλεόραση. Ας πάψουμε να λέμε τον τζόγο επένδυση και ας κοιτάξουμε τα σπίτια μας, τα παιδάκια μας και την έντιμη δουλειά μας.
Τέλος όλοι αυτοί εγκέφαλοι που ασχολούνται με την εφεύρεση τυχερών παιχνιδιών, αν κάθονταν να σκεφτούν τρόπους για να μην ερημώσει η ύπαιθρος εντελώς, αν κάθονταν να βρουν τρόπους για να μη μαζευτεί όλη η Ελλάδα μας σε πέντε πόλεις, στην κυριολεξία, αν έβρισκαν δουλειές στα Ελληνόπουλα, τότε θα είχαν κάνει το μεγαλύτερο καλό στον τόπο μας.
Και τώρα λοιπόν Τζόγου … το ανάγνωσμα.
1. Λαχείο Κρατικό
2 Λαχείο Εθνικό
3 Λαχείο Λαϊκό απλό
4 Λαχείο Λαϊκό τρίδυμο
5 Λαχείο Ευρωπαϊκό
6 ΠΡΟ-ΠΟ Κυριακής
7 ΠΡΟ-ΠΟ Τετάρτης
8 ΠΡΟ-ΠΟ Σαββάτου
9 Λόττο Τετάρτης
10 Λόττο Σαββάτου
11 Τζόκερ Τετάρτης
12 Τζόκερ Κυριακής
13 ΠΡΟ-ΠΟ Τετάρτης
14 ΠΡΟ-ΠΟ Σαββάτου
15 ΠΡΟ-ΠΟ ΓΚΟΛ Σαββάτου
16 Στοίχημα Ποδοσφ. Δευτέρας
17 Στοίχημα Τρίτης
18 Στοίχημα Τετάρτης
19 Στοίχημα Πέμπτης
20 Στοίχημα Πρασκευής
21 Στοίχημα Σαββάτου
22 Στοίχημα Κυριακής
23 ΞΥΣΤΟ (κάθε μέρα)
24 Ιππόδρομος
25 Φρουτάκια (κάθε μέρα)
26 Κουλοχέρης (κάθε μέρα)
27 Καζίνο (κάθε μέρα)
28 Χρηματιστήριο
29 Στοίχημα μπάσκετ

Όπως βλέπετε κατεβατό ολόκληρο αποτελούν τα τυχερά παιχνίδια. Ο τζόγος σε όλο το μεγαλείο του. Κάθε μέρα μπορείς να παίζεις όσα παιχνίδια θέλεις.
Αυτά είναι τα χάλια μας. Αντί να μας μάθουν να εργαζόμαστε, μας μαθαίνουν να τζογάρουμε και να σκεφτόμαστε μόνο το κέρδος. Και όλα να τα λογαριάζουμε με βάση το κέρδος. Και όλα να τα λογαριάζουμε με βάση το κέρδος.

Τα 29 παιχνίδια που αραδιάσαμε παραπάνω είναι κυρίως για μεγάλους. Αν προσθέσουμε και όλα τα τυχερά παιχνίδια για τα παιδιά που ξεκινούν από τα γαριδάκια, τις τσίχλες κλπ. σελίδες ολόκληρες θα γράφαμε.
Αγαπητοί μου φίλοι, επιτέλους ας αντισταθούμε σ’ αυτά των αρρώστων λογική και ας πούμε όχι μόνο ένα ΟΧΙ αλλά χιλιάδες σ’ όλα αυτά που μας σερβίρουν καθημερινά και μας έχουν αρρωστήσει όχι μόνο το μυαλό πολύ περισσότερο την ψυχή μας και μας κάνουν καθημερινά περισσότερο δυστυχισμένους.

Ζ. Α. Κ.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Η «ΤΡΕΛΑ ΤΩΝ ΑΓΕΛΑΔΩΝ» ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ

Ολόκληρη η Ευρώπη στέκεται μουδιασμένη και ανίκανη να αντιμετωπίσει το πρόβλημα των “τρελών αγελάδων”. Αδυνατεί να διαχειριστεί ορθολογικά το πρόβλημα και επινοεί ημίμετρα επειδή οι αρμόδιοι πολιτικοί λειτουργοί βρίσκονται ανήμποροι και διστακτικοί ανάμεσα στις συμπληγάδες των μεγάλων συμφερόντων από τη μια και του ενδεχομένου μιας πανδημίας από την άλλη. Οι κυβερνήσεις πάντως, αντιδρούν ψυχραιμότερα και η μια μετά την άλλη κλείνουν την πόρτα σε βοοειδή και κρεατάλευρα και όλοι περιμένουν κάτι να γίνει, αόριστα και μαγικά. Η δυναμική βοοτροφία, κινδυνεύει μετά την απόφαση του εμπάργκο σε όλα τα κρέατα βοοειδών, που πήραν οι Αθηναίοι έμποροι της κρεαταγοράς. Ελάχιστα ζώα σφάζονται πλέον και η αγορά είναι καθηλωμένη. Όλοι ζούμε στον διάδρομο μιας διατροφικής αποκάλυψης, οι βοοτρόφοι μας, όμως, είναι υποχρεωμένοι ν’ ανέβουν επί πλέον και τον Γολγοθά τους.

Νόσος των “Τρελών Αγελάδων” – Σπογγώδης Εγκεφαλοπάθεια

Ασθένεια που παρουσιάστηκε στα βοοειδή πριν από δέκα – δώδεκα χρόνια περίπου και προκαλεί βλάβη στον εγκέφαλο των ζώων και στη συνέχεια ολική παράλυση και θάνατο. Πιθανότερη αιτία είναι η διατροφή των ζώων (φυτοφάγα) με ζωικά άλευρα. Η ασθένεια εκδηλώνεται στα ζώα από τον τρίτο χρόνο της ζωής τους και ύστερα. Μεταδίδεται και στον άνθρωπο -περίοδος εμφάνισης της νόσου στον άνθρωπο μέχρι και 15 χρόνια- εφόσον έχει μολυνθεί από κρέας άρρωστου ζώου με τις ίδιες συνέπειες. Τα περισσότερα κρούσματα καταγράφθηκαν στη Βρετανία από το 1989, χρονιά που αναγνωρίστηκε η ασθένεια. Στην Ελλάδα δεν έχει καταγραφεί μέχρι σήμερα κανένα κρούσμα της ασθένειας, γιατί τα ζωικά άλευρα χρησιμοποιούνται (-νταν) ελάχιστα στη διατροφή των ζώων και γιατί στην πατρίδα μας τα ζώα σφάζονται κατά κανόνα στην ηλικία των δυο – δυόμισι χρόνων.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Οι Καλλιπευκιώτες και οι ελαιώνες του Κιτσιλέρ

Το Κιτσιλέρ είναι το σημερινό χωριό Ελιά λίγα χιλιόμετρα δυτικά των Γόννων. Πήρε φυσικά το όνομά του από τις πολλές ελιές που είναι κατάφυτες στην περιοχή.
Οι ελαιώνες του Κιτσιλέρ είναι δημιούργημα της προπολεμικής, μεταπολεμικής εποχής, ακόμα και επί τουρκοκρατίας. Τους ελαιώνες αυτούς οι Καλλιπευκιώτες τους έχουν ποτίσει με ιδρώτα και τραγούδια. Τους έχουν δημιουργήσει από το μηδέν, η περιοχή πριν πολλές δεκαετίες ήταν γεμάτη από αγριελιές και πουρνάρια. Καλλιπευκιώτες εργάτες ξεχέρσωσαν τα πουρνάρια και “άνοιξαν” χωράφια για να φυτευτούν ελιές, ενώ παράλληλα μπόλιασαν τις άγριες. Φεύγοντας, οι Τούρκοι στις αρχές του περασμένου αιώνα, θέλησαν να πουλήσουν την περιοχή στους Καλλιπευκιώτες, αλλά αυτοί δεν άφηναν τα βουνά.
Σ’ αυτούς λοιπόν τους απέραντους ελαιώνες, εργάστηκαν πολλά χρόνια οι Καλλιπευκιώτες για να εξοικονομήσουν πέντε κουταλιές λάδι, όταν στα δύσκολα χρόνια ήταν πολύ απαραίτητο. Δούλεψαν προπολεμικά αλλά περισσότερο μεταπολεμικά.
Την εποχή της συγκομιδής εκατοντάδες Καλλιπευκιώτες κατέβαιναν στο λιομάζεμα μαζί με άλλους εργάτες από Καρυά, Βερδικούσια, Ξηροκρανιά, Σκοτίνα κ.λπ. Οι συνθήκες εργασίας ήταν πρωτόγονες και σκληρές, δούλευαν από “ήλιο σε ήλιο” όπως λένε και οι ίδιοι και οι απολαβές πολύ μικρές ως μηδαμινές. Στη δεκαετία του 1950 το μεροκάματο ήταν ένα καλό λάδι με 12 ώρες εργασία. Κατόπιν στη δεκαετία του 1960 ανέβηκε στα δύο κιλά. Από το 1970 οι συνθήκες εργασίας άρχισαν να βελτιώνονται και να αυξάνει το μεροκάματο.
Κατά τον εμφύλιο πόλεμο 1946-49 πολλοί Καλλιπευκιώτες έμεναν μόνιμα στους Γόννους και δούλευαν στις ελιές. Και γνωρίζεται πόσο ήταν το μεροκάματο; Ακούστε λοιπόν, ήταν ένα αδράχτι. Μάλιστα καλώς διαβάζετε, ένα αδράχτι. Δηλαδή βουτούσαν το αδράχτι μέσα στο λάδι και αμέσως το έβγαζαν και το στράγγιζαν μέσα σ’ ένα δοχείο. Όσο λάδι στράγγιζε από το αδράχτι, τόσο ήταν και το μεροκάματο. Δηλαδή μισό φλιτζάνι λάδι και αν έφτανε τόσο.
Οι συνθήκες διαβίωσης ήταν τρισάθλιες. Όλοι οι εργάτες μέσα σ’ αυτούς και οι Καλλιπευκιώτες, κοιμούνταν μέσα σε στάβλους αποθήκες και χαμόσπιτα στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο. Μέσα σε μια αποθήκη κοιμόταν 50 και 60 ακόμα και 70 άνθρωποι. Ο Θεός φύλαξε από ασθένειες. Μαγείρευαν οι γυναίκες μετά την εργασία και όσοι δεν είχαν μαζί τους ή στη συντροφιά γυναίκες, εφοδιάζονταν από το χωριό κάθε Σάββατο. Κάθε Σάββατο ένας ή και περισσότερα άτομα από κάθε ομάδα ανέβαιναν στο χωριό με τα πόδια και προμηθεύονταν ψωμί, πατάτες και φασόλια.
Όλα τα εφόδια τα κατέβαζαν στον ώμο γιατί οι βλάχοι “νοικοκυραίοι” δεν άφηναν να πάνε τα ζώα μέσα στους ελαιώνες. Πέρα από τα παραπάνω αξίζει να σημειώσουμε και τα παρακάτω. Όταν κάποια χρόνια στα 1958 με 1960, όταν οι εργάτες δούλευαν από “ήλιο σε ήλιο” ο Καλλιπευκιώτης Μανόλης Γκαβούτσικος, κουρασμένος από τις πολλές ώρες, θέλησε να απαλύνει τον κάματο με το τραγούδι της εργατιάς: “Ήλιε γιατί μας άργησες να ‘ρθεις να βασιλέψεις σε καταριέται η εργατιά και οι ξενοδουλευτάδες”. Το αφεντικό του έδιωξε από τη δουλειά. Κάποιος Αγορογιάννης για να αναγκάζει τους εργάτες να δουλεύουν χωρίς σταματημό έκανε το εξής.
Έπιανε τον κάθε εργάτη χωριστά χωρίς οι άλλοι να παίρνουν χαμπάρι και του έδινε ένα αβγό. Ο εργάτης νόμιζε ότι το αφεντικό, τον είχε για καλό και μόνον σ’ αυτόν είχε δώσει αβγό. Έτσι χωρίς ο ένας να γνωρίζει ότι και οι άλλοι έχουν αβγό, πήγαιναν στη δουλειά. Όταν ο “αφέντης” έβλεπε τεμπελιά ή κούραση για να ενεργοποιήσει τους εργάτες έλεγε: “ε! συ με τ’ αβγό…”. Ακούγοντας αυτή τη φράση οι εργάτες δούλευαν περισσότερο γιατί ο καθένας νόμιζε ότι μόνο αυτός έχει αβγό άρα γι’ αυτόν το λέει.
Πέρα όμως από όλα αυτά τα μη ευχάριστα και δύσκολα υπήρχαν και ευχάριστες στιγμές. Στιγμές που απάλυναν τον πόνο και την κούραση. Από το πρωί που έπιαναν δουλειά και ως τις 11 με 12 το μεσημέρι, όσο ακόμα η κούραση δεν έρχονταν βαριά, βούιζαν οι ελαιώνες από δημοτικά τραγούδια. Άρχιζε ο καλύτερος σε κάθε παρέα και ακολουθούσαν όλοι οι άλλοι. Κάθε χωριό συναγωνίζονταν το άλλο.
Το βράδυ σαν έτρωγαν, μαζεύονταν όλοι έξω από τις αποθήκες και κουβέντιαζαν. Εκεί γίνονταν και τα περισσότερα αστεία. Αξέχαστες μένουν ακόμα πολλές αστείες ιστορίες που έχουν συμβεί στους ελαιώνες. Και όλοι ήταν απλοί, ήσυχοι, ανέχονταν και διασκέδαζαν με τα αστεία και τις πλάκες που γίνονταν. Μερικές φορές πολύ “χοντρές”.
Άλλοι πάλι διασκέδαζαν στα δύο μικρά καφενεία ή πήγαιναν στους Γόννους με τα πόδια. Απ’ όλους τους εργάτες, οι Καλλιπευκιώτες ξεχώριζαν και ξεχωρίζουν ως σήμερα. Γι’ αυτό οι βλάχοι στο Κιτσιλέρ τους προτιμούσαν και τους κρατούσαν ως το τέλος της συγκομιδής.
Τις πληροφορίες έδωσε ο Μιχαντάς Γεώργιος


Επιμέλεια Κατσιούλας Ζήσης

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΠΟΥ ΛΑΒΑΜΕ

Αγαπητέ κ. Πρόεδρε,

Στο με αριθμό 96-97 φύλλο της ωραίας και έγκριτης εφημερίδας σας “Η Ωραία Καλλιπεύκη” αφιερώσατε ένα ολόκληρο άρθρο για την επίσκεψή μας στο χωριό σας με τίτλο “Επίσκεψη μετά από 32 χρόνια”. Η τιμή που μας κάνατε μας γεμίζει ανείπωτη χαρά και βαθύτατη συγκίνηση και μας γυρίζει χρόνια πίσω, χρόνια των νιάτων μας, χρόνια που μόλις είχαν ανοίξει οι πύλες της διδασκαλικής μας σταδιοδρομίας, κάνοντας, μεθοδικά πιστεύουμε, τα πρώτα παιδαγωγικά μας φτερουγίσματα σε ψυχές αγνές και μυαλά κοφτερά. Η κοινωνική μας προσφορά φρονούμε ότι ήταν πολύ καλή, ‘όχι όμως γιατί προσπαθήσαμε εμείς, αλλά γιατί οι κάτοικοι αυτού του όμορφου χωριού ήταν απλοί, φιλήσυχοι, εργατικοί και τίμιοι. Την αγνότητα αυτή τη συναντήσαμε και μετά από 32 χρόνια και πιστεύουμε ότι είναι πολύ δύσκολο να αλλοιωθεί ο γνήσιος και παραδοσιακός χαρακτήρας σου.Σε τούτο φυσικά συντελείτε και σεις, σε μεγάλο βαθμό με τις ωραίες παραδοσιακές πολιτιστικές εκδηλώσεις και είστε αξιέπαινοι διότι, όποιος χάνει την παράδοση χάνει και την ψυχή του. Σε ένδειξη εκτίμησης, αγάπης και ηθικού χρέους σας στέλνω μια ακροστιχίδα και παρακαλώ, αν σας εκφράζει, δημοσιεύστε την στο προσεχές φύλλο.

Μετά τιμής – Βασίλης Ντζοϊδος – (Αχαιών 8, 35 003 ΣΠΕΡΧΙΑΔΑ)

Αφιερώνεται στο όμορφο χωριό σας, που έκανα τα πρώτα διδασκαλικά μου βήματα το 1966.

ΚΑΛΛΙΠΕΥΚΗ
Κόρη του κάτω Ολύμπου, του Δία θυγατέρα
Ακρίτα μιας περιοχής με καθαρό αέρα
Λευκά τα ρούχα που φοράς τον άγριο χειμώνα
Λαχτάρα έχεις για να δεις την πρώτη ανεμώνα
Ικέτες είν’ οι κάτοικοι για όλους είσαι Ιθάκη
Πονόψυχοι, φιλόξενοι με γούστο και μεράκι
Είστε λιτοί φιλήσυχοι στα κρύα ζυμωμένοι
Υπάρχει χώρος ξενοιασιάς για σας, η “Πατωμένη”
Κόσμημα του τοπίου σας και πάμπολλα ξωκλήσια
Η ηθική αρματωσιά έχει πηγή βουνίσια

Δάσκαλέ μας,
Τα κατάφερες. Μας συγκίνησες πάλι. Όπως τότε που μικρά παιδιά σ’ ακούγαμε -με ανοιχτό στόμα- και μέσα από τα λόγια σου ταξιδεύαμε σε τόπους και χρόνους άλλους. Σήμερα -μεγαλύτεροι απ’ ότι ήσουν εσύ το 1966- δεν φτάσαμε ακόμα εκεί που ταξιδεύαμε μικροί με τη φαντασία και με τα όνειρά μας και τη δική σου (σας των δασκάλων μας) βοήθεια. Να είσαι πάντα καλά και να ξανάρθεις.

Από τη μακρινή Αυστραλία και συγκεκριμένα από το Σίδνει μας έγραψε και μας έστειλε φωτογραφίες ο καλός μας συμπατριώτης και συγχωριανός Γεώργιος Κατσιούλας. Ο Γιώργος είναι γιος του μακαρίτη Νίκου Κατσιούλα και το καλοκαίρι του 1999 είχε έρθει με άδεια στο χωριό. Όπως θα θυμάσαι είχε έρθει να βρει τη γιαγιά του, αλλά αυτή είχε ξεψυχήσει λίγο πριν έρθει ο Γιώργος.
Αγαπητέ Γιώργο, που η παρουσία σου στο χωριό μας είχε συγκινήσει όλους, σ’ ευχαριστούμε για τις φωτογραφίες που μας έστειλες. Σ’ ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια. Τις φωτογραφίες θα τις δώσουμε εκεί που πρέπει. Γιώργο να δώσεις χαιρετίσματα στην οικογένειά σου και σ’ όλους τους συμπατριώτες μας. Γεια σου και περιμένουμε να μας ξαναγράψεις.
Το επόμενο γράμμα, που στη συνέχεια θα διαβάσετε μας το στέλνει ο Κούσιος Απόστολος ο οποίος διαμένει στη Λάρισα. Προτού το διαβάσετε, θέλουμε να ευχαριστήσουμε τον κύριο Αποστόλη για τα καλά του λόγια. Με τα γραφούμενά του, μας δίνει κουράγιο να συνεχίσουμε το θαυμάσιο έργο που αναλάβαμε.

Αγαπητέ Αποστόλη είναι ωραίο πράγμα να αγωνίζεσαι για το καλό του τόπου σου. Και εμείς χωρίς να παραβλέπουμε τις δυσκολίες και να καταλαμβανόμαστε από εγωιστικά σύνδρομα, θέλουμε να πούμε ότι κάνουμε το καθήκον μας σαν Καλλιπευκιώτες και τίποτε παραπάνω. Για μια άλλη φορά σ’ ευχαριστούμε πολύ. Και τώρα το γράμμα του Αποστόλη.

 

Προς το αγαπητό Δ.Σ. του Μορφωτικού, Εκπολιτιστικού Συλλόγου απανταχού Καλλιπευκιωτών και την Εφημερίδα “Η ΠΑΤΩΜΕΝΗ”.
Με την ευκαιρία των γιορτών και του καινούργιου χρόνου 2001, επιτρέψτε μου να ευχηθώ εσάς όλους και στις οικογένειές σας τα πιο καλά ευχετήρια για το καλό της υγείας σας ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΚΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΧΡΟΝΟΣ 2001.
Επίσης θέλω μέσα απ’ αυτές τις λίγες σειρές της εφημερίδας σας να εκφράσω τα πιο θερμά μου συγχαρητήρια γι’ αυτήν την θαυμάσια δραστηριότητα, που διεξάγεται, προς όλους τους τομείς που ανήκουν στα καθήκοντά σας. Σας αξίζει ΕΠΑΙΝΟΣ για την καλή οργάνωση σ’ όλες τις εκδηλώσεις που κάνατε με μεγάλη επιτυχία στην διάρκεια του χρόνου που μας πέρασε και κλείνουμε αυτές τις ημέρες το 2000.
Αποδείξατε πως ολόκληρο το Δ.Σ. έχετε την απαραίτητη θέληση και δουλεύετε συνειδητά. Αποκτήσατε την απαραίτητη πείρα γι’ αυτό που λέγετε οργάνωση και εκτέλεση πετυχημένων εκδηλώσεων.
Αρχίζοντας από τον ετήσιο χορό που συνήθως γίνεται στις αρχές κάθε χρόνου. Όπως και κάνατε. Η άλλη μεγάλη πετυχημένη εκδήλωση έγινε στα τέλη Ιουλίου “ΡΕΜΠΕΤΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ 2000”. Έτσι έρχεται η μεγάλη και θαυμάσια αποκορύφωση του περασμένου Αυγούστου όπως και ονομάστηκε “Η ΔΙΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ”, με θέματα την Ιστορία του χωριού μας Καλλιπεύκη. Σ’ αυτή την εκδήλωση νομίζω το Δ.Σ. του Συλλόγου ενήργησε εξαιρετικά ώριμα διότι κατόρθωσε να πείσει, να κοινοποιήσει πολλούς ανθρώπους που είχαν ή έπρεπε να συλλέξουν ένα μέρος από στοιχεία για να παρουσιάσουν στο κοινό για την Ιστορία του χωριού. Και μάλιστα αυτά τα στοιχεία πρέπει να είναι απόλυτα βάσιμα κάποιας πραγματικότητας. Το θέμα με την Ιστορία του τόπου μας όπου γεννηθήκαμε, περάσαμε τα παιδικά μας χρόνια και μεγαλώσαμε εμείς οι πιο μεγάλοι επισκεφθήκανε και γνωρίσανε οι πιο νέοι, κι άλλες γενιές αυτό πιστεύω να αναστάτωσε και ξύπνησε κάθε μνήμη σε κάθε Καλλιπευκιώτη για να ψάξει στο Ιστορικό του παρελθόν, να μάθει όσο είναι δυνατόν πιο πολλά πράγματα για τον γονέα για τους παππούδες, γενικά για τους προγόνους του και γιατί όχι για τις ρίζες των.
Δεν αποκλείεται που σε περίπτωση που θα μαζευτούν τα απαραίτητα στοιχεία για την Ιστορία του χωριού μας να βρεθεί κάποιος άνθρωπος των γραμμάτων, να γράψει βιβλίο με την Ιστορία αυτού του τόπου (Κάτω Ολύμπου). Τότε η χαρά των Καλλιπευκιωτών θα είναι και πιο μεγάλη.
Με τις εκδηλώσεις που οργανώσατε εσείς του Δ.Σ. στο χωριό και παρουσιάσατε στο κοινό από τις δουλειές (εργασίες) των αγροτών από το παρελθόν π.χ. πως (χτυπάνε την βρίζα κι άλλα). Από τις δουλειές των γυναικών ιδίως τα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν για την επεξεργασία των μαλλιών κι άλλα πολλά. Αυτά όλα ξύπνησαν τις ανθρώπινες αναμνήσεις και έκαναν πολλούς να θυμηθούν το παρελθόν, να γνωρίσουν το παρόν και να προσαρμοστούν σ’ αυτό. Να σκεφτούν και να ονειρευτούν το ΜΕΛΛΟΝ.
Θα ήταν άδικο αν δε γράφαμε κάτι για τους χορούς, για τα θαυμάσια παιδιά, για την κούρασή τους, για τους και για την δουλειά των εκπαιδευτικών και γιατί όχι για όλους που πήραν μέρος στις εκδηλώσεις μικροί και μεγάλοι, όμως εκδηλώσεις χωρίς νέους δεν γίνονται, ή δεν έχουν την αξία της.
Το χωριό μας όπως δείχνει τώρα, παρουσιάζει μεγάλο τουριστικό ενδιαφέρον, πιστεύω πως θα βρεθούν άνθρωποι για να αξιοποιήσουν όλο αυτό το πλούσιο φυσικό περιβάλλον.
Με την εφημερίδα σας κάνετε καλή δουλειά και έχετε καλή επικοινωνία με τους απανταχού Καλλιπευκιώτες.
Αγαπητό Δ.Σ. συνεχίστε την δουλειά σας. Έχετε την συμπαράσταση, την βοήθεια και τη μεγάλη εκτίμηση από όλους τους συμπαραστάτες σας. Έχετε το σεβασμό από όλους, για τη δουλειά που κάνατε μέχρι τώρα. Και βεβαίως και τη δουλειά που θα κάνετε στο έτος 2001. Μην ξεχνάμε πως ο χρόνος έχει 12 μήνες, 52 εβδομάδες, 365 ημέρες και μπορείτε να πραγματοποιήσετε πάρα πολλά πράγματα.
Κούσιος Απόστολος.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

ΔΩΡΕΕΣ – ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ

Δωρεές για την Εκκλησία
1. Κατσιούλας Αστέριος Ζήση Σερρών 5.000 δρχ. εις υγεία της οικογένειάς του και της μνήμης των γονέων του.
2. Πατούλιας Ιωάννης Λεπτοκαριά 5.000 δρχ. εις υγεία της οικογένειας του και της μνήμης πάντων των πατέρων και Αδελφών.
3. Μαρία Καπέλα ή Τσολάκη 10.000 δρχ. εις υγεία της οικογένειάς της και της μνήμης των γονέων της.
4. Ντράντου Τριγώνα ή Μασούρα 10.000 δρχ. εις υγεία της οικογένειάς της και της μνήμης των γονέων της για την εκκλησία.
5. Ανώνυμη 200 δολάρια Καναδά εις υγεία της οικογένειάς της και της μνήμης όλων των συγγενών.
6. ’ννα Κανελιά του Δημ. Περίσταση Κατερίνης 50.000 δρχ. για την μνήμη του ανδρός της και των γονέων και συγγενών της.

Συνδρομές προς το σύλλογο

1) Συντριβάνης Θεμιστοκλής (Κομοτηνή) 10.000
2) Μιχαντάς Αθ/σιος (Καλλιθέα Κατερίνης) 2.000
3) Μουσουλής Κων/νος (Κατερίνη) 2.000
4) Μιχαήλ Βαρβάρα (Κατερίνη) 5.000
5) Ροκάς Απόστολος (Τρίκαλα) 2.000
6) ’γνωστος 4.000
7) Παπαναστασίου Αναστάσιος του Δημ. (Καναδάς) 10.000
8) Κατσιούλας Αστέριος (Σέρρες) 5.000
9) Σακουράβα Ευαγγελία 5.000
10) Μητσιόπουλος Θεόδωρος 10.000
11) Τσιάτσιος Χρήστος (Σέρρες) 5.000
12) Παπαστεργίου Νίκος του Κων/νου 5.000
13) Ποδάρα Χριστίνα 5.000
14) Καλούσης Κων/νος 10.000 ’ργος
15) Μασούρας Ιωάννης του Γεωργ. 10.000
16) Κατσιούλας Αντώνιος 10.000
17) Παπαδόντας Χρήστος 100 δολ. Καναδά
18) Σιώκως Νίκος 5.000
19) Κουτσιαρής Αναστάσιος 5.000
20) Οικονόμου Απόστολος 5.000
21) Γκαζγκάνης Ιωάννης 5.000
22) Φραγκάκης Νικόλαος 2.500
23) Κουσέρας Γρηγόριος 9.000
24) Ντόντος Αστέριος 4.000
25) Ζαφείρη Βασιλική του Νικ. 10.000
26) Δεμερτζής Αθανάσιος 5.000
27) Γκρίζιας Βασίλειος 4.000
28) Χατζής Νίκος 5.000
29) Μπουρονίκος Αστέριος του Νικ. 9.000
30) Βαρσάμη Καίτη 2.000
31) Καλούσης Αθάνασιος του Ιωάν. 9.000
32) Πατούλιας Διονύσιος 5.000
33) Γκουγκουλιάς Κων/νος του Αστερ. 20.000
34) Μασούρας Ιωάννης του Νικ. 3.000
35) Παπαδούλης Γεώργιος (Αθήνα) 10.000
36) Παπαϊωάννου Απόστολος (Αμπελώνα) 5.000
37) Λαφαζάνης Μιχάλης (Αμπε-λώνας) 2.000
38) Τσιούγκος Γεώργιος 5.000
39) Καραούλης Νικόλαος 5.000
40) Κομνηνός Αναστάσιος 2.000
41) Ρημαγμού Βούλα 5.000
42) Ζαφείρη Βασιλική του Ιωάν. 10.000
43) Μαντάς Κυριάκος 50 δολ. Καναδά
44) Τόλιος Αναστάσιος Δήμαρχος Γόννων 40.000

Ευχαριστούμε για την προσφορά σας.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Γιάννης Καλούσης

Μουσικοί και μουσικές οικογένειες της Καλλιπεύκης

Ξεκινάμε απ’ αυτό το φύλλο, να κάνουμε ειδικά αφιερώματα στις μουσικές οικογένειες και στους μουσικούς της Καλλιπεύκης.
Σίγουρα, η μουσική μορφή που ξεχώρισε και διακρίθηκε στο πανελλήνιο, είναι ο μεγάλος Καλλιπευκιώτης τραγουδιστής Γιάννης Καλούσης.
Ο Γιάννης Καλούσης έγινε γνωστός από τους δίσκους που ηχογράφησε και από την επαφή που είχαμε μαζί του τόσα χρόνια. Τον αγαπήσαμε όλοι μας και ιδιαίτερα οι Σαρακατσάνοι. Ολόκληρες γενιές χόρεψαν και τραγούδησαν μαζί του.
Αν και βρίσκεται στα 72 του χρόνια, παρ, όλα αυτά συνεχίζει να τραγουδάει και να ψυχαγωγεί τον κόσμο.
Στη δύση της καριέρας του, θελήσαμε να του κάνουμε αυτό το αφιέρωμα γιατί νομίζουμε, ότι οι άνθρωποι που πρόσφεραν και προσφέρουν πρέπει να τιμώνται στη ζωή, και να αναγνωρίζεται η αξία τους.

Ο Γιάννης Καλούσης είναι ένα από τα εννιά παιδιά του Αθανάσιου Καλούση, που σκοτώθηκε στον εμφύλιο, και της Κατερίνας Γκουρμπαλή. Στην οικογένεια τραγουδούσε η μάνα, η Παρασκευούλα, η Κατίνα, ο μακαρίτης Τάκης και φυσικά ο Γιάννης που προχώρησε και επαγγελματικά. Επίσης, εγγόνι του είναι και ο Θανάσης Καλούσης του Αστερίου που είναι και αυτός υπηρέτης του δημοτικού τραγουδιού και διατηρεί σήμερα δισκάδικο στη Λάρισα. Άλλος Καλούσης που ασχολήθηκε λίγο με τη μουσική είναι ο Ιωάννης Καλούσης του Αλεξάνδρου που ζει σήμερα στην Αθήνα.
Απ’ όλη αυτή τη μεγάλη μουσική οικογένεια των Καλουσαίων, ξεχώρισαν ο Γιάννης και ο ανιψιός του Θανάσης που όπως είπαμε ασχολήθηκαν και επαγγελματικά.
Τιμώντας λοιπόν σε τούτο το φύλλο το Γιάννη Καλούση, ας τον αφήσουμε να μας διηγηθεί ο ίδιος την πορεία του στο δημοτικό τραγούδι. Πως ξεκίνησε, που και πως έφτασε, και που βρίσκεται.
“Γεννήθηκα το 1928 στην Καλλιπεύκη και είμαι σήμερα 71 ετών. Φύγαμε από την Καλλιπεύκη το 1948 με όλα τα αδέρφια μου. Γονείς δεν υπήρχαν. Εγώ πήγα κατευθείαν στη Λάρισα και έμαθα την τέχνη του φανοποιού. Εδώ στους Γόννους ήρθα το 1950. Στη Λάρισα είχα μαζί μου και το βιολί μου. Μ’ έφερε στους Γόννους ο αδερφός της μάνας μου ο Γιώργος Γκουρμπαλής. Εδώ δούλεψα ως φανοποιός κάνα δυο χρόνια και μετά πήγα στρατιώτης. Γύρω στα 1954 τον Απρίλη. Όταν ήρθα εδώ άρχισα να τραγουδάω κιόλας.
Από δέκα χρόνων έπιασα βιολί. Εκεί στο σχολείο έβλεπα στον τοίχο σε μια φωτογραφία ένα βιολί και ήταν αδύνατο ν’ ακούσω τι έλεγε ο δάσκαλος. Το μάτι μου ήταν στο βιολί είχα πολύ μεράκι. Το πρώτο μου βιολί το έφτιαξα μόνος μου από κόντρα πλακέ. Δεν μπορούσα όμως να φτιάξω το δοξάρι. Ούτε τρίχες μπορούσα να βρω. Ο πατέρας μου μ’ έπιασε να κόβω τρίχες από ουρά του αλόγου και μ’ έδειρε. Τελικά έκανε πίσω κι αυτός και ήθελε να με στείλει στο μακαρίτη το Μήτρο τον Τσολάκη για να μάθω βιολί. Συμφωνήσαμε να τον δώσουμε απέλες γιατί ήθελε και να πάω 15-20 μέρες να μάθω. Όμως όλα αυτά δεν έγιναν γιατί ήταν εμφύλιος. Είχαν πάρει τον πατέρα μου στον Όλυμπο και τον σκότωσαν μαζί με άλλους Καλλιπευκιώτες.

Τότε φύγαμε από το χωριό και ήρθαμε στους Γόννους. Δεν πρόλαβα να καθίσω 15-20 μέρες και με πήραν οι αντάρτες από τον Γκουρμπαλή το σπίτι μαζί με άλλα πολλά παιδιά και μας ξαναπήγαν στην Καλλιπεύκη.

Στην οικογένειά μου τραγουδούσε πολύ καλά η μάνα μου. Την έλεγαν Κατερίνα. Ήταν καναρίνι. Τις προάλλες με βρήκε στο χωριό ο θείος σου ο Τούλης Κατσιούλας και μου είπε: “Α, βρε Γιάνν’, τι μάνα είχες εσύ! πώς να μη βγεις τραγουδιστής!”.

Ο αδερφός μου ο Τάκης, τραγουδούσε και αυτός πολύ καλά, Θεός σχωρέστον. Του είχα πει να πάμε στην Αθήνα να “χτυπήσουμε” ένα δίσκο μαζί, αλλά τότε δεν μπορούσε να έρθει και δεν έγινε τίποτε. Ακόμα τραγουδάει η αδερφή μου η Τσιβούλα και η αδερφή μου η Κατίνα.

Όταν απολύθηκα από φαντάρος, ήρθα ξανά στους Γόννους στο θείο μου τον Γκουρμπαλή. Στο σπίτι του Γκουρμπαλή έμεινα άλλα 6-7 χρόνια μέχρι που παντρεύτηκα το 1957 με τη Νίτσα Καραναστάση.

Γύρω στα 1955 άρχισα να δουλεύω με το βιολί. Μ’ έπαιρναν σε γάμους και πανηγύρια. Περίπου εκείνη τη χρονιά πήγα να παίξω με τον Ηλία Πινακά από τη Σκοτίνα στην Κρανιά, πάνω από τον Πυργετό που είναι. Την επόμενη μέρα ήρθε στην Κρανιά ο μεγάλος κλαρινίστας Βάιος Μαλιάρας από τον Πυργετό. Ήρθε στο καφενείο που τραγουδούσα και μ’ άκουσε. Μετά με φώναξε και είπε:

-Από πού είσαι βρε παλικάρι;

-Είμαι από την Καλλιπεύκη και μένω στους Γόννους, τον είπα

-Το απόγευμα όταν ανεβείς να τραγουδήσεις δυο τραγούδια, ξανάπε.

Τον είπα ότι θα τραγουδήσω. Ήταν τότε 7 Νοεμβρίου των Αγίων Ταξιαρχών. Το απόγευμα ήρθε ο μπαρμπα-Βάιος και μου είπε να τραγουδήσω τον “Πλάτανο” και τα “Νιάτα”, αν θυμάμαι καλά. Μόλις τελείωσα πήγα τον βρήκα και μου είπε να πάω μαζί του στην Αθήνα, γιατί είχε κλείσει στούντιο για να “χτυπήσει” (ηχογραφήσει) ένα δισκάκι. Στην Κολούμπια θα πηγαίναμε. Δεν υπήρχε τότε άλλη εταιρία. Τον απάντησα ότι θα το σκεφτώ, αλλά εγώ το είχα ήδη αποφασίσει για να πάω. Πήρα το βιολί μου και συναντηθήκαμε στα Τέμπη, περίπου στις 18 Νοεμβρίου 1955,56 ή 57 δεν θυμάμαι καλά. Πήγαμε στην Αθήνα και χτυπήσαμε το δίσκο.

Από τα πρώτα τραγούδια που ηχογραφήσαμε ήταν η Περιστερούλα. «Κάηκα απ’ το κουρκούτη», «Τέτοια Κοπέλα γύρευα στη ζωή» και άλλα.

Εκεί στο στούντιο μίλησα με τον διευθυντή και του είπα ότι έχω ένα τραγούδι παλιό από τη γιαγιά μου και αν μπορούσαμε να το “χτυπήσουμε”. Την πρώτη φορά δεν μου έδωσε απάντηση. Κατόπιν όμως με φώναξε μέσα από την Κονσόλα για να πω το τραγούδι. Ήταν η “Παναγιωτούλα” ή αλλιώς “Παίρνει ο Μάρτης δώδεκα” Το κάνα-με δυο τρεις πρόχειρες πρόβες και το ηχογραφήσαμε.

Έτσι άρχισε η καριέρα μου. Κυκλοφόρησε ο δίσκος κι έγινα παντού γνωστός.

Μετά έμπλεξα με τον μπαρμπα-Βάιο τον Μαριάρα ο οποίος δεν έπαιζε καινούργια τραγούδια ούτε ήθελε στην ορχήστρα ακορντεόν και αρμόνιο. Ήθελε να παίζει αυτός κλαρίνο, εγώ βιολί και ο αδερφός του ο Φώτης λαγούτο. Δεν ήθελε άλλα όργανα.

Παίζαμε συνήθως σκέτα, χωρίς μεγάφωνα. Όταν τον λέγαμε να πάρει ηχεία, αυτός έλεγε: “αυτά τα τενεκέδια τί τα θέλω; δεν σε βγάζουν καθαρό και σωστό!” Ήταν καθαρά παραδοσιακός, αλλά έπαιζε όργανο καλό.
Κάποια χρόνια βγήκαμε να παίζουμε στην Καλλιπεύκη, στο πανηγύρι. Εκεί έπαιζαν και άλλα όργανα, στην πλατεία. Όταν ο Μαλιάρας έπαιξε ένα καλαματιανό, τότε όλοι έστρεψαν τα βλέμματα στον μπαρμπα-Βάιο.
Ήταν καταπληκτικός, αλλά προκοπή δεν έκανε. Γιατί, δεν το γνωρίζω. Ήταν δικό του θέμα. Πάντως όσοι έπαιξαν με το Βάιο πρόκοψαν, αυτός δεν ξέρω γιατί και πέθανε στην ψάθα. Ίσως να νόμιζε, ότι πάντα θα είναι ο πρώτος, αλλά τα χρόνια περνούσαν.
Δούλεψα ακόμα και με τον Μανόλη Παπαγεωργίου. Ο καθένας από τους δύο έπαιζε σε διαφορετικό στυλ. Ήξεραν όμως και οι δυο να χορεύουν το χορευτή.
Ήταν αυτοδίδακτοι και οι δυο τους. Αγαπούσαν τη δουλειά τους. Αν δεν αγαπάς μια δουλειά μην επιχειρείς να την κάνεις κιόλας.
Μετά την “Παναγιωτούλα” ηχογράφησε και άλλα τραγούδια με τον Μαλιάρα “Μου παρήγγειλε τ’ αηδόνι”, “Πουλιά μου διαβατάρικα”, “Καραγκούνα” κλπ. Ηχογραφήσαμε επίσης τον “Αριστείδη” και στον “Άμμο ρύζι έσπερνα”. Αυτά είναι δικά μας, καλλιπευκιώτικα τραγούδια.
Αυτά τα τραγούδια καθώς και άλλα, μου τα είπαν η Αγγελίτσα Γκουντουβά και η Μετάξω Καραμπατή.
Κατόπιν έμπλεξα και με δυο Φαρσαλινούς οργανοπαίχτες. Τον Δημήτρη Καρακώστα που έπαιζε κλαρίνο και τον Βάιο Καλαβριώτη που έπαιζε αρμόνιο. Έτσι άρχισα να τραγουδώ στην περιοχή των Φαρσάλων τα σαρακατσάνικα τραγούδια. Μέχρι το 1980 περίπου δεν υπήρχαν Σαρακατσαναίοι τραγουδιστές.
Οι Σαρακατσάνοι μ’ αγαπούσαν πολύ και πέρασα πολύ καλά μαζί τους. Όταν άκουγαν την “Παναγιωτούλα” γινόταν χαμός. Στους Σαρακατσάνους παίζαμε και με τον Μαλιάρα. Αυτός είχε το πλεονέκτημα να κοιτάζει το χορευτή στα πόδια κι έτσι τους χορεύαμε πολύ καλά. Πήρα κι εγώ τα πατήματα του Μαλιάρα.
Στο πανηγύρι της Καλλιπεύκης πήγαινα κάθε χρόνο για 40-45 χρόνια. Το πανηγύρι αυτό ήταν πολύ κουραστικό. Παίζαμε όλη την ημέρα έξω στην πλατεία στο γενικό χορό και μετά ξενυχτούσαμε μέσα στα καφενεία ως το πρωί. Πολλή δουλειά θυμάμαι μια χρονιά που παίζαμε στην πλατεία όλη μέρα και ο Βάιος Καλαβριώτης έπαιζε ακορντεόν.
Από την πολλή κούραση είχε πρηστεί ολόκληρος. Χρήματα παίρναμε αρκετά, αλλά ήταν κουραστικό.
Πρωτόπαιξα σε ορχήστρα, με κλαρίνο του Αγγελή Καρακώστα. Μετά έπαιξα με τον μπαρμπα-Βάιο, του Δημήτρη Καρακώστα. Έπαιξα και με τον Κώστα Ριζούλη από τους Γόννους. Ακόμα και με τον Παύλο Τσιούγκο από το χωριό μας, αλλά λίγο. Τραγούδησα για αρκετά χρόνια μαζί και με τον ανιψιό μου Θανάση Καλούση τις δεκαετίες 1970 και 1980.
Δεν έχω ιδιαίτερη προτίμηση σε κάποιο τραγούδι. Όλα μου αρέσουν. Εκείνο όμως που με σήκωσε ήταν η “Παναγιωτούλα” καθαρά Καλλιπευκιώτικο τραγούδι.
Τα χρόνια εκείνα τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Δεν μπορούσε κανένας καλλιτέχνης να ηχογραφήσει τραγούδι άλλον τραγουδιστή που ήταν σε δίσκο. Ενώ τώρα άλλαξαν τα πράγματα.
Η καρδιά μου πονάει στην Καλλιπεύκη όσα χρόνια και να πέρασαν. Μόλις ανηφορίζω αλλάζουν τα πνευμόνια μου. Βλέπω τους παλιούς μου φίλους και χαίρομαι. Βέβαια πολλοί απ’ αυτούς βρίσκονται στο εξωτερικό και μερικοί πέθαναν, όπως ο Γιώργος ο Γκουντουβάς, ο Νίκος Λαμπίρης, Χρίστος ο Μούγκρας, ο Πανάρας, ο Τάκης, ο Τάσος Τσιρέβελος και άλλοι.
Πολύ αγαπητός μου φίλος είναι ο Κώστας ο Καζάνας, ο οποίος μένει στη Λάρισα.
Στο σχολείο είχαμε έναν δάσκαλο που λεγόταν Λαφαζάνης. Αυτός είχε ένα βιολί και έπαιζε. Έμενε στο σπίτι του Θεοδοσίου. Ο Κώστας ο Καζάνας, πολύ καλός φίλος και αυτός, βρίσκεται τώρα στον Καναδά έκαναν σκαμνάκια και ανέβαινα στο παράθυρο του σχολείου και έπαιρνα το βιολί του δασκάλου. Είχα περιέργεια μεγάλη να το πιάσω στα χέρια μου και λαχταρούσα να το δω πως είναι! Όταν το έπιασα στο χέρι μου όμως να γίνω ένας καλός βιολιστής γιατί με τράβηξε το τραγούδι.
Όλοι οι Καλλιπευκιώτες καλλιτέχνες είναι καλοί. Όμως σήμερα στην περιοχή της Λάρισας δεν ξεχωρίζει ιδιαίτερα κάποια φωνή στο δημοτικό τραγούδι.
Τα τραγούδια τα τραγουδάω όπως τα άκουσα. Έχω ηχογραφήσει γύρω στους 35 μεγάλους δίσκους και αρκετούς μικρούς. Παραπάνω από 70 δίσκους πρέπει να έχω ηχογραφήσει.
Όταν τραγουδάω κοιτάζω το χορευτή στα πόδια. Αυτό το πήρα από τον μπαρμπα-Βάιο . Προσπαθώ να βάλω το χορευτή στο βήμα. Ένας καλός όμως χορευτής βοηθάει πολύ την ορχήστρα.
Στην καριέρα μου πέρασα πολύ καλές στιγμές. Αλλά εκείνη που θα τη θυμάμαι για πάντα είναι στην Ξάνθη. Εκεί πήγα να τραγουδήσω καλεσμένος από τους Σαρακατσάνους. Θυμάμαι μου έδωσαν Παραγγελία τη “Γριά Τζαβέλαινα”. Όλοι τότε άρχισαν να χειροκροτούν και με στόλισαν με γαρίφαλα. Είχα συγκινηθεί πάρα πολύ, έτρεμα ολόκληρος. Αυτό θα μου μείνει αξέχαστο.
Οι Μακεδόνες είναι λεβέντες. Πήγα σε πολλούς αρραβώνες στο Κιλκίς, Πολύκαστρο, Καβάλα, Κομοτηνή και που δεν πήγα! Δεν άφησα μέρος στη Μακεδονία που μην πήγα. Ακόμα πήγα και στον Καναδά. Με κάλεσαν να πάω στην Αυστραλία και Αμερική, αλλά δεν πήγα.
Τη χειρότερη στιγμή της καριέρας μου την πέρασα σ’ ένα χωριό του Αλμυρού, τον Πλάτανο. Εκεί το είχανε “φτιάξει” για τα καλά όλοι. Άλλος ήθελε να του παίξουμε το Γοργοπόταμο, άλλος το Σούρλα και άλλος το Γρίβα. Προσπάθησα να αποφύγω αυτές τις παραγγελίες, αλλά αυτοί τσακώθηκαν μεταξύ τους.
Ήταν του Αγίου Αθανασίου 18 Ιανουαρίου. Έξω είχε ένα μέτρο χιόνι. Το μαγαζί το είχαν κάνει αγνώριστο. Ένας μάλιστα μπήκε μέσα με ένα αγροτικό φορτηγάκι. Και κάπου που εκεί υπήρχε ένα παραθυράκι. Από εκεί τρυπώσαμε και βγήκαμε έξω. Πήγαμε στο αυτοκίνητο και δεν άνοιγαν οι πόρτες από το κρύο.
Ζεστάναμε με την ανάσα μας την κλειδαριά και άνοιξε Φορτώσαμε τα όργανα πάνω στην αναμπουμπούλα και φύγαμε και ακόμα φεύγουμε… Όταν ήρθε η αστυνομία από τον Αλμυρό γίνονταν χαμός. Σπασμένα τραπέζια και καρέκλες, χτυπημένοι άνθρωποι, μη χειρότερα. Αυτό ήταν το πιο δυσάρεστο περιστατικό.
Όταν είχα πάει στην Αθήνα για πρώτη φορά, πήγαμε στο καφενείο μουσικών. Εκεί βρήκαμε τον γνωστό Παπασιδέρη Γιώργο. Ο Παπασιδέρης είχε το χρυσό δίσκο στο δημοτικό τραγούδι. Μόλις μπήκαμε μέσα στο καφενείο, φώναξε από πέρα τον μπαρμπα-Βάιο το Μαλλιάρα. Τον ρώτησε πως και πέρασε από εκεί. Ο μπαρμπα-Βάιος του είπε ότι πήγαμε να ηχογραφήσουμε ένα δίσκο. Μας κέρασε καφέ ο Παπασιδέρης και μου είπε να καθίσω δίπλα του. Τότε μου είπε να τραγουδήσω ένα στιχάκι από τα “Μάγια”. Άρχισα να τραγουδάω και ευχαριστήθηκε πολύ. Ήμουν τότε 25-27 χρόνων. “Έχεις ωραία φωνή” μου είπε, αλλά “σαν επαγγελματίας που θα γίνεις, να προσέξεις πολύ την καρέκλα που θα καθίσεις, να προσπαθήσεις με κάθε τρόπο να τη δώσεις τη βαρύτητα που χρειάζεται. Διαφορετικά δεν θα κάνεις τίποτε, στην καριέρα σου”.
Αυτά τα λόγια του Παπασιδέρη φώλιασαν στο μυαλό μου. Και πραγματικά δεν έδωσα σε κανέναν δικαίωμα να με πει κουβέντα. Καθόμουν στην καρέκλα μέχρι τα χαράματα. Εννιά η ώρα το πρωί και να χορεύουν όλοι πάνω στα τραπέζια. Αλλά και αν πήγαινα πουθενά και δεν έμενα ικανοποιημένος πάλι ευχαριστούσα τους ανθρώπους, γιατί έπρεπε η πόρτα να είναι ανοιχτή. Άλλη φορά δε σε ειδοποιούσαν να πας σε αρραβώνες και γάμους θυμάμαι όλες εκείνες τις ωραίες στιγμές, με τους σαρακατσάνους ιδιαίτερα και συγκινούμαι. Για το μέλλον δεν κάνω καμία σκέψη. Ακόμα πηγαίνω και τραγουδάω όπου με καλούν. Σημασία έχει ότι πέρασα καλά και μ’ αρέσει το τραγούδι πάρα πολύ”.

Τη συνέντευξη πήρε ο Ζήσης Κατσούλας το Σάββατο 12/9/1999 – Γόννοι

Σημείωση: Μπάρμπα-Γιάννη για ότι πρόσφερες στο δημοτικό τραγούδι και σ’ εμάς σ’ ευχαριστούμε. Σου ευχόμαστε οικογενειακή και προσωπική ευτυχία.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΗΜΕΙΩΣΕ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ Ο ΧΟΡΟΣ ΜΑΣ

Μεγάλη επιτυχία σημείωσε και φέτος ο χορός μας που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 13 – Ιανουαρίου στο κέντρο Βερσαλλίες.
Η Μεγάλη επιτυχία που σημειώνει ο χορός μας οφείλεται σε σας, χάρη στην αγάπη που δείχνετε για το Σύλλογό μας, για τον κόπο μας.
Η βραδιά κύλησε ευχάριστα με πολύ χορό και κέφι, ενώ παράλληλα στάθηκε αφορμή για συνάντηση των συμπατριωτών μας. Χαιρετισμό στους παρευρισκόμενους απεύθυνε ο πρόεδρος του Συλλόγου κ. Πατούλιας, ο οποίος αναφέρθηκε στις δραστηριότητες, αλλά και σ’ αυτά που σκοπεύει να κάνει ο Σύλλογος μας. Επίσης έκανε αναφορά στο φετινό ημερολόγιο το οποίο απέσπασε κολακευτικά σχόλια από το τοπικό τύπο το οποίο, ήταν αφιερωμένο στις εκδηλώσεις του καλοκαιριού και επιμελήθηκε ο Παναγιώτης Παπαϊωάννου.
Τα δώρα φέτος ήταν λίγα καλά και ήταν προσφορά του Συλλόγου. Τελειώνοντας αξίζει να αναφέρουμε ότι τίμησαν με την παρουσία τους το χώρο μας ο Δήμαρχος Γόννων κ. Τόλιος Αναστάσιος ο «τοπικάρχης» κ. Οικονόμου Απόστολος ο πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Γόννων, ο βοηθός νομάρχου κ. Καραμπάτσας, ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Λάρισας κ. Αγοραστός ο αντιδήμαρχος Λάρισας κ. Μέγας, ο πρόεδρος της ΔΕΤΠΟΛ κ. Οικονόμου Χρήστος. πατριώτης μας, και ο Καραγιάννης Κωνσταντίνος πρόεδρος του Δηκτικού Συμβουλίου Γόννων.
Ευχαριστούμε όλους εσάς που γεμίσατε την αίθουσα και μας τιμήσατε με την παρουσία σας και δώσατε αυτή τη μεγάλη επιτυχία στο χορό μας.
Συγχαρητήρια πρέπει να δώσουμε στα νέα παιδιά που ξεκίνησαν όλη νύκτα από το χωριό, αλλά και σ’ αυτούς που έκαναν πολλά χιλιόμετρα για να παρευρεθούν στο χορό μας όπως: ο Αναστάσιος Κομνηνός από την Στυλίδα, ο Ευστάθιος Ευσταθίου από το Βόλο, ο Καραγιαννίδης Κων/νος από την Πτολεμαϊδα, γαμπρός του Βασίλη του Γκουρμπαλή. Συγχαρητήρια θερμά αξίζουν στην Τούλα σύζ. Νικ. Ντάσιου που ήρθε από τη Βοστώνη στο χορό μας με την ξαδέρφη της Ντίνα. Οι οποίοι αποδείξατε για ακόμη μία φορά ότι είστε άξια τέκνα της Καλλιπεύκης.
Χίλια λαχεία κυκλοφόρησε ο Σύλλογος. Κάτι δεν πήγε καλά φέτος έμειναν αρκετά απούλητα, τα οποία βγήκαν σε δημοπρασία. Τι έφταιξε; Μήπως το χρηματιστήριο; ή κάτι άλλο;

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ