ΚΑΛΛΙΠΕΥΚΗ

Σχολιάζει ο Παναγιώτης Παπαϊωάννου

Τηλ.: 2331020867 – 6972446533

Τακτικός επισκέπτης (ίσως από τους πιο τακτικούς), ο Γιάννης Μαντάς με τη σύζυγό του Μαρία, από την Αυστραλία, ο οποίος προσέφερε στο Σύλλογό μας και το ημερολόγιο της τοπικής στους ελληνικής κοινότητας (MOOARABBIN ή GINGSTON) της Μελβούρνης, στην οποία είναι και πρόεδρος για πολλά χρόνια.

Άλλη μια επισκέπτρια, πατριώτισσα κι αυτή, που ζεις την Αθήνα με το σύζυγό της Νίκο εδώ και πολλά χρόνια, συνταξιούχος πλέον Νοσηλεύτρια, βρέθηκε για λίγες μέρες στο χωριό. Η Ντίνα Κούσιου (του Μήτρου με τα 7 κορίτσια), που τη βλέπουμε στη φωτογραφία μαζί με το ζεύγος Π. Παπαϊωάννου, που αντάμωσαν για λόγο στον ξενώνα του χωριού μας «ΑΣΚΟΥΡΙΣ».

Δρόμος Καλλιπεύκης – Πλαταμώνα!!! Εμείς τα λέμε εμείς τα ακούμε… Η Νομαρχία Λάρισας (μετά τις παρεμβάσεις του προέδρου του Τοπικού Συμβουλίου και του Συλλόγου μας) κάτι έκανε. «Μπάλωσε» κακήν κακώς τις ζημίες. Η Νομαρχία Πιερίας; Δεν έχει «αυτιά» δεν έχει μάτια; Ή νομίζει πως το δρόμο τον χρησιμοποιούν μόνο κάτοικοι του Νομού Λάρισας;

Αντάμωμα Καλλιπευκιωτών: Γέμισε για μια φορά ακόμη η πλατεία του χωριού μας στις 7 Αυγούστου, ημέρα που ο Σύλλογός μας οργάνωσε λαϊκό γλέντι με δημοτική μουσική για όλους. «Άριστη» και η οργάνωση των δυο καταστημάτων με τραπέζια και καρέκλες που «γέμισαν» την πλατεία μοιράζοντας το χώρο εξ ίσου μα… μόνο μέχρι εκεί. Εξυπηρέτηση μέτρια έως κακή και τιμές δυστυχώς όχι οι καθημερινές! Γιατί; Συμμετείχαν στην οργάνωση; Συμμετείχαν στα έξοδα της οργάνωσης ενός τέτοιου γλεντιού; Συμμετείχαν στα «δώρα» της λαχειοφόρου; Οι απαντήσεις δικές σας…

Αλβανοί Μάστορες: Αυτόν τον υπέροχο τοίχο τον «κατάφεραν» οι δυο μαθητευόμενοι «μάστορες» του χωριού μας, Φατός και Νεμπί (Φώτης και Μάριος, ναι οι Αλβανοί)! Βρίσκονται χρόνια στο χωριό μας με τις οικογένειές τους και «παλεύουν» καθημερινά για τον «άρτον τον επιούσιον» στην ξενιτιά, «κυνηγώντας» κάθε μεροκάματο που θα τους τύχει! Ξενιτεμένοι είναι και αυτοί όπως τόσοι και τόσοι πατριώτες μας σ’ όλα τα μέρη της γης. Για καλύτερες μέρες ήρθαν στην Ελλάδα και στο χωριό μας και τους το ευχόμαστε… Συγχαρητήρια, παιδιά και περισσότερες (μεγαλύτερες) δουλειές.

«Αν τολμούσε κάποιος, να «κόψει» το βουνό στη θέση «Χλιαρνό», είπε κάποιος ηλικιωμένος του χωριού μας, «δεν θα υπήρχε η υγρασία που παρατηρείται συχνά πυκνά και όχι μόνο μέσα στη λίμνη»! Και μάλλον είχε δίκιο! Η υγρασία εγκλωβίζεται από τις γύρω ράχες τις νύχτες που δεν έχει αεράκι και παρατηρείται αυτό το υπέροχο φαινόμενο! Η λίμνη σκεπασμένη μ’ ένα απαλό πέπλο, που γίνεται όλο και πιο αχνό με το ανέβασμα του ήλιου μέχρι να χαθεί…

Μικρό χορευτικό: Στα 37 έφτασαν τα μικρά του χωριού μας που συμμετείχαν φέτος στο μικρό χορευτικό και χόρεψαν όλο καμάρι στην πλατεία του χωριού μας, στο αντάμωμα (7-8-10). Συγχαρητήρια στα ίδια, στους γονείς των και κύρια στο δάσκαλο, που για ένα μήνα περίπου «πάλευε» μαζί τους! Από δυόμισι χρονών!!! κ. Πρόεδρε, νομίζω πως από του χρόνου πρέπει να υπάρχει ένα όριο. Στο μικρό χορευτικό θα συμμετέχουν παιδιά από τρία, τέσσερα, πέντε, έξι χρονών και άνω. Το όριο θα το βρει το Δ.Σ. σε συνεργασία με το δάσκαλο. Κι αν κάποια δεν χορέψουν αυτή τη χρονιά… θα χορέψουν την επόμενη. Μα αν τίθεται και θέμα απασχόλησης των μικρών στις μέρες του καλοκαιριού, υπάρχουν κι άλλες δραστηριότητες που μπορούν να γίνουν, ίσως με περισσότερο ενδιαφέρον για τα ίδια (δημιουργικό παιγνίδι, θεατρικό παιγνίδι, παραμύθι κλπ)… πάντα θα υπάρχει ένας εθελοντής, μια εθελόντρια με γνώση αντικειμένου! Κι αν δεν υπάρχει δεν θα είναι μεγάλο το κόστος για κάποια ή κάποιον που το κατέχει να το κάνει.

Ακούραστος, δραστήριος κι εργατικότατος – κατά κοινή ομολογία) ο Στέλιος Παπαδημητρίου: Σε λίγες ώρες «λιάνισε» στην κυριολεξία μια τεράστια καρυδιά, που του απέδωσε περί τα έξι (;) χωρικά ξύλα, με τα ανάλογα εργαλεία τη βοήθεια του «εργάτη» και του μικρού (για λίγο) Παναγιώτης Μιχαντά.

Φωτιά άναψα, δίπλα στο σπίτι μου στις 25 Ιουνίου, να κάψω κλωνάρια που κλάδεψα από τα δέντρα της αυλής και σε ελάχιστο χρόνο, πριν προλάβει ν’ ανάψει καλά, κατέφθασε ο Αντώνης Μουστακάς, εποχιακός πυροσβέστης, με πυγμή και σθένος και αφού πρώτα μου τόνισε πως απαγορεύεται το άναμμα φωτιάς μέχρι το Σεπτέμβριο και πως δεν δικαιολογούμαι να μη το γνωρίζω, τη σβήσαμε. Θεώρησα πως μπορούσα αν το κάνω, αφού ήταν δίπλα στο σπίτι και δίπλα στο νερό με το λάστιχο που ήδη είχα εκεί. Θα ήθελα, Αντώνη, να σε συγχαρώ δημόσια για τη δουλειά σου. Για την αφοσίωση, την παρατηρητικότητα, την ταχύτητα, την αποφασιστικότητα και για το «μάθημα» που μου έδωσες.

Πόσα και ποια μπορούν να είναι τα ερεθίσματα του δίχρονου αυτού παιδιού που βλέπει για πρώτη φορά χελώνα ζωντανή και μάλιστα στην αυλή του σπιτιού του; Πόσα είναι τα παιδιά της ηλικίας του που μπορούν να έχουν αυτή την τύχη; Και… μην κρίνεται πατριώτισσες και πατριώτες από τα παιδιά που ζουν έστω και για λίγο στο χωριό μας. Αλλάζουν οι καιροί… και για να γίνω πιο κατανοητός σε λίγα χρόνια και τα Καλλιπευκιωτόπουλα θα γνωρίζουν το γάιδαρο από φωτογραφίες! Ένας έμεινε ακόμη στο χωριό!

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ