ΚΑΛΛΙΠΕΥΚΗ

Από τον Απόστολο Κούσιο, πήραμε και δημοσιεύουμε την παρακάτω επιστολή, που αναφέρεται στην μακαρίτισσα πλέον, Κατερίνα Παπαστεργίου.

Στις 21 εκείνη την καλοκαιρινή μέρα του Αυγούστου 2001 πέθανε η Κατερίνα Παπαστεργίου.Η Κατερίνα γεννήθηκε το 1918 στο χωριό Καλλιπεύκη ή Νεζερό όπως ονομαζόταν επί Τουρκοκρατίας, τοπογραφικά στον κάτω Όλυμπο. Η Κατερίνα ήταν το γένος Κούσιου, του Αναστάση και της Ελένης ή Λάτσιους. Προερχόταν από μια πολυμελής οικογένεια όπου ήταν 8 αδέλφια και αυτήν ήταν η μεγαλύτερη κατά σειρά από τα άλλα αδέλφια της. Μεγάλωσε στο χωριό. Εκεί πέρασε τα παιδικά της και τα εφηβικά της χρόνια στις γνωστές συνθήκες επιβίωσης, ιδίως για τα χωριά της υπαίθρου και ιδιαίτερα στα ορεινά σαν την Καλλιπεύκη. Οι αγρότες δουλεύανε την καλλιεργήσιμη γη με πολύ παλιά και αρχαία εργαλεία και μέσα παραγωγής.
Η Κατερίνα ακόμη από τα 12 χρόνια συμμετείχε σ’ όλες τις αγροτικές δουλειές της οικογένειας της, άλλωστε αυτό γινόταν με όλα τα παιδιά των αγροτικών οικογενειών από το χωριό μας και γιατί όχι από τα χωριά της Ελλάδας.
Στις 16-1-1940 η Κατερίνα παντρεύτηκε με τον Γιάννη Παπαστεργίου και αυτός από την Καλλιπεύκη και εκείνος από μια πολυμελή οικογένεια. ΄Ηταν 8 αδέλφια, ο ίδιος ήταν ο μεγαλύτερος κατά σειρά από τα αδέλφια του.
Στην περίοδο 1941-1949 αποχτήσανε 4 παιδιά.  Σαν γονείς κάνανε ότι το καλύτερο για να τα μεγαλώσουν όπως και έγινε.  Τα παιδιά τους μεγαλώσανε παντρευτήκανε και αυτά με τη σειρά τους κάνανε οικογένειες πολύ καλές. Η Κατερίνα στην περίοδο 1941-1949  έγινε μάνα (δηλαδή απόχτησε 4 φορές ). Ίσως ήταν μια από τις πιο δύσκολες συνθήκες την εποχή εκείνη. Ήταν η Γερμανική κατοχή. Ήταν η Εθνική Αντίσταση. Στα τέλη Μαρτίου 1943 οι Γερμανοί καίνε το χωριό. Η  Κατερίνα τότε είχε διό παιδιά μικρά τον ένα 2 ετών και το άλλο διο μηνών.
Στην περίοδο 1946-1949 ήταν ο εμφύλιος πόλεμος. Η Κατερίνα δούλεψε σκληρά εκείνη την εποχή σαν μάνα όπως και άλλες πολλές Ελληνίδες…Η Κατερίνα ήταν μια πολύ καλή σύζυγος για τον Γιάννη μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του διότι πέθανε στις 20-12-1994 σε ηλικία 82 ετών.
Ήταν καλή μάνα για τα παιδιά της, ήταν καλή γιαγιά για τα εγγόνια και δισέγγονα. ήταν καλή για τους γαμπρούς και νύφες.
Η  Κατερίνα για τα παιδιά της με τις οικογένειές τους αποτέλεσε ένα βασικό και πολύ σοβαρό ΚΡΙΚΟ, για να είναι αγαπημένα με καλές αδελφικές σχέσεις, καλές συγγενικές σχέσεις με τους άλλους και να έχουν καλές αδελφικές και επαγγελματικές συνεργασίες.
Αυτά όλα προσπάθησε να τα αφήσει σαν μια κληρονομιά, αυτό που λέγετε (αδελφοσύνη ) ανάμεσα στα αδέλφια δηλαδή στα παιδιά της. Τώρα όμως μαζί με το θάνατο της Κατερίνας κόπηκε αυτός ο τελευταίος κρίκος, αυτό δεν σημαίνει πως θα σταματήσει το παν. Αυτό σημαίνει το αντίθετο, πως θα συνεχίσουν τα παιδιά της γιατί η ζωή έχει συνέχεια, δεν σταματά ποτέ και για τίποτε. Μα ο ίδιος ο θάνατος είναι ένα μέρος από την ανθρώπινη ζωή.
Ίσως πολλές φορές συνειδητά δεν μας αρέσει ούτε καν να σκεφτούμε τον θάνατο.  Κι αυτό διότι ξέρουμε πολύ καλά και το νιώθουμε πως ο θάνατος σημαίνει παντοτινός χωρισμός, ανάμεσα στους πεθαμένους και ζωντανούς ανθρώπους.
Αυτό μπορεί να το διαπιστώσει κανείς σε κάθε κηδεία εκεί που παίζεται η τελευταία ανθρώπινη πράξη.  Στην κηδεία μπορεί κανείς να παρατηρήσει ένα σωρό πράγματα από τα ανθρώπινα συναισθήματα.
Ο θάνατος της Κατερίνας πρέπει να τον κρίνουμε σαν φυσιολογικό, στα 83 της, και με περηφάνια μπορούμε να πούμε πως η Κατερίνα εκπλήρωσε στο ακέραιο την κοινωνική της αποστολή σ’ αυτή την γη, στις 22 Αυγούστου 2001. Παιδιά με τις οικογένειές τους, συγγενείς κι ολόκληρο το χωριό μας, συνοδέψαμε στο τελευταίο της ταξίδι και στην τελευταία κατοικία της κοντά στην Αγία Παρασκευή την Κατερίνα. ΄Έτσι την αποχαιρετήσαμε για πάντα.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σκεπάζει την Κατερίνα.   Σ’ αυτό το χωριό που τόσο πολύ αγάπησε και λάτρεψε.     Αιωνία μνήμη για την Κατερίνα μας.

Απόστολος Κούσιος

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ